132 orbe obfervantur, dantur intelligi vel ab Apoftolis, || Sed tunc quamvis Dominico die folita illis jejunia non vel à plenariis Conciliis Commendata atque Statuta retineri. At verò Dominicæ diei lætitia femper fuit fervata per omnem Ecclefiam. Et non eft à generali aliqua Synodo. Igitur eft ab ipfis Apoftolis. Et apud fanctum Epiphanium Apoftolica Conftitutio habet: Qui afflixerit animam fuam DoHæref. 70.c.11 minica die, maledictus eft Deo. Iftæ Apoftolicæ fuissent, non erat tamen Ecclefiæ tam infignis offen- Conftitutiones funt diverfæ ab iftis, quas fub Romani Clementis nomine habemus hodie; ac de C. c. ipfis Epiphanius adjungit: Qui Liber, tametfi dubiæ apud nonnullos fidei fit, non eft tamen improbandus. Et ita femper tenuit Orientalis Ecclefia, que inter Apoftolicos Canones admifit & hunc: Si Can.66. quis Clericus inventus fuerit die Dominico jejunare, deponatur: fi autem Laicus, fegregetur. Quidam potenter urgent verba fancti Martyris Ignatii in Epiftola ad Philippenfes Quarta & fexa Feria jejunate, reliqua Pauperibus porrigentes. Quicumque Dominicum vel Sabbathum jejunaverit, præter unum Sabbathum Pafcha, ipfe eft Chrifti interfeHor. Ex his Affertionem noftram cenfent firmifquifquis die Dominico jejunabat, erat de Manifimam. Aft refpondeo Verba ifta effe intertexta à noviculis Græcis, Sabbathi jejunium adversùs Latinos damnantibus: Nequaquam effe fancti Ignatii. Hujus authenticis Scriptis effe admodùm multa intertexta, eft omni prudenti Lectori mabifeftum. Et infigniter demonftravit eruditus Jacobus Ufferius, in Anglicano fchifmate ArchiEpifcopus Armachanus. Interim noftra Affertio permanet firma. chæifmo fufpectus graviffimè, imò quafi convi- A fancto Hieronymo, ac præfertim à Priscil- Secunda quæftio eft, an Manichæus cœperit to Sermone de Quadragefima Magnus Papa Leo: Cap. 5. re bis impii, bis propbani funt, qui jejunium fuum, dionis Chrifti. Quod utique ideo faciunt, quia 133 Etiam octavus decimus Canon Synodi Gangrenfis ftatuit:Si quis tanquam hoc continentię convenire judicans, die Dominico jejunaverit, aut in ejufdem diei contemptum, anathema fit. Statuit adversùs Euftatium Sebaftienfem Epifcopum, primæ Armenia Metropolitam, de quo Hermias ZozoLib. 3. menus: Eustatius dicitur præ nimès exquifita Difcicap. 13. plinæ norma ad abfurdas. Obfervationes dilapfus effe, eafque à Legibus Ecclefiafticis penitùs difcrepan-vefci penitùs abhorrefcunt, fi fortè natura faftidiente Lib. 2. tes. Et inter ipfas ponit & hunc Articulum: cap. 33. Quod diebus Dominicis jejunent. Clariùs loquitur judicantes contemnunt, præfertim fi in cæteris Ope- Socrates: Euftatius docuit præfcripta jejunia aver- Quarta quæftio est: An Primitiva Disciplina' res cæpiffe apud omnes effe fcandalofiffimum, at- ftianus 134 Bianus die Dominico jejunare cogatur, ficut etiam | | fefto. Quorundam tunc jejunandi votum videtur profcribendum & exfufflandum. Hac de re lud in Actibus Apoftolorum invenimus, in naufra, qua- infigniter fcribit ad vigefimum nonum Magni gii periculo, ubi & ipfe Apoftolus navigabat Bafilii Canonem Theodorus Balfamon: Cùm quituordecim diebus, ac per hoc duobus Dominicis jejudam Nobilis tertio die hebdomadæ dixiffet Potenti & natum; nullo modo dubitare debemus Dominicum Sancto Imperatori noftro, se non debere carnes codiem, quando non plures dies fine ulla refectione continuandi voventur, inter jejuniorum dies non effe po-medere, quamvis feftum effet Nativitatis Chrifti & nendum.Hec facultas non habebat locum,nifi dum quis ultra hebdomadam fine omni cibo ac refe &tione jejunabat.Et debet effe Jejunium ultra hebdomadam. Hinc Apoftolico vulgari Canoni, qui|fter Imperator Synodaliter interrogari, an fit Cano& Dominicum & Sabbathum jejunari vetat, Conftantinus Harmenopulus in fua Epitome deditfum, quod eft Pafchale, incelebratum dimittere. Et Tit. 3. hoc Scholium: Nifi fortè quodam exercendi fui cau fa, dies acto, verbi gratia, vel decem jejunante, neceffariò diebus iftis & Sabbathum, atque Dominicus comprehenfi fuerint. Notanda funt & Auguftini Verba, quibus fuprà dixit Dominici Jejunium poft exortos præfertim Manichæos capiffe fætere, ac effe horrori. Affirmat antea ex pluribus caufis fuiffe permiffum. Quæftio quinta eft: An ifte Prohibitionis rigor etiamnùm hodiè perfeveret? Refpondeo adhuc viguiffe Sæculo nono. Lucet ex fecunda AquifLib. 1. granenfi Synodo : Jejunium diebus Dominicis tenecap.3. re&Canonica interdicit Auctoritas, & RefurreC. 18. &ionis Dominice tanta Solemnitas. Etiamnum ad من Dei noftri, quod juraffet tertias Ferias omnium anni hebdomadum à carnibus abftinere in honorem venerabilis Præcurforis, ftatuit à Deo coronatus no nicum hoc Jusjurandum fervari, & Dominicum fe facta interrogatione fanctiffimus ille Patriarcha Dominus Lucas cum Synodo, quæ aderat, cum dixiffet bonum effe omni tempore jejunare, fubjunxit non oportere hoc Jusjurandum Domino ac Deo noftro præferre. Si enim Apoftolici Canones puniunt eum, qui in quovis Sabbatho vel die Dominico genu-fledit, vel jejunat; Multò magis punietur, qui in Pafchali Chrifti fefto jejunat, ne Jusjurandum à fe voluntariè fufceptum contemnatur. Et Nobili Domino carnibus vefci permifit. Et hanc Decifionem etiamnum hodie Græci fervant: Et nos Latini deberemus fervare. Porrò Conftantinus Harmenopulus præfenti Canoni dat hoc compendium : Feria quarta & in Parafceve jejunandum eft. Illa quidem propter Proditionis adversùs Chriftum confi fionem. Dominicus verò dies hilariter celebrandus propter Refurrectionem Domini. Omittit tertiam Canonis partem: In qua nec genua quidem fledere accepimus. Scholion & ego differam in Canones Nicænos. Alia Sancti Petri Synodi. A Liam fancti Petri in hac Synodo Actionem laudat in fecunda contra Arianos Disputatione fanctus Athanafius: Meletius ejectus à Petro, hodie iftam diem adeò veneratur omnis Latina Epifcopo & Martyre, fuos qui ipfum fequebantur, non Chriftianos poftea, fed Meletianos denominavit. Et in fecunda Apologia: Petrus apud nos ante perfecutionem Epifcopus in perfecutione Martyr declaratus, Meletium Epifcopum Egypti nominatum, multis convictum criminibus, & imprimis, quod Idolis Sacrificaffet in communi Epifcoporum Synodo depofuit. Meletius autem non ad aliam Synodum confugit, neque eorum fuccefforibus fe ftuduit purgare, fed Schifma fecit, adeò ut illius Sectatores etiam nunc pro Chriftianis Meletiani vocitentur, ac jam tunc in Epifcopos convitia dicere incepit, & primò Petrum, deinde ejus fuccefforem Achillam calumniatus eft, & poft Achillam Alexandrum. Notanda funt Verba: In communi Epifcoporum Synodo. Laudant Synodum totius Diœcefeos. Etenim Meletius erat Metropolita, ideoque degradari non potuit, nifi per Patriarchalem Synodum. Hujus celebrate annum fanctus Athanafius edicit in prima Oratione, contra Arianos: Erat jam pridem malitia & calumnia Meletianorum omnibus nota nec impietas Arianorum Deoque infefta Hærefis ufquam obfcura fuit. Neque enim parùm temporis interceffit. Nam illi abhinc ante quinquagefimum quintum annum Schifmatici facti funt, ifti verò ante trigefimum fextum Hæretici declarati, & ab Ec Ecclefia fubmoti, idque Judicio Synodi Univerfalis. Nycæna Synodus celebrata fuit fub Confulatu Paulini & Juliani, Chrifti Domini nati anno 325. adeoque iftam Orationem Athanafius fcripfit ejufdem Domini anno 361. Proinde hæc fancti Petri Synodus fuit acta anno trecentefimo fexto. Erat tertius perfecutionis annus, quo Galerius Maximianus Maximinum ac Severum evexit in Cæfares. Annus proximus poft dimiffum à Diocletiano ac Herculeo Maximiano Imperium, annus ipfiffimus, quo fanctus Petrus emifit jam expofitos Canones. Quare & ifti funt omninò Synodales, & hæc in Meletium Sententia eft omninò Actio iftius Synodi. Hinc item lucet, quod Dionyfius Petavius ac Jofephus Juftus Scaliger rectè dicant Diocletiani Perfecutionem cœpiffe quarto anno quarti fæculi. Adductum fancti Athanafii teftimonium eft irrefragabile ac peremptorium. Hujus Synodalis Actionis meminit etiam Socrates. Affirmat Arium à fancto Patriarcha Alexandro fuiffe degradatum, atque profequitur: Lib. 1. Commifcebantur Arianis Meletiani, qui non multò cap.3. ante fuerant ab Ecclefia fegregati. Sed cujus gene 135 Alexandrino Diaconus ordinatus eft: Etrursùs ab eodem Ecclefia ejectus. Quandoquidem cùm Petrus Fautores abdicaffet Meletii, & ejus Baptifmum improbaffet, bic Arius in res à Petro geftas graviter invectus eft, & quiefcere nullo modo potuit. Quid in Meletii Baptifmate fanctus Petrus improbarit, eft fupra expofitum. Interim hinc difcimus, quod fanctus Petrus hac in Synodo non folum Meletium degradaverit, fed & ejus in lapfu Collegas. Nifi forfan Zozomenus per Fautores intelligat Sectatores Schifmatis, & id fit factum in alia Synodo. Acita, & quidem rectè cenfuit Hincmarus Metropolita Remenfis. Etenim in Inftrumento quo tertiæ Sveffionenfis Synodi Epifcopis adversùm ordinatos à fuo Anteceffore Ebbone Clericos exhibuit, Nicænæ Synodi adversùs Meletium ac ipfius Ordinationes Judicium exponit, atque profequitur: Meletius, ut in veraci ac recipienda Hiftoria legimus, unius Civitatis Ægyptiorum Epifcopus, fub Petro Alexandrine Civitatis Archi-Epifcopo, qui fufcepit Diocletiano Imperante Martyrium, depofitus eft, & propter alias multas. caufas, & maximè quia in perfecutione, Fide nega ta, facrificaverat. Ergo damnatus habuit multos sequaces,& Hærefiarches factus eft eorum, qui hactenus, ab eo in Ægypto Meletiani vocantur, nullam juftitia fatisfactionem habens, cur remanferit ab Ecclefia feparatus. Palàm affirmat hos Sequaces poftea damnationem accepiffe, ideoque in hac præfenti Synodo non potuiffe damnari. Proinde fanctus Petrus Meletium bis damnavit. Semel in præfenti Synodo ob Lapfum: Haud dubiè cum aliis adhuc ejufdem lepræ fociis Epifcopis & Clericis. Deinde, ob conflatum Schifma, collectos Gregales, ac invafas Patriarchales ordinationes. Hęc videntur fuiffe alia illius crimina. Et ifta fuit fecunda. fancti Petri Synodus. Porrò dum audis fanctum Petrum effe fub Diocletiano affectum Martyrio, fub Maximino. Dudum poft dimiffum à Diocletiano Imperium. Dicitur ergo fub Diocletiano paffus, quia ifta Perfecutio fuit à Diocletiano inchoata, & per ejus Beneficiarios Succeffores continuata ad decennium. ris fuerint ifti, dicendum arbitror. Meletius Civitatis cujufdam in Egypto Epifcopus à Petro Alexandrie Epifcopo, qui regnante Diocletiano mortem obierat Martyrio, cùm multis aliis de caufis, tum maximè, quod tempore perfecutionis Fidem inficiatus, Idolis immolaverat, Epifcopatus munere eft abdicatus. Qui cum effet abdicatus, & complures haberet qui erant ipfius Dicto audientes, illis, qui ab allo ufque tempore ad hodiernum diem in Ægypto Meletiani vocantur, Ducem Hærefis fe præbuit: Et cum nullam juftam excufationem aut caufam adferre poffet, cur fe ab Ecclefia feparaffet, verbo tantummodò affirmavit fibi effe factam injuriam. Et Petrum maledictis figere, & convitiis lacerare cæpit. Verùm ut primùm Petrus per Martyrium, perfecu-intellige cum moderamine; Etenim ille paffus eft tione fæviente mortem oppetierat, probra fua & contumelias in Achillam, qui Petro in illo Epifcopatu fuccedebat, tranftulit: Ac poftea in Alexandrum, qui mortuo Achilla eum dignitatis gradum adeptus eft. Ac dum ht in hoc diffidio & diffentione verfabantur, interea Quæftio de Ario habetur. Meletius cum fuis Ario fubfidio fuit, & unà cum illo contra Epifcopum confpiravit. In Ecclefiaftica Hiftoria fcribit etiam Theodoretus: Meletius cap.9. qui non multò ante tempus, quo infanus Arii error captus eft, Epifcopus delectus fuerat: quique poAtea ob quafdam nefarias opiniones à fanctiffimo Petro Epifcopo Alexandrino, cui corona fuit donata Martyrii, refutatus erat, & Episcopatu abdicatus. Voces, nefarias opiniones, videntur importare Hærefim. At non important. Etenim in quarto Hæreticarum Fabularum Libro fcribit idem Theodoretus: Meletius novam Hærefim non inchoavit, eadem enim cum Ecclefia fenfit, fed ambitionis morbo laboravit. Et iterum: Meletius pietatis Dogmatum nihil innovavit. Etiam Nicæna Synodus, fanctus Athanafius, ac alii antiqui Patres ipfum de nulla notant Hærefi. Ejus nefarias opiniones ignoro. Etiam Hermias Zozomenus expoLib. 1. nit Arii turbas, atque profequitur. Harum difpucap. 14. tationum auctor fuit Arius, Ecclefie Alexandrine Lib. I. Presbyter, qui Meletio res novas molienti adjumento fuit. Cujus partes cùm deferuiffet, à Petro Epifcopo Ex adductis Hermia Zozomeni verbis colligimus & duas alias fancti Petri Synodos: Arius, cum Meletii partes deferviffet, à Petro Diaconus ordinatus eft. Et rurfus ab eodem Ecclefia ejectus. Hanc pofteriorem Synodum laudat in fecunda Apologia etiam fanctus Athanafius: Meletiani, qui à Petro unà cum Arianis ejecti fuere, ita infidias inter fe partiti funt in Tyria Synodo, ut ifti accufationem, illi judicandi officium fibi vendicaverint. An vox, Unà, temporis fimultatem, an verò folum diverfo tempore factæ damnationis confortium importet, non poffum edicere. Primum apparet verius. Etenim non propter patratas in Deum Verbum blafpheinias, nec ob aliam Hærefim damnatus tunc fuit Arius; fed ob folam fequelam Meletiani Schifmatis. Suas ille blafphemias non evomuit, nifi fub Epifcopatu fancti Alexandri. Lucet ex illis, quæ fanctus Athanafius fcribit in vita fancti Antonii: Antonius quondam fedebat quafi raptus extra fefe, multumque contemplationi vacabat cum fufpiriis. Deindè, hora elapfa integra, converfus ad illos, qui cum ipfo erant, ingemifcebat, tremenfque orabat, fexis gent 136 genibus perquàm diù. Et cum flens furgeret fenex, tremefacti Fratres, & metu valde perculfi, rogabant ut rem patefaceret, tam moleftè, ut invitus tandem dixerit, graviterque gemuerit. Hæc autem erant ejus verba: Filii, præftaret priùs emori, quàm Vifa eventum fortirentur. Illis iterum urgensibus, plorans, inquit: Ira Divina Ecclefiam invadet, & hæc illis tradetur Viris, qui à Feris rationis expertibus nihil different. Vidi enim Menfam Domini, & Mulos ftare circumcirca, atque ita calcibus petere interiora, quafi beftiis confusè Saltantibus calcitratus fierent. Senfiftis planè quàm fufpirarim; audivi enim vocem, quæ dixit: Altare meum fiet execrabile. Hec Senex vidit, & biennio poft Arianorum ifta quæ adhuc durat, Incurfio HæSubfecuta eft, Ecclefiarumque direptio. Sola Herefis, non ejus Auctor aut Qualitas fuere revelata S. Antonio: Quod nempè necdum insaniret Arius. Hinc Divina Bonitas ipfum noluit ante Lapfum infamare. Etenim fancto Petro, dum damnavit Arium, divinitùs interdicta fuit ejus Abfolutio, prædictaque ejus in Ecclefiam futura violentia; at modus non fuit revelatus. Dominus dumtaxat apparuit in vefte difciffa & dixit: Arius veftem meam, quæ eft Ecclefia, dilaceravit. Hoc eft, dilacerabit. Porrò hæc Arii Damnatio, atque extra Ecclefiam Ejectio facta non fuit in prima ipfius Meletii, nec item in prima Meletianorum damnatione: Cùm enim partes Meletii deferuiffet; à fancto Petro abfolutus fuit, reparatus, ac promotus in Diaconum. Et deinde ob Relapfum ad Meletium fuit denuò fingulariter & citrà reparationis fpem damnatus. Lucet ex damnationis formula, quam nobis fervavit, & fuo erudito adversùm Neftorianos ac Eutychianos Operi bis inferuit fanctus, per Jacobum Gretzerum puCap. 5. blicatus, Anaftafius Sinaita: Arius & in hoc feculo, & in futuro à Dei Filii JESU CHRISTI Cap. 8. gloria feparatus eft & fegregatus. Arius & in præfenti & in futuro fæculo feparatus fit à Filio Dei. Eft dumtaxat Sententiæ Conclufio. Et fancto Anaftafio omnis Ecclefia debet fummas gratias. Utinam omnem Sententiam nobis cuftodiffet; multa nos docuiffet. Verùm Divina Providentia vult à nobis multa ignorari. Horrendam Sententiam exponunt in Conftantinopolitana Mennæ Patriarchæ Synodo plures Epifcopi, adversùs Severum Antiochiæ Patriarcham & ejus Eutychianam factionem exclamantes: Alienos ipfos notamus ab omni nomine Chriftiano. Sint ergo Anathema à Patre, & Filio, & Spiritu Sanlo, in cœlo, & in terra, & in hoc fæculo, & in futuro. Non eft fimplex Damnatio; fed perpetua projectio ab omni Chriftiano nomine. Eadem de re fcribit in fpectantibus ad Etymologiarum Libros Fragmentis fanctus Ifidorus Archi-Epifcopus Hifpalenfis: Anathema est Proditio. Maranatha, Dominus nofter venit. Anathema Maranatha ficut quidam dicunt, proditio in adventum Domini. Eft per ipfum Apoftolum inftituta Damnationis fpecies, & omninò facienda eft Synodaliter. Etenim licet Clericum fuum damnare potuerit folus Epifcopus, dum tamen id ob Hærefim aut Schifma fieret, folebat non fieri nifi Synodaliter. Et fanctus Athanafius affirmat tunc non folum Arium, fed etiam Aria nos fuiffe cum Meletianis ejectos. Arius videtur ex tunc habuiffe Arianos, atque in Meletiano fchifmate fuiffe non dumtaxat Dux, fed & Auetor nefcio cujus novæ fcabiei. Et hæc damnari non potuit, nifi per Synodum. Hæc igitur fuit tertia fancti Petri Synodus. Quin immò fi Arius per Synodum fuerit etiam reparatus, fuit quarta. Et de ipfa fcribit antiqua, per Abrahamum Ecchellenfem ex Arabico in Latinum translata, Alexandrinorum Patriarcharum Hiftoria: Petrus Arium communione privavit juffu Dei. E Alia Sancti Petri Acta. Adem Hiftoria addit: Hic eft Petrus, cut Antiochena illa Mulier Filios fuos adduxit, ut eos baptizaret, concrevitque aqua Baptifmalis, ut minimè illos Patriarcha baptizare potuerit. Qua de re diligenter difquifivit à Matre ipforum caufam. Que ait illi: Mare concitatum eft tempeftatibus, & jamjam naufragii periculum nobis aderat. Eductis tunc uberibus confignavi cos fanguine, & aqua maris baptizavi. Ait illi Patriarcha: Benè baptizati funt Fide tua. Simile Miraculum refert Socrates homo Novatianenfis, Pauli, qui Conftantinopolitanam fuæ Secta rexit Synagogam, virtutes exponens, atque profequitur: Judæus quidam ve. Lib. 7. terator, Chriftianam Fidem fimulans, fæpius bapti- cap. 17. zatus fuit: Per quam fallaciam mult as corrafit pecunias. Poftquam autem multos ex variis Sectis bomines; Arianorum enim ac Macedonianorum Baptifmum receperat, dolo ludificatus, non habebat ampliùs, quibus imponeret. Tandem ad Paulum Nova tianorum Epifcopum venit. Jejunia ac alia præparamenta Judæo per Paulum impofita edifferit, atque profequitur: Cumque veftem fplendidam pro illo emiffet, & Baptifterii alveum aqua impleri jussisfet, Judæum eò deduxit, ut illi Baptismum impartiret. Verùm aqua univerfa, Divina quadam virtute, eft fubitò exhaufta. Ac cum neque Epifcopus, neque alii qui aderant accuratè confiderarent, qua ratione id accidiffet; fed aquam per foramen, quod in imo alveo fuit, per quod etiam aliàs aquam folebant educere, effluxiffe exiftimarent, Baptifterii alveum de integro, undique foraminibus in co firmè obturatis, diligenter implent. Ac cùm Judæus effet fecundò ad Baptifterii alveum deductus, aqua rursùm penitùs evanuit. Itaque tum Paulus, inquit, ò homo, aut Veteratoris partes agis, aut Baptifmum ignorans recepifti. Quarè ubi ob Miraculum à multis cò concurfum erat, fortè quidam Judæum de facie novit, eumque ab Attico Conftantinopolitanæ Ecclefiæ Orthodoxo Epifcopo, baptizatum viderat. Hoc Miraculum per Paulum Novatianorum Epifcopum fuit editum. Non per Paulum, fed à folo Domino Deo fuit editum, non ad honoranda Pauli merita, fed ad Anabaptifmi iniquitatem demonftrandam. Simile ex alia caufa Exemplum refert in fecundo Collectaneorum Libro Theodorus Le&tor: Deuterius Arianorum Conftantinopoli Epifcopus, cum Barbam quendam baptizaret, reprobata & corrupta Dominica Traditione, aufus eft inter baptizandum dicere: baptizatur Barbas in nomine Patris per Filium in Spiritu Sancto. Quo dicto, aqua in Colymbethra evanuit, Barbas verò arrepta fuga |