Euchariftia elevationem ftandi mos, idque ex L.z.tit.g. cauffis fundatiffimis.

Antiquum Romanæ Ecclefiæ morem aperit Alexander tertius apud Gregorium nonum. Diebus dominicis,& aliis præcipuis feftivitatibus, five inter Pafcha & Pentecoften, genuum flexio fieri nequaquam debet, nifi aliquis ex devotione id velit facere in fecreto. Hic namque nofter Canon per folas dominicas & Quinquagefimam stari juffit, quoad dies alios permifit quamque Ecclefiam in fuo fenfu abundare.

DISSERTATIO

DE SYNODO NICENA

P

tate Alexandrina Ecclefiæ: Addit Theodoretus
ei creditam facrarum litterarum interpretatio-
nem. Quibus ille non contentus, defuncto
Achilla, etiam Epifcopatum ambiit invidit
delatum Alexandro, atque ita, quòd mores
non poffet, ejus doctrinam culpare cœpit, &
nova docere.

Oft liberatam à Gentilium perfecutioni,,, addidit, præfecitque curatæ Baucalidis in civi
bus Ecclefiam, exftinctamque à Con-
ftantino Magno idololatriam mox erupit
hærefis Ariana. Caufam dat Sanctus Au-
guftinus in libris de civitate Dei. Videns diabolus
templa dæmonum deferi, & in nomen liberantis Me-
diatoris currere genus humanum, bæreticos movit,
qui fub vocabulo Chriftiano doctrine refifterent Chri-
ftiana. Lucifer Calaritanus Epifcopus, in libro
de Regibus Apoftaticis ad Conftantium Augu-
ftum, electos dicit à Diabolo præfertim Arianos.
Hi enim, ut in oratione Apologetica fcribit Gre-factum, cùm non exftiterit. Talem fuisse tum ?
gorius Nazianzenus, plures Deos reducunt &
Idololatriam, jubentes, quam Dei filium fin-
gunt, adorari creaturam. Nec enim refert, an
manu, an intellectu effigietur idolum.

Arius itaque, uti frequenter idem Nazianzenus, à furore nomen habuit. Qui enim Græcis Arius, nobis Latinis & Mars, dæmonium bellis, difcordiis, furoribus, gentilium errore præfectum. Alii in Libya, alii Alexandriæ natum adferunt; quidquid fit, fuit homo longus, fubtriftis, dolofus, benevolentiæ venator, ze li Chriftia ni fimulator, in Meletii Lycopolitani Epifcopi fchifma lapfus, à S. Petro Alexandriæ Patriarcha ad Ecclefiam reductus & Diaconus. ordinatus, tandemque, quòd Meletianorum Baptifma damnari nollet, & ipfe damnatus idque fecundùm præcedentes Prophetias. Etenim Sanctus Antonius, uti in ejus vita Sanctus Athanafius refert vidit, tamquam Ariane impietatis portentum, Dei altare à mulis fœdari & calcibus impeti; Sanctus autem Petrus Patriarcha Dominum Jefum vefte difciffa indutum & Zofom.1.1. dicentem, Arius veftem meam, quæ eft Ecclefia, dilaceravit, vetantemque ei reddi gradum & communionem. Quod ipfum fub tyranni gladio L.1.c.2. pofitus Petrus Achillæ & Alexandro Presbyte ris, fuis in Cathedra fuccefforibus, feri mandavit. At horum, quòd veniam Arius peteret, chillas immemor Diaconatui Presbyteratum

C. 14.

,

Ejus errores enumerat Alexander in Epiftola ad omnes fub cœlo orthodoxos. Afferit tempus aliquando fuiffe, cùm non effet filius Dei; pofteà

cùm factus eft qualis quifque homo; Omnia
enim Deum ex nihilo feciffe. Eum natura posse
mutari, virtutis & vitii capacem effe. Effe in noftra
poteftate filios Dei fieri, non aliter atque ille factus
cft. Omni exuta in Deum pietate, & reverentia,
ait Deum, cùm illum præfcientia & præfenfione
prænoviffet neutiquam ipfum adspernaturum, id-
circò ex omnibus præelegiffe: Non enim eum aut
natura aut prærogativa quidquam præter cæteros
filios habuiffe, fed cùm effet natura mutabili,
propter fingularem in vita & moribus ritè infti-
tuendis diligentiam ac ftudium non ad vitia defler
&teret ›
Deum illum elegiffe, adeò ut Paulum &
Petrum fi in boc & ipfi obnixè incubuiffent,
eodem modo futuros fuiffe afferat filios Dei, que
ille fuit. Quæ execrandæ blafphemiæ, ad quas
in Nycæna Synodo aures meritò occluferunt
multi Epifcopi, etiam errorem Pelagianum in-
volvunt, illaque divina fcientia, veræ Theolo-
giæ in multis neceffaria, quam mediam hodie
vocamus, peffimè abutuntur. Eas haufit Arius
ex Luciano, Ecclefiæ Antiochena Presbytero,
pertinaciffimo affecla Pauli Samofateni.

C. 2.

Septima Synodus Arianis imponit & duos A&t.6. alios errores. Primò, quòd facras Chrifti Domini & Sanctorum imagines damnarint. Deinde, quòd in Domino prædicent carnem fine anima, F.629. dicentes Divinitatem adimplesse animæ voluntates & motus, adeò ut & paffionem Divinitati adfcri

bant.

L.2.

bant. Ex Origene id fumptum eft, qui, uti in
libris contra Ruffinum Sanctus Hieronymus,
Deum Verbum, Spiritum fanctum, Angelos,
Dæmones, Animas nequaquam effentiali fpe-
cie, fed folis voluntariis operum meritis differ-
re infaniit, atque ita Deum Verbum effe id
ipfum in Chrifto Domino, quod in nobis ani-
ma noftra. Addit Sanctus Auguftinus in libro
de hærefibus: In eo, quòd Chriftum folam carnem
fine anima fufcepiffe arbitrantur, minùs noti funt,
nec adversùs cos ab aliquo inveni de hac re ali-
quando fuiffe certatum. Crediderim non Arii,
fed Eufebii Cæfaræenfis, infignis Origenifta,
fuiffe pofterius & clandeftinum commentum.
Ex hoc peffimo fonte poftmodum prodierunt
Apollinariftæ, Eutychiani, Monothelita.

Rebus componendis Hofium Cordubenfem Epifcopum, virum potentem opere & fermone, unaque Regias preces & juffiones miferunt in Egyptum Sylvefter Pontifex, & Conftantinus Auguftus: verùm adeò flagrabant omnia, ut Ariana Plebs etiam in Principis imagines infaniret,

CAPUT SECUNDUM.

Novas hafce prædicationes Alexandro Patriar-
chæ primus detulit Meletius, Lycopolitanus
Epifcopus, Ario ob nuperam à fchifmate defe-
&tionem offenfus: Eaque eft radix odiorum inter
Arianos ac Meletianos. Hominem, utpotè do-
&tum, Alexander præcipitare noluit, nimiæ id-
circò cunctationis à quibufdam reprehenfus:
corripuit tamen, at nullo fructu: Ab ejus enim
communione receffit, plurimofque abftraxit
fermone blandus & potens Arius, quos inter
fuere clerici varii, duo Epifcopi, & feptingen-Raviflimè hæc afflixerunt & Sylveftrum
tæ facræ virgines: Nulla, uti ad Clefiphontem
Sanctus Hieronymus, unquam hærefis fine co-
operatione mulierum.

Exponitur indictio Nicana Synodi.

Pontificem, & Conftantinum Auguftum. Quare ille generalem Synodum, extremam desperati mali medelam, fuafit Principi atque perfuafit. Extrema veraciter medela, Generalem enim Synodum fieri non poffe fine omnium Ecclefiarum turbatione fcribit ad Sanctum Leonem Pontificem Sanctus Flavianus Conftantinopolitanus Epifcopus, ideoque fine graviffima neceffitate non faciendam ad Theophylum Alexandrinum Sanctus Ambrofius, & ad Gratianum Auguftum Synodus Aquilejenfis. Per nimias à Conftantino Augufto coactas Synodos & Romanam Rempublicam & Chriftianam Religionem fubnervatam affirmat etiam homo gentilis Ammianus Marcellinus.

Errores fuos Arius confirmavit edito libro, cui nomen Thaleja, id eft, convivium feu crapula, non imitatus aliquem Apoftolum aut Apoftolicum Ecclefiæ virum, fed Sofatem Ægyptium, quem Sanctus Athanafius, in Epiftola de Synodo Ariminenfi & Seleucienfi, & in oratione fecunda contra Arianos, ait etiam apud fuos Ethnicos fuiffe ridiculum. Erant L.1.c.6. rythmi vulgares, Sotadicis, inquit Socrates, cantilenis feu carminibus perfimiles, blafphemiis pleni, inter pocula & tripudia cantandi, atque ita circumfcripturi infimam plebem. Eos Athanafius rectè vocat Sotadici & crapularii Arii Bacchanalia, Herodiadis choreas ductitantia, blafphemiifque lufitantia in Chriftum Dei Filium.fter laudabilis magnam in Nicæa Synodum congreIta & miferandam Germaniæ plebem circumvenit Martinus Lutherus. Per omnes & civitates & pagos efferbuiffe de Dei Filio lites & turbas contumeliofas, imperitamque plebem non tantummodò factorum fpectatricem, fed & judicem fuiffe fcribit Theodoretus; Socrates Religionem Chriftianam ubique à gentilibus fuiffe derifam, etiam in publicis theatris.

Etiam litteris per omnem Ecclefiam Arius divagatus eft, attraxitque in partem fuam quofdam Epifcopos, præfertim Eufebium Nicomedienfem, Bythiniæ Metropolitam, hominem natum ad factiones, Regio fanguine & Regiæ civitatis Epifcopatu inflatum & potentem, fuum olim Antiochiæ condifcipulum fub jam dicto Luciano Paulianifta,

Quare tandem Alexander Patriarcha centum ferè Epifcoporum Synodum coegit, damnavit dogma blafphemum, Arium gradu & communione movit, unaque Secundum Ptolomaidis Epifcopum, & Theonam Marmaricensem, fuæ diœcefeos, ab Ario feductos, quofdamque fuæ

Conftantinus igitur femper Augustus, adclamat aď
Conftantinum quartum fexta Synodus, & Sylve-

Epift.9,

Hæref. 68,

garunt. Eam à Conftantino ex Sacerdotum fen- L.1. c.1.
tentia convocatam Ruffinus adfirmat: utique Ho. L.I.C.16.
fii Cordubenfis, uti apertè innuit Zozomenus,
Alexandri Alexandrini, quem ea de re ad Prin-
cipem fcripfiffe adferit Sanctus Epiphanius, ac
præfertim Sylveftri Pontificis fuafu. Erat enim
tum Romæ Conftantinus de Licinio victo & cæfo
triumphans. Rectè Capitulare Engilramni Me-
tenfis Epifcopi affirmat congregandarum genera-
lium Synodorum poteftatem fingulariter compe-
tere Sedi Apoftolicæ ex juffione Domini, Sancti
Petri meritis, & variis Canonibus. Ad Leonem
Auguftum in litteris poft Synodum Chalcedo-
nenfem exftantibus fcribit Synodus fecundæ Mæ-
fiæ, dictam Chalcedonenfem Synodum convenif-
Se per juffionem Leonis Romani Pontificis, qui ve-
rè caput eft Epifcoporum. Et in præfatione octa-
væ Synodi Anaftafius Bibliothecarius ad Adria-
num fecundum; Sedes Apoftolica, ut Synodus Chal-
cedonenfis fieret, fola decrevit. Eam à Theodo-
fio Augufto, cujus importunis postulationibus
fecundam Ephefinam dederat, Flaviani Con-

ftan

Epift.32.

ftantinopolitani & aliorum cum ipfo ifthic dam- | | hanc Synodum fecit. More Græco, Principi adu

natorum Epifcoporum appellationi permitti voluit ex Sardicenfi Canone S. Leo Pontifex, tandemque obedivit Marcianus Auguftus. Ephefinam primam à Celeftino Pontifice idem Theodofius, fextam genera lem ab Agathone Conftantinus quartus, ab Adriano primo feptimam Conftantinus & Irene, ab Adriano fecundo Bafilius Auguftus impetravit octavam. Prima Conftantinopolitana graviter periclitata eft apud Damafum Pontificem, nec nifi difpenfatoriè quoad folam fidei definitionem confirmata, quòd fine ejus juffione conveniffet. Quod vitium à Vigilio Pontifice difpenfari debuit & in quinta. Quare rectè in Epiftola ad Hincmarum Laudunenfem Hincmarus Remenfis Epifcopus fcribit, generales Epift.33. Synodos faciendas Apoftolica juffione & imperiali convocatione, atque ita femper factum oftendit in

C. 10.

Epift.61.

C. 6.

A&t.8. f. 226.

Profphonetico ad Principem fermone Synodus

fexta.

latur. Aliter loquuntur Romani Legati: Piiffi-
mus & Chriftianiffimus Imperator, Prædecefforum
fuorum fecutus exempla, tranfmifit Legatos fuos, no-
bilissimos viros, Romam, utique Synodum poftu-
laturos. Græcos hanc imperialem ufurpationem
refufcitare volentes nec audire Latini volue-
runt in Synodo Florentina, uti in ejus hifto-
ria refert Sylvefter Sguropulus. Omnia enim
divina & humana, ut fchifma in Latinos firma-
rent, miferi Græcorum Epifcopi in Principem
tranfcripferunt.

CAPUT TERTIUM.

Exponitur Synodi Nicana Præfidentia.
N

F. 2290

L.10.C.2.

Oppones, in generalium Synodorum fingulis
Actionibus femper repeti, Conveniente fando &
univerfali Concilio, quod per imperialem fanétionem
congregatum eft. Et Sanctus Leo magnus in Epi-
ftola ad Juvenalem Hierofolymæ Epifcopum fa-
tetur Chalcedonenfem Synodum ex præcepto Chri-
Aianorum Principum & confenfu Apoftolice Sedis
fuiffe congregatum. Addit Socrates in præfatione
quinti libri: Paffim in hiftoria Imperatorum men-
tionem proptereà fecimus, quòd ex illo tempore,
quo Chriftiani effe cœperunt, Ecclefiæ negotia ex il-fancto Concilio adeffet, dirigentes venerabiles Epi-
iorum nutu pendere vifa funt, atque adeò maxima
Concilia de corumdem fententia & convocata fuerunt,
Gadhuc convocantur.

Icænæ Synodo non adfuit Sylvefter Pon-
L.3.C.7.
tifex. Eufebius Cæfaræenfis in vita Con- L.1.C.7.
ftantini magni, Theodoretus, & Zozomenus L.1.c.16.
dant caufam, quòd ingravefcente ætate impedire-
tur. Longè aliam in Ephefino Latrocinio dedit
Hilarius, Romanæ Ecclefiæ Diaconus & Lega-
tus. Gloriofiffimi & Chriftianissimi Imperatores,
charitatem circa fidem Catholicam & affectum te-
nentes, beatiffimum Epifcopum noftrum Leonem,
Apoftolice Sedis Præfulem, ut buic venerabili &

Refpondeo hæc non probari à Socrate, fed
querulosè referri. Ecclefia tunc, uti fcribit
Optatus Epifcopus Milevitanus, erat in Impe-
rio, non Imperium in Ecclefia, item fine no-
tando Imperii motu, evectionibus, impenfis
non poterat fieri generalis Synodus, ideoque il-
li per facras juffiones, dummodò Canonibus
conformes, commifceri Principem Ecclefia olim
toleravit. Sacra porrò juffio erat nomen re fua
majus Landericus Parifienfis Epifcopus, in
privilegio monafterii Dionyfiani, rectè ait fuiffe
Regias preces, juxta antiquam paremiam, Est
orare Ducum fpecies violenta jubendi. Synodus
Vernens effe dicit petitam & obtentam Re-
giam licentiam. Et hoc fenfu generales Syno
di fe conveniffe dicunt ex præcepto aut juffione
Principis, id eft, licentia aut poftulatione.
Modicam rem alto nomine honorant ob reveren-
tiam Regiæ Majeftatis. Attamen facras genera-
liter juffiones femper odit, & excutere geftiit
Ecclefia, quòd effent indigna fervitus, preca-
riumque & ufurpatum beneficium, cujus mo-
dum Principes frequenter excederent: excutere
cepit Gregorius fecundus ob violentias Leonis
Ifauri, tandemque plenè excuffit Leo tertius,
fub earum ftipulata renunciatione dans Carolo
magno Imperium Occidentis. Et hinc in octava
Synodo nullus imperialis fanétionis aut convoca-
tionis meminit, nifi Elias Presbyter, Syncellus
& Legatus Theodofii Patriarchæ Hierofolymita-
ni: Scitis, quia in præteritis temporibus, Impe-
ratores erant, qui congregabant Synodos, quorum
more Dei cultor Imperator nofter univerfalem

Chalced

Epift 57.

folas, fupplicarunt: Cujus Pietati placere potuit,
fi in hac re teneretur aliqua fimilitudo. Nam Conc.
melius veftra poteft cognofcere Sandlitas, quia ne- Act.1.
que in Nicæna, neque in Ephefina Synodo, ne-
que in alio tali fando Concilio Papa perpetuæ
fance Sedis adfuit. Pro qua re, bujus forma
fequens confuetudinem, nos direxit. Invitanti &
fupplicanti Principi Pontifex refpondit in hæc
verba: Ad diem Concilii Epifcopalis occurrere me
ratio nulla permittit, cùm nec alia ex hoc exem-
pla præcefferint, & temporalis neceffitas me non
patiatur deferere civitatem, timentem ab Hunnis
ea ipfa, quæ nuper à Wandalis tolerarat. Et
Marciano Augufto ad Synodum Chalcedonen-
fem invitanti: Nec neceffitas temporis, nec ulla
confuetudo id poffit permittere. Confuetudinis
caufam edicit Vigilius Pontifex, Epifcopis
Orientalibus ad quintam Synodum invitantibus,
refpondens non se posse unà convenire, eò quòd Act.2.
plurimi quidem hic fint Orientales Epifcopi, pauci
verò cum eo Occidentales. Nec in fanctis quatuor
Synodis, uti dixit Eutychius Patriarcha Con-
ftantinopolitanus, multitudo Occidentalium Epi-
fcoporum inventa eft unquam, fed duo vel tres Epi-
fcopi & certi Clerici. Contentiofis ergò paffim
intra Græciam Synodis noluit cum paucis fuæ
diœcefeos Epifcopis adeffe Romanus Pontifex,
partim quòd Apoftolicæ fedis Majeftati non con-
grueret, partim ob metum eorum, quæ in hac ipfa
quinta Synodo Vigilius eft paffus. Hæ rationes
moverunt & Sylveftrum.

Neque verò folius honoris, fed rigidiffimi de-
biti caufa Conftantinus illum invitavit. Anti-
L. 2. c.8.
quus enim Ecclefiæ Canon vetat fine Romano 13. 22.
Epifcopo fieri generalem Synodum, ut teftan- L.3.c.9.
tur Socrates, Hermias Zozomenus, & Nicepho-, L.6.c.23.

rus

10.

L. 9. c. 8. rus Calixtus, ex eo capite damnantes Antioche-
nam Encæniorum, & Synodum Ariminenfem.
Neque tantùm adeffe ille debet, fed & præfidere.
Hinc Lucentius, Efculanus Epifcopus, & Sedis
Apoftolicæ Legatus, in Synodo Chalcedonenfi
Diofcorum Epifcopum Alexandrinum damnat,
tamquam Canonum prævaricatorem, Quia cùm per-
Sonam judicandi non haberet, præfumpfit, & Syno-
dum aufus eft facere fine auctoritate Sedis Apofto
lice, quod nunquam licuit, nunquam factum eft.
Non Apoftolicæ fedis, fed laico Theodofii
Augufti, à Panfaphio Eunucho circumventi,
Refcripto præfidentiam Ephefini latrocinii, ex-
clufis Romanis Legatis, Diofcorus invaferat.
Galla Placidia Augufta eidem Principi filio fuo
L.1.Conc. fcribit Legatos hos adeffe confuetos fecundum defini-
Chalced. tiones Nicæni Concilii, Scholiaftefque marginalis
Epift.26. effe exiftimat quintum Canonem Sardicenfem.
Epift. 18.
Rectiùs Sanctus Leo Pontifex in litteris ad Ephe-
finam Synodum dicit effe Divinum inftitutum
utique nobilem partem Romani Primatus. Ita
fervatum in Apoftolorum Synodis, cunctisque
femper generalibus, ideoque feptima Synodus
Act. 6. eleganter vocat Legem Conciliorum, Rectè vocatur
& Canon Nicænus: Quia eft Canon Evangelicus
& Apoftolicus fervatus à Nicæna Synodo, licet-
que non Canone, tamen opere confirmatus.
Hunc refpicit Valentinianus tertius, in litteris,
ante Synodum Chalcedonenfem exftantibus, ad
Epift.28. focerum Theodofium Auguftum. Debemus di-
gnitatem proprie venerationis Beato Apoftolo Petro
intemeratam & in noftris temporibus confervare,
quatenus Beatiffimus Romanæ civitatis Epifcopus,
cui Principatum Sacerdotit fuper omnes antiquitas
Epift.18. contulit, locum habeat ac facultatem de Fide &
Sacerdotibus judicare. Et Galla Placidia in litte-
ris ad Pulcheriam Augustam: Ad Apoftolicæ fedis
judicium, in qua primus Apoftolorum Beatus Pe-
trus Sacerdotii principatum tenuit, Epifcopatus
caufa mittatur.Agunt adversùs jam dictam Diofco-
ri in Ephefino latrocinio præfidentiam,laica pote-
ftate invasam contra divinam Evangelii traditio-
nem,rogantque reftitui Sancti Petri fuccefforibus.

f. 870.

ftianos Imperatores Apoftolum.

Refpondeo hæc omnia effe nugas aut fchifma-
tica commenta Græcorum. Quis enim nesciat,
quo fpiritu Photius Sylveftro Pontifici præponat
Alexandrum Epifcopum Conftantinopolitanum?
An ille ut Epifcopus, an ut Presbyter Synodo
adfuerit, eft incertum. Hermias Zozomenus in
Epifcopatu fediffe dicit annis viginti quinque,
defunctum Conftantii tertio, fecundo Confula- L.3.C.3.2.
tu Constantis, adeoque promotum ad fedem Gal-
licano & Baffo Confulibus, anno Domini tre-
centefimo decimo feptimo, octo annis ante Sy-
nodum, atque ita illi ut Epifcopum adfuiffe.
At verò Gelafius Cyzicenus, & Alphonfi Pifani L.2.c.8.7.
acta Synodalia affeverant adfuiffe ut Presbyterum L. 4.
Metrophanis Epifcopi Byzantini, non nifi post
Synodum mortui: Hæc ut ejus præfentis adjuto-
rem, ille ut abfentis Vicarium. Quidquid fit,
Conftantinopolitanus & Hierofolymitanus Pa-
triarchatus tunc necdum feminati erant, co-
rum Epifcopi iftic non ut Præfides, fed fuere in
turba ut fuffraganei Metropolitarum Heracleenfis
& Cæfaræenfis.

L.3. C.7.
L. 1. C.7.

Eufebius Cæfareæenfis, unus è Synodi Epifco-
pis, eumque fecuti Theodoretus ac Zozomenus
ajunt præfediffe folos Vitum & Vincentium; L.1.c.16.
at verò Socrates, Gelafius Cyzicenus, cujus fi- L.2.c.8.12.
dem Photius in Bibliotheca fequitur & probat, L.33.
nec non Hincmarus Remenfis Epifcopus difertè
Hofium tamquam caput adjungunt. Erat Con- Epift. 33.
ftantino Augufto chariffimus, ad componendas c. 20.
Arii lites nuper Legatus, Romanarum rerum Ec-
clefiafticarum & civilium peritiffimus, antè &
poft Arelatenfis & Sardicenfis Synodi cum Ro-
manis Clericis Præfes, ideoque aptiffimus & ad
hanc Synodum dirigendam. Hincmaro Nica-
nos Canones ab illo falfatos adferenti nemo
antiquus adftipulatur: fumma cum laude egiffe
Nicææ fcribit Theodoretus.

Attamen & alii omnes Patriarchæ adfuerunt,
& adeffe debuerunt. Etenim Anaftafius Biblio-
thecarius in præfatione feptima Synodi refert in
ipfa apud Conftantinopolim cœpta fuiffe lecta Sy-
nodica confcripta, quæ perhibent non oportere ali-
quando Synodum univerfalem fieri præter confenfum
cæterorum fancliffimorum Patriarcharum. Octavam
Synodum in ejus præfatione dicit fuiffe verè œcu-
menicam, feu univerfalem quòd adfuerint
omnes quinque Patriarchæ. Cujus defectu Con-
ftantinopolitanum Iconoclaftarum conventicu-
lum effe à generalis Synodi authoritate, & natu-
ra remotiffimum, feptima Synodus definivit.
Bafilius Auguftus in octava Synodo graviter ar-

Præfedit ergò Sylvefter Pontifex per Legatos & Vicarios, Hofium Cordubenfem Epifcopum, ac Vitum & Vincentium, Romanæ Ecclefiæ Pref byteros. Photius Patriarcha Constantinopolitanus, in litteris ad Michaelem Bulgaria Principem de feptem Synodis œcumenicis, adfirmat præfuiffe Alexandrum Conftantinopolitanum Epifcopum, & Sylveftrum ac Julium Romanos per jam dictos Presbyteros. Nilus, Rhodi Epi-1 fcopus ac Infularum Metropolita, in enarratione Synoptica de fanctis & oecumenicis Synodis,guit Photium & Epifcopos ejus, quòd fine Papræfuiffe Sylveftrum Romanum, Alexandrum Conftantinopolitanum, Alexandrum Alexandrinum, Eustatium Antiochenum, & Macarium Hierofolymitanum. Auctor incertus de fex Synodis oecumenicis præficit Sylveftrum Romanum & Cap. 34. Alexandrum Conftatinopolitanum,incerti auctoris libellus Synodicus Vitum & Vincentium,Sylveftri & Julii Pontificum Legatos Presbyteros, Alexandrum Alexandrinum, Macarium Hierofolymitanum, Eustatium Antiochenum, Ale-partibus Epifcopi erant, convenisse repertus eft pro

xandrum Ecclefiæ Conftantinopolitana Presby-
terum, vice Epifcopi fui Metrophanis, Hofi-
um Cordubenfem, & Conftantinum inter Chri-

L.I.C.18.

Act.6.

f. 231.

triarchiis thronis fint aufi facere inordinatas Syno-
dos eafque vocare fanctas. Addit Synodis,
quibus omnes Patriarchæ adfuere, neminem un-
quam aufum reluctari. Inter Romanum tamen, A&t. 7.
& alios erat grande difcrimen, de quo ad Tha- f. 238.
rafium Patriarcham Conftantinopolitanum fcri-
bit Cofmas Alexandrinus, & Theodorus An-
tiochenus: Etiam in ipfa facra & univerfali sex-
ta Synodo nullum eorum, qui per id tempus in bis

pter obfcanorum Saracenorum obtinentiam. Sed
nullum ex hoc fanctæ Synodo adbæfit præjudicium,
neque vires habuit prohibitio aliqua ftatuendi, &

ma

H