Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

Epift. 1.

Epift. 10.

nem non impetrant. Caufam dat Sanctus Cyprianus in fermone de eleemofyna dicens ad quofdam avaros divites: Locuples & dives es, qui in dominicum, id eft, Ecclefiam fine facrificio venis; qui partem de facrificio, quod pauper obtulit, Jumis. Et Sanctus Hieronymus in Epiftola ad Heliodorum monachum: Clerici de altari vivunt; mihi monacho, quafi infructuofæ arbori, fecuris ad radicem ponitur, fi munus ad altare non defero. Nec poffum obtendere paupertatem. Panem, & vinum fibi in Euchariftiam confecranda olim offerebat populus; de alieno participare erat illicitum, ac fordidum: Qui non offerebat, non fumebat, ideoque omnis ab oblatione fufpenfus, fufpenfus erat & à fumptione. Hinc toties apud antiquos legimus, Ejus oblatio non recipiatur. Hoc eft: Sacrificio quidem adeffe poffit cum fidelibus, verùm de illo non percipere: Et hoc eft communicare folis orationibus.

Hujus rei memoria adhuc fupereft in Romani Miffalis Canone: Oramus enim Deum pro omnibus illis, qui ipfi offerunt hoc facrificium laudis, id eft, qui huic facrificio panem, & vinum folemni ritu miniftrarunt. Hodie item ufurarii, & alii peccatores publici miffam quidem audire, fed ad ipfam offerre, nec de ipfa fumere poffunt, quod ex difciplina antiqua eft orationibus fine oblatione communicare.

Ex eodem principio Confiftentium Nomen, uti loquitur Sanctus Cyprianus, offerri non poterat, feu recitari ad altare: Nequibat, inquam, pro ipfis expreffim orari in facrificio. Cujus enim perfona arcebatur, arcebatur & nomen. Et hinc, quoniam antiqua difciplina tracabat eadem lege mortuos, qua & vivos, eorum non accepta Perfectione decedentium non recipiebatur oblatio, nec folemnia Ecclefiæ fuffragia illis fiebant: fieri enim non poterant fine oblatione nominis, uti fcribit idem Cyprianus Epift.66. ad Ecclefiam Furnenfem. At rigorem hunc pofterior difciplina mitigavit.

Aliam Confiftentium poenam adducit Sanctus Gregorius in Epiftolis ad Venantium Patricium 1.5. Epift. & Joannem Syracufæ Epifcopum : Eorum in domo nequibat miffa celebrari. Et hinc ia di&tum Joannem, quòd ejus oblationem recipi no

42.43.

[ocr errors]

luiffet, indignatus Venantius milites fuos immifit in Epifcopum diverfa hoftili more mala commiffuros. Et Eugenii Imperatoris Comites frenduiffe in Sanctum Ambrofium, quòd ejus oblationes refpueret, fcribit Presbyter Paulinus. Erat enim pœna infamiæ plena, & futuri divini judicii magnum præjudicium, uti cum Tertulliano tradit in quinquagefima homilia Sanctus Auguftinus.

Quocirca Confiftentes erant omninò adhuc Pœnitentes, convincuntque noftros Lutheranos, & Calviniftas, exiftimantes remiffo peccato nullum poffe reftare nævum, nullum debitum pœnalis fatisfactionis.

Hinc è Confiftentia ad Perfectionem adfcenfuris repetebatur Reconciliatio, dabaturque alia ejus fpecies, de qua fuo loco. Quocirca Joannes Abbas de Raithu, in Scholiis ad fcalam Joannis Climaci, malè ponit quinque pœnitentium claffes: Perfectio enim non claffis erat, fed fructus pœnitentiæ,

Porrò Canon nofter fiftit in horum lapforum Confiftentia, nihil penitùs ftatuens de eorum Perfectione, feu admiffione ad facrofanctam Euchariftiam. Nempè fuprà illos humanitate indignos dixit, ideoque dignatur fola Confiftentia, quoad Perfectionem volens fervatum rigorem antiquum. Secunda Synodus Arelatenfis addidit hanc moderationem: In poteftate tamen vel arbitrio fit Epifcopi, ut fi eos ex animo de- C. 11. flere, & agere pænitentiam viderit, ad communio. nem pro Ecclefiaftica bumanitate fufcipiat.

Seff. 14.

Hunc, aliofque id genus plurimos Canones antiquos refpicit Sacrofancta Tridentina Synodus in decreto de fatisfactionis neceffitate. Debent Sacerdotes Domini, quantum Spiritus, &pru- c.8. dentia fuggefferit, pro qualitate criminum, & Pœnitentium facultate falutares, & convenientes Satisfactiones injungere ne fi fortè peccatis conniveant, indulgentiùs cum Pænitentibus agant, leviffima quædam opera pro graviffimis delictis injungendo, alienorum peccatorum participes efficiantur. Ejufmodi Sacerdotes Sanctus Cyprianus vo- Epift.10. cat Pœnitentium deceptores, qui illos, ut magis pereant, & ampliùs cadant, feducunt.

tisfactiones injungere

Q

CANON

,

[ocr errors]

XIL

Uicumque vocati per gratiam primum quidem impetum monftraverunt, deponentes militiæ cingulum, poftmodùm verò ad proprium vomitum funt relapfi, ita ut quidam, & pecunias tribuerent, & beneficiis militiam repeterent; hi decem annis post triennii tempus, quo inter Audientes erunt, in afflictione permaneant. Sed in his omnibus propofitum, & fpeciem pœnitentiæ convenit explorare. Quotquot enim metu, & lacrymis, atque patientia, vel bonis operibus, rebus ipfis converfionem fuam non fimulatione demonftrant hi definitum tempus auditionis implentes, tum demum fidelibus in oratione communicent: postmodùm verò licebit Epifcopo de his aliquid humanius cogitare. Qui

Canones Conc.Nic. Tom.I.

K k

cum

[merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small]

cumque verò indifferenter tulerunt, & aditum introeundi Ecclefiam fibi arbitrati funt ad converfionem poffe fufficere, hi definitum modis omnibus tempus impleant.

CA

SCHOLION.

Anonis intellectus hauriri debet ex primitivæ Ecclefiæ fententia de bello, feu Chriftianorum licentia belligerandi fub Principe gentili. Eam optimè exponit Tertullianus. Religionem Chriftianam, licèt forfan à tribus famofis fceleribus innocuam, tamen Romanæ Reipublicæ inutilem, ideoque eliminandam calumhiantibus Gentilibus refpondet in libro Apologetico: Navigamus & nos vobifcum, & vobifcum militamus, rufticamur, & mercamur: Quomodo infructuofi videamur negotiis veftris? Quàm non infructuofi Romanæ militiæ fuerimus, docet Marci Aurelii Antonini Augufti pro Legione fulminatrice ad Senatum Epiftola, quam fecundæ fuæ Apologiæ fubnexuit Juftinus Martyr. Milites noftros etiam folemni Sacramento profeffos Principi, fcribit idem Tertullianus in libro de corona militis. Formam refert Vegetius. Jurant per Deum, Chriftum, & Spiritum fandum, & per majeftatem Imperatoris, omnia fe ftrenuè facturos, que præceperit Imperator, numquam deferturos militiam net mortem recufaturos pro Romana Republica.

[ocr errors]

Pergit Tertullianus in libro de Idololatria. At nunc de ifto quæritur, an fidelis ad militiam converti poffit, & an militia ad fidem admitti, etiam taligata vel inferior, cui non fit neceffitas immolationum vel capitalium judiciorum. Refpondetque fidelem ad nullam penitus, urique fub gentili Principe, poffe converti: Quod humanum Sacramentum, uti in dicto libro de corona militis fcribit, non poffit fuperduci Divino ; quòd filius pacis, cui nec litigare convenit, nequeat in gladio converfari, & prælio operari; quòd ipsum de caftris lucis in caftra tenebrarum nomen deferre fit trangreffio ; & quòd Dominus in Petro, qui poft baptifma gladium fumpfit, exarmando fufci piendam militiam interdixerit omni Chriftiano.

At verò propter Chrifti Domini, Centurio nem laudantis, Joannis Baptifta, Romanos mili tes Baptifmo fuo donantis, & Petri Apoftoli, Cornelium Centurionem noftro Sacramento abJuentis, auctoritatem; fatetur poffe ad fidem admitti militiam, attamen duntaxat caligatam feu inferiorem. Audiamus librum de corona miJitis. Planè fi quos militia præventos fides pofterior invenit, alia conditio eft, ut illorum, quos Joannes admittebat ad lavacrum; ut Centurionum fideliffimorum, quem Chriftus probat, Petrus catetbizat: Dum tamen fufcepta fide atque fignata, aut deferendum ftatim fit, ut à multis adum aut omnibus modis cavillandum, ne quid adverfus Deum committatur, aut noviffimè perpetiendum pro Deo, quod æquè fides pagana condixit Pagani tunc erant homines infimi à militia exclufi, Apolemi dicti à Græcis, ideoque pagana fides feu pagani fideles erant fideles non milites: variis quippè temporibus varia voci illi fignificatio, de qua aliàs.

[ocr errors]

Et hæc quidem de fola militia caligata five in

L.6.c.20.

Epift.51.

feriori. Superior ftatim à fufcepta & per Baptifmum fignata fide debebat deferi, quod illi ex officio effet neceffitas immolationum & capitalium judiciorum. Capitalia enim & judicia & accufationes homicidio adjunxit, & fidelibus interdixit etiam Lactantius. Quin immò & San&tus Ambrofius Studio, nobili viro, de his interroganti, refpondit: Sunt, qui eos in communionem non vocent Sacramentorum cœleftium, qui in aliquos capitalem fententiam ferendam æftimaverunt. Plerique etiam fponte fe abftinent, & laudantur quidem, nec ipfi eos poffumus non prædicare. Et infrà: Majores noftri maluerunt indulgentiores effe circa judices, ut dum gladius corum timeretur, reprimeretur fcelerum furor, & non incitaretur. Quòd fi negaretur communio, videretur criminoforum vindicata pœna. Maluerunt igitur Priores noftri, ut id in voluntate magis abAtinentis, quàm in neceffitate fit Legis. Baptizatos judices, eorum curiales, omnefquë milites, de quorum communione, quod nihil à Majoribus Epist.23. definitum fit, fentit cum Ambrofio, in Clerum c. 6. adfumi vetat Innocentius primus in litteris ad Synodum Toletanam, & Victricium Rotomagenfem Epifcopum, idque vigore hujus Canonis; Judices ob capitalia judicia, milites ob præftita illis fevera minifteria, Curiales ob editiones publicas, etiam Chriftianis temporibus non immunes ab idololatria.

.

16.

Attamen & caligata atque inferior militia licèt nullam immolationum neceffitatem, habuit tamen varia variæ idololatriæ pericula in dicto libro de corona militis eleganter enumerata à Tertulliano, addente, eorum utique caufa, ipfam à multis, fufcepta atque fignata fide, ftatim defertam. Ita & Valentinianus Senior Auguftus, uti in filii ejus encomio funebri teftatur Sanctus Ambrofius, militiam fub L. 36 C. 18. Juliano, & tribunatus honores, fidei amore, contempfit. Factum id etiam tunc à pluribus fcribit Theodoretus. Sic igitur & Licinio Augufto apoftatante, divina gratia tacti nostri milites depofuere cingulum, chlamydem caligam; verùm quidam ad vomitum relapsi etiam pecunia ac beneficiis ab Apoftata militiam redemerunt atque ita feipfos in mille idololatriæ quidam pericula, quidam neceffitates projecerunt. Hifce ergò fpontaneo fletu Ecclefiam pulfantibus Canon nofter imponit triennii Audientiam, decennii Subftrationem, Confiftentiam Epifcopi arbitrio relinquit. Subftrationem rectè vocat afAlictionem caufa infinitarum afflictionum quibus in gradu illo oportebat defungi.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

Auditionis vult ab omnibus indifpenfabiliter impleri, Subftrationis & Confiftentiæ tempora permittit ab Epifcopo breviari: attamen in folos ob poenitentiæ fervorem gratia dignos. Flaccidos, prævaricationem fuam, quafi à communi delicto non differat, fingulari luctu non impetentes, contentofque quomodocumque & quandocumque intrare Ecclefiam cogi man dat ad plenum rigorem.

CA

Cap. 8:

1.3.0.70

Cap. S.

D

CANON
Α Ν Ο Ν XIII.

E his, qui ad exitum veniunt, etiam nunc lex antiqua regularifque fervabitur; ita ut fi quis egreditur è corpore, ultimo & neceffario viatico minimè privetur. Quod fi defperatus, & confecutus communionem, oblationifque particeps factus, iterum convaluerit; fit inter eos qui communionem orationis tantummodò confequuntur. Generaliter autem omni cuilibet în exitu posito, & poscenti sibi communionis gratiam tribui, Episcopus probabiliter ex oblatione dare debebit.

SCHOLION.

[ocr errors]

Uod Ecclefia à Chrifto Domino acceperit poteftatem in omnia fidelium peccata, eft dogma immobile fidei. Hinc Joannes Cap. 12. Apoftolus, ut ipfemet fanæ adhuc mentis Tertullianus in libro de pœnitentia, ac in libro de patientia profitetur, & idololatras,& machos invitat, non folummodo ad pœnitentiam, fed & ad veniam. Quod Paulus Apoftolus in utraque ad Corinthios Epiftola agat de eodem macho, atque illi pacem dederit, una eft omnium Patrum fententia, quam ut in libro de pudicitia devius Tertullianus evertat, qualia nugatur? Homicidam ac publicum latronem receptum in communionem à Joanne Apoftolo Eufebius teftatur. Eleganter hæc ex Apocalypfi Sancti Joannis Apoftoli oftendit Sanctus Hieronymus in libro contra Luciferianos. Angelo Ephefi deferta charitas imputatur. In Angelo Pergamene Ec clefiæ Idolotbytorum efus, & Nicolaitarum do&rina reprehenditur. Item apud Angelum Thyatirorum Hiezabel Prophetissa, & fimulacrorum escæ, & fornicationes increpantur. Et tamen omnes bos ad pœnitentiam Dominus hortatur. Non autem cogeret pœnitere, fi non effet pænitentibus veniam conceffu rus. Nihilominùs poftmodùm durior in Ecclefias inducta est disciplina, tribus hifce delictis abfolu tionis pacem negans etiam in fine, cujus autorem atque occafionem fateor me ignorare. Sanctus Innocentius primus in Epiftola ad Exuperium, Tholofe Epifcopum, inductam dicit contra perfecutiones, quò omnem in eis lapfum, utpotè ab Ecclefia nunquam remittendum, horrerent fideles: Quò eos, uti in libro de fpectaculis Tertullianus loquitur, Ecclefia faceret Expeditum morti genus. Duravit ufque ad Zephyrinum Pontificem , qui machis pœnitentia functis pacem impartiri, decreto peremptorio, tamquam Pontifex maximus, ac Epifcoporum Epifcopus, juf fit, idque adverfus Montanum, cujus pfeudoParacletus difciplinam hanc tentavit in regulam, ac poteftatis defectum vertere, afferereque Ecclefiam in tria jam dicta crimina nihil poffe, nifi pœnitentiæ actionem injungere. Idololatris ac omni lapforum generi pacem ad Sancti Cypriani fuafum dedit Sanctus Cornelius: Etiam homicidis dediffe, ex bonis conjecturis probare conatur Do&tiffimus Ecclefiæ Aurelianenfis Epifcopus, Gabriel Albafpineus. Quam clementiam damnans Canones Conc.Nic. Tom.I.

Cap. z.

Cap. 1.

,

Novatianus fchifma in hærefim vertit, Montani-
zans circa folos lapfos.

Attamen data eft pax folis Pænitentia fundis,
conditæque à Sanctis, præfertim Cornelio & Cy-
priano variæ pœnitentium leges. Statutum, ut
omnibus lapfis in exitu pax daretur, hac tamen
exceptione, de qua Cyprianus ad Epifcopum
Anthonianum: Pænitentiam non agentes nec dolo. Epift.sa.
rem delictorum fuorum toto corde, & manifefta lamen-
tationis fuæ profeffione teftantes, prohibendos omninò
cenfuimus à fpe communicationis & pacis, fi in infir-
mitate & periculo cœperint deprecari: Quia rogare
illos non delici pænitentia, fed mortis urgentis ad-
monitio compellit, nec dignus eft in morte accipere
folatium, qui fe non cogitavit esse moriturum. His
folis morientibus data eft pacis gratia, qui fani in
Fletus gradu Ecclefiæ mifericordiam pulfaffent.
Quam exceptionem dudum poft denuò confir-
mavit prima Synodus Arelatenfis. Hifpaniarum
Ecclefia addidit exceptionem peccatorum du-
plicatorum. Dictis tribus delictis dabat in
fine pacem, nifi quis aut duo
nifi quis aut duo, aut omnia
tria commififfet. Ità liquet ex Canonibus Eli-
berinis.

Cap. 22.

Quocircà hæc omnis quæftio rursùm deducta eft ad Synodum Nicænam, confirmataque, & auEta in omnes morientes antiqua Ecclefiæ pietas, ut omninò nullus ultimo ac necessario viatico privetur. Licèt fanus fe in Fletum non dederit; licèt commiferit è tribus plura delicta. Quibufdam vifa eft prodiga pietas, movitque præfertim Ecclefiam Gallicanam. Etenim Sanctus Exuperius Cap. 2. Innocentio primo refert, quofdam fideles per omnem vitam in mæchia volutatos, in mortis vicinia expoftulare fimul pœnitentiam ac reconciliationem, petitque quid circa illos agendum. Celeftino primo Pontifice, alii Gallicani Epifcopi, criminofis in fine dumtaxat pœnitentibus, negavere pertinaciter communionem. Quin & intrà Italiam à Sancto Leone Papa rogavit Theodorus Forojulienfis Epifcopus, quid donandum his, qui in tempore neceffitatis, & in periculi urgen- Epift.91. tis inftantia, præfidium pœnitentiæ, & mox reconciliationis implorant. Antiquus enim Canon vetabat etiam à morientibus fimul poenitentiam ac Reconciliationem peti, & accipi; hanc poftulari finebat à folis illis, qui iftam fani in fpontaneo fletus gradu postulassent: Huic Canoni, quòd difertè non exprimatur, credebant Epifcopi illi non effe ab hoc noftro derogatum. Verùm ením verò jam dicti Pontifices, eorumque fuccefKk 2 fores

C 3.

fores hunc noftrum femper largiffimè intellexerunt. Attamen quoad folos morientes. Etenim fanos utriufque fimul doni poftulatores non feipfos velle folvere, fed Epifcopum ligare, fcribit L.1.c.9. in libris de poenitentia Sanctus Ambrofius. San

Epift. 180.

Epift. 59.

tremis pœnitentiam accipienti detur non legiti
mà communio cum reconciliatoria manus impo-
fitione, fed fimpliciter communio, quod mo-
rientis fufficit confolationi fecundùm definitiones -Pa-
trum, utique Nicænorum, qui bujasmodi çom-

Cap. 2.

ctus Auguftinus in Epiftola ad Honoratum Epi-munionem congruenter viaticum nominarunt. Et fe- Cap. 28.
fcopum Thabennenfem ait in barbarico incurfu
quofdam peteré baptifmum ab Ecclefia, alios
reconciliationem, alios etiam pœnitentiæ ipfius
actionem: Eos nempè, qui antè fe in fletum non
dederant, ideoque fimul reconciliationem pete-
re erubefcebant. Et mediis fæculis Hincmarus,
Remenfis Epifcopus peritiffimus antiquorum
Canonum, operosè defudat, ut Pipinum Re-
criminibus obnoxium
gem
oftendat do-
nari poffe utraque fimul gratia, eo quod fit
paralyticus, ideoque gaudeat privilegio infir-

morum.

[ocr errors]

Quocirca Nicænam in morientes pietatem tandem admifit omnis Ecclefia: Etiam illi Africani Epifcopi, quos Zephyrini in Machos mifericordiam recipere, falvo tamen unitatis fpiritu, noluiffe refert Cyprianus in Epiftola Epift. ad Anthonianum. Ita innuit Auguftinus. Antiqua duritia, verfa in hærefim, manfit apud folos Novatianenfes, Montaniftas, ac Tertullianiftas, receptaque etiam poftmodum eft, L.s. C.?! uti Socrates afferit, ab Hellefponticis Macedo

Homil.27.

C. 3.

nianis. Manfiffe addit, tamquam rem non Regulæ, fed difciplinæ, in catholica Cappadocum Cæfaræenfi Ecclefia: At dubitare me facit Eufebius Pamphili, dicens Romana pro lapfis decreta recepta in Synodo Antiochena pro omni Orientis Ecclefia, etiam pro Cappadocibus Cæfaræenfi1.6.c.38. bus, aderat enim eorum Epifcopus Firmilianus. L.7.C.4. Quidquid fit, mediis fæculis Sonnatius Remenfis 1.1.c.14. Epifcopus, apud Baldricum in chronico Ecclefiæ Cameracenfis, fynodaliter mandat homicida voluntario dari in fine pacem: Quia nempè quidam negabant. Ejus fucceffor Fulco, apud Flodoardum in Hiftoria Ecclefiæ Remenfis, graL.4. c. 6. viter arguit Didonem, Laudunenfem EpifcoL. 5. Cle- pum, quòd reis ad fupplicium capitale damnatis ment. tit. negaret Reconciliationem: Eandem in quibufdam

9. c. I.

C. 65.

juftitiariis duritiam damnat Clementis quinti Sy-
nodus Viennenfis, ac apud Joannem Brompto-
num, Abbatem Jornalenfem, lex Canuti, Re-
gis Anglorum. Quæ omnia erant veftigia difci-
plinæ antiquæ, antiquæque contra Nicænam pie-
tatem recalcitrationis.

Per ultimum, ac necessarium viaticum Canon intelligit Sacramentalem abfolutionem; fimplicem admiffionem ad Confiftentiam. Eam fuiffe olim vocis fignificationem ordinariam, oftendit Cap. 2, prima Synodus Arauficana, ftatuens, ut in ex

D

cunda Synodus Vafenfis, nec non fecunda Are-
latenfis Sacramentorum viaticum opponunt abfo-
lutissimæ Reconciliationi, id eft, Reconciliationi,
qua quis ad Perfectionem
qua quis ad Perfectionem, perfectamve cum
oblatione communionem admittebatur. Adeò
viaticum non fuit idem, quod Euchariftia.
Eadem phrafi loquuntur Innocentius primus, Cap. 15.
Synodus Agathenfis, prima Matifconenfis,
Epaonenfis, Hincmarus Remenfis, Ifaac Lin-
gonenfis, Sonnatius Remenfis, ac noviffimis
fæculis apud Gregorium nonum etiam Eugenius L.5.tit.17,'
tertius. Fateor tamen vocem etiam olim quan- C. B.
doque pro Euchariftia acceptam: lucidè fic acci-
pit Paulinus Presbyter in vita Sancti Ambrofii
At hocce viaticum non fuit neceffarium.

Hinc pergit Canon: Generaliter autem omni
cuilibet in exitu pofito, & pofcenti fibi communionis
gratiam tribut, Episcopus probabiliter ex oblationė
dare debebit. Hoc eft, communionem cum
oblatione, feu fumptam ex propria infirmi obla
tione. Ha voces, Omni cuilibet, evincunt à
Dionyfio Exiguo linguæ latinæ vulgarem Itali-
cam permixtam. Græcus textus eft lucidiffimus:
Generaliter omni in exitu Euchariftiam petenti Epi-
fcopus dabit juxta arbitrium fuum. Non itaque
debet, fed poffit dare, prout expedire viderit:
Quoniam non eft viaticum neceffarium.

[ocr errors]

Addit tandem Canon: Quod fi defperatus, &c. Providet quæftioni à Novatianenfibus motæ adversùs Sancti Cornelii decretum de pace morientium: Quidnam fieret de illis, qui Reconciliatione percepta convalefcunt an donum fine plena fatisfactione fufceptum fit ratum, ac firmum? Paradoxum id videbatur. Et Epifcopo Anthoniano aliud reponere non novit Cypria nus, quàm Dei donum à nobis exufflari non poffe, eoque impartitos non poffe fuffocari. Illos ergo nofter Canon à Perfectione accepta rejicit in Confiftentiam, atque in illa pœnitere jubet modo, ac tempore per Epifcopum præfigendis. Rejectio hæc, quoniam date Perfectionis exufflatio, primæ Synodo Arauficanæ, fecunda Vafenfi, fecundæ Arelatenfi, aliifque Gallicanis non placuit: Hinc moribundis dari mandant folam Confiftentiam, viaticum neceffarium, atque fufficiens; Perfectionem refervant complendæ pœnitentiæ à convalituris: ufæ authoritate per noftrum Canonem data, qui Perfectionem committit arbitrio Epifcopali.

[blocks in formation]

E Catechumenis lapfis, fan&to, & magno Concilio placuit, ut
tribus annis fint inter Audientes tantummodò; poft hæc au-
tem cum Catechumenis orent.

SCHO.

[blocks in formation]

nus impofitionibus expurgabantur, ejicieban
turque cum Subftratis Poenitentibus. Hofce lap-
fos mandat rejici ad Audientiam, illos verò de
Audientia expelli, Ex quo non vanè colliges
etiam ab audiendo Evangelio, & Epifcopi Ser

flentes. Etenim Poenitentiæ flentes fuiffe ab illis
abftentos, non eft improbabile. Hifce duabus
ftationibus addi oportet Competentes, & Ele-
ctos. Quae omnia funt longi examinis. Porrò
prima ftatio dicebantur Audientes, quod noftra
rudimenta non fcribere, fed audire dumtaxat
poffent, ob rationes fuprá adductas in differta
tione de Symbolo. Canon nofter mitigat Neo-
Cæfaræenfem
Cæfareæenfem. Etenim Genuflectentes lapfos

La facrorum rituum paratura; Chriftiani, Aumone abftentos, factofque quafi Catechumenos dientes, Catechumeni, Initiati, Competentes, Electi. Quatuor primas habes partim in feptimo Conftantinopolitano, partim in nonagefimo partim in nonagefimo quinto Canone Trullano: Competentes, ac Electos reperis paffim in fanctorum Patrum fermonibus. Hinc intelligitur Eufebius Cæfaræenfis, dicens Pantenum Philofophum Alexandriæ Ls.c.10. præfuiffe Inftitutioni Chriftianorum, id eft, Scholæ primorum principiorum. Qui finguli gradus L.6.C.5. an etiam apud Latinos fuerint, multùm ambi-quidem rejicit in Audientiam, Audientes tamen go: Apud nos enim Chriftianos fuiffe Catechumenis perfectiores, lucidè fupponit Auguftinus in quadragefimo quarto tractatu in Joannem. Epift.23. Hinc fortè Sanctus Cyprianus Optatum, Lecto rem folummodò, conftituit Doctorem Audientium, quòd Audientia effet prima claffis novitiorum. Quòd ipfum innuit præfens Canon.

Adftipulatur quintus Canon Neocæfaræenfis, diftinguens duas Catachumenorum ftationes: Audientium in Ecclefia, & Genuflectentium, feu Subftratorum, qui videlicet quotidianis ma

Audientia non expellit, fed illic toto triennio)
hærere jubet, cùm totus paffim catechumenatus
effet folius biennii. Eos mitiùs, quàm lapfos
fideles punit, quòd eorum delictum fit adhuc in
homine veteri. Porrò Genuflectentes vocat
Orantes, utique in Ecclefia, ab alio, & alio
circa illos ritu. Facto enim poft Evangelium
Epifcopi fermone, ftatim ejiciebantur Audien-
tes; reftabant verò Genu-flectentes, varièque
pro ipfis, & fupra ipfos orabatur.

P

[blocks in formation]

Ropter multam perturbationem, & feditiones, quæ fiunt, placuit confuetudinem omnimodis amputari , quæ præter regulam in quibufdam partibus videtur admiffa; ita ut de civitate ad civitatem non Epifcopus, non Presbyter, non Diaconus transferatur. Si quis autem post definitionem fancti & magni Concilii tale quid agere^tentaverit, & se hujuscemodi negotio mancipaverit; hoc factum prorfus irritum ducatur, & reftituatur Ecclefiæ, cujus fuit Epifcopus, aut Presbyter, vel Diaconus ordinatus,

Sandu

SCHOLION.

transferatur ; ne virginalis pauperculæ focietate con-
tempta, ditioris adultera quærat amplexus. Ex
caufis tamen poteft & licere, & expedire.
Ipfa Nicæna Synodus, tefte Theodoreto, in
defuncti apud fe Philogonii Sedem Antioche-
nam tranftulit Sanctum Eustatium, Epifcopum
Berrhæenfem. Ecclefia Latina ufque ad Formo-
fi Papæ tempora rigidiffimè abftinuit à transfe
rendis Epifcopis: Quin & Dominos Cardina-

Anctus Petrus Antiochia, Linus VefontioAneus Petrus Antiochia, 1 Mas cue antim ne Romam translati funt; Marcus autem Aquileja Alexandriam. Epifcoporum nihilominus, & Clericorum translationes ab ipfis Apoftolis vetitas teftantur Julius Pontifex in litteris ad factionem Eufebianam, & Conftantinus MaL.3.C.59. gnus in litteris ad Eufebium Cæfaræenfem, ables, licèt dumtaxat Presbyteros, aut Diaconos, ipfo in vita Conftantini relatis. Etenim inter Ecclefiam, ac Epifcopum, nec non & quemvis Clericum, intercedit conjugium fpirituale, ideoque translatio eft divortium, fine caufis non faciendum. In Nicæna Synodo, fcribit ad OceaEpift.83. num Sanctus Hieronymus, à Patribus eft decretum, ne de alia ad aliam Ecclefiam Epifcopuslis geminarat.

quos ab Epifcopo fuo intra propriam Parochiam
transferri nequaquam prohibet Canon, dicens
de civitate in civitatem, id eft, de unius in alte-
rius Epifcopi Parochiam, à titulo in titulum
primus mutavit Alexander quintus, caufa fchif
matis Clementini, quòd illos in quibufdam city-

L. 1.£.7,

CANON

[ocr errors]
« VorigeDoorgaan »