omnes illi ob Chrifti nomen in cuftodiam dati diu in
vinculis detenti funt, ante quos non nulli eadem de

confecuti funt, cum interim ifti tanquam primarii ac præftantiores in pofterum refervati essent. Notanda funt verba: Cæteris Epifcopis antecellens. Et verba: Adjutor illius. Videntur adferere, quod Meletius per aliquot Egyptiaca Diœcefis Provin cias gefferit Patriarchales fancti Petri vices, ideoque primum ab ipfo locum habuerit, Verùm iftiufmodi Patriarchales vices ignoravit Antiquitas. Eas in Illirycianam Diœcefim primus induxit fanctus Papa Damafus. De Alexandrinis nulla eft memoria. Quare Meletius inter Ægypti Me

ni Monafterii. Et certè de Abbatibus res eft fundata. Etenim Conftantino Diacono, hæreticum Eutychetis Tomum circumferenti per Monafte-caufa vinti martyrium obierunt, ac præmium morte ria, & Abbatum fubfcriptiones poftulanti, refpondit Martinus Presbyter & Archi - Mandrita: Fol.111 Non eft meum fubfcribere, fed dumtaxat Epifcoporum. Ita habes in prima Actione Chalcedonenfis Concilii. Iftam certè à fuo Patriarcha dependentiam habuerunt Ægyptiorum Epifcopi. Etiam Metropolitæ. Et Hieracus Aphnaitarum Epifcopus in Chalcedonenfi Concilio rectè afferuit iftam Confuetudinem fuiffe probatam & firmatam à Nicæna Synodo. Utiquè per fextum Canonem. Suo loco id demonftrabitur. Hoc ipfum demonftrant Pacta inter fanctum Patriarcham Athana-tropolitas nequit fuiffe primus, nifi ob ætatem Efium & Arfenium Hypfelitarum Epifcopum: Hujus Profeffio fic habet : Promitto nos citra tuam Metropolitani Epifcopi fententiam nullum de Epifcopis aut alio dogmate communi & Ecclefiafticum Decretum edituros, fed ceffuros Canonibus ante fufceptis, ad exemplar & modum Ammoniani & Tyranni, Plufiani, & reliquorum Epifcoporum. Antea à Meletianis fufcepti Canones funt omninò fextus Nicenus. Quin etiam Meletius, & omnes ei complices Epifcopi fimilem Profeffionem fancto Alexandro Patriarchæ fecerint in ipfa Nicæna Synodo, videtur non dubitandum. Et quidem hic erat Metropolita Lycopolitanus. Etiam alii fuerunt Metropolita. Quocirca omnes Ægyptiorum Epifcopi habuerunt à fuo Patriarcha fingularem dependentiam,ex qua nec fuarum Provinciarum Synodos potuerunt facere, nec ullum fine ejus confenfu Decretum edere aut fubfcribere, nè in generali quidem Concilio. Nec Dogmaticum Decretum, nec Canonicum. Ita de utroque palàm habet Profeffio Arfenii. Dependentia & confuetudinis veram originem ac radicem ignoro. Etiam de Epifcopis nullum poterat Decretum edere: hoc eft, nullum Epifcopum degradare. Hoc enim fieri non poterat nifi per Provinciæ Synodum, iftis Epifcopis non permiffam.

pifcopalis confecrationis. At neque hæc videtur
fubfiftere. Etenim in Ecclefiaftica h ftoria fcribit
Theodoretus: Meletius non multò ante, quam Arii Lib. 1.
furor erumperet,Episcopus fuerat ordinatus. Proinde cap. 8.
iftius Prioritatis fides & radix fint penes fanctum
Epiphanium. Alibi hic Meletium vocat Thebaidis
Archiepifcopum, at Alexandro Patriarchæ fubje&um.
Ex quo lucet Meletium fuiffe Metropolitam.

CAPUT VIII.

Exponitur Origo Meletiani Schifmatis.

M

ELETIUS fuit Lycopolitanus Epifcopus, Thebaidis Metropolita, ac de ejus in Schifma prolapfu fcribit fanctus Epiphanius: Hæref. Meletius Ecclefiam Schifmate difcidit, ita tamen ut 68.c. 1. fidem nulla ex parte mutaret. Qui in Diocletiani ac

2.3.

Maximiani Imperatorum perfecutione unà cum fando Petro Epifcopo Alexandrino & martyre, cæterif que martyribus comprehenfus eft ab Alexandriæ & Egypti Præfectis, quibus hoc ab Imperatoribus fuerat mandatum. Meletius itaque cum martyribus ac præcipuè Petro Archiepifcopo Alexandrino, tum in vinculis habebatur. Atque ille quidem cæteris Ægypti Epifcopis antecellens, fecundum à Petro Dignitatis locum obtinebat, utpote illius adjutor, fed eidem tamen fubjectus, & ad ipfum de caufis Ecclefiafticis referens. Hic enim mos eft Alexandrinorum Archiepifcoporum, ut per totam Ægyptum ac Thebaidem, Mareotidem, Libyam, Amminiacam, Mareotidem, & Pentapolim Ecclefiaftica negotia adminiftrent. Ergo

Epiphanius pergit: Cum nonnulli martyrium feliciter fubiiffent, alii verò ab eodem excidissent, & nefariam idolorum fuperftitionem admififfent, adeo ut vi ac neceffitare facrificarent, iidem poft lapfum ac facrificia ad Confeffores & Martyres accesserunt, ut pænitentia mifericordiam obtinerent. Quorum alii milites erant, alii ex variis Clericorum ordinibus : Presbyteris, Diaconis, ac reliquis aliis. Hinc non minima inter Martyres commotio ac diffenfio eft exorta: Negantibus aliis eos, qui femel lapfi essent, & Chriftum abnegaffent, nec fortitudinem & conftantiam retinuiffent, aut certamen obiissent, recipiendos ad poenitentiam effe, ne fortè reliqui ob celerrimè ab eis impetratam indulgentiam minore pœnarum metu abripi fefe paterentur, ac Deum negarent, execrandifque Gentilium facris se polluerent. Et erat, quod ab hujufmodi Confessoribus dicebatur, à ratione non alienum. Hi erant Meletius ac Peleus aliique complures Martyres, quos divini honoris ftudio ac zelo inflammatos, cum hæc dicerent, fuiffe non dubium eft. Auctores porrò iidem erant, ut fecundum perfecutionem poft juftum aliquod temporis fpatium pace conftituta, pœnitentiæ illis locus indulgeretur: Si quidem illam & ex animo fufciperent, atque ejus fructus exhiberent. Nec ita tamen, ut è Clericis unufquifque in priftinum ordinem reftitueretur, fed ut poft aliquod tempus ad Ecclefiam & Communionem admiffus in reliqua populi multitudine non inter Clericos cenferetur. Eratque hæc à veritatis amore profecta, & divini ardoris pleniffima ratio. Meletius volebat duo. Primò, ut lapfi Clerici manerent perpetuò irregulares, & poft peractam pœnitentiam non nifi laica Communione donarentur. Secundò, ut lapfi laici tractarentur juxta regulas, quas olim in Deciana perfecutione fanxerant fanctus Cyprianus, omnis Africana Ecclefia, atque Romana.

Rurfum Epiphanius: Contrà fanctiffimus Petrus, utpote benignus ac mifericors, & velut communis omnium parens, his illos verbis obfecrabat. Admittamus illos, quandoquidem peccat eos pœnitet, at pœnitentiam illis conftituamus ut ad Ecclefiam adfideant, neque aut ipfos aut Clericos adverfemur (bis enim verbis, ufum effe conftanti fama dedici

mus)

38

ex fcriptis Meletianis. Etenim in fecunda fua
Apologia longè aliud fcribit fanctus Athanafius:
Petrus apud nos ante perfecutionem Epifcopus, & in
perfecutione Martyr declaratus, Meletium Epifco-
pum Egypti nominatum, multis convictum crimini-
bus, & in primis quod Idolis facrificaffet, in com-
muni Epifcoporum Synodo depofuit. Meletius autem
non ad aliam Synodum confugit, neque eorum fuccef-
foribus fe ftuduit purgare, fed Schifma fecit, adeò
ut illius feclatores etiam nunc pro Chriftianis Mete-
tiani vocitentur. Ac jam tum in Epifcopos convitia
dicere incepit: Et primò Petrum, deinde ejus fuc-
cefforem Achillam, & poft Achillam calumnatus eft
Alexandrum. Idque magna cum calliditate. Exem-
plum ab Abfalone mutuatus, ut pudorem Depofitio-
nis fue calumniis Innocentium ulcifceretur. Ex qui-
bus verbis habemus plura. Primò, quod fancto
Petro non Alexander, fed Achillas in Alexan-
drinum Patriarchatum immediatè fuccefferit.
Eft res certa, adeoque fanctus Epiphanius ma-
nifeftè hic labitur. Etiam fupra in Alexandrino-
rum Patriarcharum fucceffione eft lapfus, dicens
fancto Alexandro non fanctum Athanafium fuc-
cefliffe, fed Theonam. Secundò ex iftis verbis
difcimus, quod fancti Petri in Meletium quæftio-
nes, & hujus in illum rebellio non ex nimia in
Lapfos facilitate duxerint originem, fed ex va-
riis Meletii facinoribus, & ipfis inflicta Synoda-
li Degradatione. Inter quæ crimina præcipuum
fuit in perfecutione Lapfus: Et quidem plenus
ufque ad Thurificationem.

mus) nè & pudore & dilatione illa temporis, qui Semel pre imbecillitate & ignavia à Diabolo concuffi & labefactati funt, penitùs decifcant, nec remedium ullum adhibeant, quemadmodum facræ Litere præcipiunt, non perverti claudum, fed fanari potius Quamobrem Petri quidem oratio ad Clementiam ac bumanitatem Spectabat, Meletii verò ac fautorum ejus fufceperat veritatis ac divini ardoris patrocinium. Cum ergò à fe invicem diversa fentirent, ex eorum quæ utrimque piè ac religiosè proferebantur, occafione & Specie Schifma conflatum eft. Etenim Petrus Archi-Epifcopus, cum animadverteret confilium fuum, bumanitatis plenissimum, Meletianis minimè placuiffe, quod divini honoris ardentiore ftudio flagrarent, medio in carcere Pallium, quod lodicium dicitur, veli inftar appendens, proclamari à Diacono juffit: Qui mecum fentiunt, buc ad me veniant; qui Meletii opinioni favent, ad Meletium. Quod cum ita factum effet, diviso in partes Populo, Epifcoporum, Monachorum, & Presbyterorum, ac reliquorum Ordinum major numerus fefe ad Meletium adjunxit; pauci quidem Epifcoporum & aliorum funt Petrum fecuti. Quò ex tempore preces ac facrificia, cæterafque omnes ceremonias feparati à fefe invicem obierunt. Poft bac Petrus Martyrio affectus eft, Alexandro fuccef fore relicto. Hic enim poft Petrum Alexandrina Ecclefiæ eft præpofitus: Meletius verò cum aliis plerifque relegatus, & ad Phanefia metalla damnatus eft. Poft illud tempus Meletius cum omnibus illis Confefforibus, qui traci & abrepti fuerant cum eo, tam in carcere quàm in itinere, & quamcumibi Clericos, que regionem ad locum peragraret, Epifcopos, Presbyteros, & Diaconos inftituit, privatas Ecclefias fundavit, cum interim nec hi cum illis, nec illi cuin his commune aliquid haberent. Porrò fuam quifque Ecclefiam diverfis nominibus infcribebat. Nam Petri fucceffores penes quos erant veteres Ecclefiæ, Catholicæ Ecclefie titulum ufurpabant, Meletiani Ecclefia Martyrum. Igitur Eleutheropolim, Gazam, & Æliam profectus Meletius plerofque ad eum modum ordinavit. Acciditque ut ad Metalla diutiùs detineretur. Sed ab iis tandem Confeffores liberati funt, tam qui Petro favebant (adbuc enim complures erant ) quam Meletiani. Qui quidem in metallis à mutua Communione abftinebant, ac ne fimul quidem orabant. Meletius verò diù poftea fuperftes fuit, adeò ut cum Alexandro quoque Petri fucceffore floruerit familiaritatem babuerit. Præcipuam porrò Ecclefiæ ac fidei curam geffit. Nam, ut fæpe dixi, nihil ab ea diverfum aut alienum docuit. Addit ipfum fuiffe primum errantis Arii accufatorem. Etiam in libro Anco-fidio. Unà cum ipfo contra Epifcopum confpiravit. rato eadem confirmat: Meletiani ob eos, qui in Cap.14 perfecutione lapfi, & à noftris in fuum Ordinem ac fatum fuerant recepti poft pœnitentiam, fe ipfos avul ferant , neque tamen in hæreticis verfantur. Sanctum Patriarcham Petrum accufat de duobus. Primò, quod lapfes Epifcopos & Clericos non dumtaxat in Communionem, fed etiam in gradum admiferit, atque ita prævaricatus fit Apoftolicum Canonem. Secundò, quod lapfos Laicos nimis præcipitanter ac indulgenter reconciliarit, atque ita violaverit Canones fancitos à fancto Cypriano & Romana Ecclefia.

&

Quæ omnia unde Epiphanius hauferit, eft ignotum. Haud dubiè haufit nimium credulus

Eadem de re fcribit Socrates: Meletius civitatis Lib. I. cujufdam in Ægypto Epifcopus, à Petro Alexandria cap. 3. Epifcopo, qui regnante Diocletiano mortem obierat martyrio, cùm multis aliis de caufis, tùm maximè quod tempore perfecutionis fidem inficiatus, Idolis immolaverat, Epifcopatus munere abdicatus eft. Qui cum effet abdicatus, complurefque haberet qui ipfius diclo effent audientes, illi qui ab illo ufque tempore. ad bodiernum diem in Egypto Meletiani vocantur, Ducem hærefis fe præbuit. Et cum nullam juftam excufationem aut caufam adferre poffet, cur se ab Eccclefia feparaffet, verbo tantummodo affirmavit fibi effe factam injuriam, Petrumque maledictis figeconvitiis lacerare cæpit. Verum ut primùm Petrus per martyrium, perfecutione fæviente, mortem oppetierat, probra fua & contumelias in Achillam, qui Petro in illum Epifcopatum fuccedebat, tranfulit. Ac poftea denuò in Alexandrum, qui mortuo Achilla cum dignitatis gradum eft adeptus. Et dum bi in diffidio & diffenfione verfabantur, interea quæfio de Ario habetur. Meletius cum fuis Ario fuit fub

re

Ex quo lucet alter error, quo fanctus Epiphanius
afferit Meletium fuiffe primum Arii accufato
rem. Quod S. Petrus Arium Diaconum fuum ob
præftitum Meletio ac ejus Schifmati favorem &
fomentum excommunicaverit, habet Romanum
Breviarium. Rem elucidat Hermias Zozome-
nus: Arius, licet initio videretur doctrine Chri- Lib. 1.
ftianæ per-ftudiofus effe, Meletio tamen res novas mo-
lienti fuit adjumento. Cujus partes cum deferuiffet,
à Petro Epifcopo Alexandrino Diaconus ordinatus
eft. Et rurfus per eundem Ecclefia ejectus, quando-
quidem cum Petrus Meletii fautores abdicaffet &
ejus Baptifma improbasset, hic Arius in res à Petro
geftas graviter invectus eft. Arius quidem cum

cap. 14.

Cap.7.

Petri fuccefforibus Achilla & Alexandro in gra-
tiam rediit, at Meletius cum utroque fovit per-
petuas difcordias: Quomodo igitur apud hunc
primus Arium accufaverit?

Quod fanctus Petrus Meletium degradarit,
fcribit etiam in fecunda contra Arianos difputa-
tione fanctus Athanafius: Meletius ejectus à Petro,
Epifcopo & Martyre, fuos qui ipfum fequebantur,
non Chriftianos poftea, fed Meletianos denominavit.
Lib. 1. Confonat in Ecclefiaftica Hiftoria Theodore-
cap. 8. tus: Meletius ob quafdam nefarias opiniones à fan-
&iffimo Petro Epifcopo Alexandrino, cui corona fuit
donata Martyrii, refutatus eft, & Epifcopatu abdi-
catus. Abdicationis non acquievit fententiæ, fed
Thebaidem & ei finitimam Ægyptum tumultu & con-
tentionum procellis complevit, & Tyrannidem contra
Primatum Alexandrinum exercuit. Ex quibus ver-
bis manuducimur ad cognofcenda alia Meletii
crimina,
, propter quæ ipfum fanctus Petrus de-
gradavit. Voces, ob nefarias opiniones, altè cla-
mant ipfum fuiffe etiam hæreticum. At in quarto
hæreticarum fabularum libro idem Theodoretus
affeverat contrarium: In Alexandria Egypti, quò
tempore Arius adverfus Unigenitum eft exorfus blaf-
phemiam, Meletius quidam Epifcopus adverfus ma-
gnum Alexandrum feditionem movens, multis Urbi-
bus & Epifcopos ordinavit, & Præsbyteros, Dia-
Conos. Non novam hærefim inchoans, eadem enim
cum Ecclefia fentiebat,fed ambitionis morbo laborans.
Hinc Meletianorum Schifma in Ægypto conflatum eft.
Verùm pietatis ille quidem Dogmatum nibil innova-
vit. Videtur utroque loco fuiffe memoria lapfus.
Nam & hic pro S. Petro pofuit magnum Alexan-
drum. Verùm in Ecclefiaftica Hiftoria pofitum
ab ipfo vocabulum non folas nefarias opiniones
comprehendit, fed & quævis crimina. Et ita
ipfum tranftulit Jacobus Sirmodus. Sanctus Phi-
laftrius Brixienfis Epifcopus hæc fcribit : Meletia-
ni funt à Meletio quodam in Ægypto, qui de parte
fuerat Ariana, & abjectus eft ab Ecclefia Catholica,
qui poftea quafi verum fequendo fufceptus eft, & di-
fcipuli ejus cum eo pariter. Mifcet tempora, facta
varia, vera falfis. Etenim Meletius ob Arianam
hærefim, ipfo ac ejus damnatione pofteriorem,
nequit fuiffe per fanctum Petrum damnatus. An
poftmodò adhæferit Ario, eft incertum. Interim
fanctus Philaftrius non credidit ipfum fuiffe pri-
mum Arii accufatorem.

Ex fupra adductis fancti Athanafii verbis difcimus tertiò, quod Meletius fancto Patriarchæ Alexandro numquam amicus fuerit, multò minus familiaris. Quod ipfum lucet ex irrefragabili teftimonio Apologeticæ Epiftolæ, quam pro S. Athanafio ad omnes fub coelo Catholicos Epifcopos fcripfit Alexandrina Synodus: Meletiani, homines prorfus fide indigni, fchifmatici, & hoftes Ecclefiæ neque ii novi aut recentes, fed vetufti jam olim à temporibus beati Petri, cui infidias pofuerunt,& Achille ejus fuccefforis, quem calumniati funt, & Alexandri, quem ufque ad tribunalia Cafaris funt calumniis profecuti. Etiam in prima contra Arianos oratione fcribit laudatus Athanafius: Erat jam pridem malitia & calumnia Meletianorum omnibus nota, nec impietas Arianorum unquam obfcura fuit. Neque enimparum temporis interceffit. Nam illi ab hinc ante quinquagefimum quintum annum fchifmatici facti funt, ifti verò antè trigefimum fextum hæretici decla

39

rati & ab Ecclefia fubmoti, idque judicio Synodi univerfalis. Et infrà: Memores Meletiani, quomodo fefe primùm adverfus beatum Martyrem Petrum, ac deinde contra magnum Achillam, poftremò contra beatum Alexandrum gefferint, &c. Lucet quod cum omni fua factione Meletius adverfum Alexandriæ Patriarchas foverit cum Schifmate perpetuum odium, nullam Communionem, nullam amicitiam. Item lucet annus, qui iftud Schifma incæpit. Etenim iftam Orationem S. Athanafius fcripfit anno trigefimo fexto poft Nicænam Synodum, hoc eft, CHRISTI Domini anno trecentefimo fexagefimo primo. Synodus enim fuit celebrata ejufdem Chriftiani fæculi anno vigefimo quinto. Igitur Meletianum fchifma, quod tunc ad quinquaginta quinque annos duraverat, incopit dicti fæculi anno fexto. Quod ipfum ex eodem S. Athanafii loco advertit in fuis Annalibus Dominus Cardinalis Cefar Baronius.

Ifto igitur anno ob patratum antea Lapsum damnatus Meletius cepit contra fanctum Petrum, Alexandrinam Cathedram', & ejus Synodum & vetufta privilegia rebellare, erigere Para-Synagogam, Altare contra Altare. Ita enim folent fuperbi atque ambitiofi Epifcopi, dum damnantur ob crimina. Solent proteftari de injuria ac iniquo judicio, agere turbas, nolle ceffare ab officio, Dignitatem violenter retinere, mendaciis circumfcribere Populum, ipfum ad fe feducere à Matre Catholica, per falfa Dogmata fibi alligare,atque ita è Chriftiano facere Sabellianum, Arianum Meletianum, aut quid ejufmodi. Degradatus ergò Meletius patrare cœpit illa, quæ pridiè fuæ mortis fanctus Petrus Patriarcha in carcere dixit ad fuos Presbyteros Achillam & Alexandrum: Quanta mihi oftenfa funt in Lycaonia ab hæreticis credo quia vos non latet: Quomodo Meletius Chriftianorum Gregem ab Ecclefia fepararit, pro quo Dei Filius animam fuum pofuit, & effudit fanguinem pretiofum. Adversùs quem Meletius impiè repugnans, fanctos Epifcopos ac religiofos viros in carcerem claudebat, ac tribulabat cogens eos prævaricari. Et infrà: Comperi, quod impius Meletius contra me multa mala teftificetur ut amplius Tyranni Maximini furor excitetur, & me interficiat. Ita habent fancti Petri Acta, que è Græco in Latinam tranftulit Cardinali Anaftafius, Romane` Ecclefiæ Bibliothecarius. Pro Lycaonia, videtur legendum, Lyco. Hæc enim eft Civitas & Regio, in qua Meletius fuit Epifcopus. Antiqui Ægyptii colebant etiam bruta animalia. Hinc à Lyco feu lupo, quem in ifta Regione olim adoraverant, quidam exiftimant dictam fuiffe Lycopolim. Damnatus ergò Meletius incepit furere, confpirare cum Gentilibus Tyrannis, adversantes fibi Epifcopos & alios fideles iftis prodere ac tradere, & præfertim fanctum Petrum, fuum Patriarcham & damnatorem, acccfare apud eofdem, ac ejus mortem expetere. Nam quod Meletiani fanctum Petrum, magnum Achillam, & fanctum Alexandrum fuerint calumniati, jam nobis dixit Alexandrina Synodus. Sanctus Athanafius dixit eadem patrata ab ipfo Meletio. Videtur Maletius. etiam idololatriam contempfiffe, & docuiffe, aut certè per cauteriatam confcientiam patraffe errorem Elcefaitarum, blaterantium fidem in perfecatione poffe negari, dummodo fervetur in corde.

Hoc

40

Hoc enim non vanè colligitur ex fancto Athana-
fio, qui in Epiftola ad fuos Monachos enumerat
varia Meletianorum facinora,inter que eft & hoc:
Non eft fperandum, ut Anti-Chrifto Meleftiani refi-
ftant. Non illis cura eft veritatis, neque CHRISTUM
abnegare inter mala numerant. Non enim finceriter
ad Dei verbum accefferunt, fed ad omnia tamquam
Chamaleontes transformantur, femper mercenarii eo-
rum, qui ipforum operam requirunt. Non veritatem
pro fcopo habent, fed Veritati voluptatem anteponunt,
folumque id dicunt: Comedamus & bibamus, cras
enim moriemur. Quæ omnia videntur promanaffe
ex Magifterio ac exemplo Meletii.

Epifcopatu abdicatus, abdicationis fententiæ non
acquievit, fed Thebaidem & vicinam ei Ægyptum
tumultu & contentionum procellis implevit, tyranni-
dem contrà Prærogativam Sedis Alexandri Epifcopi
ufurpans. Partim ex Hermia Zozomeno, partim
ex Theodoreto loquitur. Hinc dicit Meletium
non contrà fancti Petri, fed contrà fancti Alexan-
dri Cathedram rebellaffe. Quod in confecrandis
Epifcopis præceps ac temerarius fuiffet Meletius,
affirmat etiam Zozomenus, atque adjungit: Me- Lib. 1.
letius, cum Petrus, qui poft martyrio occubuit, eo cap. 14.
tempore quo Alexandrinam regebat Ecclefiam, propter
perfecutionem tunc ingravefcentem cæpisset fugam,
miniftrorum Ordinationes, ad Petrum folum perti-
nentes, fibi arripuit. Per Anaftafium Bibliothe
carium translata Acta affirmant fanctum Pe-
trum, ante incarcerationem fuiffe Relegatum in
Phoeniciam ac Paleftinam. Aliter tamen habet
per Dominum Cardinalem Cæfarem Baronium
laudatus Codex Vaticanus: Petrus fponte receffit,
cum quæreretur ad necem, ne ejus caufa civitas Ale-
xandrina, adverfantibus Chriftianis, tumultu exa-

Aliud ipfius jam damnati crimen audivimus à
Theodoreto: Thebaidem ac ei finitimam Egyptum
tumultu & contentionum procellis complevit. Et ite-
rum: Meletius feditionem movens, multis urbibus &
Epifcopos ordinavit Presbyteros & Diaconos.
Hæref. Confonat S. Epiphanius, fcribens Meletium ad
68.c.3. Phanefia Metalla fuiffe damnatum, & adjungens:
Poft illud tempus Meletius, quamcumque regionem &
locum peragraret, ibi Clericos, Epifcopos, Presbyteros
& Diaconos inftituit, ac privatas fundavit Ecclefias.gitaretur, quando tum in Palestina, tum etiam in

من

adjacentibus Infulis diù latuit, literis interea fuos
roborans, ac præfertim Philæam, Hefychium, &
Theodorum, quos omnium Confefforum, qui teneban-

Et infra: Eleutheropolim, Gazam, ac Æliam profedus Meletius plerofque ad eum modum ordinavit.Labitur fanctus Epiphanius, quod Meletius ad Phanefia aut ulla fuerit damnatus metalla. Lapfustur in carcere ultra fexcentos fexaginta numero,Signiquippe in Sacrificium idololatricum, & poftmodò ob ipfum damnatus conjuravit cum Gentilibus Tyrannis, egit ipforum Frumentarium ac Satellitem, ideoque ab ipfis non metalla, fed plenæ libertatis ftipendia eft confecutus. Etiam labitur, quod Eleutheropoli, Gazę, ac Hierofolymis ordinaverit Epifcopos & Clericos. Iftius audacię nulla extat authentica Memoria. Meletius poft damnationem videtur Ægypto non fuisse egreffus. Et quo fine egrederetur? Ipfius item Schifma non fuit nec effe potuit extrà Ægyptum, extrà Patriarchatum Alexandrinum. Et inter Epifçopos atque Clericos, quos à fe confecratos apud Nicænam Synodum tradidit S. Patriarchæ Alexandro, nullus fuit Syrus, fed omnes Ægyptii. Lib. 2. Et in libris de Magni Conftantini vita Eufebius cap.61 Cefargenfis Epifcopus affirmat Meletianum Schif

ma & Arianam hærefim fuiffe cœtanea:Hanc non
tantum per Ægyptum,fed infuper per Libyam ac
exteras etiam Provincias, iftud per univerfam
dumtaxat Ægyptum ac fuperiorem Thebaidem
fuiffe graffatum. Graffatum tamen fuit etiam per
Pentapolitanam, imò & per aridam Libyam.

Errat item Epiphanius, quod major Epifcoporum & Confefforum pars fanctum Petrum deferuerit, & adhæferit Meletio. Errores continent hæc verba: Ario longiorem in Alexandrina urbe moram trahente, moritur Confeffor Meletius & Martyr. Intolerabile eft, quod ifte fchifmaticus & fceleratus Turbo appelletur Confeffor & Martyr. Error item eft, quod ftatim poft Arii damnationem fit ante Nicænam Synodum mortuus Alexandriæ. Etenim adfuit ifti Synodo, ibidem fuit damnatus partim, partim donatus gratia, & omnes à fe confecratos Epifcopos atque Clericos tradidit Patriarchæ Alexandro. Adductum à nobis MeleLib. 3. tii crimen confirmat Gelafius Cyzicenus: Meletius cap.33 Epifcopus delectus non multo ante Arii furorem, con

victus à fanctiffimo Petro, Alexandrinæ Ecclefie
Epifcopo,& poftea Martyrii corona exornato, &

feros vocat & Præceptores, eofque cum confummatos martyrio audiffet, ingenti fe lætitia affectum effe teftatur, pro quorum agonem femper Deum precibus interpellaverat. Hæc poffunt & debent concordari. Suam publicæ Alexandrinorum paci neceffariam, qua imminentem relegationem aut carcerationem prævenit, absentiam fanctus Petrus meritò appellat Relegationem. Videtur Meletius tunc necdum fuiffe lapfus, ideoque nec degradatus, atque ita necdum habuiffe occafionem rebellionis ac tyrannidis. Videtur ifto tempore, quò Petrus exulabat, fuiffe lapfus, ac non nifi per reducem effe degradatus, adeoque tunc priùs incæpiffe fuas petulantias. Philæas, Hefychius, ac Theodorus fuerunt Epifcopi. Hefychium, quod pro Alexandrinis, & omnibus Ægyptiis novam Sacrarum Literarum translationem fecerit, laudat S. Hieronymus. Sanctus Petrus tertii Chriftiani fæculi anno nonagefimo octavo eft factus Epifcopus. Sedit annis duodecim: Tribus in pace, novem in perfecutione. Hæc enim cœpit primo anno quarti fæculi. Proinde Meletius, qui iftius fæculi anno fexto cæpit infanire, inter primum & fextum annum fuit lapfus ac degradatus.

Porrò per ipfum attentata Tyrannis fuit Epifcoporum Confecratio, & Invafio plenę Metropolitica Poteftatis. Meletius advertit, quod in aliis Patriarchatibus Metropolita fuos Comprovinciales confecrarent, celebrarent Synodos, & agerent id genus alia: Quod Ægyptiorum Metropolitarum à fuo Patriarcha Alexandrino dependentia effet extravagans, & contrà communem Confuetudinem. Hinc S. Petro offenfus excuffit iftud jugum, confecrare cœpit, & quidem fine petita ac obtenta Patriarchæ autoritate, fuos fuffraganeos, alios Metropolitas in eandem audaciam feducere, ac infuper aliarum Provinciarum Epifcopos, quin & ipfi Alexandrinæ urbi Presbyteros & Diaconos ordinare. Sextus Nicænus in Meletium editus Canon non fine caufa dicit: Antiqua confuetudo

1