At nobis confiderantibus attulit pientiffimus & religiofiffimus Epifcopus Valerianus fchedulam Synodicam de illis compofitam in magna Conftantinopoli fub beatæ memoriæ Sifinnio: quæ ubi lecta, ab omnibus probata eft, quòd benè fit condita, recteque habeat. Et placuit nobis omnibus & pientiffimis Epifcopis Valeriano & Amphilochio, & omnibus Pamphylia & Lycaonia Provinciarum pientiffimis Epifcopis, ut omnia, quæ in fynodica charta contenta, robur habeant, & nullo modo prætereunda; ut folida fint & ea, quæ in Alexandria a&ta funt ; ita ut omnes, qui per univerfam Provinciam hæretici Meffaliani vel Enthufiaftæ funt, vel de ejus hærefeos morbo fufpecti, five Clerici, five Laicį fint, conveniantur: & fi quidem anathematizaverint juxta ea, quæ in prædicta Synodo fcripto pronuntiata funt, in fcriptis, fi Clerici fuerint, maneant Clerici; fi Laici, ad communionem admittantur, Quòd fi renuerint anathematizare; fi Presbyteri vel Diaconi fuerint, vel in aliq quopiam gradu Ecclefiæ, excidant & à clero & à gradu & à communione: Laici verò anathematizentur. Convicti quoque non permittantur habere monafteria, ut ne zizania diffundantur & crefcant. Hæc ut fic agantur, omnes vires intendant pientiffimi Epifcopi Valerianus & Amphilochius, cæterique reverendiffimi totius Provinciæ Epifcopi. Undè ad hæc placuit, librum pollutum illius hærefeos, qui dicitur Afceticon, anathematizari, quem attulerat religiofiffimus & pientiffimus Valerianus, utpotè ab hæreticis compofitum. Similiter fi quid illorum impietatem fapiens apud plerofque inveniatur, etiam hoc anathema fit. Præterea dum conveniunt, quæ utilia & neceffaria ad concordiam & communionem & difpenfationem, manifeftè fcriptis commendentur. Si autem quæftio oborta de his, quæ in hoc negotio funt, & fi quid difficile & ambiguum fuerit, quod pientiffimis Epifcopis Valeriano & Amphilochio, cæterifque per totam Provinciam Epifcopis, non probatur, admotis fcriptis omnia excutere debent. Et fi relicti fuerint pientiffimi Episcopi vel Lyciorum, vel Lycaoniorum; non relinquatur tamen Metropolitanus, Provinciæ cujufcumque fuerit. In commentarios hæc referenda, ut fi qui opus habent iis, inveniant, quò etiam aliis ea diligentiùs exponant. C. 57. SCHOLION, Malini Syria Palliani, Adelphiani, Effaliani Syriace, Latinè Precatores, Græ Enthusiaste funt ejufdem erroris peffimi diverfa nomina. Cur Eucheta feu Precatores dicantur, caufam dat Sanctus Auguftinus in libro de hærefibus: Tantùm orant, ut eis, qui boc de illis audiunt, incredibile videatur. Ad litteram implere volunt Domini Verbum: Oportet femper orare, & non deficere. Cur dicantur Enthufiaftæ feu Spiritu adflati, edifferit Theodoretus: Vim dæmonis cujusdam in animos fuos admitL.4. C.10. tunt, eamque Spiritus fancti præfentiam arbitrantur: Quomodo hodie noftri Anabaptiftæ, ac Svencfeldiani, qui fefe dicunt cœleftes Prophetas. Addit in quarto libro hæreticarum fabularum: Alia multa faciunt, quæ phrenefim arguunt. Nam & repentè faltant, & fuper dæmones se saltas fe jactant, & digitis sagittantium speciem præferunt, in dæmones fejaculari affirmantes. Et alia pleraque agunt fimili furore plena. Deinde à dœmone, qui eos agitat, decepti revelationes fe vidiffe perhibent, & futura prædicere conantur; rebus autem ipfis mentiri convincuntur. Eos idem Doctor fub Valentiniano & Valente Auguftis, Epiphanius fub Conftantio dicit ortos, fuo autem tempore fparfos per regiones varias fine principio, fine, capite, radice; & addit: Simul permixtim viri cum mulieribus, & mulieres cum viris in eodem loco dormiunt, in vicis & plateis æftatis tempore, eò quòd non habent possessionem > ut inquiunt, in terra. Cæterùm de turpitudine aut libidine non valdè poffum fcire: verumtamen neque ab hac abfunt, præfertim cùm fimul in communi dormiant viri ac mulieres. Fuiffe longè fœdiffimos, apud Photium in Bibliotheca fcribit Gerontius Pref byter J C. 29. 1. 232. S1 DUODECIMUM S. CYRILLI CAPITULUM, quis non confitetur Dei Verbum fecundùm carnem paffum fe Saudi mn ca com crucifum, mortemque fecundum carnem guftaf fe, & primogenitum tandem ex mortuis factum effe S1 ? , quatenus vide DUODECIMUM NESTORII CAPITULUM. quis confitens paffiones carnis > eas quoque tanquam Verbo Dei tribuit etiam carni, in qua factus , quas difcernens dignitatem naturarum ; anathema fit. SCHOLION, Ro videtur Tertullianus, non ce comprehenfum. Ajunt: Deus receffit ab eo. Qui bus Parvitas noftra fic dicit: Nunquam Deus receffit ab homine, nifi quando dixit de cruce, DEUS MEUS, QUARE ME Pro Nerotio facere video contre Praxean; DERELIQUISTI? Adeò tune viri etiam ca dicens non Deum, fed Chriftum crucifixum finibil verè eft passus. Parce unice (pei totius orbis. Quid defiruis neceffarium dedecus fidei? Quodcum que Deo indignum eft, mihi expedit. Salvus fum, quit, CONFUSUS FUERIT, CONFUNDAR ET EGO EJUS. Alias non invenio materias confufionis, quæ me per contemptum ruboris probent benè impudentem, & fœliciter fultum. Crucifixus eft Dei filius: Non pudet, quia pudendum eft. Et mortuus eft Dei Filius: Prorsùs credibile, quia ineptum eft. Et fepultus refurrexit: Certum eft, quia impoffibile. Etiam ipfe Paulus Apoftolus non folùm Chriftum aut adfumptum hominem, fed & Dominum gloriæ prædicat crucifixum. Et de illo moriente exclamavit Genturio: Verè Filius Dei erat ifte. Et tam Nicæna, quàm Conftantinopolitana fides profitetur ipfum Deum Verbum, genitum, non factum, confubftantialem Patri, per quem omnia facta funt, pro Cap. 5. pro nobis defcendiffe de cœlis, incarnatum effe, paffum, crucifixum, mortuum, fepultum. Eodem modo omnes & Græci & Latini Patres loquuntur. Hoc eft enim fcandalum crucis, ftul titia noftræ prædicationis, & ftultum Dei, in quæ olim fremuerunt gentes & populi infultaverunt: At inania meditati. Virtus enim Dei, omnefque thefauri fapientiæ & fcientiæ ejus latent in fcandalo & ftultitia ifta. Eademque jam pridem etiam in Regum frontibus fplendent, tanquam unica gloria, & fapientia Chriftianorum. Pudeat Neftorium agere, licèt ex alio principio, difcipulum Marcionis. Quin exceffit Marcionis fcelus. Etenim non dumtaxat Deum crucifixum & mortuum, fed & Chriftum hominem negavit à femetipfo de morte fufcitatum: Sufcitatum dixit, quomodo & adfumptum in cœlum, à Deo Patre, Spiritu fancto, ipfoque Deo Verbo, at fecundùm hypoftafim divifo. Hinc addit Cyrillus : Primogenitum tandem ex mortuis factum, quatenus vita eft, & vivificum ut Deus. Loquitur cum ipfo Domino: Solvite templum hoc, & in tribus diebus reedificabo illud. Idem ille, qui Laza rum mortuum, feipfum fufcitavit occifum: Ho minem Deus, quia idem homo & Deus, Pulchrè Capreolus Epifcopus Carthaginenfis in litteris ad laudatos Vitalem & Conftantium Epifcopos Hifpanos: Cujus virtute & majefa te antiqua Sanctorum corpora vifa funt refurrexiffe, fi Deus inferos minimè vifitavit? Quis ille eft, qui petras fcindi, terram commoveri, folem obfcurari, velum templi in duas dividi partes effecit? Nonne bomo tantùm? Nonnè etiam Deus? Homo-Deus, nè qui fibi à feipfo datam refurrectionis gratiam, tanquam fœcunda reparationis noftræ radix & tradux, mox in fuos iftos fratres propagavit. Ergò ei nec in cruce, nec in morte, nec in fepulcbro, nec in inferis defuit Deus. Alioquin non eft Dominus glorie crucifixus. Nec cùm dixit ad Patrem, Quare me dereliquifti? Etenim hæc & talia veram hominis infirmitatem demonftrant nec ideò præfentiam Divinæ Majeftatis evacuant. Ita Capreolus refpondet & errori Pelagianorum | | Neftorio in Hifpania præcurrentium, & igno rantiæ Vitalis & Conftantii Epifcoporum. Stephanus Gobarus, impurus Tritheita, indignus eft, cui refpondeatur. Etiam adducta Melchioris Cani opinio olet peffimè in omni Ecclefia, de qua fuo loco. Adductus adversùm nos Tertulliani locus jam fupra eft expofitus. Et quis non laudet pru dentiam Apoftoli, qui omnibus, gentilibus præfertim, omnia factus, quandoque etiam fuas de noftræ fidei arcanis voces ita temperavit, ut molliter ducenda ad fidei lumen cæca gentilitas fufpicari defineret immortalem & mortuum Chriftianorum Deum effe novum quempiam Cretenfium Jovem, aut nefcio quod monftrum hetroclytum, quale fuo tempore productum ab illis in fcenam & ludibrium publicum fcribit in libro Apologetico Tertullianus. Eandem prudentiam æmulatur Quintianus Epifcopus: Scri bit enim adversùm Synufiaftas Eutychianos, Deum Verbum cum carne in unam naturam confundentes, immò in carnem verfum deli, rantes, quod proinde, non minùs quàm anima noftra, in carne & à carne patiente pateretur. Eadem de caufa adversùm eorum parentes & magiftros Apollinariftas ita loquitur Sanctus Athanafius. Ejufmodi plures Patrum locutiones adducit & eleganter exponit Facundus Hermianenfis. Ob eafdem dolofiffimas Eutychianorum technas dudum Romana Ecclefia averfata eft laudatam propofitionem, Unus è Trinitate eft crucifixus. Tandem tamen ad Juftiniani Augufti preces & propter Sancti Auguftini auctoritatem admifit Joannes Papa fecundus. Probavit & hanc, Deus eft mortuus idque ob auctoritatem præfentis Anathematifmi. Ejus fucceffor Agapetus, Hypatius Ephefinus Epifcopus in collatione Constantinopolitana cum Severianis, & quinta generalis Synodus confirmarunt. Quæ omnia evertunt Neftorium, qui hanc propofitionem, Deus eft mortuus, credit verificari non poffe fine Apollinarii errore feu confufione naturarum. H CANON De non alterando Symbolo Nicano. Is igitur perlectis, ftatuit fancta Synodus alteram fidem nemini licere aut confcribere , aut componere, præter definitam à sanctis Patribus, qui in Nicæa cum Spiritu fan&o congregati fuerunt. Qui verò aufi fuerint aut componere fidem alteram, aut proferre vel offerre converti volentibus in agnitionem veritatis, five ex Gentilitate, five ex Judaifmo, five ex qualicumque hærefi, hos quidem, fi funt Epifcopi aut Clerici, alienos effe Epifcopos ab Epifcopatu, & Clericos à Clericatu decrevit : fi verò laici fuerint, anathemati fubjici. Canones Conc. Ephef. Tom.I. Ddd Si Simili etiam modo fi qui inventi fuerint vel Epifcopi vel Clerici ? SCHOLION. Archi-Diaconum Serapionem. Quin & Cucufi Lib. 96. L.5.c.28. Ecundo Ecclefiæ loco, dato per tertium Canonem fecundæ Synodi, Epifcopi Conftantinopolitani nequaquam fuere contenti: Animo namque ambitiofo quid locus fine Syno- Joanni poft paucos Arfacii dies fucceffit Atdo & Diœcefi? Patriarchalium Dioecefeon in- ticus de quo Socrates: Mortuo Cyzicenorum vafio erat difficilis ex caufa varia: Hinc in trium Epifcopo, Metropolita Hellefponti in Diocel L.7.C.28. Autocephalorum Primatum, Thracici, Afia- Afiatica, Sifinnius poft Atticum Conftantinotici, & Pontici, vicinas & vaftas Provincias politanus Epifcopus Procium Cyzici Epifcopum oculos ftatim conjecit Nectarius Epifcopus, at- defignat. Quem ad illam urbem profecturum anteque hinc Socrates accepit occafionem errandi de vertunt Cyziceni, Dalmatiumque Monachum Epif fecundo Canone Conftantinopolitano: Neda- copum ordinant. Hoc ab illis factum eft, neglecta rio ampla illa civitas Conftantinopolis, & tota illa lege, quæ jubet, ne quis Epifcopus defignetur Thracia forte obvenit. Quod ab Epifcopis Con- abfque fententia & auctoritate Epifcopi Conftantiftantinopolitanis videbat per rapinam fieri, exi-nopolitani. Legem autem propterea neglexerunt, ftimavit à Canone acceptum. Eadem de caufa Gerontium, è criminofo fuo Diacono Nicomedienfem in Pontica Diœcefi Epifcopum ac Bythyniæ Metropolitam, ordinatum ab Helladio Zozom, Cæfaræenfium in Cappadocia Epifcopo & Pon1.8. c. 6. ticorum Primate, ejici ab eodem Nectario po L.5.c.8. LS. C. 22. Lib. 59. ftulavit Sanctus Ambrofius: Quòd nempè Dice- Nectario fucceffit Sanctus Joannes Chryfoftomus, quem in Synodo ad Quercum, relata à Photio in Bibliotheca, non fine fundamento accufavit Ifaacius Monachus, quòd aliorum invaderet Provincias, ordinaretque ibidem EpifcoL. 8. c.6. pos. Hermias Zozomenus ait etiam ab aliis accu fatum, quòd rerum novandarum primus auclor exftitiffet in Ecclefiis, & ordinationum confuetudinem præter leges patrias invertiffet. Etenim Gerontium Nicomedienfem, quem Nectarius non potuerat, ejecit ipfe, ejufque in locum ordinavit Panfophium. Ea eft caufa, cur illum in exilium abeuntem per Cappadociam Helladius Primas non tanquam afflictum fratrem frater com patiens, fed palam crudeliter tractarit: Tractayit ut violentum fuæ Diœcefeos & Primatialis poteftatis invaforem. Etiam omnem Afiam vifitavit Joannes, varios iftic dejecit & ordinavit Epifcopos in ipfa Metropoli Ephefina dejecit Antoninum impofuitque fuis ordinatum manibus Heraclidem, fuum Diaconum. Sedi Heracleenfi, Thracum primatiali, ordinavit fuum quòd Attico foli, uti illi putabant, nominatim au- L.7. C.31. 29. Ei poft optimum Syfinnium fucceffit nofter Neftorius, ex Ecclefia Antiochena vocatus, cujus minimus digitus erat groffior dorfo cujuf vis fui Antecefforis. Etenim, ut Socrates fcribit, ftatim fe trium Dioecefeon Patriarcham oftentans Macedonianos in Hellefponto, Novatianenfes Quartodecimanos in Lydia, Caria, L.6.C.17. omnique Afia tractavit crudeliffimè, imitari volens fuum collegam & conclericum Antiochenum Sanctum Joannem Chryfoftomum, à quo item dictarum Provinciarum Quartodecimanos fuiffe de Bafilicis ejectos teftatur jdem Scriptor. De Neftorii fuperbia & ufurpata poteftate fcribit ad Sanctum Celeftinum Pontificem Sanctus Cyrillus: Faftu tumens, infidiifque ac fedis potentia L.1,Conc. fretus, effecturum fe arbitratur, ut & nos ipfi Ephef. & reliqui omnes fuæ fententiæ fubfcribamus Et C.14. in litteris ad Clerum Conftantinopolitanum: Rerum noftrarum judicem fore se sperat. A Ro: Cap. 12. mano Celestini Pontificis adversùs fe ac errorem fuum judicio appellarat, generalem Synodum à Theodofio Augufto impetrarat, atque ita Pontificis auctoritate fufpenfa fperarat tanquam fecundus Ecclefiæ Epifcopus & trium Dioecefeon Patriarcha effe Synodi, non præfes, fed tyrannus, agere ex arbitrio in Cyrillum & ejus fibi adverfantes collegas, atque ita omnem Ephefin. C.30. omnem fub cœlo Ecclefiam feducere à Chrifto ad fuum judaicum errorem: Ob Principem Neftorio faventem non fuit fine metu Cyrillus, ideoque fefe quafi ad martyrium parabat . Neftorius itaque in Epifcopatus fui exor dio mox in Diccefin Afiaticam legavit Antonium & Jacobum Ecclefiæ fuæ Presbyteros, omnem iftic Quartodecimanum ad Ecclefiæ fidem & communionem coacturos. Dedit illis & fidei profeffionem exigendam à redeuntibus, nequaquam illam, quam Novatianenfibus præfcripfit Nicænus Canon, non item Nicænum aut Conftantinopolitanum Symbolum, fed aliud novum, à fuis Presbyteris Photio & Anaftafio, totius hujus mali auctore, compofitum, in quo omne fuum virus expreffit, unaque memoratam fuperiùs blafphemiam in Sriritum fanctum, quòd nempe non à Filio, aut per Filium procedat, fed à folo Patre. Ipfum non folis redeuntibus hæreticis atque fchifmaticis, fed & gentilibus ad fidem venientibus tradi juffit contra omnium fub coelo Ecclefiarum morem & legem, quæ Catechumenis femper tradidere Apoftolicum, Nicænum, aut Conftantinopolitanum, atque ita & hos & illos fecit non veros Chriftianos, fed Semi-Judæos Neftorianos. Hæc Ephefine Synodo datis libellis queftus eft & medelam expoftulavit Charifius, Ecclefiæ Philadelphienfis in Lydia Presbyter atque economus, obtinuitque Canonem præfentem. Hic eft ille famofiffimus Canon, in quo Græci hodie fchifmatici caufam fuam principaliter fundant, & nequaquam fefe, fed nos Latinos dicunt effe fchifmaticos, Canonum prævaricatores, anathematizatos, quorum communio contagiofa fit in omnem, qui fefe ab ejufmodi hominibus, eorumque altaribus & Sacramentis non fepararit. Ajunt nos contra hujus Canonis præfcriptum addidiffe Nicæno Symbolo vocem, Filioque, ac proinde cum Romano noftro Papa & omnibus Epifcopis effe ab eodem Canone damnatos. Hic quippe Canon ab illo Sardicenfi, quem in fynodalibus ad Ecclefiam Antiochenam litteris refert Sanctus Athanafius, differt longè plurimum: Ille novum dumtaxat condi Symbolum & deferi Nicænum, hic Nicæno quidquam addi aut demi vetat, etiam unicam folummodo vocem. - Ita illum intellexit Joannes Patriarcha Antiochenus in litteris fynodalibus, per Paulum Epifcopum Emifenum miffis, quibus cum Santo Cyrillo ac ejus Synodo inivit pacem. Plenam de Domini incarnatione fidem, ipfamque vocem, Deipara, profitetur, attamen non 1.3.Conc. additamenti loco, fed confirmationis fpecie, fidei Nicænæ nihil adjiciens, quòd illa ad omnem pietatis cognitionem, omnifque hæretice prave doctrine depulfionem abundè fat esse fit ab hoc Canone declarata. Et Joanni per eundem Paulum refpondet Sanctus Cyrillus: Nullo modo patimur ut ab aliquo fides illa, five fidei Symbolum concutiatur quod à fanctis quondam Patribus Nicænis editum eft. Neque enim aut nobis aut ulli omninò alteri vel unam voculam ibi pofi tam immutare, aut unam etiam fyllabam præterire permittimus. Cyrillus Alexandrinus & Joannes ... Canones Conc. Ephef. Tom. I. Cap. 34. Patriarcha Antiochenus in Ephefina Synodo gra viter diffenferant, & dudum hic illum de Apollinarii, ille hunc de Neftorii lepra diffamarat, tandemque à Theodofio Augufto juffi funt in gratiam redire. Hinc alter alteri fuam de Dominica incarnatione fidem largius ex pofuit, adverfis erroribus abjuratis. Neque id erat contra Canonem præfentem, qui ipfi fo lùm Symbolo quid inferi aut detrahi vetat : Extra illud à fufpectis catholicis, redeuntibus hæreticis, novis Epifcopis, aliifque id genus, fpecialem fidei profeffionem & profeffionis præfcriptam formulam exigere femper in Ecclefia licuit, femperque licebit, uti tradunt Sanctus Cyrillus in litteris ad Acacium Melitinæ Epifcopum, perpetuaque Ecclefiæ praxis, & in Florentina Synodo & Græci & Latini funt unanimiter profeffi. Nihilominus & in Cyrillum & in Joannem nata eft æmulorum calumnia, quòd pacis fuco palmarem Ephefinum Canonem ipfi auctores non tantùm prævaricati effent, fed & exufflaffent. Hifce convitiatoribus ambo occurrunt, oftendentes à fe neque conditum aut admiffum novum Symbolum, neque veteri Nicæno infertum ullum additamentum; fed editam dumtaxat fatisfactoriam atque expurgatoriam fidei profeffionem, qua toti mundo demonftrarent sese ab omni huc ufque gravante fufpicione immunes. Elegantiffimè & largiffimè id profequitur Cyrillus in laudata & omninò videnda Epiftola ad Cap. 35. Acacium Militinenfem. Act. 1. Hinc patet, quid fibi velit Archimandrita atque Herefiarcha Eutyches, Ephefino latroeinio querens de Sancto Flaviano Epifcopo fuo Conftantinopolitano, ejufque Synodo, quæ ipfum de hærefi damnarat: Et cùm juffus Concil. effem per meipfum confeffionem fidei dicere, & Chalced. dixiffem fapere ficut trecenti decem & odo Patres, qui Nicea fanxerunt, & quæ in Ephefo fandta Synodus confirmavit, exigebat Flavianus me aliqua alia, præter quæ expofita funt in Nicea & Ephefo priùs, dicere: Ego verò timens prævaricari prolatam definitionem à fancta Synodo, quæ hic Dei voluntate priùs congregata eft, & ea, quæ definita erant de fide à fanctis Patribus, qui in Nicæa convenerant, rogabam innotefcere fando veftro Concilio. Eutycheti affiduè debuccinanti Nicænum Symbolum, & virus fuum verbis ejus coaptanti, fpecialem profeffionis & abjurationis formulam præfcripfit Flavianus, at verfutus hærefiarcha provocavit ad hunc Canonem, fanctumque Flavianum accufat de ejus prævaricatione. Concil. Hinc & Diofcorus Patriarcha Alexandrinus, hærefiarchæ fautor, & latrocinii Præfes, eundem Canonem innovavit, Eutychetem damnatum abfolvit, Flavianum autem tanquam Canonis prævaricatorem damnavit. Innovando Canoni Thalaffius Cæfareæenfium in Cappadocia Primas ita eft fuffragatus: Tenere omninò ne- Chalced. ceffarium eft fine aliquo additamento aut detrimen- Act. 1. to Nicænam fidem, idque ob noftrum Canonem: Quia hæc fimiliter nocere folent Regulæ pietatis. Et Julianus Coenfis Epifcopus ac Sancti Leonis Papa Vicarius: Hæc tenet Apoftolica Se des. At verò Sancti Flaviani damnationi Hilarus Romanæ Ecclefiæ Diaconus & Legatus conftanD dd 2 |