datur, propter nonnullos hæreticos addita, quidem | videntur per quæ novelle doctrinæ fenfus crederetur excludi. Et Nicæna & Conftantinopolitana ad Apoftolicum Symbolum additamenta funt facta adverfum Arianos, Macedonianos, Marcellianos, ac Apollinariftas. Et omnes iftorum errores fere ignoravit Latina Ecclefia. Hinc ad Italiæ & Galliæ Epifcopos fcripfit magnus Bafilius: Non una, neque du vel tres Ecclefiæ in gravem hanc tempeftatem illapfæ periclitantur, fed à finibus Epift. 69 Illyrici ad Thebaidem ufque hærefeos malum depasci tur, cujus prava femina Arius fparfit. Et in fequenti ad eofdem epiftola: Hoc hærefeos malum cuncta depafcitur, & periculum eft, ne vaftatis noftris Ecclefiis, & ad sanam veftri Incolatus ferpat. Illiricum erat extrema Occidentalis Imperii Diœcefis: Et ufque ad ejus fines Bafilius adfirmat Occidentem effe fanum . Nempe omnem scabiem quam eò Conftantius Imperator ex Oriente intruferat, extruferat Imperator Valentinianus. Exinde vix novimus. Arianifmum novit in Gothis, Vandalis, Svevis & Burgundionibus Romani Imperii laceratoribus. Hinc ifta additamenta adeo indicavit fibi non effe neceffaria, ut etiam Pictavienfium Episcopus Hilarius tantus Theologiæ gigas illa ignoraret, & ipfe fcribit ad Imperatorem Conftantium: Inter hæc fidei naufragia cœleftis patrimonii jam pene profligata hæreditate, tutissimum nobis eft primam & folam Evangelicam fidem confessam In baptifmate intellectamque retinere, nec demutare quod folum acceptum, atque auditum habeo bene credere, non ut ea, quæ Synodo Patrum noArorum continentur, tamquam irreligiosè aut impiè fcripta damnanda fint, fed quia per temeritatem humanam ufurpantur ad contradictionem, quod ob boe fub nomine novitatis Evangelium negaretur impericulosè tamquam fub emendatione innovetur Palam laudat Gallicanæ morem Ecclefiæ, quæ in baptifmo non Nicænum tradebat Symbolum, fed primum, Apoftolicum, atque Evangelicum, & addit id non fieri ex Nicænæ Synodi contemptu, fed ob duas caufas. Primò, quod iftud Symbolum fit primum & Evangelicum, ideo non facile demutandum, fecundò quod ifta mutatio malignis ac imperitis pariat offenfionem & fcandalum. Etenim aut cenfent aut gariunt Nicænum Symbolum à nobis præferri Apoftolico, atque ita & ipfi Evangelio. Porrò antiquum, quo Romana Ecclefia competentes cogit ad publicam Symboli recitationem coram omni Populo, morem laudat etiam in quarto fermone de Dominica Nativitate Sanctus Leo magnus: Per manete nobiles in ea fide quam confessi eftis coram Cap. 5. multis teftibus, & in qua renati per aquam, & Spi | horam profitendæ fidei, quæ verbis certis conceptis Lib. 12. tic. 3. cap. ritum Sanctum accepiftis Chrifma falutis, & fignaculum vitæ æterna. Et ftatim fubjungit iftam Epift. 8 3. fidem effe regulam Catholici, & Apoftolici Symboli . Cap. S. Verum his omnibus obftat antiquus ordo Romanus. Exponens enim antiquum Baptizandorum & Catechizandorum morem hæc ftatuit: Acolythus accipiens ex ipfis infantibus masculum unum, & tenens in finiftro brachio, ponit ma num dexteram fuper caput ipfius, & dicit ad eum Presbyter: Annuntia fidem ipforum qualiter credant. Et ponens manum Acolytus fuper caput Infantis dicit Symbolum decantando his verbis. Decantat Symbolum Conftantinopolitanum prius græcè tum latinè. Quod nempe & Græcos, & Latinos, & adultos & parvulos Romana Ecclefia fic baptizaret. Et antique Wifigothorum leges converfos ad Chriftum Dominum, & baptizandos Judæos compellunt prius ad totius fuæ 14 fuperftitionis ejurationem, deinde ad Chriftianæ fidei profeffionem: Ad profeffionem Symboli Conftantinopolitani. Proinde & Gallicana & Hifpanica, immò & ipfa Romana Ecclefia in ipfo olim baptizarunt. Antiquum enim Romanæ Ecclefiæ ordinem olim fervavit Gallia. Refpondeo hunc hodie exftantem ordinem non effe verè ac purè Romanum, fed multis Francorum additamentis transformatum. Etenim Conftantinopolitano Symbolo inferit de Spiritu Sancto: Qui ex Patre Filioque procedit. Quod additamentum omnes novimus Romanæ Ecclefiæ dudum graviter difplicuiffe. Quapropter ille ordo non eft Carolo magno antiquior. Sub illius enim Imperio aut Regno Francorum Epifcopi cœperunt Symbolum cantare ad Miffam, & ipfi inScribit item ad Palæftinæ Epifcopos : Obliti eftis ferere illud hifpanicum additamentum: NequaSymboli falutaris & confeffionis, quam pronuncian- quam tamen baptizarunt in illo Symbolo. Lutes coram multis teftibus Sacramentum baptifmi fu- cet ex hifce ordinis ibidem ad Catechumenos fcepiftis? Omnino laudat Romanum morem, & verbis: Intentis animis Symbolum difcite, & quod quafi fupponit ipfum etiam in Palæstina viguiffe. vobis ficut accepimus, credimus, non alicui mateEundem laudat atque infigniter exponit in con- riæ, quæ corrumpi poteft, fed paginis vefiri corfeffionum libris Sanctus Auguftinus, fcribens de dis infcribite. At quodnam hoc Symbolum? EvanBaptifmo Victorini Rhetoris, converfi per San-gelici Symboli Sacramentum, à Domino infpiratum, Lib.8.c.2. &tum Simplicianum. Denique ut ventum eft ad ab Apoftolis inftitutum. Cujus pauca quidem verba Differt.de Symb.Ap.& Nic.T.I. A a 2 funt, Additio nes Pofthumæ. per memoriæ fucceffionem acceperat : & in pue- funt, fed magna myfteria; Sanctus enim Spiritus, qui rum, CAPUT QUARTUM. QU Antiqua Apoftolici Symboli Uæftio eft, an ufque ad Nicænam Synodum tur. Et poffint alii etiam Epifcopi in fuis Parochiis illud ipfum fecifle. Jam audivimus quofdam etiam poft Nicænam & Conftantinopolitanam Synodum. Quidquid fit, omnes paffim Ecclefiæ ante Nicænam Synodum tradiderunt Apoftolicum Symbolum. Abundè lucet ex huc ufque dictis. Ruffinus Presbyter addit; Orien tis Ecclefiæ omnes ita tradunt: Credo in Deum Patrem omnipotentem. Et rurfus in fequenti fermone: Ubi nos dicimus: Et in Jefum Chriftum filium ejus Dominum noftrum, illi tradunt, Et in unum Dominum noftrum Jefum Chriftum Unicum filium Unum fcilicet Deum; & in unum Dominum fecundum auctoritatem Pauli Apoftoli profitentes Originale Apoftolorum Symbolum habet: Credo in Deum Patrem omnipotentem. Et vocem, unum utrique fui Symboli articulo addidit etiam Nicæna Synodus. Ruffinus palam agit de Apoftolico Symbolo, & adfirmat illi etiam ante iftam Synodum fuiffe additum ab omni Orientali Ecclefia. Eft antiquiffimum additamentum: etenim ipfum uti antiquum ufurpat Sanctus Irenæus: Ecclefia per Univerfum Orbem ufque ad fines Lib. 1. terræ feminata, & ab Apoftolis, & ab eorum Difci- cap. a. pulis accepit eam fidem, quæ eft in unum Deum Patrem omnipotentem. Compendio, & paraphrafticè adducit univerfum Symbolum . Sanctus Irenæus licèt Latine Ecclefiæ Epifcopus, fuit vir Græcus: hinc Græco more tradidit Symbolum, nec fine rationibus. Etenim vox, unum, fuit ad articulum de Deo Patre addita contra Gnofticos, aliofque duplicis Divinitatis fabulones; ad articulum verò de Deo filio fuit addita contra Cerinthum, aliofque Dominicæ perfonæ divifores. Et hinc utrumque additamentum eft longè antiquiffimum, videturque factum ab ipfis Apoftolis; nam & hi utrumque errorem in fuis litteris impugnarunt, & damnarunt. Et certè Sanctus Irenæus fuit vicinus ipforum temporibus, & fub ipfius Lugdunenfi Epifcopatu Gnoftica Marci Egyptii lepra foedavit omnem Narbonenfem Galliam. Hinc Symbolo iftam vocem meritò addidit, & addidit ad utrumque articulum. Hinc intelliges fundamentum Eutychianæ ca SCHOLIIS, ET NOTIS ILLUSTRATUM. guit de illius Synodi prævaricatione. Et Vigi- 189 refim intulit, Paracletum fugavit, & Patrem cruxeas Romæ procuravit : Prophetiam expulit, & hæ blico, & clanculò feminavit, Virus ferpfit ufevertendum, nefcio quis Epifcopus Apoftolico que Aquilejam, atque ad ipfum fiftendum & Symbolo ifta additamenta impofuit. Quod fit antiqua additio, lucet ex quadragefimo Sancti Auguftini tractatu fuper Sancti Joannis Evangelium: Hærefis ifta nimis antiqua eft, & paulatim evifcerata. Auguftinus dudum habitarat Mediolani, adeoque Aquilejenfium rerum non poterat effe ignarus, Eadem Aquilejenfis Ecclefia undecimo Symboli articulo addit vocem, Hujus, & profitetur bujus carnis refurrectionem. Ita in expofitione Symboli teftatur idem Ruffinus, futuram Carnis refurrectionem, & varios adverfus illam erro. res exponens, atque adjungens: Et ideo fatis cauta & provida adjectione fidem Symboli Ecclefia noftra docet, quæ in eo, quod à cæteris traditur, car, nis refurrectionem, uno addito pronomine tradit bujus carnis refurrectionem. Hujus fine dubio pofito contingit, quo fciat unufquique fidelium carnem quam is, qui profitetur, fignaculo Crucis fronti imfuam, fi mundam fervaverit à peccato, futuram vas effe bonoris, utile Domino ad omne opus bonum futuram effe vas ire in interitum. Humanæ carparatum; fi verò contaminata fuerit in peccatis, nis refurrectionis fidem firmat multis facrarum litterarum teftimoniis, & concludit: Hæc quidem dicta funt ad comprobationem Professionis noftræ, qua confitemur in Symbolo hujus carnis resurrectionem . dus conveniret, à temporibus Apoftolorum, ita fide-cifixit. Hæretico more hærefim abjuravit in pulibus Symbolum traditur: affirmat ifta additamenta Romæ fuiffe admiffa, ideoque & Nicænam confirmationem ifthic nihil operari. Et profequitur: Magis cum Domini noftri Jefu Chrifti fententia hæc fidei professio facit dicentis, creditis in Dominum, & in me credite; nec dixit, In unum Deum Patrem, & in unum me ipfum. Quis enim nefciat unum effe Deum Patrem, & unum Jesum Chriftum filium ejus. Affirmat Occidentalem fimplicitatem effe Orientali additamento antiquiorem, Evangelio conformiorem, ideoque & meliorem. Et iftius fimplicitatis adeò tenax fuit Romana Ecclefia, ut etiam Marcellus Orientalis in prima Galatia Metropolitanus Epifcopus debuerit illi Apoftolorum Symbolum fine iftis additamentis profiteri. Ita habes apud Sanctum Epiphanium. Ex fimili regula fcripfit in libro de vitanda hæreticorum communione Lucifer Calaritanus Archiepifcopus: Videmus Apoftolos credidiffe in unum Deum Patrem omnipotentem; omninò laudat Apoftolicum Symbolum. Imperator Conftantius erat natus ac educatus in Orientali Ecclefia, ac in eadem Lucifer tunc exulabat: hinc ad illum fcripfit juxta morem ejufdem Ecclefiæ. Apoftolicum Symbolum habuit & alia additamenta, & variationes. Etenim Aquilejenfis Ecclefia poft voces, Credo in Deum Patrem omnipotentem, addidit: Invifibilem, & impaffibilem. Ruffinus Presbyter dat rationem: Sciendum, quod duo ifti fermones in Ecclefiæ Romanæ Symbolo non habeantur. Conftat autem apud nos additas hæ refeos cauffa Sabellii, illius profecto quæ à noftris Patri-passiana appellatur, id eft, quæ Patrem ipfum vel ex Virgine natum dicit, & vifibilem fastum, vel paffum affirmat in carne. Ut ergo excluderetur talis impietas de Patre, videntur hæc addidiffe Majores, & invifibilem Patrem atque impaffibilem dixiffe. Verùm qui Majores? eos aperit in libro de Ariminenfi aç Seleucienfi Synodo Sanctus Athanafius: Illos, qui dicunt eundem effe Patrem, & Filium, & Spiritum fanctum & de una re ac perfona tria ifta nomina impiè accipiunt, meritò ab Ec-fionem clefia abdicamus, eo quod impaffibilem, & nullo loco circumfcriptum Patrem, fingant patibilem fimul & loco circumfcriptum per incarnationem. Tales funt apud Romanos Patri-Paffiani; apud nos Sabelliani. Hæref.62. Et in Panario fcribit de Sabelliana hærefi Sanctus cap. 1. Epiphanius: Hujus fectæ plurimi tum in Mefopo من tamia, tum Romæ verfantur. Exponit in libro adverfus Praxeam Tertullianus Primus Praxeas ex Afia hoc genus Sabellianæ perverfitatis intulit Rome; homo & aliàs inquietus, infuper de jactatione martyrii inflatus, ob folum & fimplex, & breve carceris tædium, quando, etfi corpus fuum tradidisset exurendum, nihil profecisset, dilectionem Dei non habens, cujus charifmata quoque expugnavit. Nam idem tunc Epifcopum Romanum agno fcentem jam Prophetias Montani, Prifce, Maximillæ, & ex ea agnitione pacem Ecclefiis Phrygiæ & Afiæ inferentem, falfa de ipfis Prophetis & Ecclefiis eorum affeverando, & Præcefforum ejus auctoritates defendendo, coegit & litteras pacis re vocare jam emissas, & à propofito recipiendorum ch rifmatum conceffare. Ita duo negotia Diaboli Pra Quod enim adjunctum eft, hujus, vide quàm confonum fit omnibus his, que de exemplis divinorum voluminum memorabamus. An ifta vox adverfum Gnofticos, Manichæos, aut Origeniftas fit addita, ignoro. Ejus interim à fe facta profeffione Ruffinus fe de objecto Origenis contagio purgat adverfus Sanctum Hieronymum. Calumnioforum neceffitate compulfus, fingulare ac præcipuum Ecclefiæ noftræ Myflerium pando. Etenim cum omnes Ecclefiæ ita Sacramentum Symboli tradant, ut poftquam dixerint, Peccatorum remiffionem, addant, carnis refurrectionem: Sancta Aquilejenfis Ecclefia Dei Spiritu futuras adverfum nos calumnias prævidente, ubi tradit carnis refurrectionem, addit unius pronominis Syllabam pro eo quod cæteri dicunt carnis refurrectionem & nos dicimus hujus carnis refurrectionem: Quo fcilicet frontem, ut mos eft in fine Symboli,fignaculo contingentes,&ore carnis hujus, videlicet quam contingimus, refurrectionem fatentes, omnis venenaftruamus. Eft ne aliquid hac confeffione pletæ adverfum nos linguæ calumniandi aditum prænius? Affirmat, & inculcat fe baptizatum in Aquilejenfi Ecclefia, se tunc reddidiffe Symbolum cum ifto additamento, femper vixiffe juxta ipfum, ideoque de Origenianis circa hunc articulum erroribus effe fine fundamento suspectum. Quod ipfum facit in litteris, per quas fe de translato Origenis Peri-archon opere purgat apud Sanctum Anaftafium Pontificem, ac in præfa tione quam Apologetico Eufebii Cæfareenfis Epifcopi pro Origenis doctrina libro fcripfit ad Symmiftam Macarium. Nec enim Sancti Martyris Pamphili, fed iftius Eufebii eft ifta Apo 1 Cap. 9. Cap. 53. Serm. 75. logia. Ex his infuper difcimus, quod olim fideles in recitati Symboli finem Sacrofanétum fignaculum fuæ fronti imprimerent, Etiam circa defcendit ad inferos, eft apud Latinas Ecclefias magna varietas. De illo fcribit Ruffinus: Sciendum fanè eft quod in Ecclefia Romane Symbolo habetur additum, defcendit ad inferna, fed neque in Orientis Ecclefiis habetur hic fermo. Vis autem verbi eadem videtur effe in co quod dicitur fepultus. Quod tamen Aquilejenfis Ecclefia iftum articulum habuerit, Ruffinus difertè affirmat. Etiam habetur in Symbolo, quod fuis Catechumenis tradidit, & fuis Populis expofuit Sanctus Ambrofius. Et in libro de fide ac operibus Apoftolici Symboli, de Chrifto Domino hos articulos ponit Sanctus Augustinus: Incarnationem ex Virgine, Paffionem, mortem crucis, Sepulturam, tertii diei Refurrectionem, Afcenfionem, fedem ad dexteram Patris, non ponit defcenfum ad inferos; ideoque etiam Africana, quæ à Romana accepit Evangelium, Ecclefia videtur iftum articulum non habuiffe. Iftud ipfum Auguftinus facit in Enchiridio. In libris de Symbolo ad Catechumenos, in libro de eo Lib. 123. dem ad Epifcopos, & fermone de tempore, ac in fermone de diverfis, qui omnino videntur effe authentici. Et in Epiftola, qua Theodori Mopfueftienfis Epifcopi in Catholica pace defuncti, factam à quinto Concilio damnationem demonftrat adverfari fundamentalibus Fidei capitibus. Facundus Hermanienfis Epifcopus adducit integrum Apoftolicum Symbolum, at fine ifto articulo. Quare Africana Ecclefia videtur ipfum nunquam habuiffe. Ipfum tamen habent varii apud Auguftinum fuppofititii fermones: Oftendunt ipfum in variis Ecclefiis viguiffe. Eum fub Sancti Agathonis Papatu necdum admiferat Romana Ecclefia. Etenim Romana centum vigintiquinque Epifcoporum per iftum Pontificem celebrata Synodus in fuo ad Sextam Synodum miffo Suffragio, Dei hominis myfterium infigniter profitetur, & adjungit, fe credere in illum Crucifixum pro nobis fub Pontio Pilato paffum, fepultum, refurgentem, afcendentem in Cœlos, fedentem ad dexteram Patris, iterumque venturum judicare vivos & mortuos. Non habet articulum de defcenfu ad Inferos. Eum tamen jam pridem admifit Romana, & omnis Latina Ecclefia. Tempus ignoro. cap. 17. an de Conftanter his obfiftit in opufculo de Dominico ad Inferos defcenfu Henricus Vicus, afferit iftum articulum effe Symbolo infertum ab ipfis Apoftolis & Romanæ & Orientali Ecclefiæ effe antiquiffimum, Ruffinum imponere aut hallucinari. De Romana Ecclefia id probat ex litteris Magni Papæ Leonis ad Turribium Epifcopum Epift. 93. Afturicenfem: Miror cujufquam Catholici intelligentiam laborare, tamquam incertum fit fcendente ad inferna Chrifto, caro ejus requieverit in fepulchro. De Orientali Ecclefia id ipfum probat ex Sancti Ignatii Martyris Epiftola ad Trallianos, quæ inter fidei articulos habet & hunc : Defcendit ad infernum folus, afcendit cum multitudine. Et in quarta Catechefi Sanctus Cyrillus Hierofolymæ Epifcopus exponit Apoftolicum Symbolum, & habet hæc verba: in monumento Saxeo verè futus eft Dominus, fed ejus formidine Pe tra difciffæ funt, defcendit ad inferos, ut illinc juftos redimeret. Et in libro contra Dimeritas Sanctus Epiphanius fcribit ex Apoftolico Symbolo: Quin etiam & ad Inferos ipfius divinitas cum anima defcendit. Vicus conglomerat plura iftiufmodi teftimonia. Refpondeo non facere ad rem. Nec enim hic quærimus: An Romana & Orientalis Ecclefia iftum Domini defcenfum crediderint, & docuerint ut fidei articulum, fed an habuerint in fuo Symbolo. Et dico non habuiffe. Et hoc lucidiflimè afferit Epiphanius. Etenim Apoftolicum Symbolum, quod Romæ coram Julio Pontifice profeffum affirmat Marcellinus Ancyræ in prima Galatia Metropolita,ita adducit: Qui fub Pontio Pilato crucifixus eft, & fepultus, & tertia die refurrexit à mortuis. Et Sanctus Cyrillus hæc ponit fingulorum de Chrifto Domino articulorum compendia: De Chrifto, de Generatione ex Virgine, de Cruce, de Sepulchro, de Refurrectione. Et fub fepultura affirmat comprehendi defcenfum ad inferos. Qui ipfe eft fenfus etiam Magni Leonis, & gloriofi Martyris Ignatii. Et hæc eft palmaris ratio, cur neque Nicæ na, neque Conftantinopolitana Synodus iftum articulum fuis Symbolis non inferuerint. Quod nempe neque Orientalis, neque Romana Ecclefia ipfum habuiffet unquam in fuo Apoftolico Symbolo. Porrò an illum Aquilejenfis, Mediolanenfis, ac aliæ plures Ecclefiæ habeant ab Apoftolis, an ab aliquo fuo Epifcopo, non poffim definire. Cum noftris Sectariis, Erafmus fine competenti fundamento afferit effe Epifcopale additamentum. Etiam Henricus Vicus eos male arguit uti de exceffu in fidem Chriftianam. Etenim Chriftiana fides Domini ad inferna defcenfum femper credidit, & docuit, at nunquam afferuit ipfum ab Apoftolis fuiffe infertum Symbolo. Improvidi Ecclefiafticarum controverfiarum Scriptores dum etiam veras hæreticorum adfertiones impugnant, fe ludibrio exponunt, & iftos reddunt in fuis erroribus duriffimos; fundamenta, & rationes, ex quibus illi iftum defcenfum impugnant, funt omnino hæretica, alibi refutanda. Notanda funt verba, quæ in præfata Epistola Facundus Hermianenfis habet poft articulum de extremo vivorum & mortuorum Judicio: Certe in hoc articulo nunc omnis confiftit quæftio de vivorum mortuorumque Judicio, quod contra nullam aliquando bærefim, ut illud de æqualitate Patris & Filio in Nicæno Concilio contra Arium, vel de omnipotentia Spiritus Sancti in Conftantinopolitano contra Macedonium in Symbolo eft additum, à nulla unquam hærefi violatum eft. Ex ipfis habemus varia、 Primo; quod Apoftolicum Symbolum apud Orientalem Ecclefiam, licèt amplius non traderetur baptizandis, manferit in plena atque Divina auctoritate, cujus violatio effet hærefis. Has enim litteras non in Africa, fed in Oriente adverfum Græcos fcripfit Facundus illic exul, & inutilis confeffor pro defenfione fuorum Capitulorum, ac præfertim Theodori Mopfueftienfis Epifcopi. Secundò habemus, quod uti Conftantinopolitana, ita etiam Nicæna Synodus non compofuerit novum Symbolum, fed ad Apoftolicum dumtaxat fecerit additamenta. Et hinc habemus tertiò quod hocce Symbolum uf que que ad Nicænam Synodum viguerit, & pro Apoftolico fuerit agnitum apud omnem Orientem. Notandum item eft, quod Facundus duos priores Apoftolici Symboli articulos formet hoc modo: Credimus in unum Deum Patrem omnipotentem, & in unum Dominum Jefum Chriftum. Contra Africane & omnis Latinæ Ecclefiæ morem addit voces unum; nempe in Oriente fcripfit, ideoque ad ejus morem formavit Symbolum. Noluit dare anfam calumniæ, quam à Græcis Eutychianiftis illatam magno Leoni Pontifici purgare debuit Africanæ Ecclefiæ Epifcopus Vigilius. CAPUT QUINTUM. Recitatio Symboli. Ymbolum eft cunctorum, quæ dicimus ne Symb Martyri cum facta effet mortalitas, & plerique ad Baptizandi ordinem præfcripfit in Evangelio ceffaria Juftificationis media, credendorum . rum Catechefeon præfatione Sanctus Cyrillus Hierofolymæ Epifcopus primum juftificationis Sacramentum affirmat effe ædificii fpeciem; oftendit in quovis ædificio fingulos lapides debere effe firmos, & firmè compaginatos, atque profequitur Ad eundem modum adferimus tibi quafi lapides cognitionis. Audire oportet de Deo Vivente, audire opus eft de Chrifto, audire necesse eft de refurrectione, & alia permulta ex ordine difcenda funt, quæ nunc tamquam fummatim recenfentur, deinceps verò fuo loco fatis explicabuntur Si vel unum ex his non perceperis, etiamfi primorum aut fecundorum memineris, Edificator quidem bene edificat, tu vero fluxum ac debile habebis Edificium. Etiam in quinta Catechefi fcribit: Cum non omnes poffint Scripturas legere, & alios quidem infcitia, alios occupatio quædam impedit à cognitione, ne Animam perdat ob inscitiam, in paucis verfibus univerfam fidei doctrinam comprehendimus, quod in ipfa lectione meminiffe vos volo, & apud vos ipfos ftudiosè recolere, non in chartas infcribendo, fed in corde memoriam infculpendo, & in meditationem cuftodiendo, ne inibi Catechumenus ea quæ vobis tradita funt exaudiat. Palam agit de Symbolo, Affirmat ipfum non poffe fcribi, nec Catechumenis revelari, & fingulorum articulorum notitiam effe neceffarium falutis medium. Quod ipfum & alii Patres paffim affirmant. Audiamus Sanctum Sophronium in Prato SpiriCap, 198, tuali. Interrogatus eft aliquando Sanctus Athanafius poftquam Alexandriæ Episcopus conftitutus : an poffet quifquam fine fide baptizari fecundum ritum & prædicationem Chriftianorum, aut fi credere fe fi mulans, aliquibus aliàs occafionibus baptizatus fuiffet, quid de illo fentiendum, aut quomodo fufcipiat illum Deus? Et refpondit dicens: Audivi aliquando à fenioribus noftris, quod Beato Petro Epifcopo ex bac vita migraverit, liberatus exeat de reatu pra- Quifque fidelis non folummodo ante Baptife lianen |