Epift.23. , non magis propter unionem eum qui eft naturaliter unigenitus, Pa- N SCHOLION. dionis myfterio, alterum merito paffionis. Undè Eftorii errorem hoc anathematifmo impe-folitarium hominem effe contendit idem omninò fe titum exponit Sanctus Leo Pontifex in dicere, quod Pelagianiftæ ante dixerunt . litteris ad Clerum & populum Conftantinopolitanum Nec dicimus, : quòd beata Virgo hominem fine Deitate conceperit, qui creatus à Spiritu fando, poftea fit fufceptus à Verbo, quod Neftorium prædicantem juftè meritoque damnavimus. Quod Epift.52. ipfum repetit in litteris ad Epifcopos Gallicanos. Et Sanctus Cyrillus in libro ad Reginas: Nefto rii fcopus eft, perfuadere eum, qui ex muliere natus eft, hominem esse unum quempiam, qui ob fuæ perfonæ cum Dei Verbo connexionem infigni prædeftinatione electus fit, quique fenfim & per incrementa, & tanquam per propriam, hoc eft, humanam virtutem ad eam tandem dignitatem pervenerit, ut divinis bonoribus potiretur. Docuit, inquam, Neftorius Chriftum Dominum, è matre natum purum hominem, per humana pedetentim merita ad illuftrem illam unigeniti gloriam & Divinam perfonam profeciffe. Quod ipfum de illo Vincentius Lerinenfis, ac de ejus in Ecclefia Occidentali præcurforibus teftatur in libro de Prædeftinatione Sanctorum, & libro de Dono perfeverantiæ Sanctus Auguftinus. Iftorum unus fuit Leporius Presbyter Gallus, cujus jam converfi profeffio fic habet: Nec quafi per gradus & tempora proficientem in Deum, alterius ftatus ante refurrectionem eum fuiffe credamus, fed ejufdem femper plenitudinis atque virtutis . C. 15. C. 12. Quocirca profectum hunc priùs fuiffe in refurrectione factum exiftimavit Neftorius, dum omni obedientia perfunctum hominem Chriftum Deus exaltavit, & dedit illi nomen, quod eft fuper omne nomen. Et Deum vinciri, flagellari, crucifigi, mori, non minùs quàm infantem aut bimeftrem effe, aut fugere ad Egyptios, idem Erro eft averfatus. Et hinc liquet, quo fenfu quandoque dixerit Si fimplici fide : DEIPARAM proferres, nulla effet apud me diCap. 21. Hionis invidia. Exponit Vincentius Lerinenfis :| Sancta Maria non eft eo modo Theotocos, quo impia hærefis fufpicatur, quæ adferit eam Dei matrem fola appellatione dicendam, quæ eum fcilicet, peperit hominem, qui poftea factus eft Deus: Sicut dicimus Presbyteri matrem aut matrem Epifcopi, non jam Presbyterum aut Epifcopum pariendo, Sed eum generando hominem, qui poftea Presbyter L.1. c.3. aut Epifcopus factus eft. Quod Facundus Hermianenfis rectè dicit effe non verè & propriè, fed folummodo perfunctoriè & nuncupativè Dei Matrem. Haufit errorem à fuis in Ecclefia Latina præcurforibus Pelagianis, de quibus Joannes Caffianus in libris de Incarnatione ad Sanctum Leonem, Romanæ Ecclefiæ tunc Archi-Diaconum, poftea Papam Addiderunt Dominum Salvato1.5. c.3. rem noftrum poft Baptifma factum effe Chriftum, poft refurrectionem Deum: Alterum defignantes UnCanones Conc. Ephef. Tom. I. २ Et hinc oritur quæftio, an Neftorius Dominum à mortuis refufcitatum faffus fit effe verè Deum, veramque in illo unionem naturæ Divinæ & humanæ fecundùm Hypoftafim. Etenim huc ufque dicta fuadent partem affirmativam. Refpondeo tamen negative. Neftorii quippe de hac re fenfum exponit Sanctus Cyrillus in litteris ad Acacium Berrhæenfem Epifcopum, exftantibus inter acta Synodi Ephefina: Audio alias L.I. c.227 ed perfidiæ & infcitia prolapfos, ut Chriftum Deum effe difertè inficientur; alios verò Dei appellationem ita illi largiri, ut nihil tamen recè de illo fentiant. Opinantur enim non natura, fed benigna Dei voluntate & gratia, perinde ac unum è nobis, ad id dignitatis evectum effe. Utique per plena juftificationis & glorificationis gratiam, quæ etiam nos faciet effe Deos, Filiofque excelfi omnes. Veram hypoftaticam, etiam in Chrifti Domini refurrectione factam, unionem quam de naturarum confufione odiofam facere tentans vocat paffim Deificationem, adeo aver fatus eft Neftorius, ut de illa, tanquam de blafphemia, accufet fuos Clericos apud Pontificem Celeftinum: Carnem conjun&am Deitati ad Deitatem tranfiffe blafphemant in ipfo Verbo Deifica- L·1.c.16, tionis, quod nihil eft aliud, quàm utrumque corrumpere. Et in libro per Sanctum Cyrillum refutato: Neque contingit, ut Deus Verbum fine bumanitate faciat aliquid: Perductus eft enim ad fummam conjun&ionem, non ad Deificationem, ut fapientes è recentioribus dogmatiflis adferunt. Et in hoc ipfo anathematifmo creati puri hominis fa&tam poftmodum adfumptionem, datamque illuftrem gloriam dicit non effe aliud, quàm participatam unigeniti appellationem, qua non secundùm hypoftafim, fed fecundùm nomen dumtaxat, dignitatem, atque auctoritatem fa&tus fit filius Dei. Veram in hypostasi unionem autumat fine naturarum confufione non poffe fieri. Ideoque Pelagiani fuere illo longè meliores. Hi namque in Domini refurrectione factam veram unionem omninò admiferunt. Fuere tamen in alio etiam pejores: Chriftum enim Dominum, quem Neftorius in materno utero fanctificatum & Spiritu fancto unctum tradit, natum afferunt in natura pura, iftifque donis donatum priùs in Baptifmo, quomodo ajunt fieri & nobis. L.2. c.8. Et hinc dignofcitur radix erroris de quo Sanctum Cyrillum confuluit, & quem fuo commonitorio inferuit Succeffus Epifcopus in Ifau ria Dio Cæfaræenfis: Quòd poft refurrectionem Epift.2. fan&um illud corpus noftri omnium Salvatoris Chrifti in Divinitatis naturam tranfierit, ut totum fit fola Divinitas. Quidam exiftimant fuiffe errorem Neftorii, qui cum ftultis vitia vitans in contraCcc ria C. 17. ria cucurrerit, factus ipfe Apollinarifta, dicenfque glorificatam Domini humanitatem in ipfam Divinitatem fuiffe penitus converfam & adfumptam. Quòd enim hypoftaticam adfumptionem fine tali abfumptione crediderit non poffe fieri, jam audivimus. Alii malunt errorem non fuiffe ab ipfo receptum, fed nobis objectum per calumniam. Et hoc eft omninò verius. Eft enim antiquus nefcio cujus auctoris error, natus ex perperam accepto Apoftoli verbo: Jam non novimus Chriftum fecundùm carnem. Et ex verbo Domini apud Sanctum Joannem : Pater, clarifica me apud temetipfum claritate, quam babui, priufquam mundus fieret. Adversùs illum declamat Sanctus Auguftinus in tractatibus fuTract. 105. per Evangelium ejufdem Apoftoli: Hoc quidam fe iutelligendum putarunt, tanquam natura humapa, quæ fufcepta eft à Verbo, converteretur in Verbum, & homo mutaretur in Deum: Immò fi diligentiùs, quod opinati funt, cogitemus, bomo pe viret in Deo. Ex pravè intellecto verbo Sancti | Pauli Apoftoli, dicentis nos in vita futura implendos in omnem Dei plenitudinem, quidam ejuf modi converfionem etiam ad nos extenderunt, adversùm quos Auguftinus fcribit in litteris ad Paulinam: Hanc plenitudinem Dei quidam fic inEpift. 112. tellexerunt, ut putarent nos hoc futuros omninò, c.15.232 quod Deus eft. Et in libro de natura & gratia: C. 33. Si aliqui putant tantum noftrum profectum futurum, ut in Dei fubftantiam convertamur, & boc efficia mur prorfus, quod ille eft, viderint, quemadmodum adftruant fententiam fuam, mihi hoc fateor non effe perfuafum. Qui loquendi modus innuit errorem tunc fuiffe graffatum, & quidem non apud folos imperitos. Rectè tamen & Augufti nus in dictis ad Paulinam & in aliis ad Darda num litteris, & in laudatis litteris ad Succeffum Cyrillus dicunt effe errorem deteftandum. Undè & Gelafius Pontifex, in profeffione fidei miffa ad Laurentium Lignidenfem Epifcopum, Epift.a. illum damnat & deteftatur. Eumque Neftorius & Neftoriani nobis calumniosè objecerunt. L.1.C.26. C. 3. S' OCTAVUM S. CYRILLI CAPITULUM, SI quis hominem, affumptum unà cum ipfo Dei Verbo adorandum, unà cum ipfo glorificandum, unà cum illo , tanquam alterum in altero exiftentem, Deum appellandum effe dicere aufus fuerit: hunc enim intellectum particula cum adjecta perpetuò & neceffariò afferre confuevit ) & non unà potiùs adoratione Emmanuelem honorat, unamque illi glorificationem attribuit FACTUM EST CARO, anathema fit. S1 , quatenus VERBUM OCTAVUM NESTORII CAPITULUM, quis fervi formam pro feipfo, hoc eft fecundùm propriæ na turæ rationem colendam effe dixerit & non omnium dominam; & non potiùs per focietatem, qua beatæ & ex fe naturaliter Domina unigeniti naturæ conjuncta eft veneratur, anathema fit. SCHOLION. FUnc Neftorii errorem & verba formalia F. 361. Heferunt Synodus Ephefina, & Sanctus Cyrillus in litteris ad ipfum, in litteris ad Acacium Melitinæ Metropolitam, ac in libro adversùs calumnias Synodi Antiochena: Propter induentem indutum veneror; propter latentem adoTo apparentem. Infeparabilis à vifibili Deus: Atque ideo ejus, qui non feparatur, honorem non feparo. Naturas feparo, fed adorationem conjungo . Et in libris adversùs Neftorium: Non eft per fe L.2. c.12. Deus, quod eft in utero formatum, formatum in Spiritu, Sepultum in monumento; Alioquin effemus 13. L.1.Conc. bominicole & cadavericolæ prorfus, Naturarum itaque conjunctionem fine confufione fervemus, confiteamur unum Deum, veneremur hominem, qui ex Divina conjunctione fimul cum Deo omnipotente adoratur. Virus,uti ad Eulogium fuum Presbyterum ac in Regia urbe Apocrifarium fcribit Sanctus Cyrillus, latet in vocibus, Naturas feparo. Etenim naturas non tantummodo diftinguunt, fed etiam dividunt, adeoque inducunt duos Chriftos, c.37. duos Dei Filios, duas perfonas. Neque refert, quòd eas Neftorius dicat infeparabiliter unitas, affidueque ebuccinet earum indivifam fine confufione unitionem. Intelligit enim unitionem, non fecundùm hypoftafim, fed fecundùm eandem auctoritatem, ho, dignitatem, nomen, norem, Ephef. C. 12. norem, adorationem, qua Deus Verbum & norem foli Deo debitum palam tranfcribit in Quocirca peffimè & calumniofiffimè Nestorius ait adfumptam fervi formam pro seipsa seu Servi autem formam pro feipfa adeo non adofecundùm propriæ naturæ rationem à nobis ado- ramus, ut ipfam dicamus effe nobifcum unam rari, ideoque nos effe hominicolas & cadaveri- ex adorantibus. Ejus namque caufa Dominus colas. Antiquam gentilium calumniam, & gloriæ erat pernoctans in oratione Dei, etiamnum fuum ipfe fcelus in omnem Ecclefiam, cœlum- in cœlis affiduè interpellat pro nobis, dixitque que & terram traducere conatur. Ipfe enim, olim ad mulierem Samaritanam : Vos adoratis uti in libro ad Reginas Sanctus Cyrillus teftatur, quod nefcitis, nos autem adoramus quod fcimus. docet Dominum effe purum hominem, qui di- Attamen nequaquam in adorantem & adoratum vinis honoribus potiatur. Eundem Leontius Mo- divifus eft, recteque laudatus Cyrillus in libro nachus Conftantinopolitanus accufat, quòd ad Theodofium Auguftum: Qui cum muliere lo- Cap. 32. circa Domini humanitatem committat idolola-quebatur, erat unus & folus Dominus Jefus Chritriam, eamque fibi demutet in idolum. Etiam Aus, ex humanitate adorante & adoranda Divini Neftorianos effe bominem colentes teftantur, & tate conftitutus. Undè nobifcum adorans humatanquam tales anathematizant Ecclefia Antio- nitas à nobis etiam adoratur, non pro feipfa, Poft Epift. chena & Hierofolymitana in litteris ad Juftinum fed tanquam adorati Dei Verbi indumentum, Auguftum, exftantibus inter Epiftolas Ponti- de quo Sanctus Auguftinus in fermone de temficis Hormifdæ. Quifquis enim, uti ad ortho- pore: Dico, planè dico, quia veftem intueor, & Ser. 115. doxos Archimandritas fcribit Sanctus Cyrillus, veftitum adoro. Caro illa illius veftimentum fuit: C. 3. L.3.Conc. Ephef. Deum & adfumptum hominem in duas hypo- Non quovis modo appofitum, fed ejus Divinæ £37. ftafes dividit, & tamen hunc latricè colit, ho- | Hypoftafi naturaliter unitum. 74. S NONUM S. CYRILLI CAPITULUM. , quis unum Dominum noftrum Jesum Chriftum à Spiritu fancto, tanquam virtute à fe aliena, glorificatum dixerit, efficaciamque, qua contra immundos fpiritus uteretur & divina inter homines miracula operatur, ab ipfo eodem accepiffe prædicaverit, & non proprium, naturalemque illius effe Spiritum, per quem divina figna edidit, anathema fit. NONUM NESTORII CAPITULUM. S'ouis formam, fervi confubtantialem effe , & ex ipfa conceptione habuiffe dixerit conjunctionem, per quas commu- 1 L.4.C3. quippe, uti ad Epictetum. Corinthiorum Epifcopum fcribit Sanctus Athanafius, Domini carnem, utpotè de converfo in fefe Deo Verbo factain, dixit effe Deo Patri, ac ejus Divini tati confubftantialem, adeoque & Spiritui fanto: At verò hypoftaticam unionem fine fimili naturarum confufione non poffe fieri, ideoque eif dem abfurdis effe obnoxiam, femper Neftorius habuit pro principio palmari. من Verùm enim verò & fuam & illius fententiam exponit lucidè Cyrillus in libris contra ipfum: Si ipfum ex Deo Patre Verbum unum eft cum fua carne, quomodo Divinis viribus eum indigere putas, & terribilem dæmoniis à Spiritu Sancto factum, ut qui à fua natura id non poffit efficere: Ad hæc etiam hoc ipfum poffe conterere fathanam, quafi ab alio datum, vixque dono acceptum. Si igitur non ignoras feparare Spiritum à Divina ejus natura, turpiffimum habendum effe crimen, & quidem jure, ipfius procul dubio Spiritus eft, ut qui per ineffabilem ipfius naturam procedat, &ipfi fit confubftantialis, & ita minimè indigeat virtute ab eo data, tanquam externa & aliunde adfcita, fed utetur potiùs tanquam proprio Spiritu, & per ipfum fe terribilem dæmoniis oftendet. Et in eodem capite: Unitum carni illud ex Deo Patre Verbum velut unum aliquem è noftro numero, vulgarem prorfus, auxilio Spiritus fancti indiguiffe dicis, ut terribilis immundis fpiritibus videretur. Et Domini apud Joannem Evangeliftam de Spiritu fancto Verbum, De meo accipiet, exponens pergit: Ut procedit ex Patre Spiritus fanlus, cùm fit ipfius fecundùm naturam, eodem quo que modo per ipfum Filium, cùm fit ejus naturaliter ipfique confubftantialis. Ergò quamvis per Spiritum glorificetur Filius, ipfe tamen feipfum tanquam per proprium Spiritum glorificare intelligitur neque ea res extrinfecùs illi advenit, etiamfi falus homo noftri fimilis videatur. Egregiè Cyrillus oftendit, quòd neque cum Apollinario adfumptæ naturæ veritatem evertat, neque cum Macedonio Spiritum fanctum in fervitutem redi gat; verùm quòd Neftorius Dominum Gloria in vulgarium hominum ordinem abjiciat, qui quafi non habens fuam, gloria à Spiritu data indiguerit; eum computet intra menfuras creaturæ, omnia extrinfecus habentis atque donata: faciatque unum ex illis de quibus rogat Apoftolus Quid babes, quod non accepifti? Hocce ergò anathematifmo damnatus Neftorii error eft, quòd Chriftum Dominum faciat purum & communem hominem, qui gratuito & extrin feco moventis & inhabitantis Spiritus fancti ad> jutorio ad opera fua egeat, ac non fit verus in eadem Divina hypoftafi Deus, qui cum Patre fit unum Spiritus fancti principium, adeoque & illum donet, mittat, & tanquam principio fubau torato ad quævis gloriæ opera utatur. Etiam de vitiato facro textu, quod eft perpetuum ac folemne omnium hæreticorum privilegium, Neftorium culpat. Ad hæc neque illud vacare culpa dixerim, quòd tanquam de communi, vulgarique homine, ait adfumptionem in cælum ipfi fuiffe dono datam à Spiritu. Nam elegit quidem difcipulos per Spiritum fanctum, fed adfumptus eft ut Deus non quafi eam rem ab alio datam acceperit, fed ut ipfe potiùs, velut primitiæ quædam humana natura in incorruptionem renovatæ, feipfum oftenderet Deo Patri. In hoc Actuum Apoftolorum loco , Præcipiens Apoftolis elegit per Spiritum fanctum, adfumptus eft, Neftorius interpunctionem, atque ita omnem sen, fum alteravit, legitque: Quos elegit, per Spirt tum fanctum adfumptus eft. › quos من Notanda funt hæc Sancti Cyrilli verba: Per ineffabilem ipfius naturam procedit. Item hæc: Eodem modo per ipfum Filium procedit, utique Spiritus fanctus. Vanus enim & profanus Neftorius, ut Spiritum fanctum ab homine adfumpto remotiùs alienaret, etiam alienavit à Dei Verbo, primufque blaterare cœpit procedere à folo Patre. Blafphemiam lucidè edicit ejus defenfor Theodoretus, vel ob illam folam de Deo & omni Ecclefia peffimè meritus, in libro horum capitulorum reprehenforio ad Joannem Patriarcham Antiochenum: Proprium Spiritum Cap, 9, Filii, fi quidem ut ejufdem cum co naturæ, ex Patre procedentem dixit Cyrillus, fimul confitebimur, &tanquam piam fufcipiemus vocem; Si verò tanquam ex Filio aut per Filium exiftentiam babeat, boc ut blafphemum & impium rejt ciemus. Eandem blafphemiam Neftorianum Charifii Symbolum profitebatur. Quare primos illius auctores fuiffe Neftorium ac Theodoretum, rectè dixit in Florentina Synodo Andreas Seff. 7. Rhodiorum Metropolita, & Marcus Ephefius non fuit aufus diffiteri. Eft una è capitalibus radicibus hodierni Photiani fchifmatis: Adeoque hanc extremam Ecclefiæ Orientalis in anima & corpore miferiam non folus plantavit Eufebius Nicomedienfis Epifcopus, aut conventiculum Philippopolitanum, fed etiam cum Neftorio Theodoretus. De quo plura fuo loco. CH , DECIMUM S. CYRILLI CAPITULUM. "Hriftum Jefum noftræ confeffionis Pontificem & Apoftolum exstitiffe eundemque femetipfum pro nobis in odorem fuavitatis Deo & Patri obtuliffe, divina Scriptura commemorat Si quis ergò dixerit Pontificem, & Apoftolum noftrum non effe ipfum Dei Verbum pofteaquam caro & homo nobis fimilis factum eft, fed homi nem & non po nem illum; qui ex muliere natus eft, quafi alterum quempiam ab thema fit. L.3. c.6. DECIMUM NESTORII CAPITULUM. quis illum in principio Verbum Pontificem & Apoftolum con Sfellionis noftræ factum effe, feque ipfum obtuliffe pro nobis di , cat & non Emmanuelis effe Apoftolum dixerit, oblationemque fe- A SCHOLION. Udi verba Neftorii recitata à Sancto Cy rillo in libris adversùs ipfum: Hic ille fitibus, in quos dixit Dominus: Quis ex vobis arguet me de peccato? Quod paulatim evincendis Addit Cyrillus adversùm alios Neftorii erro- Cap.4. من Et purum hunc hominem non ex matre cone ceptum & natum Pontificem fatetur, fed per humana merita paulatim in dignitatem iftam ait profeciffe: Jefus enim proficiebat ætate, fapientia & gratia. Et Apoftolus Paulus eum dicit à Deo glorificatum, ut Pontifex fieret, additque: Confummatus factus eft omnibus obtemperantibus fibi caufa falutis æternæ, appellatus à Deo Pontifex juxta ordinem Melchifedech. Ad quæ verba Neftorius: Confummatur, quod paulatim proficit. Pergit: Ipfe nobis promisse benedictionis ex femine Abraham eft missus, tanquam pro feipfo & genere fuo corporis fui victimam fimul afferens Adversùm quæ Sanctus Cyrillus: Ergone ipfe quoque Chriftus factus eft fub peccato, per quem os ipfum peccati adversùm nos obftruitur? Copiosè oftendit Chriftum Dominum fuiffe Pontificem tempfit, ut beatus Paulus ait: Cùm his etiam vilio- Quocirca ad hunc Pontificatum nequaquam Cap.3. ta, |