Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

omnia Athanafius novis calumniis & exiliis
vexatus, Paulus Conftantinopolitanus ftrangu-
latus. De Lucio Adrianopolitano hæc Athana-
fius ad Solitarios Lucii Adrianopoleos Epifcopi
manus, cervicemque, plurima adversùs ipfos auda-
cia utentis, & impietatem redarguentis, iterum,
ut priùs, ferro vinxerunt, vindumque in exilium
deportarunt, ibique, quod ipfos minimè latet, ex-
findus eft.

ita fuadente voluntate; alii autem fcripti fententia
exardefcant? Quod Damafus quoque ipfe, cùm po-
ftea rectiùs edoctus fuiffet, fimulque eos in priftinis
expofitionibus perftare audiiffet, eos ab Ecclefia pro-
fcripfit, fideique libellum cum anathematismo dele-
vit. Tum etiam quòd fraudem eam, in quam per
fimplicitatem inciderat permoleftè ferret. Per
hos, inquam, dies Damafus Pontifex, dolofo
æquivocæ profeffionis libello circumfcriptus,
Vitalem, ut orthodoxum in communionem
receperat. Hinc in iram, frequenti jejunio ftu
dentium more, pronior Bafilius clamabat à La-

cello,

[ocr errors]
[ocr errors]

ideoque afflictis Orientalibus Ecclefiis nullum adversùs hæreticos auxilium ab illis exfpectandum,

Conftantis Augufti metus etiam Urfacium & Valentem adegit, ut, quod fuprà dictum, priùs ab ipfa Synodo, deinde Romam profecti à Julio Pontifice peterent veniam & gratiam.tinis denuò fieri, quæ priùs patrarant in MarErant enim Occidentales Epifcopi, fine Pontificis & Augufti Conftantis adfenfu in fedibus fuis non manfuri. Quin & Maris Chalcedonenfis, in Bythinia Pontica Diœcefeos, Epifcopus illis fe junxit, de quo apud Theodoretum Liberius Pontifex in colloquio cum Conftantio AuL.2. c.16. gufto: Urfacius, Valens, & Maris in Sardicenfi Concilio libellos fupplices dederunt, poftularuntque veniam de eo, quòd commentarios unius partis fuffragiis per calumniam in Marcote contra Athanafuum confecerant. Quos libellos jam habemus in manibus.

CAPUT SEXTUM.

De Sardicenfis Synodi, & Canonum
ejus auctoritate.

Ardicenfis Synodus habuit plures æmulos:

Romana tamen Ecclefia omninò mifit auxilium, & Legatos, de quibus jam mitior Bafilius ad Sanctum Athanafium: Quæritur autem & Epift.5 1. boc à nonnullis illic, ut & nobis ipfis videtur, neceffariò ut Marcelli bærefim illi, cùm venerint, tanquam malam & nocivam, & à fana fide alienam exterminent. Quoniam ad hunc ufque diem in omnibus, quas fcribunt, litteris peffimè quidem audientem Arium fursùm ac deorsum verfantes anathematizare atque ex Ecclefiis eliminare non ceffant, Marcellum verò, qui ex diametro refpondentem Ario impietatem attulit, atque contra eandem Unigeniti, Divinitatifque essentiam impiè egit, verbique appellationem malè usurpavit, ne femel quidem accufare videntur. Marcello impofitam impietatem & Julius Pontifex, & Sardicenfis Synodus, & omnis Latina Ecclefia omninò femper non tantùm accufarunt, fed & damnarunt, at Marcellum ab illa credidere immunem: Hæc diftinguere debuerat Sanctus Bafilius.

Et quidem Sardicen fe de Marcello judicium diu conftanter defendit latina Ecclefia. Rationem dat, agens de Syrmienfi Synodo, Sulpitius Severus Naci Ariani iftiufmodi occafionens feu relapfi feu detecti Marcelli, confpirant penitùs Sardicenfis Synodi decreta fubvertere. Etenim eis color quidam fuppetere videbatur , quòd tam injuftè fuisset pro Athanafio judicatum, quàm Marcellus fuerat abfolutus, qui nunc etiam Athanafii judicio bæreticus effe probaretur. Ex Synodi circa Marcellum errore ejufdem de Athanafio judicium funt exufflare conati, nefcientes, aut veriùs. diffimulantes utile ab inutili non vitiari. Sciebat illud Romana Ecclefia, Athanafii tamen amore dudum effe inconcuffum voluit etiam de Marcello judicium, quoufque Liberius Pontifex probavit, Macedonianorum profeffionem & fidem, ab Euftathio Sebaftenfi, Sylvano Tharfenfi, & Theophylo Caftabalorum Epifcopo allatam, in qua anathema dicebatur etiam Marcellianis. Eifdem anathema dixit, & contra eos hæc ver

fed & varios ex caufa varia orthodoxos. Primò, Sanctum Bafilium, & ejufmodi alios, ob reftitutum Marcellum Ancyræ Epifcopum, quem certum eft cum Paulo Samo fatenfi & Sabellio deliraffe, atque adeò Synodum fuiffe ab ipfo circumventam. Ad Sanctum Gregorium Nazianzenum, fuadentem à Sede Apoftolica & omni Occidentali Ecclefia adversùm graffantes varias Arianorum & aliorum Erronum fectas auxilia Epift.10 peti, hæc Bafilius: Si Dominus fit nobis propitius, quali adminiculo indigemus; fin autem ira Dei permanferit, quale nobis auxilium ab Occidentalium fupercilio & faftu aderit? Qui veritatem neque norunt, neque difcere fuftinent, verùm falfis opinionibus præpediti illa nunc faciunt, quæ priùs in Marcello patrarunt: Nempè cum iis, qui veritatem ipfis annunciant, contendentes, hærefim autem per feipfos ftabilientes. Ego fanè ipfe abfque communi litterarum figura volebam ad eorum Antefignanum fcribere De Ecclefiafticis quidem nihil, nifi per enigmata; quoniam nec intelligunt noftratium veritatem, neque viam, qua poffint addifcere, ample-ba, Cujus regni non erit finis, Synodus Conftanduntur. Loquitur oculo per iram turbato.

:

Iræ caufam edicit Sanctus Gregorius Nazianzenus, de Vitalis, Antiocheni Apollinariftarum Epifcopi, æquivocis & dolofis vocibus Epift. 2. fcribens ad Cledonium: Quoniam igitur be vo ces, fi rectè intelligantur, cum pietate conjunca funt, fimalè, impietatem adnexam habent; quid mirum, fi Vitalis quoque verba nos quidem in commodiorem, magifque piam fententiam acceperimus,

tinopolitana inferuit fuo Symbolo, per Dama-
fum Pontificem, ac omnem fub cœlo Ecclefiam
probato. Marcelli damnationem etiam à Syno-
do Chalcedonenfi probatam, jam fupra eft,
oftenfum.

Socrat. 1.4.c.11.

[blocks in formation]

7

[ocr errors]

,

Marcellum Ancyranum Julius Romanus fufcepit, & Sardicenfis Synodus, trecentos Epifcopos babens, juftificavit eum, fed ufque in præfens ut hæreticus amatbemati fubjicitur. Oftendere tentat etiam Nicolaum primum Pontificem circa Photii perfonam errare potuiffe, atque erraffe. Refpondit verò Metrophanes orthodoxus Metropolita Smyrnenfis: Quod dixifti, Multos, Romanorum Ecclefia juftificante, damnatos arbitramur rurfus damnante juftificatos, falfum eft, & procul à veritate. Denique Marcellum quidem anathematieam maximè, quam Zantem omnem hærefim babere dicebatur, juftè ac regulariter Julius Papa Romanus, & Sardicenfis Synodus recepit. Noviffimè autem ad proprium vomitum reverfum, & deprehenfum hæreticum, bi , qui circum Sylvanum erant, anathematizarunt, quibus & Liberius per litteras fuas, qui poft Julium fuit, concordat, disens MARCELLUM DENUO IMPIE DOGMATIZANTEM. Hoc autem non eft reprobatio judicii Julii vel Sardicenfis Synodi, ob faSam Marcello mentis mutationem.

[ocr errors]
[ocr errors]

, agens

Adftipulatur Sanctus Hilarius, Pictavienfis Epifcopus, in fragmentis Synodorum de Synodo Syrmienfi: Fotinus hæreticus deprebenfus, nec tum quidem per factionem populi potuit ex Episcopatu amoveri. Sed Athanafius Marcellum, qui poft recitationem libri, quem fcriptum ediderat, fententia Synodi Sardicenfis Epifcopatui erat redditus, ubi quædam alią nova mifcere fentit, & ambiguis prædicationibus ejus, in quam Fotinus erupit, doctrinæ viam quærere, à fua communione feparat: Anteriore tempore, quàm Fotinus arguitur, præventam judicio meditationem corrupte voluntatis offendens &non ex libri editione con demnans. Et infrà: Negata fibi ab Athanafio commmunione, ingreffu fefe Ecclefiæ Marcellas abftinuit. De Fotino igitur, ejus olim Diacono & difcipulo, jam palam errante & feducente, agens cum Marcello Athanafius advertit hominem à libri, per Sardicenfem Synodum abfoluti & probati, dogmatibus, datifque tunc expofitionibus recedere, mifcere nova quædam, & ambiguis locutionibus defendere difcipuli errores : Hinc ejus communionem eft averfatus.

[ocr errors]

Hoc ipfum tradit Sulpitius Severus, dicens Marcellum Synodi Sardicenfis tempore fuiffe innoxium, meritòque abfolutum, & addens : Interjecto deinde tempore Athanafius, cùm Marcellum parùm fanæ fidei esse penitus comperisset, à communione fufpendit, habuitque ille bano verecundiam, ut tanti viri judicio notatus fpontè concederet. Quocirca labitur Carolus Sigonius, dicens bujus rei Sulpitium effe folum auctorem.

Objicit nobis hæc verba Sancti Epiphanii: Interrogavi ipfe aliquando beatum Papam Athanafuum de boc Marcello, quomodo de ipfo fentiret. Ille verò neque ipfum defendit, neque rurfum graviter adversùs ipfum inveclus eft, at folùm rifu levi edito oftendit flagitium non magnum ipfum effe, fed habebat ipfum, velut qui fe purgaffet. Favet Sanctus Hieronymus in Catalogo : Feruntur contra Marcellum Afterii & Apollinarii libri, Sabelliane eum bærefis arguentes: fed & Hilarius in feptimo adversùs Arianos libro nominis jus quafi bæretici meminit. Porrò ille fe defendit non effe dogmatis, cujus accufatur, fed communio

ne Julii Athanafii, Romane & Alexandrinæ urbis Pontificum, fe effe munitum.

Refpondeo hæc elucidari à Sancto Hilario in jam laudatis fragmentis: Illud autem cunclis co gnitum effe oportet, nullam unquam adversùs Marcellum præter eam, quæ Sardicenfibus eft diffoluta fententiis, deinceps Synodum fuisse contra

am, neque Syrmii aliquod in eum expreffum fuiffe judicium. Damnatus iftic fuit unà cum Photino & Athanafio, idque, quod Sulpitius Severus advertit, aftuto confilio, ut Imperatores fententiam, de Photino & Marcello veram, crederent de Athanafio non aberrare. Et egregius fidei orthodoxæ defenfor, Paulinus Treverenfis Epifcopus, oblato fibi decreto ita fubfcripfiffe traditur fe in Photini & Marcelli damnationem præbere confenfum, de Athanafio non probare. Tunc enim Athanafius à Marcelli communione omninò fe fejunxerat. Attamen fine novo examine & judicio fuit decretum iftud: | Philippopolitani conventus in Marcellum fententia fuit dumtaxat confirmata, Romanaque Ecclefia ex omnibus actis Syrmienfibus probavit fola conftituta in Fatinum. Hinc igitur ab Epiphanio rogatus Athanafius noluit in Marcellum ref pondere duriùs: Hinc ipfe Marcellus, licèt ab Athanafio, Paulino, ac ipfo Liberio Pontifice notatus, Julii Pontificis & Sardicenfis Synodi decreto femper fe defendit, quomodo ab Ana ftafio Pontifice percuffus per Antecefforis Siricii litteras fanare, aut fanum oftendere fefe conatus eft Ruffinus. Inflictum tamen à Liberio vulnus fuit omninò lethale: Exinde omnis Ecclefia peffimè de Marcello fenfit, tanquam qui Synodum Sardicenfem & Julium Pontificem æquivocis, aut palam mendacibus profeffionibus circum→ fcripfiffet. Porrò laudata fuperiùs Liberii verba undè acceperit Metrophanes Smyrnenfis Epifcopus, ignoro: Periiffe debet ifta Liberii Epiftola, per Socratem adducta nihil haber ejufmodi. Forfan fuere in Epiftola ad Synodum Thyanenfem, laudata à Sancto Bafilio in litteris ad Occidentales, aut in Epiftola ad Sanctum Athanafium, cujus fuperftes fragmentum damnat Marcelli, non expreffo nomine errorem, rogans cum fubfcriptione damnari etiam ab Athanafio, Epift.74. quem utique Liberius norat jam communione à Marcello fejun&tum,

à

In tali enim judicio innocuè falli poffe Ecclefiam oftendit eleganter Facundus Epifcopus Hermianenfis. Nam fi legere dignentur trium Chalcedonenfium Capitulorum ofores, invenient etiam Timotheum, Appollinaris difcipulum, beato Athanafio per ignorantiam temporibus beati Damafi Sedi Apoftolicæ velut orthodoxum comendatum, atque ab ipfo Papa Damafo fine cohibentia hærefis fimpliciter effe fufceptum. Invenient etiam Pelagium Hærefiarcham, à quo Pelagtani dicuntur, in judicio Palaeftinorum Epifcoporum, que contra Chrifti gratiam fentiebat, operientem, pravafque fententias fuas versutia interpretantem, per eandem ignorantiam abfolutum. Invenient poftremò beatum quoque Zozymum, Apoftolice Sedis Antiftitem, contra Sancti Innocentii decefforis fut fententiam, qui primus Pelagianam hærefim condemnavit, fordem ipfius Pelagii, ejufque complicis Cæleftii, quem in Ecclefia Carthaginenfi convidum, atque

appel

L. 7. C. 3.

Epift.2.
Epift.58.

Epift.74.

appellantem Apoftolicam Sedem, & ipfe geftis difcufferat, tanquam veram & catholicam laudantem, infuper etiam Africanos culpantem EpiStopos, quòd ab illis bæretici crederentur, cùm necdum ipfi Africanis Epifcopis dolos corum multò manifeftius detegentibus, memoratos Pelagium & Caleftium putaret orthodoxos . Et tamen nec Athanafium, nec Damafum, nee illos Palatinos Epifcopos, Zozymum hæreticos credit Ecclefia, quia de hæreticis bene fenferunt, fed potiùs pro merito fue fidei catholicos judicat & bonorat, quoniam non debet crimini deputari fimplicium non intellecta verfutia malignorum. Facundum labi credo de Timotheo; Non enim hunc, fed Vitalem, æquè Apollinarii difcipulum, fuisse à Damafo circumfcripto fufceptum, liquet ex Gregorii Nazianzeni ad Cledonium, Hieronymi ad Damafum, Damasi ad Orientales Epiftola, nec non ex quarto libro ipfius Facundi. Omninò culpandus eft Sanctus Bafilius, hac de caufa Damafum Pontificem & omnem Occidentis Ecclefiam, quomodo Sardicenfem Synodum & Julium Pontificem ob Marcellum, arguens de patrato facinore, ftabilita hærefi, ignorata veritate. Non advertit hac ipfa fidelia etiam Athanafium & amicum Nazianzenum infigniter denigrari. Malè Paulinum Antiochenum Epifcopum, Marcello adhuc communicantem, arguit, quòd ejus dogmatibus fidem habeat: Quis enim nefciat Paulinum, Sancti Hieronymi Ordinatorem fuiffe plenè orthodoxum: Culpandus item, in libello de appellationibus Afrorum ad Romanam Ecclefiam, Marcus Antonius Capellus, Zozymi Pontificis de Cæleftio ad Africanam Ecclefiam litteras, à Facundo laudatas, à Facundo laudatas, damnans fuppofitionis.

[ocr errors]
[ocr errors]

Reftat quæftio, an etiam de Marcelli libro errarint, aut errare potuerint Julius Pontifex, & Synodus Sardicenfis? Conftanter refpondet Sanctus Hilarius, in laudatis fragmentis, non erraffe. Docetur, inquit, etiam recitatione libri Marcel lum innocentem deprehendi, falfitatem quoque judicit Ariani, Conftantinopolitani per Sardicenfe caffati exftantis adhuc libri fides arguit. Nunquid propter libri vitium Marcellus ab Arbanafio abftentus eft? An in librorum judicio circumveniri & falli poffit Ecclefia, acriter eft ventilatum ad tempora quinta Synodi, ob Iba Edeffeni Epifcopi Epiftolam, probatam à Synodo Chalcedonenfi. Erraffe Synodum, ideoque expurgandam dixere quidam trium Capitulorum impugnatores. Aft librorum judicia ad dogmaticas definitiones pertinere, effe infallibilia & immobilia, fine Spiritus Sancti injuria retractari non poffe, operosè, & nervosè docuerunt Victor Tonnonenfis Epifcopus, ac præfertim Facundus Hermianenfis, fuo loco, res enim longa eft, difcutiendi.

Alter Synodi & Canonum Sardicenfium adverfarius fuit Aurelius Carthaginenfis Epifcopus, nec non & omnis Africana Synodus, in qua & Sanctus Auguftinus, idque ob litem de Cleri Africani appellationibus ad Sedem Romanam. Ecclefiæ Africana Clerus inferior, ex immemoriali regionis confuetudine, Romam appellare non poterat, coactus Primatis Carthaginenfis, aut ejus Synodi judicio acquiefcere. Erat con

nova

fuetudo rationabilis, utpotè quam etiam inferiori Sicilia Clero impofuit Adrianus quartus Pontifex, à Guilielmo Rege coactus, liberrimeque confirmavit Innocentius tertius concordata ftatuens Reginæ Conftantiæ, ejufque filio Frederico fecundo. Spreta hac confue tudine, Apiarius Siccenfis Ecclefiæ in Mauritania Presbyter, ab Urbano Epifcopo fuo gravatus, Romam provocavit ad Zozymum Pontificem, qui appellationem fufcepit, & reclamantibus Africanis Epifcopis rationes facti fui dedit ex tertio, quarto, & quarto decimo Canonibus Sardicenfibus, fcribens effe Nicænos. Inchoavit, non finivit litem. Etenim ad Bonifacium primum Pontificem hæc Afri: Quamvis plurimos codices legerimus, fed nunquam in Nicæno Conci lio in latinis codicibus legimus Canones, quemadmodum inde, ex urbe Romana, in Zozymi Pontificis commonitorio dire&i funt. Et ad Pontificem Celeftinum: Ut aliqui tanquam à tuæ Sanctitatis latere mittantur, nulla invenimus Patrum Synodo conftitutum. Quarto Sardicenfi Canone id lucidè ftatu tum eft, atque ita etiam lucet Africanis Epifcopis hanc Synodum fuiffe penitus ignotam. Nefcierunt ipfam à Conventiculo Philippopolitano diftinguere, credidere Arianam, ut fuprà audivimus à Sanctis Alipio & Auguftino. Fauftinus, Potentinus Epifcopus, & Romani Pontificis Legatus, Synodo fexta Carthaginenfi non tantùm obftitit, fed & varias injurias irrogavit, quafi Romane Ecclefiæ afferens privilegia, atque ex illis volens Apiarium recipi in gradum & communionem per Zozymum reddita: At perfuadere nequiit miffos Canones effe legitimos, longè minùs Nicænos. Lis dura & longa, mollita per Bonifacium fecundum Pontificem, tandemque, quod fuo dicendum loco, plenè exftin&ta per Gregorium magnum.

Duæ hic funt quæftiones. Prima eft, quomodo Africani Epifcopi ignorarint Synodum & Canones Sardicenfes. Etenim Gratus Carthaginenfis Epifcopus, cum triginta quinque fua Diœcefeos Collegis, adfuerat Synodo, quofdam Canones popofcerat & impetrarat, omnes publicarat per Africam, ac in ufum deduxerat, uti docet quintus Canon primæ Synodi Carthaginenfis.Oblivio prætendi nequit ex lapfu temporis. Etenim Grato fucceffit Reftitutus, Reftituto Genetlius Genetlio Aurelius, vir infigniter eruditus. Refpondeo & fateor hanc ignorantiam effe veraciter admirandam, tamen fuiffe: Radicem ignoro. Etiam Nicænum Canonem, duos in eadem civitate Epifcopos vetantem, ordinationis fuæ tempore ignoravit Auguftinus, atque etiam ejus Ordinator Megalius, Calamenfis Epifcopus, Numidia Primas: Eo namque oppofito Auguftini ordinationem penitùs impedire potuiffet, fine infœlici recurfu ad poculi amatorii criminationem.

Altera quæftio eft, quomodo Zozymus Pon tifex Canones Sardicenfes dixerit Nicænos. Marcus Ephefiorum Metropolita, in Synodo Seff. 20. Florentina de Sanctis Patribus per Græcos frequenter vitiatis conventus, dixit nihil id effe miri, cùm ipfe Latinorum fupremus Pontifex Zozymus, & quidem ad Synodum fcribens de re graviffima, adulterarit Canones, pro Nica

[ocr errors][merged small][ocr errors]

nis fupponens Sardicenfes. Eum arguit impofturæ. Probat ex libro Canonum: utique ex Codice Canonum Ecclefiæ univerfæ, in quo nullus eft Canon Sardicenfis. Refpondit verò frater Joannes de monte nigro, Fratrum Prædicatorum in Lombardia Prior Provincialis: Nullum nobis fide dignum & clafficum produxifti teftem de Zozymo, quòd ita corruperit Canones. Apud Latinos nunquam invenietur facta à Zozymo Papa hæc depravatio. Miffos in Africam Canones ait veraciter fuiffe Nicænos, utique ex illis octuaginta,quos à Marco Papa Athanafius poftulavit, & Marcus Athanafio mifit. Addenti, Sed omittamus hoc, indiget enim difquifitione, Ephefius acquievit: Placet omitti, non eft enim præfentis temporis hæc quæftio. Nempè neuter vidit ejus fundum, neuter fcivit illas Marci & Athanafii litteras effe fuppofititias Ifidori merces, atque effe folos viginti Canones Nicænos.

Dico ergò Zozymum Pontificem locutum fuiffe ex phrafi confueta totius Ecclefiæ latinæ. Etenim etiam Innocentius primus Victricio Rothomagenfi Epifcopo, & Sanctus Leo magnus Theodofio Augufto feribens, Sardicenfem Canonem vocant Nicænum. Phrafeos radicem in laudata Synodo adduxit ipfe Marcus Ephefius, rogatus, cur Symbolum Conftantinopolitanum & à Latinis & à Græcis vocetur paffim Nicænum, refpondenfque: Quòd hoc virtute illud contineat, ec iftud non fit, nifi hujus lucidior expreffio. Etiam Nicæni Canones virtute continent Sardicenfes, & Sardicenfes non funt nifi Nicanorum elucidatio, facta ad deftruendas novas ftrophas, atque in Sanctum Petrum Apoftolum & ejus Romanam Sedem injurias Eufebianorum. Quidquid Sardica expreffum eft de Romanis appellationibus, eft antiquus Ecclefiæ Canon, perpetua confuetudo, Apoftolica & Evangelica traditio, redacta à Synodo Nicæna in paucas hafce & generales fyllabas, Suis privilegia ferventur Ecclefiis. Meritò ergò Sardicenfes Canones femper diximus Nicænos.

[ocr errors]

Tertius Sardicenfium Canonum hoftis fuit impius Photius, Ecclefiæ Conftantinopolitana invafor, auctorque horrendi fchifmatis, qui fuum, à decimo Canone damnatum, ex laico Epifcopatum purgare volens, Sedi Apoftolicæ fcripfit Sardicenfes Canones non effè aut fuiffe in ufu Ecclefiæ Conftantinopolitanæ. Refpondit Epift. 1. verò Nicolaus primus Pontifex: Quomodo penes vos non funt Canones Sardicenses, quando inter quinquaginta titulos quibus concordia Canonum apud vos texitur, ipfi quoque reperiuntur? Quinquaginta tituli funt Joannis Scholaftici, Patriarchæ Conftantinopolitani, in quinquaginta titulos divifa, & Sardicenfes etiam continens, Canonum collectio, qua Patriarchatus Conftantinopolitanus fuit omninò femper ufus. Et ipfe Photius fuo Nomo Canoni inferuit etiam Canones Sardicenfes. Eorumdem vigore, non tantùm Sanctus Patriarcha Ignatius, fed & Photii intrufor, Gregorius Asbefta, Syracufæ ArchiEpifcopus, nuper ad Apoftolicam Sedem pro

fcindit præfertim fecundum, qui Epifcopis certo modo translatis negat laicam communionem, id eft, facramentalem Reconciliationem, etiam in fine. Repugnare dicit decimo tertio & quinto decimo Nicænis, in quos nulla fuit Hofio poteftas: Effe non Catholicum, fed Catharum feu Novatianenfem. Fundare fe poffit in Sancto Leone magno, à quo fupra audivimus Nicænos Canones effe Spiritu Dei conditos, & totius mundi reverentia confecratos, effe in finem ufque mundi manfuras regulas, in quas nihil poffit ulla alia Synodus, five minor five major. Ex eodem principio Marcus Ephefius in Florentina Synodo Seff. 5. dis dixit Ephefinum Canonem, vetantem Symboli additamentum, à nulla pofteriori Synodo potuiffe folvi.

Rectè verò refpondit Cardinalis Julianus. Seff, 7. Non credimus hoc vobis non convenire nobifcum, quafi Patres illi fecundæ, tertiæ Synodi, `quartæ, quintæ, fextæ, & feptimæ, fi voluissent addere ad Symbolum vocem illam, DEIPARA, minimè potuiffent. Alioquin fi Chalcedonenfis Synodus pofuiffet in Symbolum vocem illam, DEIPARA, fubjectane effet & illa anathemati? Refpondeat Dominus Ephefius, dicat unum verbum, aut affirmet aut neget. At obmutuit non Ephefius tantùm, fed & ipfe Beffarion Metropolita Nicænus, aliud nefcientes affirmare, quàm effe dubium problema. Cardinalem Julianum largiùs expofuit Andræas, Rhodiorum Metropolita latinus, dicens Ecclefiam non ex Angelis, fed conftare ex mutabilibus & futuros rerum fucceffus varios nefeientibus hominibus, ideoque opus effe, ut ufque ad fæculi confummationem fit eadem illi femper auctoritas, qua priores Canones poffit mutare & auferre per pofteriores, prout fuaferint temporum rationes. Abfit,ut Sanctus Leo magnus huic doctrinæ adverfetur: Dumtaxat vult approbatos à Sede Apoftolica Canones Nicænos per nullam fine ejufdem Sedis adfenfu Synodum poffe alterari: Canon quippe Ecclefiafticus vetat, Socrat. ne decreta abfque fententia Romani Epifcopi Ec 1.2.c. 13. clefiis fanciantur. At verò in Sardicenfi Synodo Hofius Romanæ Sedis mandatum habuit, ac ejus acta omnia Julius Pontifex rata duxit & firmavit. Et quòd tertius decimus Nicænus Canon nulli unquam pœnitenti in fine negari communionem abfolutionis permittat, eft penitus falfum. Quis nefciat ab illo non admiffam fecundam publicam pœnitentiam, longeque minùs fecundam Re conciliationem? Quod eadem graviffimis quibufdam licèt primis, lapfibus negari poffit, liquet ex Sancto Athanafio, ad Solitarios fcribente, Leontium Antiochenum Epifcopum, ob nota flagitia & facinora, nec ad laicam communionem oportuiffe admiffum. Hujus tamen noftri Canonis rigorem non legi ufquam ufu re

ceptum.

[ocr errors]

Hifce ergò contradictionibus non obstantibus, plenam ubique dignitatem obtinuit tandem Synodus Sardicenfis. Etenim non tantùm Julius Pontifex per Occidentales & Septemtrionales, fed & Sanctus Athanafius per Ægypti Provincias illam folemniter publicavit, de quo Quartus tandem & peffimus horum Canonum Hermias Zozomenus: Athanafius conceffit Ale- L.4. C.I. hoftis fuit Auxilius, Clericus Francus, in ope-xandriam, Conciliumque Epifcoporum Ægypti coFe de Ordinationibus Formofi Pontificis. Pro- gendum curavit, quo decreta tum Sardicæ de ipfo,

Vocarant.

tum

tum in Paleftina fancita, fuffragiis fuis quoque confirmarent. Palæftinæ fancita funt ejufdem Synodi publicatione facta fynodaliter per Maximum Epifcopum Hierofolymitanum. Hujus publicationis caufa, motas Athanafio novas calamitates 1.2.c.22. per Conftantium Auguftum, Socrates teftatur.

13.

Canones necdum infcripfiffet fuo Codici, in
Relatione tamen ad Marcianum Auguftum infi.
gni elogio prædicavit, & pro authentica agnovit
Synodum Sardicenfem.

Joannes tandem Scholafticus, favore Juftiniani Principis in Sancti Eutychii dejecti locum Patriarcha Conftantinopolitanus, collegit & toti fuo Patriarchatui fervandum præfcripfit novum Codicem Canonum, digeftum in quinquaginta titulos, laudatumque à Nicolao primo Pontifice atque illi omninò infcripfit Canones Sardicenses. Quæ poft ipfius editionem prima confcripfit Canones, Trullana Synodus confirmavit, & ad omnem Orientem extendit, difertè exprimens etiam Canones Sardicenfes. Idem facit antiquus inco

Nihilominus ipfi Eufebiani ex Synodo Ancyrana ad eundem Principem legavere Bafilium Ancyranum Epifcopum, Euftathium Sebaftenfem, Zozomen. Leontium Cyzicenum, & Leontium Presbyte1.4. C. 12. rum Thalamepolitanum, fupplicantes recipi & fervari Synodum Sardicenfem. Ejufdem auctoritate ufa eft prima generalis Synodus Conftantinopolitana ad Damafum Pontificem fcribens, effe veterem Ecclefiæ legem, & Sanctorum Patrum in Nicæna Synodo decifionem, ut fingu-gniti Græci liber fynodicus apud Chriftophorum larum Provinciarum Antiftites unà cum finitimis, modò ipfis ita vifum fuerit, Epifcopis ordinent Collegas in fuis ipforum Provinciis. Quòd Provincia fufficientes ad ordinationem celebrandam Epifcopos non habens poffit ex vicina Provincia evocare fubfidium, nequaquam in Nicæna Synodo ftatutum eft, fed in fola Sardicenfi.

Proinde Patres Conftantinopolitani ex quarto Nicæno & fexto Sardicenfi conflant mixtum Canonem, atque ita more latino Sardicenfem vocant Nicænum. Univerfa item Orientalis Ecelefia, apud Chalcedonem adunata, licèt ejus

Juftellum. Idem in octava Synodo Zacharias Chalcedonenfis Metropolita Photinianus, ipfe Photius in Nomo Canone, & Marcus Ephefius in Synodo Florentina. Idem celeberrimi Cano. num Collectores Græci, Arfenius Monachus, Alexius Ariftinus, & Symeon Logotheta. Licèt dumtaxat ut Occidentis Patriarchalem videantur agnofcere, certum eft fuiffe œcumenicam, uti liquet ex Sancto Athanafio, noftrifque fupra dictis ad Synodum Nicænam. Quia tamen eadem cum Nicæna cenfetur, non auget numerum ccu, menicarum,

CANONES

CONCILII CONSTANTINOPOLITANI,
CANON PRIMUS.

N

,

'On spernendam effe fidem Patrum trecentorum decem & octo, qui in Nicea Bithyniæ convenerunt fed manere eam ratam oportet, & anathematizari omnem hærefim, fpecialiter autem Eunomianorum, five Añomæorum, & Arianorum, five Eudoxianorum & Semiarianorum five Pneumatomachorum (id eft, qui contra Spiritum fan&tum pugnant) & Sabellianorum, & Macedonianorum, & Photinianorum, & Apollinariftarum,

,

SCHOLION.

Symbolum etiam à Sophronio, atque ita futu ros in Eccléfia non fuiffe tot motus temerarios, inconfultos, feditiofos, turbulentos. Huic

[ocr errors]
[ocr errors]

tandem acquiefcit ob metum Damafi Pontificis & Theodofii Augusti,

biani condidere novem fucceffivè disparata, immò & contraria adeò ut eorum unus Sophronius, Pompejopolitanus in Paphlagonia Eunomiani, Anomæi, Eudoxiani, Ariani Epifcopus exclamarit in Synodo Seleucienfi : funt iidem, orti ab Etio Ecclefiæ Antiochena Si nova in dies fingulos noftræ ipforum voluntatis & Diacono, reducente purum putum Arianifmum, fententia prolatio fit formula fidei, fieri non poteft de quo femper erubuerant Eufebiani. Hinc meL.2. c,32. quin accuratam veritatis fufceptionem fimus brevi ritò dicti Ariani. Dicti & Eudoxiani ab Eudoprorsùs amiffuri. xio, primùm Germanicienfi in Provincia EufraAddit Socrates recipi oportuiffe Nicænum tefia, dein Antiocheno, ac tandem Conftantino

Canones Conc.Conft. Tom.I.

[ocr errors]

po

« VorigeDoorgaan »