Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub
[ocr errors]

weretur. Sed hoc ex illo fuo praviffimo fenfu tra&abant. Verùm omnium Conciliorum, juftè legitimeque actorum decreta firmanda, Majorum noftrorum gefta confignant. Nam in urbe Roma fub Novato, & Sabellio,& Valentino bereticis factum Concilium ab Orientalibus confirmatum eft; & iterum in Oriente fub Paulo Samofateno quod Statutum eft, ab omnibus eft fignatum. Hi fune magiftri, à quibus Wicleffifte, Lu therani Calvinifta didicerunt Romanam Ecclefiam accufare tyrannidis atque invafætificis juri fubjectis, eodemque pariter in fuos poteftatis,

| bic Canon à Nicæna Synodo editus fuit, neque ad ipfum provocationes ab omnibus Episcopis, sed ́ab ́ jis tantummodò, qui eidem fubjecti erant; dark oportere decernit. Romane autem Ecclefiæ ditioni ev tempore omnes ferè Occidentis Ecclefiæ fubjiciebantur, Macedonia nimirum, Theffalie, Illyrici, Peloponefi, & ejus, que Epirus dicitur ; ut proinde ad illum provocationes ex his locis referri fit confentaneum. Ait Romam appellari poffe à folis Epifcopis & Ecclefiis Patriarchico Romani Pon

Nec Belgium noftrum evafit eorum injurias. Etenim etiam Sanctum Maximinum Trevirenfem Epifcopum, primæ Belgica Metro politam, damnarunt, quòd eorum Emiffarios, in Galliam deftinatos, noluiffet recipere quod Paulo Conftantinopolitano Epifcopo, per Julium abfoluto & reftituto, primus communicaffet; quòd per Conftantem Auguftum procuraffet Apoftolicæ fententiæ executionem, reditumque Pauli in Sedem.

Hujus peffimi veneni reliquiæ dudum manferunt in Oriente. Etenim Conftantius Auguftus, factionis Eufebianæ fatelles, Liberio Pontifici improperavit extenfa ultra Patrum terminos jura Epifcopatus Romani, idque caufa Appellationis Epift. 1, Athanafii; refpondit verò Pontifex: Nunquam mea ftatuta, fed Apoftolica, ut effent femper firmata & cuftodita, perfeci, fecutus morem, ordinemque Majorum, nihil addi Epifcopatui urbis Rome, nibil minut paffus fum,

Etiam in prima Synodo Conftantinopolitana Occidentis & Orientis Epifcopos odiis capitalibus diffediffe, idque non ob fidem, fed ob thronos, in carmine de vita fua fcribit Sanctus Gregorius Nazianzenus. Quidam juvenes, turbidi, auro venales, in Ecclefia quafi in taberna agentes, utpotè tradux Eufebianus, Epifcopi dixere Orientalem Ecclefiam Occidentali digniorem, ex ratione frivola, quòd in Oriente natus effet Chriftus. Paulinum Antiochenum Epifcopum recipere detrectarunt, quòd Latinos, à quibus Epit. 77, ordinatus erat, dicerent extraneos. Eofdem

Epifcopos refpexit Sanctus Bafilius, in Epiftola ad Epifcopos tranfmarinos, id eft, Latinos, dicens nos, id eft, noftrum Romanum Epifcopum dici à quibusdam non universalis Ecclefiæ caput, fed membrum dumtaxat locatum in aliorum ordine. Etiam Theophyli Alexandrinį Episcopi in Sanctum Joannem Chryfoftomum nequiffima factio, Innocentii primi Legatos, Romanam Joannis appellationem fynodaliter retractari poZozom. ftulantes ab Arcadio Augufto, ablegari curarunt 1.5. c.28. tamquam Orientalis Imperii turbatores, Eifdem armis rebellionem fuam defendit Acacius Conftantinopolitanus Epifcopus; eifdem Photius hodierni fchifmatis author, de quo aliàs.

- Adversùs hanc ergò Eufebianam hærefim novam atque audaciam dixit Hofius: Petri Apofto It memoriam bonoremus. Quod verbum mirè torquet Græcos Schifmaticos. Audiamus unum è ducibus, Theodorum Ba!famonem: Hujus Canonis decreto Summi Sacerdotes antiquæ Rome in quacumque caufa ab Epifcopis provocationem ad ipfos dari jactant, ac eumdem in prima Nicæna Synodo conditum fuiffe, falsò affirmant. Neque igitur

Epifcopos & Ecclefias jure gaudere omnes Patriarchas. Verùm cæcutit in luce media. Agitur enim de appellatione Athanafii, Pauli, Marcelli, Lucii, & Afclepæ, atque exindè ftatuitur Regula generalis: At verò Athanafius erat caput Diœcefis Egyptiaca, Paulus ex Thracica & Provincia Europe, Lucius ex eadem & Provincia Hamimontis, Marcellus ex Pontica, Afclepas ex Patriarchatu Antioche no, Agitur de illa appellatione, quam novam fectam divino juri adverfam dixere Eufebiani, dicitque etiam hodie in fuis fequacibus Theodorus Balfamon: Quæ eft omninò appellatio ex Patriarchatu alieno.

Rectè verò Julius Pontifex hanc fuæ Sedis au&toritatem fundavit in jure Divino, Canone Apoftolico, perpetuaque Ecclefiæ confuetudine, Scholiaften ago, ideoque folam confuetudinem, impudenter nimium pegatam ab Eufebianis, oftendo aliquot exemplis. Montanum, Florianum, Blastum Blaftum, plurefque ipforum affeclas, fuiffe à variis per Antiochenam, Afiaticam, & Ponticam Diœcefes Synodis damnatos, refert L.5.5.15.0 Eufebius Cæfaræenfis ex antiquo Claudio Apol-18. linario, Epifcopo Hierapolitano; appellaffe verò ad Zephyrinum Pontificem, poftulantes fibi ac Ecclefiis fui reddi ablatam communionis pacem, teftatur Tertullianus in libro contra Cap: 1 Praxeam, durè in illum invectus, quòd circumfcripto Pontifici dolofas Pfeudo-Prophetæ technas aperiens, emiffas communicatorias litteras, id eft, priorum fynodalium fententiarum diffolutionem, feciffet revocari.

[ocr errors]

Paulum Samofatenfem, quidquid garriat Eufebiana factio, nequaquam fine Romani Pontificis auctoritate dejecit Antiochena Synodus. Ejus ad Dionyfium Papam Relationem refert Eufebius additque de Aureliano Augusto : Cùm Paulus ex Epifcopi domo, ejus Ecclefiæ pro- L7.C.24 pria, exire nollet, Imperator Aurelianus de ça re rogatus fententiam, fanctiffimè, quid effet agendum, decrevit. Præcepit enim, ut domus Ecclefiæ illis tribueretur, quibus Chrifliani Italiæ & urbis Rome Epifcopi per litteras tribuendam præfcriberent. Siç demum Paulus cum fummo dedecore, fæcularis Imperii ac poteftatis auctoritate, ab Ecclefia penitùs extruditur. Quo quidem tempore talem & tam benignè erga nos animatum fe Aurelianús declaravit, Pauli Patriarchæ caufam juffit retractari à Romano Epifcopo, utique juxta Canones Chriftianorum.

Antiqua Regula eft, ad illum, qui Patriarcham aut Primatem in prima inftantia judicaredebet, poffe eorum fubditos ab illis provocare, At verò in Synodo Ephefina dixit Juvenalis, Hierofolymæ Epifcopus: Ex Apoftolico ordine

[ocr errors]

Act. 3.

traditione mos eft, ut Antiochena Sedes per Roma nam dirigatur & judicetur. Locum id habet in quavis Patriarchali aut Primatiali autocephala. Hinc Dionyfius Alexandrinus, uti in libro de ejus fententia refert Sanctus Athanafius, in prima inftantia à Pentapolitana Provinciæ Epifcopis delatus fuit ad Dionyfium Papam, atque ab illo judicatus: Polycrates Ephefiorum à Victore primo, ab Stephano primo Firmilianus Cappadox, Primas Ponticorum. Hac de re nemo unquam orthodoxus dubitavit. Quare quidam hodie Catholici, affirmantes Romanas appellatio nes à Synodo Sardicenfi cœptas, anteaque folis Relationibus agnitam Apoftolicam Sedem ab aliis Patriarchatibus, palam accedunt Eusebianis,

Etiam Diofcorus, Patriarcha Alexandrinus, Eufebianos imitatus, aufus eft excommunica tionem fcribere in Sanctum Leonem Pontificem, tamquam in quinti Canonis Nicæni prævaricatorem, pollutumque contagiofa communione Flaviani, Conftantinopolitani Epifcopi, aliorumque in latrocinio Ephefimo damnatorum, quos appellantes absolverat, reddideratque communioni & gradui. At verò Chalcedonenfis Synodus, in Relatione ad Valentinianum & Marcianum Auguftos, facinus iftud pulchrè vocat latratum in Apoftolicam Sedem: Quod nempè non nifi ab homine rabido poffit proficifci Theodorus, Ecclefiæ Alexandring Diaconus, dixit Chartam nefandam; Pafchafinus, Lilybeti Epifcopus, & Sedis Apoftolicæ Legatus, facinus omnibus Diofcori aliis majus; Anatolius, Conftantinopolitanus Epifcopus, hocce unicum fuffeciffe ad Diofcori damnationem. Undè Epi fcoporum nullus ei mifceri præfumpfit, nifi pau ci Ægyptii, quos flentes & lacrymantes terroribus, & violentiis Diofcorus adegit. Eleganter hæc exponit Adrianus fecundus in litteris ad Santum Ignatium, Patriarcham Conftantinopolitanum, lectis in tertia Actione Synodi octava. Univerfalis Chalcedone habita Synodus adeò hujuf modi temeritatem deteftata eft, ut in fententia, quam in Diofcorum protulit, boc maximè memorare videatur, quod de ipfo dicit; SECUNDIS EXCESSIBUS PRIOREM INIQUITATEM VALDE TRANSCENDIT, PRÆSUMPSIT ENIM ET EXCOMMUNICATIQNEM DICTARE ADVERSUS SANCTISSIMUM ET BEATISSIMUM ARCHIEPISCOPUM MAGNE ROME LEO. NEM. Priorem autem iniquitatem, pravitatem utique dicit hæreticam, Undè nota, quòd Diofcorus fecundis exceffibus, quos in excommunicatione Romani Papæ dictata patravit, stiam hærefim Eutychianam valdè tranfcendiffe refe Fatur. Hinc Anatolius ait: PROPTER FIDEM NON EST DAMNATUS DIOSCORUS, SED QUIA EXCOMMUNICATIO NEM FECIT DOMINO ARCHI-EPISCOPO LEONI. Quocircà Facundus Hermianenfis Epifcopus Anatolii dictum longè aliter exponens non intellexit. Ita adversùs Photium, Ecclefiæ Conftantinopolitana intrufum, Nicolaum primum Pontificem damnare attentantem, ad Adrianum fecundum fcribit in præfatione octa

Synodi Anaftafius Bibliothecarius, cun

dos prafentes, exceptis paucis impietatis fautoribus, clamasses non effe juftum in fummum & primum Pontificem, & præcipuè ab inferiori, quomodolibet fententiam proferri, cùm id nec Canon quifquam admittat, nec aliqua Ecclefiæ confuetudo fieri doceat. Et octava Synodus Photium ob id etiam fpecialiter condemnavit, quoniam depofitionem vel anathema præfumpfit in sandla memorie Papam Nicolaum nominare. Et Theodorus Caria Me tropolita, fub Photio lapfus, & per Pœnitentia libellum reftitutus, pofteà tamen deprehenfus , quòd depofitioni Nicolai Pontificis fubfcripfiffet, ab univerfa Synodo pro hac fola caufa denuò dejectus eft, ac Apoftolicæ Sedis judicio refervatus, ex Adri ani fecundi in hoc crimen generali de-.

creto.

[ocr errors]

Quæftio eft, an de Romanis appellationibus aliquid decifum fit à Synodo Nicæna? Ita enim Romani Pontifices in fuis paffim litteris adfirmant. Et quidem Julius Pontifex hæc fcribit ad factionem Eufebianam: Qui benè fentiunt de iis, quæ egerunt, & in quibus ipfi judices fuerunt, non indignanter ferre folent, fi quod ab ipfis judicatum eft, ab aliis excutiatur, quippe qui fecuri fint, ea, quæ ipfi jufta judicaverunt, injufta nunquam fieri posse. Quocirca Episcopi in magna Synodo Nicææ congregati, non fine Dei confilio permiferunt prioris Synodi acta in alia Synodo examinari, ut & illi, qui judices erant, præ oculis habentes fecundum de ea re judicium futurum, cum omni diligentia caufam expenderent, & illi, qui fententiam acceperant, certò agnofcerent, fe non per fimultatem priorum judicum, fed jure

Act.3.

merito condemnatos effe Quòd fi iftiufmodi confuetudo olim fuit, ejufque memoria renovata eft,

fcripto prodita in magna Synodo, camque apud vos valere non finitis, rem profectò indecoram facitis.

At verò obftat argumentum Hincmari, Remorum Metropolite, in Epiftola ad Hincmarum Nepotem, Epifcopum Laudunenfem. Si Epift.33. de appellatione, ficut in Sardicenfi Concilio conftitu. (,20, tum eft , in Niceno fuiffet anteà ftatutum, nulla foret neceffitas,ut iterum in boc Concilio inde conftitueretur, fed ficut in aliis Conciliis legitur, fcriberetur videlicet ut ea, quæ funt in Nicæno Concilio conftituta, ab omnibus conferventur .

Refpondeo frivolum effe Hincmari argumentum. Etenim Nicæna Synodus Epifcoporum translationes infecuta eft fpeciali Canone, neque tamen ad eum remittit eafdem infequens binus Canon Sardicenfis. Fateor itaque nullum Nicænum Canonem difertè ftatuiffe de Romanis appellationibus. Canones enim, uti ad Eliam Aquilejenfem Epifcopum fcribit Pela- C17.18. gius fecundus, funt natæ ex malis moribus bonæ leges; Nulla autem hæretica rabies adversùs fupremum illud Sancti Petri Privilegium ed ufque latrarat, Hocce fufficienter expreffum & firmatum fuiffe hifce verbis fexti Nicæni Canonis, fuis Privilegia ferventur Ecclefiis, ibi eft

dictum,

Verùm enim verò Meletius, Lycopolitanus Epifcopus, jam pridem fuerat à Sancto Petro, Patriarcha Alexandrino, damnatus, tranfierat que in rem judicatam fententia ; nihilominùs

[ocr errors]

Nicaa conram Legatis Apoftolicis retractata fuit, & quæ ob juftitiam folvi non poterat, ex materna Romanæ Ecclefiæ pietate accepiti gratiofum levamen & moderationem. Etiam Arii, malorum omnium radicis, pluriumque af feclarum ejus, ab Alexandro Alexandriæ Patriarcha definitivè damnatorum, caufa retra&tata eft, idque divina procuratione factum, & redactum in fcriptum, affirmat Julius Pontifex, quò ita ex mente totius Synodi conftaret, etiam Patriarcharum fententias ab injuriam paffis poffe impeti, devolvique, juxta per petuam Ecclefiæ confuetudinem, ad Sedem Apoftolicam per appellationem. Cur verò Romani Pontifices hunc Sardicenfem Canonem appellent Nicænum, dicam infrà.

In hoc appellationis communi refugio StephaEpift. 162. nus, Tornacenfis Epifcopus, rectè dicit confi

39,

G

C

ftere dignitatem Ecclefiæ Romanæ Eft enim iftud Petri Apoftoli Privilegium, de quo Sanaus Bernardus ad Innocentium fecundum Pontificem Hoc inter cætera veftri fingularis Pri Epift.198. matus infignia, Specialiùs illuftriufque nobilitat veftrum & inclytum reddit Apoftolatum, fi eripitis. pauperem de manu fortiorum ejus. Nulla, meo judicio, in corona veftra pretiofior gemma zelo illo ve ftro, quo æmulari confueftis oppreffos, nec relinquis tis virgam peccatorum fuper fortem juftorum. Nicolaus primus effe dicit illud privilegium de quo Dominus ad Petrum: Confirma fra tres tuos. Quod ipfum omnis orthodoxa antiquitas affiduè clamat. Et hinc quoties inter Romanam & Græcam Ecclefiam de unione tractatum eft, primus femper à no bis bis exactus articulus fuerunt appellationes Romana,

ANON IV.

[ocr errors]
[ocr errors]

Audentius Epifcopus dixit: Si videtur, neceffe effe adjici huic fententiæ, quam fincera dilectione plenam protulifti, ut si quis Epifcopus fuerit depofitus judicio Epifcoporum, qui funt in vicinia, & dicat rurfus fibi defenfionis negotium competere ; non priùs in cathedram alius fubftituatur, quàm Romanus Epifcopus caufa cognita fententiam tulerit,

3

SCHOLION.

HUne Canonem aliis verbis adducit Sanctus

Ignatius, Patriarcha Conftantinopolitanus, in libello appellationis ad Nicolaum primum Pontificem, exftante poft Synodum octavam. Si quis Epifcopus fuerit depofitus, dicatque fe babere defenfionem, non priùs fufficiatur in locum ejus alius, quàm de co Romanæ Ecclefiæ Pontifex decernat. Crediderim effe Canonis fenfum, non verba. Etenim à Joanne Scholaftico, Patriarcha Conftantinopolitano collectus, & in quinquaginta titulos digeftus Canonum Codex, quo fub Patriarcha Ignatio ufa omninò fuit Ecclefia Conftantinopolitana, Canonem exprimit eifdem nobifcum verbis.

Ejus virtute, Innocentius primus damnavit] Arfacium, Ecclefiæ Conftantinopolitanæ Epifcopum, ejufque defuncti cum omnibus ejus Epift.29. communicatoribus nomen Ecclefiafticis Epifcoporum tabulis juffit eradi, quòd Sancto Joanni Chryfoftomo, pendente Romana appellatione, effet fuperordinatus. Ad Ecclefiam Conftantinopolitanam adversùs ejus Epifcopum AnatoEpift.. lium fcribit Sanctus Leo magnus: Quifquis inco

lumi atque fuperftite Flaviano Epifcopo veftro, Sacerdotium ejus fuerit aufus invadere, nunquam in communiane noftra babebitur, nec inter Epifcopos poterit numerari. Nempè Anatolium Flaviano ab Ephefini Latrocinii damnatione Sedem Apoftolicam appellanti fuperpofuerat Diofcorus Alexandrinus, Epifcopus, Canonum contemptor. Graffatus ita fuerat in Epifcopos plures, quos

omnes, fuperpofitis ejectis, reftituit, aut per Synodum Chalcedonenfem reftitui juffit idem Pontifex, quos inter fuere Theodoretus Cyrenfis in Provincia Eufratefia, & Ibas Edeffenus, Metropolita Provincia Ofrhoena. Eodem modo tractavit fuperordinatum Lupicini in Africa Epifcopi, qui Romam appellarat è Mauritania Cæfareæenfi. Januarii Malacitani Epifcopi fuperordinatum etiam puniri juffit Gregorius magnus. Hincmaro Remenfium Epifcopo admodùm offenfus fuit Nicolaus primus ex caufis variis: Una Epift. 5. fuit, quòd ille Rothaldo Sveffionenfi Epifcopo ab ejus judicio Romam provocanti, alium fuper ordinare præfumpfiffet. Romana quippè appellatio non tantùm devolvit caufam, fed & fufpendit omnia, priorem judicem omni poteftate exuit, demutat in reum & accufatorem, atque adeò dum ille fuperordinare non metuit, committit latrocinale fpolium & attentatum.

: Hinc nata antiqua reftituendi fpoliati regula de qua Sanctus Patriarcha Ignatius ad Nicolaum Pontificem in libello appellationis: Poftulavi mus, ut legerentur Epiftolæ, quæ Canonicas pro Sancto Chryfoftomo fanciones continebant, Joanni Concilium Judicum non priùs fubeundum, quàm is loco fuo thronoque effet reftitutus. Addit Nicolaus Pontifex in litteris ad Epifcopos Diœcefeos Conftantinopolitanæ : Quatenus Sede propria, mec non & omnibus fuis antè fumptis, veftitus jam & armatus, cum accufatoribus fuis certaminis campum & litigii conflictum poffit arripere, utique Epifcopus appellans iniquè fpoliatus. Quod cùm in mundanis negotiis legibus fieri cenfeatur, multò

L.II.

magis, ut in Ecclefiafticis atque divinis observetur, debet provideri.

Quare rectè rogat Gaudentius Episcopus, an hæc locum habeant etiam in fecunda inftantia, factaque fecunda appellatione à judicio per Papam ad primum retractandum delegato? Hofius

cum omni Synodo refpondet affirmativè. Agunt
hi Canones de fola Epifcoporum Romana Ap
pellatione, non quòd ea privent Clerum inferio-
rem, fed quod iftorum folam Eufebiani impu
gnarent,

H

CANON V.

"Ofius Epifcopus dixit; Placuit, ut fi quis Epifcopus delatus fuerit, & congregati ejufdem regionis Epifcopi eum gradu moverint, & veluti appellans confugerit ad beatiffimum Romanæ Ecclefiæ Epifcopum, & velit ipsum audire, & juftum effe existimaverit ejus rei examinationem renovari, Coepifcopis fcribere dignabitur, qui funt propinqui Provinciæ, ut ipfi diligenter & accuratè fingula perfcrutentur, & ex veritatis fide de re fententiam ferant. Si quis autem poftulet fuum negotium rursùs audiri, & ad fuam fupplicationem Romanorum Epifcopum judicare vifum fuerit, ut à proprio latere Prefbyteros mittat; erit in poteftate ipfius quodcumque rectè habere probaverit. Et fi decreverit, oportere eos mitti, qui cum Episcopis fint judicaturi, habentes auctoritatem ejus, à quo miffi funt ; & hoc ponendum eft. Si autem fufficere putaverit ad rei cognitionem, & Epifcopi fententiam, faciet quod prudentiffimo ejus confilio rectè habere videbitur. Refponderunt Epifcopi : Quæ dicta funt, placuerunt.

SCHOLION.

[ocr errors]

Rima Canonis pars eft ad Gaudentii fcrupu

Prima

?

lum refponfio, quam proindè & prima & fecunda latina editio perperam differunt in Canonem feptimum. Altera pars exponit modum, à terții Canonis parte pofteriori tradi cœptum, quo Romanus Epifcopus factas ad fe appellationes fufcipiat & exequatur. Poftrema inquam, tertii Canonis pars vult appellatæ caufæ retractatorium judicium delegari aut vicina Provinciæ Synodo, aut datis Cognitoribus, nofter verò de Pontificis latere legari Romanos Presbyteros, qui aut foli, aut cum alterius Provinciæ vicinæ Epifcopis caufam cognofcant & finiant. Hæc nempè eft tertia ac poftrema instantia, quam providè, ne in infinitum appelletur, folis vicinæ Provinciæ Epifcopis fine Romanorum Presbyterorum adfiftenția Canon non credit,

Gravis eft quæftio, an appellatam caufam ac ejus perfonas Pontifex teneatur aliquo modo ex dictis delegare in partibus, neque poffit Romam ad fuum tribunal evocare; An iftud fit ftatutum. hujus Canonis? Affirmavit cum fua Synodo Aurelius Carthaginenfis Epifcopus, cum Romana Ecclefia contendens de fui inferioris præfertim Cleri ad ipfam appellatione, ita in fexta Cartha ginenfi Synodo cum Fauftino Potentino Epifcopo, Apoftolicæ Sedis Legato, fervare ftipulatus, quoufque ex aliis Patriarchalibus Ecclefiis & archivis vera Nicænorum Canonum, in quibus

pendebat omnis quæftio, exemplaria produce
rentur, uti ipfe fcribit ad Pontificem Bonifa-
cium. Dat caufam in litteris ad Celeftinum
Pontificem; Quomodò tranfmarinum, id eft,
Romanum judicium ratum erit, ad quod teftium
neceffaria perfonæ, vel propter fexus vel propter
fenectutis infirmitatem, multis aliis intercurrenti-
bus impedimentis, adduci non poterunt?

Errorem pertinaciffimè refumpfit Hincmarus
Remenfis Epifcopus, offenfus Nicolao primo
& Adriano fecundo Pontificibus, quòd ejus ini-
quiffimas fententias in Rothaldum Sveffionen- Epift. 17.
fem Epifcopum, Hincmarum Laudunenfem,
& Remenfes Clericos ab Ebbone Epifcopo ordi- Epift.33.
natos, exufflaffent. Videnda Epiftola ad Ni-C. 3.
colaum Pontificem de vocatione Ecclefiæ Came- Epift. 47,
racenfis, Epiftola feu Opufculum adversùs
Hincmarum Laudunenfem, ac præfertim Epi-
ftola fcripta ex nomine Caroli Calvi Imperatoris
ad Joannem octavum de judiciis & appellationi-
bus Epifcoporum & Clericorum. Inferiorem
Galliæ Clerum Romanæ appellationis refugio
penitùs privat, idque ex Canonibus Ecclefiæ
Africanæ, ad Galliam non fpectantibus, & tunc
pridem reprobatis ; appellantes autem Epifcopos,
& ab ipfis ob iniquam damnationem appellatos
Metropolitas adferit Romam evocari non poffe,
fed judicium retractandum in partibus, quomo-
dò voluit Aurelius Carthaginenfis, Ex ejus
unius tunc pridem damnato fenfu noftrum Ca-
nonem ut magifter irrefragabilis interpretatur,
Ei adftipulantur Annales Francorum Bertiniani,

cautè

[ocr errors][ocr errors]

cautè legendi, utpotè Semi-Pelagianifmo & va- | | Pontifices Imperatoris Theodofii animum contra L·5.c.23. ria in Sedem Apoftolicam injuria fœtidi, idque Flavianum incitare obnixè ftuduerunt. Nam cùm

in gratiam Hincmari, & Caroli Calvi Regis,
quem faciunt novum Conftantinum, Theodo
fium, Marcianum: Legendi unà cum Anna-
libus Francorum Fuldenfibus, eumdem Re-
gem facientibus novum Sennacherib, aut Pha-

raonem.

Imperatori nimis acriter inftando multum fæpè
exhibuiffent moleftiæ, accerfit eum Conftantinopolim,
& Romam proficifci jubet. At Flavianus refpon-
det hyemem jam effe: Itaque pollicitus ineunte vere
imperata fe facturum, in patriam revertit. Sed
cum Epifcopi Romani, non Damafus folùm ille
admirabilis verùm etiam poft illum Syricius &

Et quoniam Romanæ non tantùm appellationis, fed & evocationis poteftas eft fole meri-Anaftafius vehementiùs in Imperatorem inveci ef diano clarior, vide, quid fomniet à Nicolao Pontifice convictus & confufus Hincmarus. PræEpift. 17. mittit hanc profeffionem: Dignum & juftum eft, ut , quemcumque Epifcopum Romanus Pontifex ad fe Romam venire mandaverit, fi infirmitas, vel gravior quæcumque neceffitas, vel impoffibilitas, ficut facri præfigunt Canones, eum non detinuerit, ad illum venire ftudeat, multo magis etiam is, quem pro querela ad fe quocumque modo clamantem præfentiæ fuæ judicat exhibendum. Verùm fubdit: Juxta Sardicenfe Concilium fummus primæ

fandle Sedis Romana Pontifex pro examinis renovatione ad fe reclamantem & confugientem cum fua clamatione dejectum provincialem Epifcopum non ftatim fingularitate privilegit, & auctoritatis fuæ reftituit, fed remittens eum ad Provinciam, ubi caufa patrata eft, & in qua, juxta Carthaginenfes Canones, jura legis Romanæ, caufa pɔteft diligenter inquiri, & quòd non fit difficile tefies producere, veritas inveniri, aut finitimis Epifcopis dignatur fcribere, aut è latere fuo mittit, qui habentes ejus auctoritatem cum Epifcopis judicent, & diligenter caufam inquifitam definiant, aut dignatur credere Epifcopos fufficere, ut negotio terminum poffint imponere. Ait appellantem Epifcopum poffe Romam evocari à Pontifice, verùm ut ipfum folummodò audiat, retractandi judicii caufa remittendum ad propria; quod eft verfatilis Hincmari more, uti dixit Nicolaus Pontifex chamaleontem agere, & folemniter nugari.

[ocr errors]

Etenim hæc ipfa Sardicenfis Synodus, in litteras ad Julium Pontificem, Eufebianos graviter arguit, atque à fe damnatos dicit, quòd Ro mam ad reddendas fui in Athanafium, & alios appellantes Epifcopos judicii rationes venire noluerunt: Et in litteris ad omnes fub cœlo Epifcopos ait,eorum fycophantiam ex eo jam dudum patuifle, quòd Romam accerfiti non ftiterint fe judicio, acceffiffent enim, fi fui & actorum fuorum fiduciam babuiffent. Hæc, inquam, Synodus præfenti Canone confirmat à Theodoreto laudatum antiquum Ecclefiæ Canonem, quem fecutus Julius Pontifex, non tantùm Atha nafii & aliorum Epifcoporum appellationes fufcepit, fed & eorum damnatores evocavit, reddituros fui judicii rationem.

Et hac poteftate femper, nemine contradicente, ufa fuit Sedes Apoftolica. Quòd quofvis Epifcopos, Clericos, Laicos Patriarchatui fuo fubjectos evocare poffit, nec ipfi Eufebiani dubitarunt: Omnium in Occidente Ecclefiarum archiva funt plena ejufmodi exemplis. Quoad Patriarchatus alios exemplum infigne eft Flavianus, Patriarcha Antiochenus, ob fchifma iftius Ecclefiæ Euftatianum, evocatus Romam, de quo illius Encomiaftes Theodoretus: Romani

fent, dixiffentque illum eos, qui tyrannidem contra
fe exercere molirentur, opprimere, fed bis, qui
per tyrannidem Chrifti leges evertere füderent
impunitatem concedere, eum accerfit denuò Impera-
tor, Romamque ut contendat
, cogere laborat.
Proinde Romanæ Evocationis poteftas, utpotè ab
appellationis jure penitùs indivulsa, eft Christi
lex, ideoque Sanctus Ivo Carnotenfis Epifco-
pus, Stephanus Tornacenfis, Sanctus Ber-
nardus & plurimi id genus, paffim ajunt
Romanæ Evocationis mandatum effe facro-

,

fan&tum cui refragari fit quafi peccatum

ariolandi.

[ocr errors]

Hanc poteftatem plurimorum exemplum nunquam interrupta ferie, in Orientales Ecclefias Romana exercuit ufque ad tempora Sancti Ignatii, Patriarchæ Conftantinopolitani, de quo ad Stephanum fextum Pontificem Stylianus, Neocæfareæ Epifcopus, Metropolita Provincia Eufratefiæ, infigniter eruditus atque orthodoxus. Gregorius Asbesta, Syracufæ Epi fcopus, & Eulampius Apameenfis, ab Ignatio dejecti in anathema, Legatos cum litteris ad fanctiffimum Papam Romanum, beatum Leonem quartum miferunt, illum fibi, ac fi læfi effent, ultorem petentes. Papa ergò, datis ad Ignatium litteris, voluit, ut Patriarcha fuo nomine Legatum Romam deftinaret, per quem de caufa cognofceret. Nec diu moratus Patriarcha Lazarum Monachum, &fidei confeffione clarum, qui omnia, quæ ad Gregorium pertinebant, optimè noverat, cum litteris mifit, qui Papæ caufam diligenter exposuit . Primus hanc feriem concuffit impius Photius, vas plenum omni iniquitate, refufcitator rebellionis Eufebianæ. Quin & ipfe Sanctum Ignatium, ut de maximo facinore, calumniatus eft, quòd dicto Leonis quarti evooantis per Benedictum tertium iterato mandato, quafi alter Diofcorus, recalcitraffet.

re,

C.11.

Canonem ergò noftrum exponit Gregorius quartus Pontifex in litteris ad Epifcopos Gallicanos de caufa & Romana appellatione Baldrici Cenomanenfis Epifcopi, quarum partem Gratianus, integras verò in Conciliis Gallicanis producit Jacobus Sirmondus. Liceat Baldrico poft auditionem Primatum Diœcefeos nos, appella. 2.quæft.6. & noftra auctoritate aut ante nos aut ante Legatos noftros è latere miffos juxta Patrum decreta fuas exercere, atque definire actiones, nulluf que ante hæc illumjudicet, aut judicare præfumat . Et Alexius Ariftinus, homo Græcus: Epifcopus fi Comprovincialium judicium fibi non arriferit, & injuftitiam fibi factam exiftimet, appellet ad Romanum, cui fubjecta eft illa Provincia, ad quem etiam ipfe accedat, qui vel per feipfum fententiam examinabit, vel vicinis Epifcopis Provinciæ appellationi judicium committet,

Qua

« VorigeDoorgaan »