Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

funt eadem. Qui differant, dixi ad Nicænum Symbolum ex Synodi Chalcedonenfis Relatione ad Marcianum Auguftum. Hæc Synodus magis urget voces, Et homo factus eft, adversùs Apollinarii voces, tefte Sancto Athanafio in litteris fynodalibus Alexandrinis ad Ecclefiam AntioEpift. 2. chenam, fcandalofas peregrinas. Eas in litteris ad Cledonium adducit Gregorius Nazianzenus: Adorandum esse non hominem Deiferum, fed Deum carniferum. Nihil dementiùs aut ftultiùs fingi poffe ait Gregorius, novi tamen Dogmatiftæ de illis adeo gloriabantur, ut tanquam infigne & admirandum orthodoxæ elogium infcriberent domorum fuarum veftibulis. Eos Sanctus Hieronymus paffim vocat dimidiate economice adfertores. Deo namque Verbo aut veram carnem, aut animam, aut mentem detraxere, divifi in tres factiones, de quibus Sanctus Auguftinus in libro de dono perfeverantiæ: Non ita dici mus Chriftum bominem, ut aliquid minus habeat, quod ad humanam certum eft pertinere naturam; fi ve animam, five in ipfa anima mentem rationalem, five carnem non de fœmina fumptam, fed factam de Verbo in carnem converfo atque mutato: Que omnia tria falfa & vana hæreticorum Apollinariftarum tres partes varias diverfafque fecerunt. Et hæc omnia, quòd Joannes Apoftolus dicat, Et verbum caro factum eft. Caro ex Verbo facta, & quidem fine anima aut mente, quòd in illa ipfum Verbum fuppleret animæ aut mentis offi cia, utpotè conflatum cum ipfa in unam naturam, quomodo in nobis anima & corpus. Adversùm hafce nugas dicit Symbolum, Et homo factus eft: Homo integer & plenus.

C. 84:

Serm.131.

Sub Pontio Pilato. Rectè auctor incognitus apud Auguftinum in fermonibus de tempore: Ife Pilatus Judex erat in illo tempore ab Imperatore pofitus in Judæa, fub quo Dominus paffus: Cujus mentio ad fignificationem temporis, non ad illius perfonæ pertinet dignitatem. Et Sanctus Petrus Serm. 58 Chryfologus: Nomen judicis dicimus, ut paffionis tempus rei geftæ veritas fic patefcat. Et Ruffinus in expofitione ad Epifcopum Laurentium: Cautiffimè, qui Symbolum tradiderunt, etiam tempus, quo hæc fub Pontio Pilato gefta funt, defignarunt: Ne ex aliqua parte velut vaga & incerta geftorum traditio vacillaret. Erravere igitur in collatione Carthaginenfi Donatiftæ, dicentes, quòd Apoftoli fuis Synodis nunquam diem aut Confulem appofuiffent.

Seff.12.

Refurrexit tertia die fecundùm Scripturas. D. Cardinalis Julianus Cæfarinus in Synodo Florentina protulit varios codices antiquiffimos, quorum quidam habebant, quidam non habebant voces, Secundùm Scripturas. Non à Synodo hac, fed à nefcio quibus Græcis dixit poftmodum adpofitas, & concludit: Domine Preful Ephefie, finos duas quafdam voculas appo nimus, quæ non erant in Symbolo, non debetis reprehendere nos. Effe tamen adpofitas ab ipfa Sy. nodo infinuat non obfcurè Sanctus Gregorius Nazianzenus in tractatu de fide Nicæna. Quidquid fit, vox fancta eft, defumpta ex Apoftoli ad Corinthios Epiftola. Et fupra à Sancto Athanafio audivimus etiam hanc effe vocem fymbolicam: Natum ex Virgine fecundùm Scripturas..

[ocr errors]

Et fepultus eft. Apoftolicum, quod hodie

habemus, Symbolum addit, Defcendit ad inferos, de quo Ruffinus in expofitione ad Epifcopum Laurentium: Sciendum fanè eft, quòd in Ecclefiæ Romanæ Symbolo non habetur additum, DESCENDIT AD INFERNA : fed neque in Orientis Ecclefiis habetur hic fermo, vis tamen verbi eadem videtur effe in eo, quòd SEPULTUS dicitur. Ruffini igitur tempore Aquilejenfis hamodò bebat, Romana Ecclefia non habebat, autem habet, Defcendit ad inferos. Ex quo confirmatur eorum opinio, qui etiam Apoftolicum Symbolum fucceffivè ex caufis exiftimant au&um.

[ocr errors]

Judicare vivos & mortuos. Facundus Hermianenfis Epifcopus, in publicata nuper per Lucam Dacherium fidei catholicæ Epiftola, hunc articulum ait non contra aliquam hærefim ab aliqua Synodo, fed tanquam fundamentalem ab ipfis Apoftolis Symbolo infertum: Ab eo fidelium, Epifcoporum præfertim in Ecclefiæ pacifica communione defunctorum damnatorium judicium refervari fupremo judici Jefu Chrifto, adeoque trium Capitulorum impugnatores, Theodorum Mopfueftenum Epifcopum in catholica pace defunctum poft mortem damnare aufos, esse ejus fuperbiffimos prævaricatores utpotè qui fupremum Jefu Chrifti privilegium in fe tranfcribant, ac effe velint Altiffimo non tantùm fimiles, fed & fuperiores. At graviffimè errare Facundum ad quintam Synodum oftendemus.

[ocr errors]
[ocr errors]

Cujus regni non erit finis. Sunt Gabrielis Archangeli ad Deiparam verba adjecta contra Marcellum Ancyranum, delirantem Chrifti regnum, dum Patri fuerit traditum, fore exftinguendum, illumque redigendum in juftorum ordinem.

Credimus in Spiritum fandum. Rectè Sanctus Athanafius in litteris fynodalibus ad omnem fuam Diœcefim: Nicæna Synodus non alienavit Spiritum fanctum à Patre & Filio, fed eum unà glorificavit cum Patre & Filio: utique dicendo, Credimus in Spiritum fanctum. Et Synodi Chalcedonenfis ad Principem Marcianum Relatio Iterum ait Symbolum Nicænum, CREDO ET IN SPIRITUM SANCTUM, fufficien tem intelligentiam, quòd Spiritus fanctus Deus fit, piis mentibus tradens. Si enim fimiliter ut in Patrem &in Filium, ita etiam in Spiritum fandum credere juffit, manifeftum eft, quòd quippe ut in Deum fpem habere nos præcipit, unam naturam infinuans in Trinitate credentibus. In quem enim credimus, effe debet verus & plenus Deus.

contu

Dominum. Dicitur contra Macedonianos, de quibus Gregorius Nazianzenus in oratione in Dominicam Pentecoftes : Qui Spiritum fan&tum in creaturarum ordinem dejiciunt, meliofi funt & fcelerati fervi, atque adeo fceleratorum fceleratiffimi. Sceleratorum enim fervorum eft imperium adfpernari, & adversùs dominationem infurgere, atque id quod liberum eft, in eandem fecum fervitutis claffem redigere. Et Bafilius, Seleucia Epifcopus, Metropolita Ifaurorum, in litteris fynodalibus ad Leonem Auguftum, exftantibus poft Synodum Chalcedonenfem, laudat hujus Synodi piiffimam legem, Epift.33. quam de fancti Spiritus fubftantia, ejufque Daminatione

[ocr errors]

SCHOLIIS, ET NOTIS ILLUSTRATI.

[ocr errors]

natione pofuit, religans blafphemam Macedonii linguam & unam naturam effe eandem Patri & Filio & Spiritui sandlo publicè confitens. Addit Epift. 49. Trefius, Melitinæ Epifcopus, Armeniæ fecunde Metropolita, quòd adversùs Macedonium hæc Synodus ftabilierit trium perfonarum eandem fubftantiam, virtutem divinitatem, dignitatem, auctoritatem, Dominationem imminųtam. Et Synodi Chalcedonenfis Relatio ad Prin cipem Marcianum: Quia fides Nicæna fimplicem de Spiritu fancto doctrinam protulit, nullo adbuc certamen afferente de eo, illi, qui de Arii Airpe progeniti funt, apud femetipfos hanc peftilentiam retinentes, veris refutationibus convicti de Filio, in Spiritum sandlum suam blafphemiam tranftulerunt arbitrantes calumniam fuam non

poffe detegi, cùm temerariè eum inter creaturæ vi-
lia deputarent. Undè qui defenfionem veritati po-
ftea detulerunt, eorum penitus expulere contagia,
Dominum illum declarantes. Quod ipfum in fer-
mone ad Principem acclamatorio dicit Syno

dus fexta.

Et vivificantem. Hoc enim eft in illis, quibus veram Divinitatem Scriptura exprimere folet, nominibus nequaquam infimum, de quo Orat. de Doctor Nazianzenus; Quid adeo magnum & diSpir. S. vinum eft, quod non poffit Spiritus fanclus? Quod tam Divinum nomen, quo non appelletur? Eam vim habet ut nobis vitam afferat immò qui ipfamet vita eft, qui per baptifma & refurreElionem denuo creat: Quod eft folius virtutis. Divinæ.

[ocr errors]

Ex Patre procedentem. Ex hifce verbis Græci fumpfere occafionem errandi de proceffione Spiritus fancti; in eis hodiernum fchifma fundant, arguentes nos tanquam hujus Symboli, & Ephefini de illo Canonis prævaricatores, aufos addere vocem, Ex Filioque, Franci, de eodem additamento cum Leone tertio Pontifice contendentes, per Legatos Bernarium Wormatjenfem Epifcopum, Jeffe Ambianenfem, & Adalardum Abbatem poftulavere de Patribus Conftantinopolitanis hocce Symbolum condentibus: Nunquid non benè feciffent, fi quatuor tantùm addendo fyllabas tam perneceffarium fidei Sacramentam cunctis deinceps fæculis perfpicuum redderetur? Refpondit verò Pontifex: Sicut ego non audeo dicere non benè feciffe, fi fecilfent, quia procul dubio ficut cætera, quæ omiferunt, fcientes utique, & non tam humana, quàm divina illuminati fapientia fecerunt; ita quoque non audeo dicere illud eos nobis minùs intellexif fe, perpendiffe cur dimiferint. Tutui videte, quid fentiatis de vobis: Nam & ego me illis, non dico, non præferam, fed etiam illud abfit mihi, ut coæquare præfumam. Omiffionis caufam non obfcurè infinuat laudata Chalcedonenfis Synodi Relatio ad Principem, dicens hæc verba, Ex Patre procedentem, inferta contra Macedonium ad profitendam plenam fancti Spiritus cum Patre & Filio confubftantialitatem; Eam enim important, quomodo verba, Ex Patre natum. Nicæna Synodus de hac, quòd nemo litigaret, nec apicem expreffit, ita & hæc de illius necdum impugnata proceffione folam stabilivit Divinitatem.

[ocr errors]

Cum Patre & Filio adorandum. Etiam addi

nam

[ocr errors]

351 tur contra Macedonianos, quorum apud Do&torem Nazianzenum hæ erant impiiffimæ voces: Quis Spiritum adoravit? Quis vel veterum vel recentium? Quis eum oravit? Quo Scripturæ loco eum adorandum aut orandum effe, proditum eft? Undè hoc habuifti? Refpondet verò Gregorius: Nos hujus rei pleniorem causam poftea reddemus, cùm de non fcriptis dogmatibus differemus. Et Pergamius, Antiochiæ in Pifidia Epifcopus Metropolitanus, in litteris ad Leonem Augu: Epist.41.' ftum Sandiffimi centum quinquaginta Patres infirmitati languoris Macedonit obtulerunt medicidocentes Divinitatem unitatis infeparabili ter adorandam. Et de Sancto Amphilochio, uno horum Patrum, Iconienfi Epifcopo, Sanctus Hieronymus in catalogo virorum illuftrium: Amphilochius mihi nuper librum legit de Spiritu fandlo, quòd Deus eft, & quòd adoranduş: utique adversùm Macedonianos in defenfionem hujus Symboli, fecuti laudatum à Jofepho Methonenfi Epifcopo locum Sancti Athanafii in dialogo Orthodoxi cum Macedoniano: Si oftendatur eandem habere naturam › Deitatemque, quam Pater & Filius, Spiritum, qui ex ipfo Patrem per Filium effufus eft, demonftratum quoprofequendum. que erit, ipfum effe adorandum, & latrie cultu

Et conglorificandum. Defumptum eft ex eo-
dem Athanafio in libro adversùs Meletii & Eu-
febii fimulationem: Atqui impoffibile effet in Tri-
nitatis gloria Spiritum conglorificari, nifi effet ex
Deo per Filium modo proceffionis, non factus vi
creationis. Non enim factura cum factore, neque
fervus cum Domino conglorificari debet. Eò item
refpicit Gregorius Nazianzenus fupra refpon-
dens Nos hujus rei pleniorem caufam redde-
mus, cùm de non fcriptis dogmatibus differemus
Ex non fcriptis dogmatibus unum eft hymnus
glorificationis, Gloria Patri & Filio & Spiri-
tui fancto, nequaquam à Nicæna Synodo, fed
Athanafius & Gregorius, nec non Sanctus Ba-
ab ipfis Apoftolis inftitutus. Ex illo, inquam,
filius, ac tandem hæc omnis Synodus confub-
ftantialem fancti Spiritus Divinitatem defini-
vit. Ita & Sanctus Auguftinus Pelagianos,
Scripturis canonis pro originis peccato adduci
paffim folitis contumaci aftutia recalcitrantes,
ex Apoftolica traditione, qua exorcizantur & Epift. 105.
exufflantur etiam infantes, covictos obmutire
fecit. Adeo verbum traditum eft fcripto quando-
que potentius. Ex adducto Sancti Athanafii lo-
co rectè Jofephus, Methonenfis Epifcopus, in
libro contra Marei Ephefii in Synodum Florenti-
nam calumnias, oftendit Spiritum fanctum etiam
ex Filio procedere.

Qui locutus eft per Prophetas. Etiam adponi-
tur contra Macedonianos, apud Gregorium Na-
zianzenum blaterantes Spiritus fandi Divinita-
tem nullo Scripturæ loco confignatam, effe Deum
peregrinum, novum, introduciitium, prifci homi-
nibus ignotum. Synodus definit adeo antiquum,
ut per Prophetas locutus fit, adeoque Deus,
cujus folius eft fui Confiftorii fecreta noffe
& enunciare. Videndus primus liber Didymi
de Spiritu fancto. Addit Ruffinus: Is ergò Spi-
Prophetas,
ritus fanctus eft, qui in veteri teftamento Legem
in novo Apoftolos & Evangelia

Orat. dę Spir. S.

[ocr errors]

infpiravit. Contra duplicis Divinitatis Fabulo-,, hujus fæculi locum & tempus diffufione Ecclefia Aug, de
nes Synodus nos etiam profiteri jubet unicum effe
utriufque teftamenti Deum auctorem.

Et Unam, San&am, Catholicam, & Apolicam Ecclefiam. Cur poft unius Dei, Patris, Filii Dei-Hominis, & Spiritus fancti confeffionem addatur & Ecclefia, edicit Sanctus Auguftinus in Enchyridio. Redus confeffionis ordo pofcebat, ut Trinitati subjungeretur Ecclefia, tamquam babitatori domus fua, & Deo templum fuum, & conditori civitas fua. Quæ tota hic accipienda eft: Et militans & triumphans, ex hominibus & Sanctis Angelis una. Credimus porrò Ecclefiam, Berm.131. non in Ecclefiam: Quia Ecclefia non eft Deus, fed Dei domus. Rectè Ruffinus ad Epifcopum Laurentium: Hac propofitionis fyllaba creator à creaturis fecernitur, & divina feparantur ab humanis. Eadem de caufa non dicimus nos credere in

[ocr errors]

Enchyrid, remiffionem peccatorum, aut in refurrectionem mortuo rum. Addit Sanctus Auguftinus: Spiritus fan&us, fi creatura, non creator esset, profectò creatura rationalis effet. Ipfe enim effet fumma creatura, &ideo in regula fidei non poneretur ante Ecclefiam quia ipfe ad Ecclefiam pertineret in illa parte que in cælis eft.

[ocr errors]

Unam. Edifferit Synodus principales veræ Ecclefiæ notas, quarum prima eft unitas, de qua Sanctus Cyprianus in litteris ad Florentium Epit. 65. Pupianum Ecclefia eft Plebs Sacerdoti adunata, Paftori fuo grex adhærens. Unde fcire debes Epifcopum in Ecclefia effe, & Ecclefiam in Epifco&fi quis cum Epifcopo non fit, in Ecclefia po, nan effe. Porrò ficut univerfa terra, inquit in 13 libris de Dei civitate Sanctus Auguftinus ex multis terris, ita univerfa Ecclefia ex multis conftat Ecclefiis, earumque Epifcopatus ex mul tis Epifcopis, qui omnes in unum Romanum, quafi radii in folem, uniuntur. Non ergò folius in cœlo invifibilis Jefu Chrifti, fed & vifibilis in terra fupremi Epifcopi, nec non & dogmatis unitas facit unam Ecclefiam: Attamen variam variis variarum gentium linguis, moribus, ritibus, tanquam, uti rectè Sanctus Fulbertus Carnotenfis Epifcopus, Reginam circumamicļam varietatibus.

Sandtam. Dicitur adversùm Novatianenfes & Macedonianos, cunctis graviter lapfis, tanquam cæteros contagio maculantibus, claudentes fuas conventicula, adeoque fibi folis arrogantes veram Chriftianitatis fanctitatem, exftinctam jam pridem in catholica orbis Ec clefia ex fcabiofa malè reconciliatorum communione. Verùm Ecclefia militans nequaquam claufus paradifus eft, fed apertus ager, cujus tamen electa frumenta à fuperfeminatis per inimicum hominem zizaniis nec fuffocantur, nec fœdantur. In primæva Apoftolorum Ecclefia Judas fibi foli, non aliis Domini corpus fumpfit indigne. Neque in folam militantem, fed & in triumphantem credimus Ecclefiam, unum nobifcum corpus puriffimum à reatus macula & vitii ruga.

Catholicam. Pro hoc fibi titulo femper pugnaffe quofvis hæreticos adfirmat frequenter Sanctus Auguftinus. At caffo eventu. Neque enim, quod finxerunt Donatiftæ, à totius Evangelice legis cuftodia, fed à plena per omnem

dicitur Catholica. Diverforum hæreticorum Eccle- temp.
ferm.131,
fie ideo catholicæ non dicuntur, quia per loca
atque fuas quafque Provincias continentur ; hæc
verò à folis ortu ufque ad occafum unius fidei fplen
dore diffunditur,

C. 32.

Apoftolicam. Aliud eft Sedes, aliud Ecclefia C. 36, Apoftolica. Diftinguit eas in libro Præfcriptionum Tertullianus, dicens apud quafdam Ecclefias adhuc præfideri ipfas Apoftolorum cathedras, apud quafdam eorum authenticas litteras recitari, Quocirca latè loquendo Apoftolica fedes eft quævis Epifcopalis Cathedra, quæ quempiam Apoftolum habuit primum Cardinalem fefforem, aut certè impofito difcipulo au&torem. Hoc enim modo Ecclefiæ Apoftolicæ cenfus fuos deferunt: Sicut Smyrnæorum Ecclefia Polycarpum à Joanne conlocatum refert, ficut Romanorum Clementem à Petro ordinatum. Hinc & Cyrillus, & Joannes, Cathedræ Hierofolymi tanæ, per Sanctum Jacobum Apoftolum infeffæ, Epifcopi fe Apoftolicæ Sedis Antiftites affe ruerunt: Quod licèt Synodus Seleucienfis ac Sanctus Hieronymus damnarint, tandem tamen eviciffe videtur Epifcopus Juvenalis. Eadem de caufa in fexta Synodo. Conftantinus Auguftus, & Conftantinus Diaconus & Carthophylax Ec clefiæ Conftantinopolitana, ejus fedem vocant Apoftolicam: Quòd nempe Græci tandem fingere cœperint primum ejus Epifcopum fuiffe Apoftolum Andream.

Huncce titulum quidam adeo ambivere, ut extenderint & ad illas Ecclefias, in quibus quis Apoftolus fuit fepultus. Ita Cyprii, reperto apud fe Sancti Barnabæ corpore, Patriarchicum Ecclefiæ Antiochenæ jugum excuffere, dicentes & fuam Metropoliticam fedem jam effe Apoftolicam. Quod item Turpinus Remenfis Epifcopus de Compoftellana ob Sancti Jacobi, & de Veneta ob Sancti Marci, licèt eò dumtaxat translati, reverentiam adfirmat Sanctus Petrus Damiani.

Epift.61,

C. 19.

Ser. 16.

C. 1.
C. 1.

Quin immò omnem Epifcopalem Cathedram quidam vocant fedem Apoftolicam. Ira San&us Gregorius Turonenfis Epifcopus appellavit Cathedram Burdigalenfem, nec non & alias duntaxat Provinciales. Eodem modo loquuntur fecunda Synodus Valentina, & quarta Pa- Epift.254. rifienfis. Et Valentinus, Adrumetini Monafterii Præfectus, Sancto Auguftino, Provinciali dumtaxat Epifcopo, attribuit Apostolatum. Et Ephefinæ Synodo fubfcribens Eutychius, Theodofiopolitanus Epifcopus, addit fibi hunc titulum: Eutychius fanctæ Dei Catholicæ & Apoftolicæ Ecclefiæ Theodofiopolis Epifcopus. Quòd nempè quifque Epifcopus fit fucceffor Apoftolorum.

Verùm propriè & ftrictè nulla eft Sedes Apoftolica, nifi quam aut per fe, aut per proprium ex Baptismo & manus impofitione filium & vi carium, tanquam Cardinalis Epifcopus, infedit & fundavit ipfe Apoftolus Petrus. Quòd ejus folius Cardinalis infeffio faciat Sedem Apoftolicam, difertè ad Eulogium Alexandriæ Patriarcham fcribit Gregorius magnus, adeoque & tres dumtaxat effe Sedes Apoftolicas, Romanam, Alexandrinam, Antiochenam. Quod Epift.37.

L. 6.

[ocr errors]

Epift.54.

ipfum in prima fua Synodo, adfirmat Gelafius primus. Hinc Joannem, Hierofolymæ Epifcopum, fefe pro Apoftolicæ Sedis Antiftite oftentantem, graviter tanquam Ecclefiafticæ Epift.61. Hierarchiæ perturbatorem arguit Sanctus Hieronymus, oppofito feptimo Nicæno Canone, juxta quem Elienfis Epifcopus non eft, nifi fuffraganeus Metropolita Cæfaræenfis. Eadem de caufa ejus antecefforem Cyrillum jam audivimus damnatum à Synodo Seleucienfi. Et ad Anatolium, Conftantinopolitanum Epifcopum, Synodi Chalcedonenfis auctoritate tres autocephalas Dioecefes invadentem fcribit Sanctus Leo magnus, quòd, quidquid egerit, nequeat fedem fuam facere Apoftolicam. Et Bulgaris, quinam Epifcopi fint veraciter Patriarchæ, fcifcitantibus, refpondit Nicolaus primus eos effe folos tres memoratos, quòd foli habeant Sedem Apoftolicam Ea carere Conftantinopolitanum & Hierofolymitanum, ideoque licèt dicantur, tamen reverà non effe Patriarchas. Et quia Alexandrinam fedem dumtaxat per Marcum difcipulum Sanctus Petrus infedit, in Relatione ad Damafum Pontificem rectè hæc præfens Synodus Cathedram Antiochenam vocat vetuftissimam ac verè Apoftolicam. Epift. 18. Eft enim, uti ad Alexandrum ejus Patriarcham fcribit Innocentius primus Prima primi Apoftoli Sedes, quæ urbis Rome Sedi non cederet, nifi quòd illa in tranfitu meruit, ifta fufceptum apud fe, confummatumque gauderet. Quò refpicit & Sanctus Auguftinus fcribens ad quofdam Epift. 162. Epifcopos Donatiftas: In Romana Ecclefia femper Cathedræ Apoftolicæ viguit Principatus.

C. 92.

C. I.

[ocr errors]

Porrò Apoftolica Ecclefia aliud non eft, quàm Ecclefia Apoftolici dogmatis & communionis. Tertullianus in libro Præfcriptionum dividit in duas claffes: In Ecclefias C. 20. 21. Apoftolicas fidei matrices & originales

32.36.

C. 6.

[ocr errors]
[ocr errors]

&

in Ecclefias Apoftolicas de confanguinitate doarine utpote foboles Ecclefiarum Apoftolicarum. Originales & matrices dicit effe illas, apud quas ipfæ adhuc Cathedræ Apoftolorum præfidentur, aut ipfe authentica eorum litteræ recitantur, quas ipfi Apoftoli condiderunt, ipfi eis prædicando tam viva voce, quàm per Epiftolas poftea. Ejufmodi funt Corinthiorum, Galatharum, Philippenfium, Ephefiorum, Theffalonicenfium Ecclefiæ & præfertim Hierofolymitana, quam in Relatione ad Damafum Pontificem hæc præfens Synodus rectè dicit effe omnium aliarum matrem. De Sion enim exivit lex & verbum Domini de Hierufalem ad quam multifariè multifque modis olim loquens Deus in Prophetis, noviffimè diebus iftis non tantùm in Apoftolis, fed & in unigenito Filio eft locutus. Alias originales & matrices docuerunt Apoftoli, quæ acceperant à Chrifto; hanc ipfe Chriftus, quæ acceperat à Deo.

[ocr errors]
[ocr errors]
[merged small][ocr errors]

bane Ecclefiam, inquit Apoftolicis temporibus L3. c.3. vicinus Sanctus Irenæus Epifcopus Lugdunenfis , propter potentiorem principalitatem necesse eft convenire omnem Ecclefiam, hoc eft eos qui funt undique fideles, in qua femper ab his, qui funt undique, confervata eft ea, quæ eft ab Apoftolis traditio. Adeo Romanus Primatus, quod Lutherus & Calvinus garriunt, non eft hefternus.

[ocr errors]

Ecclefiæ ex fola doctrina confanguinitate Apoftolicæ funt illæ, quæ funt vera ac germana per legitimum Apoftolici feminis traducem foboles matricum & originalium, de quibus idem Tertullianus: Per Judæam conteftata fide in Jefum C. 20. Chriftum, & Ecclefiis inftitutis, in orbem profect Apoftoli eandem doctrinam ejufdem fidei nationibus promulgarunt &proinde Ecclefias apud unamquamque civitatem condiderunt à quibus tradu cem fidei, & femina doctrina, cæteræ exinde Ecclefiæ mutuatæ funt clefie mutuate funt, & quotidie mutuantur, ut Ecclefia fant: Ac per boc & ipfæ Apoftolicæ depu tantur, ut foboles Ecclefiarum Apoftolicarum. Omne genus ad originem fuam recenfeatur, neceffe eft. Itaque tot & tantæ Ecclefie, una eft illa ab Apoftolis prima ex qua omnes . Sic omnes primæ & Apoftolicæ, dum unà omnes probant unitatem : Dum eft illis communicatio pacis, & appellatio fraternitatis contefferatio bofpitalitatis. Que jura non alia ratio regit, quàm ejufdem Sacramenti una traditio. Et infrà Ille Ecclefiæ, quæ licèt C.32. nullum ex Apoftolis vel Apoftolicis auctorem fuum proferant, ut multò pofteriores, quæ denique qua tidie inftituuntur, tamen in eadem fide confpirantes non minùs Apoftolicæ deputantur pro confanguinitate doctrine. Hoc fenfu noftrum Symbolum uni. verfam Ecclefiam effe dicit, non folummodo unam, fanctam, & catholicam, fed & Apoftolicam utique vel prima origine, vel legitimo traduce.

[ocr errors]

Hinc hæreticorum & fchifmaticorum conventicula nullo modo funt Ecclefiæ Apoftolica: Neque ut matres, neque ut foboles. Alienum quippe fuum dogma neque ab ipfis Apoftolis, neque ab eorum in docendi munere per legiti mum traducem filiis & fuccefforibus acceperunt. Primus cujufque hærefeos aut fchifmatis funda tor femper eft, quod de Victore, primo Donatiftarum Romano Epifcopo, fcribit Optatus Milevitanus: Filius fine patre, Tyro fine Principe, L. 2. difcipulus fine magiftro, adeoque filius impius, ramus fractus, palmes abfciffus, rivus à fonte concifus. Sanctus Irenæus vocat abscissum à principali fucceffione Apoftolorum, qui cum Episcopatus L.3.C.43. fucceffione charisma veritatis certum fecundùm placitum Patris acceperunt .

Quæftio eft, cur omnes hafce veræ Ecclefia notas Synodus Symbolo indiderit? Rationem dat Hermias Zozomenus: Theodofius Imperaton vigentium tunc fectarum Antefignanos convocavit, ut aut difcerent aut docerent eorum veritatem, de quibus inter fe contendebant. Sperabat enim se omnes effecturum effe concordes, fi communem ipfis de controverfiis doctrinæ disputationem proposuisset. Scio hanc Synodum pofteriorem noftro Symbo lo: Ejus tamen tempore per omnem Orientem graffabantur Novatianenfes, Ariani, Eunomiani, Macedoniani, Photiniani, Apollina

Y y

ri

L.7. C.12.

[ocr errors][ocr errors]
[ocr errors][merged small][merged small]

L.7.c.7.

DISSERTATIO

DE SYNODO CONSTANTINOPOLITANA.

C

CAPUT PRIMU M.

Synodi occafio, Epifcopi, locus, tempus •

Onfantio, Juliano, & Valenti Augu-
guftis, qui Arianis & quibufvis hæ-
reticis permifere omnia, juxta præce
dentes prophetias, Meletio Epifcopo
Antiocheno factas, Ecclefiam tandem fuam
miferata Divina Clementia dedit fuccefforem
Theodofium, Hifpanum, avitè pium, utpotè
filium chriftianiffimi Ducis Theodofii, impiiffi-
mè per Valentem trucidati. Per omnem Orien-
tem graffabantur Ariani, Eufebiani, Euno-
miani, Macedoniani, Fotiniani, Apollinari-

fx,
Novatianenfes, enumerataque fuperiùs
Galatharum monftra: Et ipfi Catholici in partes
lacerati. Quis enim nefcit fchifma Euftathianum
Ecclefiæ Antiochena? Etiam Conftantinopoli-
tanam fciderat Petrus Alexandrinus Epifcopus,
Gregorio Nazianzeno, à fe priùs probato &
confirmato, fuperintrudens,
superintrudens, & quidem auro
mediante, Maximum Cynicum, hominem va-
riè impurum.

Eleufio Metropolita Cyziceno; iftos fuiffe cen-
tum fexaginta fex fcribit apud Photium in Bi L. 228.
bliotheca Efremius Antiochenus Epifcopus
verùm rectè Photius, ut rem certam, adferic
fuiffe folos centum & quinquaginta. Gregorius
Nazianzenus, in carmine de vita fua, & in
ejus vita Gregorius Presbyter, fuiffe dicunt ex
omni Romanorum imperio, præterquam ex Ægy-
pto & occiduis partibus. Ex Occidente tamen
adfuit, haud dubiè cum fuffraganeis, Sanctus
Acholius Theffalonicenfis Epifcopus, Theo-
dofii Augufti baptizator, & ex Ægypto post-
modum fupervenit cum fuis & variis Macedo-
nibus Timotheus Patriarcha Alexandrinus. Ad-
fuere Epifcopi clariffimi: Meletius Antioche-
nus, Gregorius Nazianzenus, Helladius Cæfa-
ræenfis in Cappadocia, Otrejus Melitinenfis,
Diodorus Tharfenfis, Amphilochius Iconien-
fis, Eulogius Edeffenus, Acacius Bertheenfis,
Gregorius Nyffenus, ejus frater Petrus Se-
baftenfis & Cyrillus Hierofolymitanus,
converfus ad nos à Macedonianis. Adfuiffe cre-
ditur & Sanctus Hieronymus, utpotè auditor
Gregorii Nazianzeni.

[ocr errors]

Divino negotio vigilanter fe dedit Theodofius,
cogitationum ferias nefciit , nec dignatus ter
rena curare, nifi cœleftibus paruiffet. Demo-
philum Arianum Epifcopum ejecit Conftanti-
nopoli, Epifcopatum confirmavit Gregorio
Nazianzeno, adversùm hærefes fanxit varia,
tandemque indixit totius Orientis generalem Sy-
nodum in Regia civitate ex tribus præfertim cau-
fis, relatis ab Hermia Zozomeno: ut Nicæ
na fides confirmaretur, decideretur quæftio de
Epifcopatu Conftantinopolitano, & Macedo-
niani Ecclefiæ unirentur. Gregorius Nazianze-
nus in carmine de vita fua, meminit folius fe-fcente; alii remos
cundæ caufæ, dicens de Synodo : Coit repentè,
firmet ut thronum mihi. Quibus verbis duas alias
quidam putant excludi. At Gregorius Presby-
ter, & hæc ipfa Synodus in Relatione ad Prin-
cipem difertè ait fefe ob omnes tres conveniffe.
Convenere Epifcopi & orthodoxi & Macedo-
niani. Hi ex folo ferè Hellefponto, intra quem
præfertim fparfi & conclufi, triginta fex, duce

Adfuere & alii, de quibus dictus Gregorius: Dimiferunt me ab urbe non admodum repugnantem. Quippe turpiffimum erat illorum me fidei cauponum in numero effe, quorum alii nepotes erant eorum, qui tributorum fcribæ fuerant, & aliud nihil animo volvebant, quàm falfas & fubdolas rationum depravationes; alii ab aratris venerant adufti à fole; alii à ligone bidente totum diem non quiefcente; alii remos, exercitufque reliquerant, redolentes adhuc fentinam, vel corpus fœdatum cicatricibus habentes, populi gubernatores & duces militum, qui ne minimum quidem concessuri viderentur: Nonnulli etiam opificiorum, quæ citra ignem operas fuas perficere nequeunt, gnari, ne fuliginem quidem carnis integrè abluerant, flagriones, ac piftrinis digni. In carmine de vita fua eos vocat turbam graculorum, catervam juvenum

fimilem

« VorigeDoorgaan »