mantur, exemplum habere à rebus etiam carnalibus poffumus. Certè enim dum conjugia in mundo celebrantur, conjugati quique convocantur, ut qui in via jam conjugii præcesserunt, in fubfequenti quoque gaudio mifceantur, Cur ergo non in hac Spirituali ordinatione, qua per facrum Myfterium boma Deo conjungitur, tales conveniant, qui vel in profectu ordinati Epifcopi gaudeant, vel pro ejus cuftodia omnipotenti Domino preces pariter fundant? Difertè dicit adfiftentes Epifcopos non effe Sa cramenti fubftantiales comminiftros, fed dum. taxat teftes contra furtivam clandeftinitatem, qui facram ordinationem honorent, illis congaudeant, & pro novo Ecclefiæ Sponfo preces Deo fundant. Hoc ipfum patet ex fecundo Cañone quartæ Synodi Carthaginenfis. Epifcopus cùm ordinatur, duo Epifcopi ponant & teneant Evangeliorum Codicem fuper caput & cervicem ejus, & uno fuper eo fundente benedictionem, reliqui omnes Epifcopi, qui adfunt, manibus fuis caput ejus tangant. Cur unicus fundit benedictionem? Quia unius eft facramenti neceffarius Minifter, aliis non nifi honorarii affiftentes & teftes, manufque ab illis impofita eft duntaxat ceremonialis. Alioquin & benedictionem deberent fundere: Etenim Sacramenti elementum, ac benedictionis verbum per diverfos adhiberi non poffunt de quo, quoniam Joannes Morinus in opere de facris ordinationibus movet novas quæftiones, alibi di cemus, Affertionem meam confirmo exemplis variis. Etenim de Paulino, Antiochiæ Magnæ Epifcopo, jam fupra audivimus, quod Evagrium fuccefforem folus elegerit, & confecrarit, atque ita actu uno varios violarit Canones. Addit nihilominus Theodoretus, Paulini ac Evagrii maftix ; Flaviani autem eorum adverfarii enco1.5. c.23. miaftes, de Ecclefia Romana: Evagrii communionem illa amplexata eft, id eft, ut verum novit Epifcopum, Imperatorifque animum contra Flavianum incitavit. Et Evagrius, & Flavianus, uti ad Theophilum Alexandrinum Epifcopum fcribit Sanctus Ambrofius, mutuis potiùs vitiis alie: næ ordinationis, quàm fuis meritis fulciebantur, eorum caufa & Romæ, & Capuæ, & Alexandriæ fuit Synodaliter tractata, & retractata: De Evagrianæ tamen ordinationis validitate nemo unquam dubitavit, ne quidem ipfe Flavianus. Epift. 4. Epifcopo Alexandrino fieri folet, præfente. Quin immò Gennadius, Presbyter Maffilienfis, Timothei coætaneus, in catalogo virorum illuftrium, dicit illum ordinatum ab uno. Quidquid fit, Ecclefiæ Alexandrinæ litteras ad omnes totius Orientis Metropolitas, eorumque Synodale judicium mifit præfatus Auguftus, qui uno ore omnes ordinationem cenfuerunt variè vitiofam, nemo tamen irritam, ac nullam. Quare variis technis, & dolis veniam à Sede Apoftolica venatus eft Timotheus, non rursùm ordinari volens, fed abfolvi folummodò à vitæ criminibus, ac vitiis ordinationis, Idem Evagrius fcribit de Petro Mogo, ejuf- L. 3.C,30, dem Sedis Alexandrina pervafore: Petrus à duo- 21. bus folùm Epifcopis, eadem erroris pravitate cum illo infectis, creatus eft. Quin immò Georgius Cedrenus ait ordinatum ab unico. Romana tamen Ecclefia, non ob iftud vitium, fe quod hæreticus ab hæreticis effet intrufus, hominem abjecit, F. 289. Dum Sanctus Hilarius, Arelatenfis Epifcopus, vicinarum Provinciarum Primatum, omniumque iftic Epifcoporum ordinationes prætendens, Gallicani Præfecti apparitura armatus procederet, & adverfas fibi civitates quafi hoftis invaderet, Ebredunenfium Ecclefia, Alpium maritimarum Metropolitana, Primatum illum refutans, ac longæ per duos ac amplius annos viduitatis pertæfa, per duos Epifcopos fibi ordinavit Armentarium Epifcopum. Hinc Rejenfem Synodum coegit tumidus Hilarius: Ordinationem, quam irritam Canones definiunt, ipfe Cap. 1. 2, quoque vacuavit ; Armentariumque, abjectum in 3. Chore-Epifcopi nomen, & communionem peregrinam, relegavit, relicta tamen poteftate confirmandi neophytos, & offerendi ante quofvis Presby teros: Quin & Clericos ab ipfo ordinatos, qui quidem effent fine macula, & ab ejus fucceffore acceptarentur, fuis gradibus reliquit, Quare clarum eft, hanc Synodum de iftius ordinationis validitate nihil dubitaffe. Quin immò Sanctus Leo Pontifex, Hilarii durus, & juftus adverfarius, videtur Armentarium, à vinculis his folutum, in Ebredunenfem aut aliam quampiam Sedem repofuiffe. Etenim inter Gallicanos Epifcopos, ad quos poft Hilarii mortem perfcripfit Epift.58, acta Synodi Chalcedonenfis, eft omninò quis Armentarius. Ordinationis hujus validitas æquè clarè patet ex Canone vigefimo primo primæ Synodi Araufi canæ. Duo fi præfumpferint ordinare Epifcopum in noftris Provinciis, placuit de Præfumptoribus, ut ficubi contigerit duos Epifcopos invitum Episcopum facere, auctoribus damnatis, unius eorum Ecclefiæ Eodem ferè tempore apud Numidas duo Epifcopi ordinarunt Epifcopum, ideoque Honoratus,& Urbanus Epifcopi in Synodo apud Aureli um Carthaginenfem Epifcopum, totius Africa Primatem inftiterunt condi Canonem de Epifcopis non nifi per duodecim Collegas ordinandis. Refpondit verò Aurelius: Forma antiqua fervabitur, ut non minùs quàm tres fufficiant ad Epifco-ipfe pum ordinandum. Dictam autem à duobus attentatam ordinationem nemo prorsùs poftulavit ad nullitatem, L. 2. c.8. Apud Evagrium Scholafticum fcribit ad Leo nem Auguftum Ecclefia Alexandrina de fuo per. , › qui vim passus eft, fubftituatur, fi tamen vita refpondet, & alter in alterius dejecti loco nihilominus ordinetur. Si voluntarium duo fecerint, & ipfe damnabitur, quò cautiùs ea, quæ funt antiqui tùs inftituta, ferventur. Eft ab Hilario procura tus Canon contra ejufmodi jam frequentari folitas ordinationes. Epifcopi namque, Arelatenfem Primatum averfati, viduatam in fuis Provinciis Sedem mox Epifcopo implebant, quandoque ob Hilarii metum invito, & per duos ordinato, quod illius violentiæ præveniendæ effent nec finerent expectari tercium. Vim paffum, ac vio Jen A. 584. L. I. c. 4. lenter ordinatum noluit plenè punire Synodus, | | potuit tres Epifcopos, qui illi manus imponerent Liber Pontificalis hæc habet de Pelagio primo. Dum non effent Epifcopi, qui eum ordina-, rent, inventi funt duo Epifcopi, Joannes de Perufio, & Bonus de Ferentino, & Andreas Prefbyter de Oftia, & ordinaverunt eum Pontificem . Tunc enim non erant in Clero, qui eum poffent promovere. Et multitudo Religioforum, & Sapientium, Nobilium, fubduxerant fe à communioné cjus, dicentes, quia in morte Vigilit Papa fe immifcuiffet, ut tantis pœnis affligeretur. Hermannus Contractus Andream illum dicit fuiffe Archi-Pref. byterum Ecclefiæ Oftienfis vacantis, ac ejus effe privilegium, ut Romanum Pontificem, dum nequit per Epifcopum confecret per fuum Archi-Presbyterum. At figmenta funt. Adverfum tria Concilii Chalcedonenfis Capitula, eorumque defenforem Vigilium Papam, truculenta paffum à Juftiniano Augufto, egerat in quinta Synodo Pelagius adhuc Diaconus, ideòque ab omni Occidentis Ecclefia tamquam Chalcedonenfis Synodi prævaricator, & Vigilii Pontificis perfecutor, derelictus, nec in ipfa Italia reperire D De ejus tamen ordinatione nullus unquam fecit Hujufmodi exempla adducere poffim longè Scio nobis obijci litteras Anacleti Pontificis, & E his qui communione privantur, feu ex Clero, feu ex Laico A , SCHOLION. Lienum excommunicatum in communio nem recipi vetat omnibus Epifcopis Canon Apoftolicus, uti apud Theodoretum fcribit ad Alexandrum Conftantinopolitanum Alexander Epifcopus Alexandrinus. Ejus prævaricatio quandoque graves lites Ecclefiæ movit. In Ario per pofteriorem Alexandrum damnato infolentif fimè prævaricatus fuit Eufebius Nicomedienfis, Regiæ urbis Epifcopatu, & Conftantini Augufti confanguinitate tumidus, turbisque affuetus, utpotè fecutus nuper partes Licinii. Illum ergo ad Alexandri preces ferit Canon præfens, Canones Conc.Nic. Tom. I. frænumque injicit aufibus futuris. Eo Aurelius Cap. 27, Porrò vox communio latiffimè aecipitur pro neceffitate, frequentia, deque Ecclefiarum tamen Metropolitæ earum, quandoque ex cau A CANON VI Ntiqua confuetudo fervetur per Ægyptum, Libyam, & Pentapolim ita ut Alexandrinus Epifcopus horum omnium habeat poteftatem; quia & urbis Romæ Epifcopo parilis mos eft. Similiter autem & apud Antiochiam, cæterafque Provincias, fuis privilegia ferventur Ecclefiis. Illud autem generaliter clarum eft, quod fi quis præter fententiam Metropolitani fuerit factus Epifcopus, hunc magna Synodus definivit, Epifcopum effe non oportere. Sin autem communi cunctorum decreto rationabili, & fecundùm Ecclefiafticam regulam comprobato, duo aut tres propter contentiones proprias contradicant, obtineat fententia plurimorum. SCHOLION. IN Synodo Chalcedonenfi inter Sedis Apo N Synodo Chalcedonenfi inter Sedis Apo At longè aliter Ephefina Synodus per os Juve nalis Epifcopi Hierofolymitani: Mos eft ex Apo L.2.Act.4 folico ordine atque traditione, ut Sedes Antiochena apud Romanam dirigatur & judicetur. Et Synodus Chalcedonenfis in relatione ad Leonem Papam: Romano Epifcopo vince cuftodia à Salvatore commiffa eft. Et infrà: Apoftolicum radium ufque ad Conftantinopolitanorum Ecclefiam confuetè guber nando fpargentes fæpiùs extenditis. Felix tertius in Epiftola Synodali ad Bythinix & Conftantinopoleos Presbyteros,& Archimandritas: Trecenti decem & octo fandi Patres, apud Niceam congre ftantinopolitana Archi-Diaconum quæftio fuit de textu Canopis. Pafchafinus Legatus, ac LiA 16. lybeti in Sicilia Epifcopus, ex Codice Romano fic legit Quod Romana Ecclefia femper habuit Primatum. Teneat autem & Ægyptus, ut Epifcopus Alexandriæ omnium habeat poteftatem, quoniam & Romano hæc eft confuetudo. At verò Codex Conftantinopolitanus caruit ifto exordio. Caruerunt item Ecclefiæ Alexandrina & Antio-gati, confirmationem rerum omnium atque auctoritachena, Codices defcripti ad Africanos Epifcopos cum Romana Ecclefia de appellationibus contendentes. Porrò antiqua Canonum collectio, ftatim poft Synodum Chalcedonenfem fata; qua ufque ad Dionyfium Exiguum ufæ funt Latinæ Ecclefiæ, habet in hunc modum: Antiqui moris eft, ut urbis Rome Epifcopus habeat Principatum, ut fuburbicaria loca, & omnem Provin ciam fua folicitudine gubernet; quæ verò apud Ægy ptum funt, Alexandrinus Epifcopus omnium habeat folicitudinem, &c. Confonat Ruffini compendiofa paraphrafis Ut apud Alexandriam, & in urbe Roma, vetufta confuetudo confervetur, ut ille Egypti, vel hic fuburbicariarum Ecclefiarum curam gerat, Autumant quidam exordium iftud fuiffe primitùs quafi titulum Canoni præfixum,judicare. tandemque nefcio qua via irrepfiffe in corpus. Quidquid fit omifit ipfum Dionyfius Exiguus, Romanus Canonum collector & interpres, eumque jam pridem Romana Ecclefia recepit. L. 10. C.6. Eufebiana Arianorum factio, eorumque conventiculum Philippopolitanum exiftimarunt à Canone everti Romanæ Cathedræ Primatum ac totius Ecclefiæ Monarchiam, inducique regimen Ariftocraticum, divifum ex æquo in tres Patriarchas, paris per omnia poteftatis, quorum alter nihil poffit in alterum, nec in alterius Dicecefim. Errorem novis poftmodùm pigmentis fucavit Photius, atque ita omnem Orientalem Ecclefiam feduxit in hodiernas animarum, & corporum calamitates. tem Romanæ Ecclefiæ detulerunt. Gelafius primus .. Canon ergo nequaquam de Papali, fed Pa- Epift.41 tem, Septemtrionem, Africam, atque Illyri- nus. Conditus eft enim Canon ad reparanda Ecclefiæ Alexandrina Patriarchica privilegia, per Meletiam Lycopolitanum Epifcopum invafa, læfa, mutilata. Meletius, uti habemus in fecunda Apologia Sancti Athanafii, ob idololatricum in Diocletiani Augufti perfecutione lapfum, & exceffus alios, à Sancto Petro Alexandrino Patriarcha fynodaliter damnatus, fchifma fecit, LIC.4 neque tantùm excuffit obedientiam, fed infuper, bus conftituta, nec permiferim nec patiar aliqua novitate violari. Etfi enim diverfa nonnunquam funt merita Prafulum, tamen jura permanent Sedium, quibus etfi poffint perturbationem aliquam fortassis inferre, non tamen poffunt minuere dignitatem. Agit in Anatolium Conftantinopolitanum Epifcopum, in Ephefino Latrocinio Maximum Domno juftè dejecto, fuffectum, confecrare aufum, atque ita conatum Sedem illam, quafi in lapfi ac dejecti Epifcopi poenam, autocephalia & Patriarchica dignitate privatam fubjugare Conftantinopolitana. Nunquam id permiffum iri affeverat Pontifex ob hunc Canonem fextum. Eundem refpicit Simplicius Pontifex, agens adversùs Stephani Antiocheni ordinationem, attentatam Conftantinopoli ab Acacio Epifcopo ex facra juffione Zenonis Augufti. A fuis enim mum Patriarchale privilegium, cujus caufa nu- tefte Theodoreto, exercuit tyrannidem contra Eandem Canonis partem attendit Gelafius primus, dicens: Cathedram Conftantinopolitanam non tantùm non inter Patriarchales Sedes, fed nec inter Metropoles relatam per Canones, ac esse dumtaxat fuffraganeam Parochiam Metropoleos Heracleenfis. Hic namque Canon folas tres agnofcit Patriarchales Sedes, fuaque antiqua privilegia fervari jubet cunctis etiam aliis Provinciis ac earum Metropolibus, adeoque & Thracum Europæ, atque Heraclææ. Per cæteras namque Provincias intelligit præfertim tres Diœcefes autocephalas ab omni Patriarchali poteftate liberas & exemptas, haben, fubjectas fibi Provincias; nempe Diœcefim Afia- Addit Canon: Quia & urbis Rome Epifcopo 58. Hæc eft Canonis pars, de qua Sanctus Leo Epift.54. Pergit Similiter autem & apud Antiochiam, Hanc Canonis partem refpicit Sanctus Leo Pontifex in Epiftola ad Maximum Patriarcham Antiochenum. Dignum eft, te privilegia tertiæ Sedis agnofcere, ut in nullo cujufquam ambitione minuantur: Quia tanta eft apud me Nicanorum Ca ponum reverentia, ut ea, quæ funt à fanctis Patri manfurum ad finem mundi, ad perpetuam ge- cere Epist, Epift. 28. L.96. vamus. Canon fervari mandat præfertim privilegia Ecclefiæ Romanæ. Rationem dat Nicolaus primus in litteris ad Hincmarum Remenfem ArchiEpifcopum, fuæ confirmari poftulantem, Romanæ autem Ecclefiæ privilegia impugnantem: Quomodo privilegia tua fare poterunt, fi illa caffentur, per que tua initium fumpfiffe nofcuntur; aut cujus momenti erunt tua, fi pro nihilo 110. ftra pendantur? Deftructo enim fundamento, ruit tota ædificii moles Quare hocce Epiphcnema affiduè obviat legenti litteras, & acta antiquorum Patrum, Pontificum præfertim Romanorum. Hic, inquam, pro omnis Ecclefiæ Privilegio eft Canon palmaris, quem neque à Conftantinopolitana, Damafus, neque ab Ephe fina, Celeftinus, neque à Chalcedonenfi Synodo, Leo Pontifex, neque ab ullis unquam hæreticorum, aut fchifmaticorum violentiis, eorum fucceffores permiferunt lædi, vel attingi. & Secundus Canon Conftantinopolitanus hoc Canone prohiberi dicit etiam peregrinas ordinationes, atque judicia, ut nempe Alexandrinus, & Antiochenus Patriarchæ, tres autocephali Primates, omnefque generaliter feu Metropolitani feu Provinciales Epifcopi, nihil attentent extra fuas Diœcefes. Quod ipfum apud Photii bibliothecam in vita Sancti Joannis Chryfoftomi dicit Georgius Patriarcha Alexandrinus. Soli namque Romano Epifcopo totius vineæ cuftodia à Domino eft commiffa. Hunc igitur Canonem refpexit Sanctus Joannes Chryfoftomus, dum à Theophilo Patriarcha Alexandrino ad Synodale judicium citatus dixit,eum contra Leges & Canones confcendere in judicis locum fibi non competentem, Thraces ab Ægyptiis non poffe judicari. Et ante hæc ipfe Joannes, ab Arcadio Augufto caufam ejufdem Theophili de gravibus accufati audire juffus, recufavit, fciens, ut ad Innocentium Pontificem fcribit, Leges Patrum. Utique Leges, de quibus ad illum, uti jam dictus Georgius fcribit, cum bile dixit Theophilus: Arbitror non ignorare te Nicæni Concilii Canones, üfque prohiberi, ne Epifcopus de Peregrino, alteriufque Diœcefis Judicium exerceat. Ex eodem Canone Ephefina Synodus exauctorationis fenten tiam, quam in Sanctum Cyrillum Alexandrinum, & Memnonem Ephefium tulerat Joannes Epifcopus Antiochenus effe judicavit non facerdotale judicium, fed contumeliam atque convicium, quod Antiochenus in Ægyptios & Afiaticos nullam habeat poteftatem. Et Joannem Hierofolymæ Epifcopum, causam suam deducere conantem ad tribunal Theophili Alexandrini, Sanctus Hieronymus arguit aut ignoratorum, aut fpretorum Nicanorum Canonum juxtà quos Palaftina Metropolis eft Cafarea, & totius Orientis Antiochia. Qui lucidè eft Canon nofter fextus, omnibus generaliter Epifcopis mandans , ut neque quoad judicia, neque quoad ordinationes extra territorii fui fines aliquid præfumant. Addit tandem Canon nullum poffe fieri Epifcopum fine prævio examine, licentia, & confirmatione Metropolitani, per Metropolitanum non jam, quomodo quartus Canon, intelligens unius Provinciæ, fed totius Dioecefeos Præfe&tum, Patriarcham, feu Primatem autocephalum. Frequens eft vocis illius acceptio hujufmodi. Ita Facundus Hermianenfis Epifcopus Domnum Antiochenum lbæ Edeffeni Metropolita vocat Metropolitanum, id eft, Patriarcham. Eodem modo Joannes Antiochenus, in Synodali relatione ex Ephefino conventu per Palladium Magiftrianum facta ad Theodofium Auguftum, vocat Memnonem Ephefinum. Et fextus decis mus Canon Antiochenus perfectam, id eft, totius Diœcefeos Synodum effe dicit illam, cui intereft Metropolitanus Epifcopus, id eft, Pri mas, feu Patriarcha, Etenim eorum civitas eft non fuæ tantùm Provinciæ fed & totius Diœcefeos Metropolis, ideoque & ipfi funt omninò fummorum thronorum Metropolitani. Epift. 61. C.15. C. I. Statuit itaque Canon, Epifcopum à Comprovincialibus electum, ac à Provincia Metropolita difcuffum & confirmatum, referendum etiam ad Diœcefeos Metropolitam, ac fine ejus novo examine, & prævia licentia non ordinandum. Ita ipfum exponit Innocentius primus in litteris ad Alexandrum Patriarcham Antiochenum. Revol. Epift. 18. ventes auctoritatem Nicænæ Synodi, quæ unam omnium per orbem terrarum mentem explicat Sacerdotum arbitramur, frater chariffime ut ficut Metropolitanos auctoritate ordinas fingulari, fic e & cæteros non fine permiffu, confcientiaque tua finas Epifcopos procreari, in quibus bunc modum rectè fervabis ut longè pofitos litteris datis ordinari cenfeas ab his, qui nunc eos fuo tantùm ordinant arbitratu; vicinos autem, fi æftimas, ad manus impofitionem tuæ gratiæ ftatuas pervenire. Protractum ferè per centum annos Schifma Eustatianum Antiochenam Ecclefiam involverat multis calamitatibus, ejufdemque jura permiserat à Mes tropolitis invadi & lacerari. Horum confirmationem & confecrationem fibi manutenuerat Patri archa; at Provincialium fuorum ordinationem illorum quifque à Sede Patriarchali remotior invaferat idque fuo arbitratu, id eft, id eft, nulla Patriarchæ poftulata licentia,& confirmatione. Quare extincto jam Schifmate, ulcerofum hunc Sedis fuæ ftatum refert Pontifici Patriarcha Ale xander, jubeturque reftituere obfervantiam Nicani Canonis, & per Metropolitas, quantumvis remotos, nullum permittere ordinari Provincialem Epifcopum, nifi ad fuas litteras, id eft, præviam licentiam, & confirmationem. Eodem modo ad Anaftafium, Theffalonicenfem Epifcopum, fuum per Illyrici Orientalis Provincias Vicarium, fcribit Leo Magnus. De Epift.849 perfona autem confecrandi Epifcopi,& de Cleri C.6. Ple |