A vetuftis Quarto - Decimanis cultum non fuiffe diem Dominicum quidam exiftimant, ideoque cultum illum præceptum à noftra Synodo. At errant. Eum enim effe Apoftolicum Canonem fatentur omnes. Pafcha Quarto-Decimanis erat Dominica Paffionis & mortis feftiviL.7.c.18. tas, distincta à Dominica Refurrectionis feftivitate, obfervata semper in die Dominico, quas etiam à Montaniftis fuiffe diftinctas teftatur Zozomenus.
viarium Epifcopos viginti octo, Presbyteros calumniatorem, qui fe Meletii Presbyterum ja- quatuor, Diaconos tres, atque ex illo Ischyram tabat, mendacii convincie Athanafius, git: Hos etiam, Epifcopos & Clericos Brevia- & per- didit, ne alius pro alio fupponi poftmodùm pof- rio infcriptos, præfentes Epifcopo Alexandro tra- feclas pejores fecit, ut docet eventus fecutus, fet. Verùm Synodi gratia Meletium ac ejus af
Tractata item eft Paulianiftarum & Novatia- nenfium caufa, fortitaque finem fupra relatum. Evocatum ad Synodum à Conftantino Augufto, benigneque habitum Primatem fuum Epifcopum L.1.c.9. Acefium gloriantur Noyatianenfes Socrates & L.1.C.21. Zozomenus, faffi tamen non admiffum ad Epi- fcopale fuffragium, ejufque de Pœnitentia erro rem irrifum. Eos, quòd Synodi de fide &
Acta Synodi de Meletianis, Novatia-Pafchate decretum probarent, Romanæ le- nenfibus, Paulianiftis, Origenistis.
Eçidit etiam Synodus fuprà expofitam cau
fam Meletii Epifcopi Lycopolitani, Epifcoporum item & Clericorum ab ipfo ordinato rum. Meletius quippè, tefte Zozomeno, cùm L.1.c.23. Sanctus Petrus Patriarcha, Perfecutionis caufa fugam cæpiffet, quafvis Miniftrorum ordinationes invafit. Meletianos Synodus Alexandrina vocat Schifmaticos, & Ecclefiæ hoftes, & quidem vetuftos, jam olim à temporibus Beati Petri, cui infidias posuerunt; & Achille ejus fuccefforis, quem calumniati funt; & Alexandri, quem ufque ad tribunalia Cæfaris funt calumniis perfecutt. Eos decem & novem annis fuiffe Arianis priores, teftatur in fecunda contra hos oratione Sanctus Athanafius. Licèt verò Meletius Arium primus accufaffet, ideoque, quomodò Pilatus & Herodes, inimici effent ad invicem, odio tamen Sancti Athanafii in unam pofteà, non quidem errorem, fed factionem coierunt, cujus diffipandæ ergò indignis & nequam hominibus gratiam defpenfatoriam Synodus fecit.
Meletio, ordinatifque ab illo Epifcopis, re- licta eft fola Epifcopalis nominis fine fede & po- testate dignitas, juffis Alexandro Patriarchæ & ejus Epifcopis fubeffe, nullamque facere Epifco- pi aut Clerici electionem feu manus impofitio- nem. Permiffi funt redire ad fedem & poteftatem, dummodò rursùm juxta Canones electi à clero & populo, ac à Patriarcha confirmati: Exce- pto tamen Meletio, tacere juffo in civitate Ly- copolitana, nufquam progredi, nulli mifceri Ecclefiaftico negotio, ne homo temerarius & audax eandem rursùs perturbationem poffet in- ferre Ecclefiæ. Presbyteri & Clerici alii permif- fi funt manere in clero, & gradu accepto, om- nibus tamen ad eundem ab Alexandro aut alio Catholico Epifcopo ordinatis pofteriores.
ges dudum non funt cum aliis hæreticis per- fecutæ,
Etiam de Clericorum cælibatu difputatum fuif fe, ac latina Ecclefiæ conatum impeditum inter- ceffione Paphnutii Epifcopi, dixi fuperiùs, la- apud Chriftophorum Juftellum liber Synodicus tiufque dicam loco opportuno, Ignoti auctoris hæc addit: Sacros etiam libros & apocryphos Nicæ- C, 34, inferiore loco juxta Divinam mensam omnibus collo- na Synodus hoc modo manifeftos fecit. In domo Dei, catis, Dominum invocans oravit, ut qui divinitus ||feriùs, quod & factum, invenirentur. Fabula eft, inspirati essent, fuperiùs; qui autem adulterini, inferiùs convincenda,
Non item plenè recipiendum, quod in fepti- ma feffione Synodi Florentina dixit Andreas Synodum multa aliæ Synodi celebratæ funt; Antio- Rhodiorum Metropolita latinus : Ante primam chiæ adversùs Paulum Samofatenfem; Ancyræ con- quòd priùs Chriftum abnegassent propter tormenta; tra eos, qui non fufcipiebant ad fidem accedentes, & Nec Cæfarea tertia: Quas omnes Synodos recepit Synodus Nicæna, licèt quædam à Neo-Cæfaræenfi fancita vifa fuerint minimè fufcipienda, quæ fcili cet de feptem Diaconis ftatuta erant. Recepta eft damnante, uti fuprà oftenfum, etiam Paulum Antiochena Synodus in ipfo Nicæno Symbolo, Samofatenfem; Ancyraną à Çanone undecimo, duodecimo, ac decimo tertio, lapfos recipienti- bus, præfertim in extremis, ad communionem. perit, ignoro, credoque falli Rhodium. Falli- Ubi Nicæna Synodus Neo-Cæfarrenfem rece- de, fed & à communione lapfos illa excludi tur & de Ancyrana: Nec enim tantùm à fi- vetuit.
Addit Sanctus Athanafius in fecunda Apolo- gia: Beatus Alexander, suspectans Meletii callidi- tatem, poftulavit ab eo Breviarium corum Epifcopo rum, quos in Ægypto habere fe dicebat, unà cum Presbyteris & Diaconis, five Alexandrinis, fivefuit; de Filio, non de Spiritu fando. Confessi funt, vuralibus, Hoc autem ideò Alexander fecit, Meletius per Ecclefiam fecuritati reftitutus titulos plu- rimos venderet, & mendacio quotidie novos, tam quam à fe creatos, fubjiceret. Continebat Bre-
At quid de Origene? Antiqua Origeniftarum vox eft, Quomodo damnabimus, quem Synodus Nicæna non tetigit? Que damnavit Arium, dam- Epift.65. naffet utique & Origenem, fi illius dogmata repro- C. I. licet uno medicamine omnes fimul morbos debere cu- baffet. Ad quam rectè Sanctus Hieronymus: Sci- eft, quia in illa Synodo super substantia ejus filen- rari, Et idcircò Spiritus fan&i neganda Majeftas tium fuit? De Ario tunc, non de Origene quæftio
rebat. Quamquam latenter Origenem, fontem Arii, quod negabatur; tacuerunt de quo nemo qua- percufferunt: Damnantes enim eos, qui Filium negant de Patris effe fubftantia, illum pariter
Ariumque damnarunt. Alioquin hoc argumento nec Valentinus, nec Marcion, nec Cata-Phryges, nec Manichæus damnari debent, quia Nicæna Synodus eos non nominat, quos certè ante Synodum fuiffe non dubium eft:
Reftat quæftio, an glorificationis hymnus, Glo- ria Patri & Filio & Spiritui fancto, fit à noftra Synodo inftitutus. Affirmant aliqui ex Zozome- no, adferente Ecclefiam Antiochenam fub Le- ontio Epifcopo fuiffe divifam; alios in divinis laudibus cantaffe, Gloria Patri per Filium in Spiritu fando, alios, Gloria Patri & Filio & Spi- vitui fando, idque conformiter ad Synodum Ni-
Refpondeo hymnum effe longè vetuftiorem. De illo fpecialem librum, cui titulus de Spiritu fancto, fcribit Sanctus Bafilius, dicitque effe confuetudinem vetuftiffimam, antiquitate, ceu quadam canitie venerandam. Clemens Romanus, Dionyfius Alexandrinus, Irenæus Lugdunenfis Epifcopus effe formam & regulam à Majoribus acceptam. Ejufdem meminerunt Origenes, Julius Africanus, Firmilianus Cæfaræenfis, gorius Thaumaturgus, quorum verba & loca Bafilius producit, concludens effe vocem gratam, amicam fanctis, à prima Evangelii adnunciatione ufque ad præfens in Ecclefiis ufitatam. Effe ab Apoftolis non fcripto, fed verbo traditam difciplinam. Ejus auctoritate, tamquam vetuftiffima ac irrefragabili, fecunda Synodus, idque intra ipfum Symbolum, confirmavit Divinitatem Spiritus fancti: Qut cum Patre & Filio fimul adoratur & conglorificatur. Zozomenus aliud non vult, quàm priorem difformem, pofteriorem glorificandi modum effe conformem fidei Nicænæ.
De numero & auctoritate Canonum Nicanorum.
Oviffima Synodi feffio, tefte Theodoreto,
Nanones edidit, atque hinc nata genera
lium Synodorum confuetudo primò moti dogma- tis quæftiones, deinde civiles & criminales per- fonarum caufas decidendi, tandemque condendi morum Canones. Porrò de Nicænorum Cano- num numero eft quæftio antiquiffima, mota pri- mùm ab Aurelio Carthaginenfi Epifcopo ac Sy- nodo ejus, ex occafione Canonis Sardicenfis quem in Apiarii Presbyteri Siccenfis caufa mif- fum Zozimus Pontifex fcripferat Nicænum. Vi- ginti folos Afri norant, ac in Archivis habe- bant, quos fecum ex Synodo detulerat, ac per omnem Africam publicarat Cæcilianus Carthagi- nenfis Epifcopus, uti afferit fexta Synodus Car- thaginenfis. In litteris ad Celeftinum Pontificem addit Aurelius lectos à fe plures, Latinos ac Græ- cos Canonum codices, ac in omnibus repertos folos viginti Nicænos. Etiam Zozimus, Boni- facius, Celeftinus Pontifices, ab Afris rogati inftantiffimè, alios proferre non potuerunt. Hinc miffa legatio ad archiva Ecclefiæ Alexan- drinæ, Antiochena, atque Conftantinopolita- næ : Sanctufque Cyrillus Alexandriņus, ac At- ticus Conftantinopolitanus Epifcopus folos vi- ginti miferunt.
Eadem de re cum Nepote Hincmaro, Lau- dunenfi Epifcopo, difceptavit Hincmarus Re- menfium Metropolita. Etenim Laudunenfis fu- ftinebat Romanorum Pontificum antiquas Epi- ftolas, ab Ifidoro Mercatore nobis delatas, acà Riculfo Moguntino Epifcopo fparfas per omnem Franciam, quas inter Marci Pontificis ad San- &um Athanafium, ac hujus ad illum epiftolam af- firmant fuiffe Canones octuaginta. At Epiftolas illas tamquam fuppofititias, jam docti paffim
Aliqui tamen hocce additamentum, Sicut erat in principio &c. exiftimant effe recens, aut à Ni- cana Synodo, aut à Damafo Pontifice adjectum contra Arianos, blafphemantes de filio, Erat, quando non erat. Favet quintus Canon Concilii Vafenfis: Quia non folùm in Sede Apoftolica, fed etiam per totum Orientem, & totam Africam vel Italiam, propter hæreticorum aftutiam, qua Dei Filium non femper cum Patre fuisse, fed à tempo-rejiciunt, ideoque cum Hincmaro affevero fuif- re cœpiffe blaphemant, in omnibus claufulis poft Gloria Patri Filio & Spiritui fando, Sicut erat in principio & nunc & femper & in fæcula fæculo- rum, Amen, dicitur; etiam & nos in univerfis Ecclefiis noftris hoc ita dicendum effe decernimus . Adjectum à Damafo Pontifice affirmat ejus vita ex Romanis Canonicorum Sancti Petri archi- vis defcripta per Abbatem Conftantinum Ca- jetanum, publicata per Marcum Milefium.
se Canones folos viginti. Hoc ille probat ex Ca- nonum Codice, quem paffim dicimus Codicem Čanonum Ecclefiæ univerfæ, ufitato à Græca Ecclefia, lecto in Synodo Chalcedonenfi. Actio undecima finit caufam Stephani ac Baffiani, contendentium de Epifcopatu Ephefino, quoniam Stephanus ad Canones provocarat, gloriofiffimi judices juffere legi: Leontius Ma- gnefianus Epifcopus ex jam dicto Codice legit Refpondeo tamen etiam ipfum effe vetuftif- Canonem nonagefimum quintum ac nonagefi- fimum. Eo ufos Clementem Romanum, Dio- mum fextum, id eft, decimum fextum ac de- nyfium Alexandrinum, Irenæum Lugdunenfem, cimum feptimum Antiochenum, qui iftius nu- ac Julium Africanum fcribit in jam laudato meri locum obtinere non poterant, fi plures Ni- libro Sanctus Bafilius: ut ritum ab omni cæni fuiffent, quàm viginti. Typis Parifinis Ecclefia ufitatum prædicat in libro de fpecta-jam vulgatus eft Codex, in quo vides Hincma- culis Tertullianus. Nec Vasenfis Synodus aut dicta Damafi Pontificis vita adverfantur. Edicunt, non tunc inductum additamentum, fed Pfalmodiæ adjici cœptum per varias Ecclefias, de quo & variis aliis ad hymnum hunc fpectanti- bus alibi ex occafione.
Epift. 33. rum rectè ratiocinari, atque addere: Veterum 21. auctoritas veraci atteftatione confirmat, non plura fuiffe Nicent Concilii capitula, quàm illa, quæ ex antiqua confuetudine Catholica tenet & veneratur Ecclefia. Prodit & radicem opinionis, afferentis Canones plures, fuiffe Hofium Cordubenfem Epifcopum, Apoftolicæ Sedis in Synodo
Legatum, qui ex legibus Romanis, ac jam dictis Romanorum Pontificum antiquis Epiftolis varia capitula collegerit, detuleritque ad Synodum, & licèt hæc probarit fola viginti, plura ille hinc inde vulgarit. Hanc opinionem dicit apud ma- jores fuiffe non incertam. Cujus rei fides fit pe- nes Hincmarum. Quidquid fit, ex dictis epi- ftolis, utpote longè poft natis, nequeunt capi- tula fuiffe collecta.
Adftipulantur nobis etiam Scriptores Hincmaro antiquiores. Socrates fimpliciter dicit Nicææ conditos Canones. Zozomenus eos dicit à fe non adduci, quòd exftent apud plures, & à quovis facilè poffint haberi. At verò Ruffinus L.1.C.22. ait fuiffe folos viginti duos, id eft, noftros viginti: Duos enim, quod & Hincmarus advertit, bipartitur. Eos variè partiri eft antiquum : In Synodo Chalcedonenfi etiam Pafchafinus, Lilybetanus Epifcopus, ac Romanæ Sedis Legatus, fextum ac feptimum jungit in unum. Alexius Ariftinus facit viginti quatuor, Symeon L1, C.8. Logotheta viginti & unum. Rectiffimè Theodoretus: Epifcopi rurfus in Concilium convenientes L.2.c.31. de adminiftratione Ecclefiaftica Canones viginti confcripferunt. Quod ipfum dicit Gelafius Cyzice
litterarum Græcarum, quem effe Nicænum tefta- tur Atticus, Conftantinopolitanus Epifcopus, Dift. 73. in litteris exftantibus apud Gratianum. Quintus c. 1. 2. denique eft Canon firmans Romanas Evocatio- nes, quem Nicænum effe fcribit Theodoretus de Julio Pontifice appellantem Athanafium, aç ejus adverfarios judices ad fuum tribunal evocan- te dicens: Secutus eft Ecclefiæ Canonem .
Nec defunt argumenta alia. Etenim fecunda Synodus Arelatenfis confirmat Canonem magnæ Synodi, qui falfos fratrum accufatores ufque ad exitum fufpendit à communione. Magna Syno- dus eft Synodus Nicæna: Ille eft ejus familiaris titulus. Innocentius primus ad Synodum Tole- tanam fcribit eos, qui poft baptifma militarint, Epift. 23. caufas egerint, coronati fuerint, facerdotium fuftinuerint, editiones publicas celebrarint, itemque omnes curiales, ex Nicæni Concilii de- creto effe irregulares. Theodofium Auguftum, ut Flaviani Conftantinopolitani Epifcopi, à Latrocinio Ephefino damnati, appellationem Romæ retractari finat, urget Sanctus Leo ma- gnus, idque ex Canone Nicæno, quem hodie non habemus. Theodofius, Ecclefiæ Alexan- Epift.24. drina Diaconus, in Synodo Chalcedonenfi Dio- fcorum Epifcopum fuum accufat de prævarica- A&.3. tione variorum Nicanorum Canonum, præfer-. tim quòd in Leonem Papam aufus fit latrare ex- communicationem. Galla Placidia Augufta in litteris ad Theodofium Auguftum, exftantibus in prima parte Concilii Chalcedonenfis, dicit Sedis Apoftolicæ Legatos adeffe debere Synodis generalibus, idque ex Canone Nicæno. Nico- Epist. 42. laus primus in litteris ad Epifcopos Gallicanos afferit Epifcoporum caufas effe de Ecclefiæ ma-
Solvenda reftant argumenta Sancti Ifidori, Hifpalenfis Epifcopi, ac Domini Cardinalis Cæ faris Baronii, affirmantium fuiffe Canones plu res. Sanctus Ifidorus adducit tres, quos putat non effe è noftris viginti. Primus eft qui unamquamque Dioecefin mandat regi à fuo Pa- triarcha, aut Primate: Eum effe Nicænum di fertè dicit fecundus Conftantinopolitanus. Se- cundus eft de omnibus Laicorum, Clericorum, Epifcoporum caufis terminandis à Provinciæ Sy-joribus, ideoque fine prævia ad Sedem Apoftoli- nodo, majorumque caufarum fine referendo ad Sedem Apoftolicam, quem effe Nicænum fcri- bit Sanctus Innocentius primus ad Victricium Epifcopum Rothomagenfem. Tertius eft de ri- tu & computu Pafchali, circuloque decemno- vali, quem Nicænum effe fcribit Sanctus Am- brofius in litteris ad Epifcopos per Æmiliam conftitutos.
Etiam Cardinalis Baronius adducit varios. Primus eft ille, qui librorum Canonicorum ca- thalogum texit, de quo Sanctus Hieronymus in prologo ad librum Judith: Hunc librum Synodus Nicæna in numero fanclarum Scripturarum legitur computaffe. Alter eft Canon de irregularitate Bi- gamorum, de quo Sanctus Ambrofius in Epifto-
la ad Ecclefiam Vercellenfem: Patres in Concilio Nicæno tractatus addiderunt, neque clericum quem- quam debere effe, qui fecunda conjugia fortitus fit. Tertius eft Canon de Romanis appellationibus, de quo Julius Pontifex in Epiftola ad Synodum Antiochenam factionis Eufebianæ : Hujufmodi Romæ appellandæ confuetudo olim fuit, ejufque memoria renovata eft, & fcripto prodita in magna Synodo, utique Nicæna. Quartus eft Canon de facrificiis poft prandium non celebrandis, de quo Synodus Carthaginenfis: de fide Nicæni tra datus audivimus; verùm & de facrificiis inhiben- dis poft prandium, & tunc, & nunc confirmatum eft. Hæc verba Nunc, & tunc funt idem, quòd Et à Nicæna Synodo, & à noftra. Quartus eft de modo fcribendæ Epiftolæ formatæ ad numeros
cam relatione deponi non poffe Epifcopum à Provinciæ Synodo, atque ita ftatui à Synodo Nicæna. Synodus Narbonenfis fub Richaredo Rege ait conciliabula, conjurationes, quemvis fuperiorum contemptum à Sinodo Nicæna dam- nari. Qui omnes Canones non funt inter noftros viginti.
Similiter Sanctus Gregorius, Turonenfis Epi- fcopus, adducit Canonein Nicænum, dicentem L.9.c.33. anathema mulieri, intrandæ religionis prætextu, relinquenti virum. Caroli magni capitulare Aquifgranenfe apud Jacobum Sirmondum adfert Canonem Nicænum, præcipientem facerdoti, ut celebrans communionem non omittat. Synoda- lis Epiftola fecundæ Synodi Duziacenfis adfert Canonem prohibentem confanguineorum nuptias ufque ad feptimum gradum. Sanctus Petrus Da- miani in Epistola ad Capellanos Godefridi Ducis Lotharingie profert Canonem, qui folis Lectori- bus nuptias permittit. Ejufmodi plures adducit in decreto fuo Gratianus.
Enodandis hifce objectionibus figi oportet duo fundamenta. Primum eft Hincmari Remenfis Epift. 33. Epifcopi: Nicænum Concilium more fuo plures caufas c.51. uno capitulo comprehendit. Ex quo ille infert Xe- nia, quibus Clericos & Laicos avari Epifcopi gravant, damnari Canone decimo feptimo, utpote qui principaliter damnet folas clericorum ufuras, at fimul etiam quævis eorundem turpia lucra. Aliud principium eft Gelafii Cyziceni, teftantis à fe vifum, lectum, redactum in com.
pendium, grande, quafi mare, de Nicænæ Syno-interminationibus fœdera, de quibus Synodus Nar
di actis volumen, à Dalmatio Metropolita Cyziceno olim confcriptum, continens grandes San&torum Epifcoporum contra Arium difputationes, & omnem omninò tractationem illic habitam de Apoftolicis Ecclefiæ conftitutionibus. Difcuffi fuere omnes Apoftolici, omnes anteriores Ecclefiæ Canones variè de illis dictum à variis, ac in fcriptum redacti foli viginti. Sancti Paphnutii, Ægyptii Epifcopi, de clericorum cœlibatu difputationem memorant etiam Socrates, ac Zozomenus. Iftud credo effe volumen, quod quatuor Evangelii majus vidit, ac legit. Ifidorus Mercator.
Hinc objectus nobis Sanctus Ambrofius exponit feipfum. Dicit, non Canone, fed Nicæno Patrum tractatu ftabilitam bigamorum irregularitatem, utique Patrum difputantium de clericorum cœlibatu, ubi non mifceri non potuit mentio bigamorum. Similis difputatio libro Judith ufa eft tamquam Canonico, ac de illa loquitur Sanctus Hieronymus: Conatur librum hunc ftabilire ex Nicæna Synodo, quomodo nos hodie Epiftolam ad Hebræos, olim etiam dubiam, ftabilimus ex Synodo Ephefina, in Canonem recipientem duodecim famofa Sancti Cyrilli Alexandrini Epifcopi contra Neftorium Hærefiarcham capitula, quorum decimum ex dicta Epiftola, tamquam authentica Scriptura, affumit teftimonum. Quòd namque Nicæna Synodus librum Judith in Canonem non receperit, nec de ipfo Canonem condiderit, profitetur ipfe Hieronymus in Epiftola ad Chromatium & HeliodoEpit.118. rum Epifcopos: Judith librum legit quidem Ec
clefia, fed inter Canonicas Scripturas non recipit . Et in Epiftola ad Furiam: Legimus in Judith, fi tamen placet volumen recipere. Etiam Laodicena Synodus non recepit; primus recepit, facrorumque librorum pro univerfa Ecclefia Canonem condidit Innocentius Pontifex in litteris ad Sancum Exuperium Epifcopum Tholofatem. Epift.3. Alium, quafi à Nicæna Synodo conditum, Canonem ignoravit Nicolaus primus in litteris ad Epifcopos Gallicanos.
Sancti Ifidori argumenta funt facilia. Primus ab illo adductus Canon eft manifeftè fextus Nicenus è noftris viginti; tertius non eft Canon, id eft, lex Ecclefiafticæ adminiftrationis, fed fidei proximum fynodale decretum, uti liquet ex Eufebio in vita Conftantini, & ex fynodali Epiftola ad Ecclefiam Alexandrinam; fecundus, quod rectè Hincmarus advertit, eft quartus Sardicenfis, quem Sanctus Innocentius, more femper ufitato, vocat Nicænum. Eum ipfum ut Nicænum protulit Sanctus Leo magnus Theodofio Augufto, uti patet ex ejus Epiftola, inferta in primam partem Synodi Chalcedonenfis, apud editionem Vaticanam generalium Conciliorum. Eumdem Nicænum vocat Nicolaus primus in Epiftola ad Epifcopos Gallicanos. A Theodofio Alexandriæ Diacono adductus etiam eft Sardicenfis, attamen non Canon, fed principale Synodi decre
bonenfis. Nihilominus rectè Auxilius, in opere L.2. C.II. de ordinationibus Formoli Papæ, & marginalis ad trigefimum quartum Canonem Trullanum annotatio, primam conjurationum canonicam damnationem adfcribunt Concilio Chalcedonenfi. Quò etiam refpexiffe creditur Vigilius Pontifex, in damnatione Diaconorum fuorum Ruftici & Sebaftiani, laudans Canonem, tamquam omnibus notum, qui clericis, ignorante Epifcopo, interdicit conjurationes. Eas enim proprio Canone prima infecuta eft Synodus Chalcedonenfis. Eafdem, tefte Zozomeno, damnavit etiam Seleucienfis: Nullius auctoritatis, quoniam Ariana.
Julius Pontifex pro Romanis Appellationibus nullum Canonem, fed antiquam Ecclefiæ confuetudinem citat, ipfo opere probatam à Nicæna Synodo, permittente Alexandri Alexandrini Epifcopi in Arium, & complices Patriarchalem Synodalem fententiam coram Legatis Apoftolicis retractari. Hanc confuetudinem dicens fcripto proditam Nicæx, refpicit tractatus Synodales memoratos à Gelafio Cyziceno. Hanc ipfam confuetudinem, agens de Romana Evocatione, Theodoretus vocat Ecclefiæ Canonem: Canonem Apoftolicum, legem divinam. Romanæ enim Sedis privilegia Petrus Apoftolus ab ipfo Deo-Homine accepit. Quare hæc omnia ftabilita dici poffunt etiam fexto Nicæno Canone: Suis Privilegia ferventur Ecclefiis. Similis eft L.2. c.5. Canon, ex quo Galla Placidia ait Synodum generalem fieri non poffe fine Legatis Apoftolicis L.8.c.9. Carthaginenfis Synodi de facrificiis poftmeridianis ftatutum nequaquam Nicænam refpicit, fed aliam priorem Carthaginenfem. Sic fecunda Arelatenfis refpicit ejufdem loci primam, meritò dictam magnam, utpotè totius Occidentis Patriarchalem, damnantemque Donatiftas, fra trum de traditionis delicto falfos calumniatores. Gregorius Turonenfis hallucinatur:Canon ille eft Synodi Gangrenfis contra Euftathii Sebaftenfis Epifcopi errorem. A Sancto Petro Damiani adductus eft ex vulgaribus Apoftolicis. De Formatarum modo Canon fumptus eft ex Gratiano, nimiùm facili in Apocrypha. Ab Innocentio primo ad Synodum Toletanam fcriptus eft omninò Nicænus, partim decimus, partim duodecimus, ut dixi fuprà.
Alium adhuc, qui videtur non esse è nostris viginti, adducit Sanctus Cyrillus, Alexandri- L4•C.1. nus Epifcopus, in litteris ad Atticum Conftantinopolitanum, quarum partem libris fuis L. 14.c.17. inferuit Facundus Hermianenfis, integras verò refert Nicephorus Calixtus. Atticum Cyrillus graviter arguit, quòd Joannis Chryfoftomi, fynodaliter de Epifcopatu inter laicos abjecti, nomen facris Ecclefiæ tabulis infcripfiffet, idque in Epifcoporum ordine: Effe id dicit contra Canones Nicænos. Refpondeo effe quintum è noftris, vetantem, ne quis Epifcopus recipiat, aut reftituat damnatum alienum, five vivum, five mortuum. Porrò exauctoratum Epifcopum poft mortem infcribere ejufmodi tabulis, est illum reftituere, adeoque fi legitima fuiffet Joannis damnatio, legitima fuiffet etiam Cyrilli querela. Concludo igitur nullum ex antiquis Eccle
fi Patribus aut monumentis adduci poffe Nicænum Canonem, qui non fit è noftris viginti.
De Actis & Poteftate Conftantini Augufti in Synodo, ejufque fine Subcriptionibus.
Horum verò fumma femper fuit in omni Ecclefia auctoritas. Eos Sanctus Leo in Epiftola ad Anaftafium Theffalonicenfem Epifcopum effe Epift.71. dicit: Spiritu Dei conditos, & totius mundi reverentia confecratos. In Epiftola ad Anatolium univerfalis Ecclefiæ pacem fervantia. In Epiftola loci plenum, oculis demiffis, vultu verecunConftantinopolitanum Epifcopum: Effe decreta
N locum Synodi intraffe Conftantinum reve
ad Pulcheriam Auguftam, effe ftatuta spirituali- bus fundata decretis, quibus nihil poffit addi, ita ut fi quis diverfum aliquid decernere velit, se potiùs minuat, quàm illa corrumpat; & quibus fervatis, futura sit per univerfas Ecclefias tranquilla inter Epifcopos pax, & firma concordia, nulla de Ec- clefiarum menfuris diffenfiones, nullæ de ordinatio- nibus lites, nullæ de privilegiis ambiguitates, nulla de aliena ufurpatione certamina. In alia ad dictum Anatolium Epiftola: Effe per Spiritum verè fan- Hum ordinatam conditionem, in nulla unquam parte folubilem, tantoque divinitùs privilegio confecra- tam, ut five per pauciores, five per plures Ecclefia- Alica Judicia celebrentur, omni penitus auctoritate fit vacuum quidquid ab illorum fuerit conftitutione diverfum: Effe leges ufque in mundi finem mànsu was In Epiftola ad Juvenalem Hierofolymæ Epifcopum: Effe Sandorum Patrum ftatuta, in- Epift.61. violabilibus fixa decretis, Patribus divinitùs in- Spirata à quibus difcordans quodvis alte- rius Synodi decretum fit irritum atque in-forfan in quibus de fide tractatum eft, quæ uni- firmum.
do, fine officio & apparitura,cum paucis Palatinis orthodoxis, nec nifi in loco infimo & ad Epifco- L.3.c.10. porum juffum federe aufum, fcribit Eufebius. De Li.c.7. petita & obtenta Epifcoporum licentia intraffe ad- dit Theodoretus. Hinc Synodi octave Canon decimus feptimus: Illud autem tamquam perosum quiddam ab auribus noftris repulimus, quod à quibufdam imperitis dicitur, non poffe Synodum abfque Principali præfentia celebrari, cùm nuf quam facri Canones convenire fæculares Principes in Conciliis fanxerint, fed folos Antiftites: Undè nec interfuiffe illos Synodis, exceptis Conciliis uni- verfalibus, invenimus: Neque enimfas eft fæcu- lares Principes Spectatores fieri rerum › quæ Sa cerdotibus Dei nonnunquam eveniunt. Hoc eft, audire nequeunt eorum caufas criminales. Et Epift.g ad Michaelem Auguftum Nicolaus primus: Di- ubinam legiftis, Imperatores anteceffores veftros in Synodalibus conventibus interfuisse, nifi
verfalis eft, quæ omnium communis eft, quæ non folùm ad Clericos, verùm etiam ad Laicos & ad omnes omninò pertinet Chriftianos? Eum arguit, quòd criminali extra fidem in Sanctum Ignatium Patriarcham Conftantinopolitanum judicio adef fe, &.quidem cum omni Palatina turma, præ- fumpfiffet.
Ita Diofcoro, Alexandrino Epifcopo, à Sy- nodo Chalcedonenfi ad variis extra fidem crimi- nalibus accufationibus refpondendum evocato, & Magnificentiffimum Senatum, qui ejus de fide proceffum audierat, adeffe poftulanti, ref-
Horum Canonum caufa, Damafus Pontifex rejecit & caffavit Synodi Conftantinopolitana Canones, quòd nempè eorum tertius Epifcopo Conftantinopolitano daret fecundum in Ecclefia locum, à fexto Nicæno adfcriptum Epifcopo Alexandrino. Celeftinus primus, ac Ephefina Sy- nodus Juvenalem Hierofolyma Epifcopum, tres Palæftinas à Sede Antiochena in fuam traducere tentantem, nec audire voluerunt, quòd nempè id adverfaretur Nicæno Canoni sexto & feptimo. Gennadius, Archimandrita Conftantinopolita- nus, Proclo Epifcopo fuo communicare noluit,pondit Cecropius Sebaftapolitanus Epifcopus: A&t.3. quòd ipfe Juvenali dictorum Canonum prævarica- tori communicaret. Solam fidei Chalcedonenfis definitionem confirmavit Sanctus Leo Pontifex, Canones omnes averfatus, non alia de caufa, quàm quòd eorum quidam deftruerent sextum Nicænum. Dura & longa bella de hac re adver- sùs Orientis Ecclefiam ac Sedem Imperialem gef- fit Romana Ecclefia. Auxilius Presbyter Hofi-tychete, à Flaviano Conftantinopolitano Epi- um Cordubenfem Epifcopum hoftiliter infequi- tur, quòd primus ab illo fuggeftus Sardicenfis Canon limitet decimum tertium Nicænum. At id ex Apoftolicæ Sedis auctoritate factum eft, cui Dominus conceffit omnia, de quo inferiùs.
Canones Conc.Nic. Tom. I.
Quando regularia examinantur, neque Judices, F. 227. neque alios Laicos adeffe oportet. Regularia funt crimina, non in fidem commiffa, fed in regu las morum.
Princeps ergò ac ejus Senatus adeffe poterant folis caufis civilibus & fidei quæftionibus, id- que in folis Synodis generalibus. Hinc pro Eu
fcopo de læfa fide ad Synodum provincialem evo- cato, poftulanteque fibi adeffe perfonæ fuæ fe- curitatem & protectionem Regiam, refcripfit ad dictam Synodum Theodofius Auguftus: Conc. Quoniam fcimus magnificentiffimum Patricium Flo- Chalced rentium effe fidelem, & teftimoniis probatum de re- Act.1. &a fide, volumus ipsum interesse audientiæ Synodi, quoniam fermo de fide eft. Non nifi obtenta Fla- viani licentia intrare præfumpfit Florentius, nec ipfum Flavianus admittere fine Eutychetis con- fenfu, utique quòd contra confuetudinem effet, nolletque Synodum fuam hominis nequiffimi calumniis exponi.
Rectè dicit octave Synodi laudatus Canon ad Synodos à Canonibus vocari folos Epifcopos, NA ge-
« VorigeDoorgaan » |