At nobis confiderantibus attulit pientiffimus & religiofiffimus Epifcopus Valerianus fchedulam Synodicam de illis compofitam in magna Conftantinopoli fub beatæ memoriæ Sifinnio: quæ ubi lecta, ab omnibus probata eft, quòd benè fit condita, recteque habeat. Et placuit nobis omnibus & pientiffimis Epifcopis Valeriano & Amphilochio, & omnibus Pamphylia & Lycaonia Provinciarum pientiffimis Epifcopis, ut omnia, quæ in fynodica charta contenta, robur habeant, & nullo modo prætereunda; ut folida fint & ea, quæ in Alexandria a&ta funt ; ita ut omnes, qui per univerfam Provinciam hæretici Meffaliani vel Enthufiaftæ funt, vel de ejus hærefeos morbo fufpecti, five Clerici, five Laicį fint, conveniantur: & fi quidem anathematizaverint juxta ea, quæ in prædicta Synodo fcripto pronuntiata funt, in fcriptis, fi Clerici fuerint, maneant Clerici; fi Laici, ad communionem admittantur, Quòd fi renuerint anathematizare; fi Presbyteri vel Diaconi fuerint, vel in aliq quopiam gradu Ecclefiæ, excidant & à clero & à gradu & à communione: Laici verò anathematizentur. Convicti quoque non permittantur habere monafteria, ut ne zizania diffundantur & crefcant. Hæc ut fic agantur, omnes vires intendant pientiffimi Epifcopi Valerianus & Amphilochius, cæterique reverendiffimi totius Provinciæ Epifcopi. Undè ad hæc placuit, librum pollutum illius hærefeos, qui dicitur Afceticon, anathematizari, quem attulerat religiofiffimus & pientiffimus Valerianus, utpotè ab hæreticis compofitum. Similiter fi quid illorum impietatem fapiens apud plerofque inveniatur, etiam hoc anathema fit. Præterea dum conveniunt, quæ utilia & neceffaria ad concordiam & communionem & difpenfationem, manifeftè fcriptis commendentur. Si autem quæftio oborta de his, quæ in hoc negotio funt, & fi quid difficile & ambiguum fuerit, quod pientiffimis Epifcopis Valeriano & Amphilochio, cæterifque per totam Provinciam Epifcopis, non probatur, admotis fcriptis omnia excutere debent. Et fi relicti fuerint pientiffimi Episcopi vel Lyciorum, vel Lycaoniorum; non relinquatur tamen Metropolitanus, Provinciæ cujufcumque fuerit. In commentarios hæc referenda, ut fi qui opus habent iis, inveniant, quò etiam aliis ea diligentiùs

exponant.

C. 57.

SCHOLION,

Malini Syria Palliani, Adelphiani,

Effaliani Syriace, Latinè Precatores, Græ

Enthusiaste funt ejufdem erroris peffimi diverfa nomina. Cur Eucheta feu Precatores dicantur, caufam dat Sanctus Auguftinus in libro de hærefibus: Tantùm orant, ut eis, qui boc de illis audiunt, incredibile videatur. Ad litteram implere volunt Domini Verbum: Oportet femper orare, & non deficere. Cur dicantur Enthufiaftæ feu Spiritu adflati, edifferit Theodoretus: Vim dæmonis cujusdam in animos fuos admitL.4. C.10. tunt, eamque Spiritus fancti præfentiam arbitrantur: Quomodo hodie noftri Anabaptiftæ, ac Svencfeldiani, qui fefe dicunt cœleftes Prophetas. Addit in quarto libro hæreticarum fabularum: Alia multa faciunt, quæ phrenefim arguunt.

Nam & repentè faltant, & fuper dæmones se saltas fe jactant, & digitis sagittantium speciem præferunt, in dæmones fejaculari affirmantes. Et alia pleraque agunt fimili furore plena. Deinde à dœmone, qui eos agitat, decepti revelationes fe vidiffe perhibent, & futura prædicere conantur; rebus autem ipfis mentiri convincuntur. Eos idem Doctor fub Valentiniano & Valente Auguftis, Epiphanius fub Conftantio dicit ortos, fuo autem tempore fparfos per regiones varias fine principio, fine, capite, radice; & addit: Simul permixtim viri cum mulieribus, & mulieres cum viris in eodem loco dormiunt, in vicis & plateis æftatis tempore, eò quòd non habent possessionem > ut inquiunt, in terra. Cæterùm de turpitudine aut libidine non valdè poffum fcire: verumtamen neque ab hac abfunt, præfertim cùm fimul in communi dormiant viri ac mulieres. Fuiffe longè fœdiffimos, apud Photium in Bibliotheca fcribit Gerontius Pref

byter

J

C. 29.

1. 232.
C. 48.

S1

DUODECIMUM S. CYRILLI CAPITULUM,

quis non confitetur Dei Verbum fecundùm carnem paffum
cundùm carnem

fe

Saudi mn ca com crucifum, mortemque fecundum carnem guftaf

fe, & primogenitum tandem ex mortuis factum effe
licet vita eft & vivificum ut Deus anathema fit.

S1

?

, quatenus vide

DUODECIMUM NESTORII CAPITULUM.

quis confitens paffiones carnis > eas quoque tanquam Verbo Dei tribuit etiam carni, in qua factus , quas difcernens dignitatem naturarum ; anathema fit.

SCHOLION,

Ro videtur Tertullianus,

non

ce comprehenfum. Ajunt: Deus receffit ab eo. Qui bus Parvitas noftra fic dicit: Nunquam Deus receffit ab homine, nifi quando dixit de cruce, DEUS MEUS, QUARE ME

Pro Nerotio facere video contre Praxean; DERELIQUISTI? Adeò tune viri etiam ca

dicens non Deum, fed Chriftum crucifixum
& mortuum prædicari ab Apoftolo, qui etiam
iftius locutionis duritiam atque offenfionem mi-
tigatam volens addiderit: Secundùm Scripturas.
Et Quintianus Afculanus Epifcopus Petro Cna-
pheo Patriarchæ Antiocheno mittit hunc ana-
thematismum: Si quis confundit duas Chrifti na-
turas, dicens Deum passum carne &non Chri- Refpondeo Sancti Cyrilli anathematifmum
fum paffum carne, fecundum Apoftolum, anathe- effe longè juftiffimum. Ejus juftitiam exponit
ma fit. Et ad Liberium Pontificem Romanum eleganter Tertullianus in libro de carne Chrifti
fcribit Sanctus Athanafius: Adfumpta caro fuf- adversùs Marcionem, adíerentem in Domino.
penfa eft in cruce, non ipfe Deus Verbum: In fuiffe folam carnis fpeciem, non veritatem: Ref
illa omnes paffiones ut homo fuftinuit non ipfe. ponde interfect or veritatis: Nonnè verè crucifixus
Ipfe enim eft Dei virtus. Et Anaftafio Augufto eft Deus? Nonnè verè refuscitatus, ut verè cru-
volenti recipi hanc propofitionem, unus è Tri- cifixus? Falsò ergò ftatuit inter nos fcire Paulus tan-
nitate eft crucifixus, validiffimè reftiterunt Ana- tùm Jefum crucifixum: falsò fepultum ingeffit, fal
ftafius fecundus & Symmachus Romani Ponti- sò refufcitatum inculcavit. Falfa eft igitur fides
fices, imitati fuos Anteceffores Simplicium noftra, phantafma eft totum, quod fperamus à
Felicem tertium, ac Gelafium, eamque abje- Chrifto. Sceleftiffime hominum, qui excufas inter-
cere tanquam Eutychianam. Nec ad Juftinia-fedores Dei. Nihil enim ab eis paffus eft Chriftus,
ni Comitis aut Juftini Augufti preces admittere
voluit Hormifda Pontifex, fecutus confilium
fuorum in Orientali Ecclefia Legatorum, judi-
cantium effe vocum novitatem quatuor Syno-fi non confundar de Domino meo: QUI MEI, ix-
dis & omni ufque huc Ecclefiæ ignotam, fu-
perfluam, dolofam, variè fufpectam. At verò
unus ille è Trinitate erat Deus Verbum. Quæ
enim Divinitati repugnant, ne quidem per
idiomatum communionem poffunt de Deo præ-
dicari. Et hinc apud Photium in Bibliotheca
Stephanus Gobarus Ecclefiafticorum Problema-
tum collector, ponit & hoc Problema: Tem-
pore paffionis Deitas è corpore Chrifti difceffit, &
non difcefst ab anima, nec à corpore. Etenim &
de Pelagianis Neftorii in Hifpania præcurfori-
bus, & de femetipfis ad Capreolum Primatem
Carthaginenfem fcribunt Vitalis & Conftan-
tius, Epifcopi Hifpani orthodoxi, poftulantes
erudiri: Hominem purum dicunt pependisse in cru-

finibil verè eft passus. Parce unice (pei totius orbis. Quid defiruis neceffarium dedecus fidei? Quodcum que Deo indignum eft, mihi expedit. Salvus fum,

quit, CONFUSUS FUERIT, CONFUNDAR ET EGO EJUS. Alias non invenio materias confufionis, quæ me per contemptum ruboris probent benè impudentem, & fœliciter fultum. Crucifixus eft Dei filius: Non pudet, quia pudendum eft. Et mortuus eft Dei Filius: Prorsùs credibile, quia ineptum eft. Et fepultus refurrexit: Certum eft, quia impoffibile. Etiam ipfe Paulus Apoftolus non folùm Chriftum aut adfumptum hominem, fed & Dominum gloriæ prædicat crucifixum. Et de illo moriente exclamavit Genturio: Verè Filius Dei erat ifte. Et tam Nicæna, quàm Conftantinopolitana fides profitetur ipfum Deum Verbum, genitum, non factum, confubftantialem Patri, per quem omnia facta funt,

pro

Cap. 5.

pro nobis defcendiffe de cœlis, incarnatum effe, paffum, crucifixum, mortuum, fepultum. Eodem modo omnes & Græci & Latini Patres loquuntur. Hoc eft enim fcandalum crucis, ftul titia noftræ prædicationis, & ftultum Dei, in quæ olim fremuerunt gentes & populi infultaverunt: At inania meditati. Virtus enim Dei, omnefque thefauri fapientiæ & fcientiæ ejus latent in fcandalo & ftultitia ifta. Eademque jam pridem etiam in Regum frontibus fplendent, tanquam unica gloria, & fapientia Chriftianorum. Pudeat Neftorium agere, licèt ex alio principio, difcipulum Marcionis.

Quin exceffit Marcionis fcelus. Etenim non dumtaxat Deum crucifixum & mortuum, fed & Chriftum hominem negavit à femetipfo de morte fufcitatum: Sufcitatum dixit, quomodo & adfumptum in cœlum, à Deo Patre, Spiritu fancto, ipfoque Deo Verbo, at fecundùm hypoftafim divifo. Hinc addit Cyrillus : Primogenitum tandem ex mortuis factum, quatenus vita eft, & vivificum ut Deus. Loquitur cum ipfo Domino: Solvite templum hoc, & in tribus diebus reedificabo illud. Idem ille, qui Laza rum mortuum, feipfum fufcitavit occifum: Ho minem Deus, quia idem homo & Deus, Pulchrè Capreolus Epifcopus Carthaginenfis in litteris ad laudatos Vitalem & Conftantium Epifcopos Hifpanos: Cujus virtute & majefa te antiqua Sanctorum corpora vifa funt refurrexiffe, fi Deus inferos minimè vifitavit? Quis ille eft, qui petras fcindi, terram commoveri, folem obfcurari, velum templi in duas dividi partes effecit? Nonne bomo tantùm? Nonnè etiam Deus? Homo-Deus, nè qui fibi à feipfo datam refurrectionis gratiam, tanquam fœcunda reparationis noftræ radix & tradux, mox in fuos iftos fratres propagavit. Ergò ei nec in cruce, nec in morte, nec in fepulcbro, nec in inferis defuit Deus. Alioquin non eft Dominus glorie crucifixus. Nec cùm dixit ad Patrem, Quare me dereliquifti? Etenim hæc & talia veram hominis infirmitatem demonftrant nec ideò præfentiam Divinæ Majeftatis evacuant. Ita Capreolus refpondet & errori Pelagianorum | |

Neftorio in Hifpania præcurrentium, & igno rantiæ Vitalis & Conftantii Epifcoporum. Stephanus Gobarus, impurus Tritheita, indignus eft, cui refpondeatur. Etiam adducta Melchioris Cani opinio olet peffimè in omni Ecclefia, de qua fuo loco.

Adductus adversùm nos Tertulliani locus jam fupra eft expofitus. Et quis non laudet pru dentiam Apoftoli, qui omnibus, gentilibus præfertim, omnia factus, quandoque etiam fuas de noftræ fidei arcanis voces ita temperavit, ut molliter ducenda ad fidei lumen cæca gentilitas fufpicari defineret immortalem & mortuum Chriftianorum Deum effe novum quempiam Cretenfium Jovem, aut nefcio quod monftrum hetroclytum, quale fuo tempore productum ab illis in fcenam & ludibrium publicum fcribit in libro Apologetico Tertullianus. Eandem prudentiam æmulatur Quintianus Epifcopus: Scri bit enim adversùm Synufiaftas Eutychianos, Deum Verbum cum carne in unam naturam confundentes, immò in carnem verfum deli, rantes, quod proinde, non minùs quàm anima noftra, in carne & à carne patiente pateretur. Eadem de caufa adversùm eorum parentes & magiftros Apollinariftas ita loquitur Sanctus Athanafius. Ejufmodi plures Patrum locutiones adducit & eleganter exponit Facundus Hermianenfis. Ob eafdem dolofiffimas Eutychianorum technas dudum Romana Ecclefia averfata eft laudatam propofitionem, Unus è Trinitate eft crucifixus. Tandem tamen ad Juftiniani Augufti preces & propter Sancti Auguftini auctoritatem admifit Joannes Papa fecundus. Probavit & hanc, Deus eft mortuus idque ob auctoritatem præfentis Anathematifmi. Ejus fucceffor Agapetus, Hypatius Ephefinus Epifcopus in collatione Constantinopolitana cum Severianis, & quinta generalis Synodus confirmarunt. Quæ omnia evertunt Neftorium, qui hanc propofitionem, Deus eft mortuus, credit verificari non poffe fine Apollinarii errore feu confufione naturarum.

H

CANON

De non alterando Symbolo Nicano.

Is igitur perlectis, ftatuit fancta Synodus alteram fidem nemini licere aut confcribere , aut componere, præter definitam à sanctis Patribus, qui in Nicæa cum Spiritu fan&o congregati fuerunt. Qui verò aufi fuerint aut componere fidem alteram, aut proferre vel offerre converti volentibus in agnitionem veritatis, five ex Gentilitate, five ex Judaifmo, five ex qualicumque hærefi, hos quidem, fi funt Epifcopi aut Clerici, alienos effe Epifcopos ab Epifcopatu, & Clericos à Clericatu decrevit : fi verò laici fuerint, anathemati fubjici.

Canones Conc. Ephef. Tom.I.

Ddd

Si

Simili etiam modo fi qui inventi fuerint vel Epifcopi vel Clerici
vel laici, five fentire five docere ea, quæ continentur in oblata
expofitione à Charifio Presbytero de unigeniti Filii Dei incarnatione,
five fcelerata & perverfa Neftorii dogmata, quæ & fubnexa funt
fubjaceant fententiæ fanctæ hujus & univerfalis Synodi : ut videlicet
Epifcopus quidem removeatur ab epifcopatu, & fit depofitus ; Cle-
ricus verò fimiliter excidat à clericatu: Si verò laicus quis fit
fit, &
ipfe anathematizetur ficut fuperiùs dictum eft.

?

SCHOLION.

Archi-Diaconum Serapionem. Quin & Cucufi
in Pontica Diœcefi exulem ordinaffe plures Epif
copos & Clericos, fcribit in ejus vita apud Pho
tium Georgius Patriarcha Alexandrinus. Omni
Afix, Ponto, & Thraciæ dominatum Theo-
doretus.

Lib. 96.

L.5.c.28.

Ecundo Ecclefiæ loco, dato per tertium Canonem fecundæ Synodi, Epifcopi Conftantinopolitani nequaquam fuere contenti: Animo namque ambitiofo quid locus fine Syno- Joanni poft paucos Arfacii dies fucceffit Atdo & Diœcefi? Patriarchalium Dioecefeon in- ticus de quo Socrates: Mortuo Cyzicenorum vafio erat difficilis ex caufa varia: Hinc in trium Epifcopo, Metropolita Hellefponti in Diocel L.7.C.28. Autocephalorum Primatum, Thracici, Afia- Afiatica, Sifinnius poft Atticum Conftantinotici, & Pontici, vicinas & vaftas Provincias politanus Epifcopus Procium Cyzici Epifcopum oculos ftatim conjecit Nectarius Epifcopus, at- defignat. Quem ad illam urbem profecturum anteque hinc Socrates accepit occafionem errandi de vertunt Cyziceni, Dalmatiumque Monachum Epif fecundo Canone Conftantinopolitano: Neda- copum ordinant. Hoc ab illis factum eft, neglecta rio ampla illa civitas Conftantinopolis, & tota illa lege, quæ jubet, ne quis Epifcopus defignetur Thracia forte obvenit. Quod ab Epifcopis Con- abfque fententia & auctoritate Epifcopi Conftantiftantinopolitanis videbat per rapinam fieri, exi-nopolitani. Legem autem propterea neglexerunt, ftimavit à Canone acceptum. Eadem de caufa Gerontium, è criminofo fuo Diacono Nicomedienfem in Pontica Diœcefi Epifcopum ac Bythyniæ Metropolitam, ordinatum ab Helladio Zozom, Cæfaræenfium in Cappadocia Epifcopo & Pon1.8. c. 6. ticorum Primate, ejici ab eodem Nectario po

L.5.c.8.

LS. C. 22.

Lib. 59.

ftulavit Sanctus Ambrofius: Quòd nempè Dice-
cefim illam videret ab illo potiùs, quàm ab Hel-
ladio adminiftrari. Et quidem Ambrofio cona-
tus eft fatisfacere Nectarius, verùm non potuit,
quòd Helladius fines fuos generosè tutaretur.
Eodem jure à Marino Arianorum Conftantino-
poli Epifcopo invafam Dioecefim Afiaticam, ac
in ipfa Metropoli Ephefo ordinatum Agapium,
Socrates teftatur.

Nectario fucceffit Sanctus Joannes Chryfoftomus, quem in Synodo ad Quercum, relata à Photio in Bibliotheca, non fine fundamento accufavit Ifaacius Monachus, quòd aliorum invaderet Provincias, ordinaretque ibidem EpifcoL. 8. c.6. pos. Hermias Zozomenus ait etiam ab aliis accu fatum, quòd rerum novandarum primus auclor exftitiffet in Ecclefiis, & ordinationum confuetudinem præter leges patrias invertiffet. Etenim Gerontium Nicomedienfem, quem Nectarius non potuerat, ejecit ipfe, ejufque in locum ordinavit Panfophium. Ea eft caufa, cur illum in exilium abeuntem per Cappadociam Helladius Primas non tanquam afflictum fratrem frater com patiens, fed palam crudeliter tractarit: Tractayit ut violentum fuæ Diœcefeos & Primatialis poteftatis invaforem. Etiam omnem Afiam vifitavit Joannes, varios iftic dejecit & ordinavit Epifcopos in ipfa Metropoli Ephefina dejecit Antoninum impofuitque fuis ordinatum manibus Heraclidem, fuum Diaconum. Sedi Heracleenfi, Thracum primatiali, ordinavit fuum

quòd Attico foli, uti illi putabant, nominatim au-
thoritatem illam concederet. Atticus ergò trium
Diœcefeon primatialem Poteftatem fedi fuæ per
Sanctum Joannem affertam lege imperiali fibi
manuteneri impetravit, atque ita evafit contra-
dictiones plurimas, è quibus Joanni natæ fue-
rant tot calamitates. Quod eadem via omnem
Illyricianam Dioecefim tentarit in fe transcribe-
re, dixi fuperiùs ad fextum decimum Canonem
Sardicenfem.

L.7. C.31.

29.

Ei poft optimum Syfinnium fucceffit nofter Neftorius, ex Ecclefia Antiochena vocatus, cujus minimus digitus erat groffior dorfo cujuf vis fui Antecefforis. Etenim, ut Socrates fcribit, ftatim fe trium Dioecefeon Patriarcham oftentans Macedonianos in Hellefponto, Novatianenfes Quartodecimanos in Lydia, Caria, L.6.C.17. omnique Afia tractavit crudeliffimè, imitari volens fuum collegam & conclericum Antiochenum Sanctum Joannem Chryfoftomum, à quo item dictarum Provinciarum Quartodecimanos fuiffe de Bafilicis ejectos teftatur jdem Scriptor. De Neftorii fuperbia & ufurpata poteftate fcribit ad Sanctum Celeftinum Pontificem Sanctus Cyrillus: Faftu tumens, infidiifque ac fedis potentia L.1,Conc. fretus, effecturum fe arbitratur, ut & nos ipfi Ephef. & reliqui omnes fuæ fententiæ fubfcribamus Et C.14. in litteris ad Clerum Conftantinopolitanum: Rerum noftrarum judicem fore se sperat. A Ro: Cap. 12. mano Celestini Pontificis adversùs fe ac errorem fuum judicio appellarat, generalem Synodum à Theodofio Augufto impetrarat, atque ita Pontificis auctoritate fufpenfa fperarat tanquam fecundus Ecclefiæ Epifcopus & trium Dioecefeon Patriarcha effe Synodi, non præfes, fed tyrannus, agere ex arbitrio in Cyrillum & ejus fibi adverfantes collegas, atque ita

omnem