379 >. SCHOLION. Ocem, Deipara, primùm à Valentino, deinde ab Apollinario Laodicenfi fpretam ac infamatam, abominatus eft, ex alio tamen principio, etiam Neftorius Epifcopus & Hærefiarcha Conftantinopolitanus, fuitque illi feu errandi, feu erroris detegendi exordium, de quo Evagrius Scholafticus Epiphanienfis: AnaL.1, C.2, Rafius, Neftorii Presbyter, in disputatione apud populum in Ecclefia Conftantinopolitana palam aufus eft dicere: NEMO MARIAM DEIPARAM VOCET. NAM MARIA HOMO ERAT ATQUI AB HOMINE DEUS NASCI NON POTEST. Quæ verba cùm populus Chrifto confecratus graviter & acerbè ferret, & difputationem illam non fine caufa baberet pro blaf phemia, Neftorius, iftius blafphemiæ auctor & dux, non folùm non probibuit illum, neque reclam fanamque doctrinam tutatus eft, verùm etiam ejus verba in primis roborare contendit, & in eifdem defendendis acriùs inftitit. Etenim Anaftafii fententiam, inquit Socrates, confirmare ftudens, fæ piffimè de eadem controverfia in Ecclefia pro concione differuit, de cadem pugnaciter quæftiones pofuit, L.7. C.32. Epit. 12. 14. 22. vocem, DEIPARA, omninò rejecit. Quin & Dorotheum, Marcianopolitanum Epifcopum, fecundæ Mæfiæ Metropolitam, induxit ad faciendum, quod queritur Sanctus Cyrillus, Alexandriæ Patriarcha, in litteris ad Celeftinum Papam, ac in litteris ad Aca-. cium Epifcopum Berrhæenfem, exftantibus in prima parte Synodi Ephefinæ Erat Epifcopus quidam, Dorotheus nomine, Conftantinopoli, eadem, que Neftorius, fapiens & fentiens, vir quæftus caufa adulationi impensè deditus, linguaque ad temeritatem ufque promptus. Hic, dum Sacra peragerentur, Reverendiffimo Neftorio in Cathedra Ecclefiæ Conftantinopolitane fedente, furrexit, magnaque & elata voce inclamare aufus eft SI QUIS MARIAM DEIPARAM DI. XERIT, ANATHEMA SIT. Ita homo ef frons totam Ecclefiam, omnefque ejus Patres, dicta voce femper ufos, anathematizavit. Pergit Cyrillus de Neftorio: Quamvis id ore fuo facere noluerit attamen fedens & audiens Dorotheum ut hoc diceret, induxit, fubornavitque, cui etiam confeftim, ubi è cathedra defcendiffet, in Divinorum myfteriorum celebratione communicavit. Porrò Dorotheum fuiffe Ecclefiæ. Marcianopolitanæ Epifcopum, liquet ex Neftorii & affeclarum ejus Pfeudo-fynodali Relatione ad Theodofium Auguftum, cui ipfe ut talis fubfcribit. tiochena Ecclefia accitus Neftorius fecum duxit futurum in gente aliena fidum Syncellum. C.2 1. L.I. cont. Quidquid fit de primo auctore, Neftorium evafifle pertinaciffimum blafphemiæ defenforem docuit eventus. Etenim de illo fcribit Sanctus Cyrillus ad Joannem Patriarcham Antiochenum: Ad Dominum meum Celeftinum, piiffimum L.1.EpheRomanæ Ecclefiæ Epifcopum, miffa Epiftola adver- fin. Conc. sùm eos, qui ab ipfo diffentiunt, depromere non eft veritus: CITRA HORROREM SACRAM VIRGINEM DEI GENITRICEM APPEL. LANT. Vocem, Deipara, tanquam notham, irrationalem, temerariam, periculofam, blafphemam profcidit. Et de ejus quibufdam fectatoribus fcribit idem Sanctus ad Clerum & popu Neft.c.1. lum Conftantinopolitanum: Deiparæ appellatio: 1.2. C.I. nem prorsùs negant, adduntque paratiores fe effe, ut manus fuas amputandas præbeant, quàm ut hujufmodi voci fubfcribant. Etiam Leporius Presbyter, Neftorii in Gallia Præcurfor Pelagianus, L.3.Conc. dicere verebatur de Maria natum Deum, uti ipfe Ephef. profitetur in libello fuæ emendationis. Et Vis F.481. talis & Conftantius, Epifcopi Hifpani, fcribunt ad Capreolum Archi-Epifcopum Carthaginenfem: Sunt hic quidam, qui dicunt non debere L.1.C.11.1 dici Deum natum, utique de Virgine Maria. Primus & palmaris fuit hic error omnium, quotquot Neftoriana fcabie laborarunt. Quin immò quofdam fuo tempore orthodoxos à laudata voce etiam abhorruiffe fcribit Facundus Epifcopus Hermianenfis. Infinuandum, inquit, eft, quòd banc quoque confeffionem, qua beatam Mariam verè &propriè dicimus matrem Dei, quidam etiam com municantes Ecclefiæ putant non debere suscipi, cùm Neftorium fateantur, propter quod eam matrem Dei negabat, debuisse damnari. Primam iftorum rationem adducit Anaftafius Presbyter in litteris ejufdem Cyrilli ad Clerum Conftantinopolitanum: Quòd Nicæna Synodus vocis, DEIPARA, nullam unquam mentionem fecerit. Eandem rationem in litteris ad Celeftinum Pontificem urget ipfe Neftorius, addens etiam in facris litteris eam non contineri. Et apud Photium in Bibliotheca Sanctus Efremius, Patriarcha Antiochenus, à Sancto Leone Papa adfirmat inductam in Ecclefiam, priores Patres ipfa lucidè non fuiffe ufos. L.I.C.A. L. 218. L.2.C.1. Secundam rationem adducit Neftorius in libro per Sanctum Cyrillum recitato ac refutato, nec non ex illo ipfe Cyrillus in libro Apologetico contra Orientales: Si fide fimplici DEIPARAM proferres nulla esset apud me dictionis invidia, C. 1. verbi fenfum exquirentem. Sed quia video te prætextu erga beatam Mariam honoris bæreticorum confirmare blafphemiam, ideo dictionis probationem cautè prænuntio, cùm periculum in ea dictione latens suspectum habeam. Eam fufpectam dicit de naturarum in Chrifto Domino confufione, per Arium, Eunomium, ac Apollinarium adferta: Qui idcirco ftatuerunt DEI GENITRICIS ap pellationem invehere. Arius enim, Eunomius, atque Apollinarius Chrifto Domino detraxere humanam animam, ejus vicem & functiones in ipfum Deum Verbum tranfcribentes, plenum que Chriftum ex carne & divinitate confufis & commixtis compingentes: Atque ita non folummodo Deum, fed & ipfam Deitatem dixere natam natam ex Virgine, ejufque erroris dixit Nestorius vocem, Deipara, effe fufpectam, ac proinde fcandalofam, piarum aurium offenfivam, ab omni ore chriftiano profcribendam. Eandem ra tionem ftrenuè urget in litteris ad Celeftinum Papam, Ecclefiæ fuæ Clericos accufans ejufdem blafL. 1.Conc. phemi erroris. Exiftimat neceffe effe, inquit SanEphef. c. tus Cyrillus in libro apologetico contra Orien 16. 17. L.1.C.2. F. 351. F. 359. L.7. C.32. tales, ut ii, qui facram Virginem Dei genitricem dicunt, fateri debeant carnis fuiffe fructum nudam feorfim pofitam Deitatis naturam, fubfifientie initium ex muliere habuiffe Dei verbum. Neque id in Neftorio mireris. Etenim & fupra ex Facundo Hermianenfi adducti orthodoxi eandem vocem averfabantur, quòd illam Eutychiano, adeoque Apollinariftico & Ariano, dogmati deputarent, fufpicantes iftius veneni aliquid fub ipfa occultari. Tertiam rationem, eamque palmarem, continent Neftorii verba recitata ab Evagrio Epiphanienfi Ego eum, qui fpaciis menftruis, id eft, bimeftri ac trimeftri, & ita deinceps adoleverit, Deum certè non appellavero. Eadem ex ipfo Neftorii ore fe audiffe teftatus eft in Ephefina Synodo Theodotus Epifcopus Ancyranus. Deum bimeftrem aut trimeftrem appellare nefas effe repetivit Neftorius. Atque hominem folùm effe ex ipfo intelleximus, cùm paucis ante diebus in hac Epheforum civitate contra nos difceptaret, fed & alii præterea non pauci. Qui omnes idipfum fuere atteftati. Addit Relatio fynodalis ad Clerum & populum Conftantinopolitanum: Graviores blafphemias adjecit, dicens nolle fe bimeftrem aut lacte nutritum adorare, neque eum, qui in Egyptum fugit, Deum nominare. Et hinc nos tanquam hominicolas, qui purum hominem pro Deo adoremus, infamat. Hominem illum in matris utero fuiffe fatetur plenum Deo verbo, quomodo Joannes Baptifta plenus Spiritu fanéto, adeoque facram Virginem non plùs fuiffe matrem Dei, quàm Elifabeth fuerit mater Spiritus fanti. Ex illa dicit Deum proceffiffe atque emicuiffe, nequaquam ex ipfa natum. Quod principium etiam Leporio, aliifque in Gallia atque Hifpania Pelagianis Neftorii præcurforibus fuit pal mare. Et hinc oritur dubium, an Jefum Chriftum, idque à primo fuæ conceptionis ex matre puncto, fuiffe verè & propriè Deum, perfonamque Divinam, reverà Neftorius negarit? Etenim hæc de illo Socrates: Ego, dum libros à Neftorio editos lego, bominem reperio imperitum, & doctrine penitus expertem: Et hoc ex animo dico: Meo equidem judicio neque Paulum Samofatenum Photinum imitatur, neque denique Dominum hominem folum effe dicit, fed vocem dumtaxat, DEIPARA, tanquam larvam reformidat. Hocque L.1 Conc illi pre infigni infcitia contigit. Et ad Sanctum Ephef. C.23. > neque Cyrillum fcribit Acacius Epifcopus Berrhæensis Neftorium ac ejus affeclas paffos quid ejufmodi, quale beato Paulino Antiocheno Epifcopo contigit. Hic enim, & fi tres hypoftafes palam dicere recufaret, re tamen & virtute ab illorum fententia &fide, qui hoc profitebantur, non recedebat, Se&abatur autem piiffimos Occidentis Epifcopos, propterea quòd Romanæ linguæ anguftia, ficuti græca phrafts, tres hypoftafes dicere commodè non ferat. Canones Conc. Ephef. Tom.I. Etinfrà: Ajunt fermonem fuum in fenfu nihil con tinere quod vel Apoftolicæ doctrine adverfetur, vel fidei à fanctis Patribus in Nicea definitæ, & univerfæ Ecclefiæ tradite repugnet. Quare Cyril lum obteftatur, ut præfentem Ecclefiæ motum, utpotè natum ex unico verbo per inconfiderationem elapfo, prudenter & fuaviter componat, quomodo ex voce, Hypoftafis, natum compofuit Sanctus Athanafius. Et ipfe Cyrillus obteftatur Neftorium, ut offenfo & fcandalizato populo det tandem unicam vocem, Deipara, at- L.1. c.2. que ita illum placet. Et ipfe mali auctor Anaftafius Presbyter, pacem inire volens, prote C. 12. ftatus eft fe idipfum, quod Cyrillus, fentire, differre quoad unicam & folam vocem., Et Celeftinus Pontifex, dum revocando errori decem dies præfixit, Neftorium non pravæ mentis, fed folius deviæ locutionis arguit, voluitque non aliquod dogma, fed folam vocem prædicari. Quod mandatum exponens & adimpleri fuadens Joannes Patriarcha Antiochenus fcribit ad Neftorium Quis, quæfo, reprehendat, fi ea, C. 25. quæ fentis, liberè exponas? Immò verò quis laudibus non efferat, fi nomen, cujus fenfum Pietas ut cognovimus, poffidet, propter publicam quietem, communemque orbis pacem aliquando amplecti in animum inducas? Affiduè inclamat quoad folam vocem deviaffe Neftorium, ejufque palinodiam non infamem, fed gloriofam fore fuadet ex fimili humilitate nupera Theodori Mopfueftienfis Epifcopi, qui communis fuerat utriufque magifter apud omnem Ecclefiam honoratus. Theodorus enim, uti fcribit Leon- L.3.C.11. tius Monachus, Byzantinus, etiam vocem, Deipara, refutarat in concione, ideoque folemni palinodia offenfum populum coactus eft placare. tua › C. 8. C.16.17. Refpondeo nodum hunc folvi ab ipfa Synodo Ephefina in Relatione ad Theodofium Auguftum miffa per Palladium Magiftrianum: Sunt F. 474. enim illi qui diverfa à recla fide fentiunt, ad tegendam impofturam adeo callidi ut quidam quoque fancliffimi Epifcopi occultato errore à Neftorio decepti fint, eique fefe adjunxerint, &adis illius fubfcripferint, qui tamen, pofteaquam dilucidè quid fentiret, effent percunctati, illumque fuas blafphemias retegentem comperiffent, ab eo desciverunt, ac fanctæ Synodo fe adjunxerunt, patefaElaque ejufdem blafphemia, condemnationis fententiam adversùs illum nobifcum tulerunt. Quod ipfum teftantur in libro ad Reginas Sanctus Cyrillus, Vincentius Lerinenfis, & in Neftorianæ ac Eutychianæ hærefeos Breviario Liberatus Carthaginenfis. Fingendi anfam præbuit Bafilius, Ecclefiæ Conftantinopolitana Diaconus & Archimandrita, Neftorio Chriftum Dominum non propriè, fed æquivocè dumtaxat Deum prædicanti refiftens in faciem: Hinc enim cœpit ille naturalem Dei Filium ex fandla Maria natum, cere alium filium, ut poftea patuit, animo occultans. Legenda Bafilii Epiftola ad Theodofium Auguftum. A vaferrimis Pelagianis, eorum præfertim Goliath Juliano Celanenfi Epifcopo, & errorem & omnem mentiendi artem edoctus erat Neftorius, adeoque & ita librare dolofiffimas amphibologias, ut etiam ab hominibus oculatiffimis exiftimatus fit fola lingua, non Aaa 2 mente di L.1.8.30. fin. Conc, C. 12. 372 mente lapfus. Quidam tempora diftinguunt, I creduntque primum ejus lapfum fuiffe folius linguz, at qui, dum turbatam Ecclefiam nec ab Apoftolica Sede juffus per palinodiam componere pertinaciter fpernit, tranfierit in mentem. Ita enim proficiunt vocum novitates, & pugnæ verborum, Porrò Neftoriana adversùs vocem, Deipara, argumenta funt nullius roboris. Ad primum refpondet Sanctus Cyrillus in litteris ad Clericos 1.1.Ephe- Ecclefiæ Conftantinopolitanæ. Quamvis Nicæna Synodus voculæ hujus, DEIPARA, non meminerit non ideo tamen officio rectè functa non fuit. Per id enim tempus nihil ejufmodi in controverfiam adducebatur. Quare quæ tum ambigua non babebantur, ea in medium proferre nullum operæ pretium erat. Quamquam fi fententiarum vim perpendere lubeat, facram Virginem Deiparam effe nequaquam diffimulavit: Quandoquidem illum ipfum, qui ex Deo Patre natus eft, incarnatum & hominem factum dicat, utique ex Virgine Maria. C. 1. Latiùs id oftendit in litteris ad ipfum Neftorium, L.1.Ephe fin. Conc. & in libro Apologetico contra Orientales. In litteris circularibus ait, quòd omnes Occidentis atque Orientis Epifcopi, omnefque Synodo Nicæna etiam priores Ecclefiæ Patres dictam vocem profiteantur: Ac in laudato libro Apologe tico nominatim adducit Sanctum Petrum Epifcopum & Martyrem Alexandrinum. Ipfam Ephefinam Bafilicam, in qua damnatus Neftorius, fuiffe dedicatam Mariæ Deiparæ fcribit ad Cle L.1.C.26. C. 10. F. 839. rum & populum Alexandrinum. Etenim, uti ad Clerum & populum Conftantinopolitanum fcribit, cum Joanne Apoftolo, cui à filio mo riente commendata, facra Virgo habitarat Ephe fi, ideoque adhuc viventi attributa haud dubiè eft ab Ephefiis fidelibus vox illa. Clerus Conftantinopolitanus, in libello adversùs Neftorium Epifcopum fuum conteftatorio, addit eaL.1.c 13. dem ufum etiam Sanctum Euftathium Antiochenum, eandemque femper Ecclefiam: Socrates etiam Eufebium Cæfareæenfem, Sanctum Athanafium, atque Origenem. Et quidem Sanctus L.7.c.32 Athanafius de Virgine Deipara edidit adversùm Apollinariftas, fpecialem tractatum. Laudatus Petrus Martyr ejus veritatem probat ex verbo Gabrielis Archangeli ad Sanctam Virginem: Quod ex te nafcetur fanctum, vocabitur Filius Dei, Epift.5. Quo teftimonio etiam Hormifda Pontifex in lit L.9. c.5. teris ad Anaftafium Auguftum, & in litteris ad illum ipfe quoque Auguftus, atque orthodoxi paffim omnes utuntur. Rectè enim laudatus Pe trus Sanctum iftud dicit effe ipfum Deum ac Dominum verbum. Sanctus Efremius Patriarcha Antiochenus probat ex verbo Sanctæ Elifabeth: Undè hoc mihi, ut mater Domini mei veniat ad me. Adeo non dicit Sanctum Leonem Pontificem effe vocis primum auctorem fuiffe dicit infignem illuftratorem. : Ad fecundum refpondeo fœdè hallucinari Neftorium, dum vocem, Deipara, adferit ab Apollinario invectam. Jam enim fupra adversùs illum ex litteris ad Cledonium Presbyterum audivimus anathema Sancti Gregorii Nazianzeni: Si quis fancam Mariam Deiparam non credit, extra Divinitatem eft. Synufiaftæ, five Apollinaristæ inquit Facundus Hermianenfis, putarunt Chriftum unius effentiæ narum, nec ex utero Virginis babuiffe carnem, fed potiùs in ejus utero Deum Verbum partem fuæ fubftantiæ, id eft, Deitatis, in carnem fibi vertiffe, & in illa quidem, fed non ex illa incarnatum effe credentes, non folùm in Divinitate, verùm etiam in carne confubftantialem dicunt Patri: Contra Catholici quique Doctores afferunt, quòd Chriftus ex fubftantia Virginis fit natus. Hinc ergo illi fuis falfis noftrum verum mifcentes, doctrinamque veritatis infamantes jactavere; quòd Ecclefia fic doceret Chriftum natum ex Virgine, quafi etiam fecundùm Deitatem ex illa fam pfiffet exordium: utique fecundùm Deitatem verfam in carnem Quocirca Apollinariftæ vo cem, Deipara, nequaquam induxere, nec Dei Verbi Divinitati ex Virgine initium adfcripfere, fed de omnibus his accufavere catholicos: Atque ita non Cyrillus, fed ipfe Neftorius, licèt ex fundamento adverfo, illos æmulatur. Etiam Hypatius, Ephefiorum Archi-Epifcopus, in collatione Conftantinopolitana cum Severianis, admiratus eft, quomodo Neftorii fautor Joannes Patriarcha Antiochenus, ejufque Synodus, Sanctum Cyrillum duas palam naturas prædicantem de Arii & Apollinarii lue infamarint. Eandem vocem neque in Eufebio Ca faræenfi, neque in ipfo Ario unquam culpa vit Ecclefia: Penitus aliæ fuerunt iftorum lites. Aliud eft natura, aliud perfona Dei Verbi huic, hypoftaticæ unionis ergò, non illi & orthodoxi & Ariani femper adfcripfere natie vitatem ex Virgine. Porrò memorati à Facundo Hermianenfi orthodoxi fuerunt monachi infomnes, perpetui Eutychianiftarum hoftes, & ab illis, quoniam dies mali erant, etiam fecura quævis metuentes. Joannes fecundus Pon tifex dicit effe Neftorianos. Hiftoria longa eft. A voce interim, Deipara, non minùs Eutychia nos profterni, quàm Neftorianos, ideoque mo nachos vana timuiffe, nervosè oftendit laudatus Facundus. Undè & ad preces Juftiniani Augufti Joannes Pontifex fprevit eorum fcrupulos, fanxitque vocem antiquiffimam omninò reti pendam. Tertia ratio eft propriiffima, fœdiffima, totius dogmatis Chriftiani everfiva lepra Neftorii ob quam ab Ephefina Synodo ac omni Ecclefia damnatus eft tanquam Paganus, Judæus, novus Cayphas, atque Porphyrius, aut Julianus. Neque enim Judæi Dominum Jefum Chriftum egere in crucem, nifi quòd homo cùm effet, faceret feipfum Deum. Ad ejuf modi illius voces, tanquam ad blafphemias, Cayphas laceravit veftem, Sanctum Stephanum lapidantes Judæi aures obturavere. Et ad Fotinum, Archi-Epifcopum & Hærefiarcham Syrmienfem, adversùş Diodorum Tharfenfem Metro: politam orthodoxum, fcribit in litteris per Facundum Hermianenfem relatis Julianus Augu L.4.C.Z. ftus Apoftata: Tu quidem, à Fotine, verifimilis videri, & proximus falvare, bene faciens nequaquam in utero inducere quem credidifti Deum ; Diodorus autem, Nazarai magus, ejus pigmentalibus manganes acuens irrationabilitatem, acutus apparuit fophifta religionis agreftis. Laudat Fotinum, quòd non recipiat Deum utero claufum: Hocce enim admirandum myfterium fuiffe paf fim irrifum à Paganis, fcribit ad Sanctum Auguftinum nobilis vir Volufianus, irrifionifque fundamenta Auguftinus diffolvit. Ifti ergò funt Magiftri, à quibus didicit Neftorius refutare etiam Deum bimeftrem, & noftram fimplicem fidem de blafphemia damnare. In Rela-. tione ad Marcianum Auguftum verè dicit Synodus Chalcedonenfis, quòd diabolus illi perfuaferit Deo verbo nativitatem ex Virgine denegare velut in reverentiam & bonorem noftri Salvatoris, vocabulum DEI GENITRICIS ab ejus generatione fubripere. Quocirca præfens Sancti Cyrilli anathematifmus eft firmis anchoris innixuş. I negari Dei gratia videatur; quando autem adferi Genuit enim illa incarnatum Dei Patris Verbum Alterum eorum argumentum eft: Si abfque examine & judicio in has voces inciderimus, converfionem Verbi in carnem imaginabimur. Quod ipfum placuit & Theodoreto. Non enim, inquit, in carnem Deus Verbum converfus eft, fed Dei forma adfumpfit formam fervi. Deum Verbum carnaliter ex Virgine nafci putant effe idem, quod ipfum gigni converfum in carnem, atque ita Cyrilli capitulum effe Apollinarii lepra aut veraciter infectum, aut fanè de illa fuf pectum, ac proinde fcandalofum, piarum aurium offenfivum, & Neftoriano anathemate dignum. Delicata eft hæc materia, habetque in ipfa locum admonitio Sancti Auguftini in libro de gratia Chrifti: Ifta queftio ita eft ad difcernendum difficilis, ut quando defenditur liberum arbitrium, mi Patres viam mediam veritatis fic & vos Quid autem fignificet vox, Emmanuel, ex- C. 2. S' SECUNDUM S. CYRILLI CAPITULUM. quis non confitetur Dei Patris Verbum carni fecundùm hypoftafim unitum, & unum tantùm unà cum fua carne effe Chriftum, cundem nimirum Deum fimul & hominem, anathema fit. S' SECUNDUM NESTORII CAPITULUM. quis in Verbi Dei conjunctione, quæ ad carnem facta eft, de loco in locum mutationem divina fententia dixerit effe factam, ejusque divinæ naturæ carnem capacem dixerit ac partialiter unitam carni; aut iterum in infinitum incircumfcriptæ naturæ , ? cùm exten derent F. 750. 374 , derent carnem accipiendum Deum eundemque ipfum natura & Deum dicat & hominem; anathema fit, SCHOLION, Anctus Eulogius, Patriarcha Alexandri nus, florilegio collectaneorum, & ex ipfo Jofephus Methonenfis Epifcopus in Apologia Florentina Synodi adversùs Marcum Ephefiorum Primatem, hæc fcribunt: Ephefina Synodus definiit, quæ nulla prior definierat Synodus, Siquidem ipfius auctoritate recepta eft vox illa, HYPOSTATICA UNIO, de qua Synodi anteriores nibil fanxerant. Quomodo Nicæna adversùm Arii dolos vocem, Confubftantiale, ita Ephefina Synodus adversùm verfutiffimas Neftorii restrictiones & amphibologias induxit & in Regulam recepit vocem jam laudatam. Hinc adversùs illam declamat Theodoretus Neftorii Defenfor Unum Chriftum confitemur, fanctis Apoftolorum doctrinis credentes, eumdemque propter unionem & Deum & hominem nominamus, SECUNDUM HYPOSTASIM verò UNIONEM modis omnibus ignoramus, tanquam peregri nam & alienam à divinis Scripturis & Patribus, qui ças interpretati funt Unum fimpliciter Chrifium, & naturarum fine addito unionem huc uf que prædicarat Ecclefia: Ad hanc phrafim proclamat Theodoretus, additamentum, Secundùm Hypoftafin, volens effe vocum novitatem, ideo que non induci. Hinc pergit : Si autem per UNIONEM SECUNDUM HYPOSTASIM hoc vult dicere Cyrillus, quòd temperamentum farnis Divinitatis fit fadlum, contradicemus omni cum alacritate, &redarguemus blafphemiam. Neceffe eft enim ad temperamentum fequi confufionem. Superflua itaque SECUNDUM SUBSISTENTIAM UNIO: Sufficit autem dicere unionem, que & naturarum proprietates oftendit, & unum ede çet adorare Chriftum. Et in Synodo ChalcedonenA&t, 1. fi, dum Bafilius Seleucia Epifcopus ac Ifaurorum Metropolita diceret de Chrifto Domino : Unam naturam habet ex Patre ante fæcula, alteram ex matre fecundùm carnem fufcipiens, idem ipfe uniit fibi SECUNDUM SUBSISTENTIAM. Ad hæc, inquam, verba uzus quidam, nefcio quis, projecit feipfum in medium, & dicere cepit: QUIA HÆC VOX ECCLESIAM CONTURBAVIT. Ad Ecclefiam turbandam movit Neftorianos. Neftorii fenfum & verba habemus apud San&tum Cyrillum in litteris ad Succeffum Dio-Cafaræenfem in Ifauria Epifcopum : Si Chriftus L. 3. c.2. perfecus Deus, idem perfectus boma intelligitur, ubinam eft perfectio, fi hominis natura non subsistit? ubi etiam eadem nobifcum fubftantia, fi ipfa jam non fubfiflit effentia boc eft natura noftra? Naturam & hypoftafim dicit non diftingui, ideoque quomoda duas naturas, ita in Domino effe duas fubfiftentias, & fine hifce illas non effe perfectas & plenas, ac proinde hypoftaticam feu fubfiftentialem unionem fieri non poffe fine alterius faltem naturæ mutilatione, temperamento, confufione. Quod à gentilibus acce ptum fundamentum etiam Paulo Samofateno, Sabellio, Fotino, Apollinario, atque Eutychianiftis fuit palmare, atque ita apud hofce quomodo eft una in Chrifto perfona, ita & una natura, Ex illo tandem nata eft & impia infania Tritheitarum, blaterantium in divina Majeftate non tantummodo tres perfonas, fed & tres naturas. Hinc item Neftoriani unam in Chrifto homine quandoque faffi perfonam, nunquam fateri voluerunt unam hypoftafim feu fubfiftentiam: Quòd nempe vox, Hypoftafis, non pateret dolo, cui vocem, Perfona, patere fcribit Facundus Hermianenfis. Unam dicere perfonam Neftorianorum nova fubterfugia non excludit, qui convicti innumeris teftimoniis Patrum, quòd Deus Verbum & adfumptus homo una perfona fit, pro aucloritatis dignitate ab eis hoc vel exiftimant didum, vel exiftimare se fingunt. Non ex unica utriufque naturæ communi fubfiftentia, fed ex pari auctoritate, dignitate, honore unam dicunt effe perfonam, quomodo in rebus humanis funt Pater & Filius, Epifcopus & Vicarius, Rex & Legatus. Quomodo hic gerit Regiam, ita ab homine adfumpto dicunt geri Divinam per fonam. L.I. c.3. F. 198. L.1.Conc. Ephef. 1.26. Meritò in libro ad Reginas fcribit Sanctus Cyrillus nequaquam fufficere perfonarum copu lam, voluntatum concordiam, dignitatis, honoris, nominis, auctoritatis æqualitatem, naturarum indivifionem, inhabitationem, acceffum, appofitionem, coagmentationem, connexionem, contiguationem, habitus participationem, aut aliam quamvis fimplicem coitionem, ut verè fit unus Chriftus, fed omninò re- L.1.Conc. quiri carnis &Verbi unionem bypoftaticam. Quod Ephef.c.8. ipfum inculcat in litteris ad Neftorium, fe- 26. ipfum fedulò expurgans ab omni fufpicione mutati Verbi in carnem, aut carnis in Verbum. Eundem arguit, quòd tot impertinentes unionum modos fingat, improbetque unicum verum, quo folo effe poteft unus veraciter Chriftus. Ait fe fentire cum Joanne Apostolo feri- C. 2. bente: Verbum caro factum eft, & habitavit in nobis. Etenim voces, Caro factum, palam important unionem fecundùm hypoftafim; voces, Et habitavit in nobis, excludunt omnem converfionem. Eleganter Facundus Hermianenfis: L.6.c.4. VERBUM CARO FACTUM EST, Neforianos expugnat; Eutychianos autem vel Apollina ritas, corum progenitores, ET HABITAVIT IN NOBIS. Quia, VERBUM CARO FACTUM EST, unam fignificat effe perfonam, HABITAVIT autem IN NOBIS, duas manfiffe naturas: Quod ipfum in Relatione ad Marcianum Auguftum tradit Synodus Chalcedonenfis. Æquè eleganter fcribit Sanctus Eulogius, Patriarcha Alexandrinus, in Bibliotheca Photii: Sicut fi quis unionem in Chriflo afferens non coaptet unioni HYPOSTASIN, fufpectum verbum reddit; fic fi quis duas naturas indivifas dixerit non adjungens boc, SECUNDUM HYPOSTASIN, in eandem fufpicionem incidit. Proinde laudata L. 230. |