132

orbe obfervantur, dantur intelligi vel ab Apoftolis, || Sed tunc quamvis Dominico die folita illis jejunia non

vel à plenariis Conciliis Commendata atque Statuta retineri. At verò Dominicæ diei lætitia femper fuit fervata per omnem Ecclefiam. Et non eft à generali aliqua Synodo. Igitur eft ab ipfis Apoftolis. Et apud fanctum Epiphanium Apoftolica Conftitutio habet: Qui afflixerit animam fuam DoHæref. 70.c.11 minica die, maledictus eft Deo. Iftæ Apoftolicæ

fuissent, non erat tamen Ecclefiæ tam infignis offen-
fio, fi aliqua tali neceffitate, qualem Apoftolus Pau-
lus babuit, die toto Dominico ufque ad medium no-
dis, vel etiam ufque ad diliculum reficere corpora
non curarent. Nunc verò pofteaquam Hæretici, ma-
ximè impiiffimi Manichæi, jejunia diei Dominici non
aliqua neceffitate occurrente peragere, fed quafi Sa-
cra Solemnitate ftatuta dogmatizare cœperunt, & in-
notuerunt populis Chriftianis; profectò nec tali necef-
fitate, qualem Apoftolus habuit, exiftimo faciendum
effe, quod fecit: Ne majus malum incurratur in scan-
dalo, quam bonum percipiatur ex Verbo. Affirmat
Apoftolos diebus Dominicis jejunare non confue-
viffe; Verùm an talem tulerint Legem, non ex-
primit. Videtur hoc de articulo dubitaffe. Quid-
quid fit, affirmat iftud jejunium à Manichæorum
tempore fuiffe adeò exofum cunctis Fidelibus, ut
nulla penitùs ex caufa licuerit. Præfertim ratione
fcandali. Hinc uti quifquis utramque Euchariftię
fpeciem non fumebat publicè in Ecclefia, ita &

Conftitutiones funt diverfæ ab iftis, quas fub Romani Clementis nomine habemus hodie; ac de C. c. ipfis Epiphanius adjungit: Qui Liber, tametfi dubiæ apud nonnullos fidei fit, non eft tamen improbandus. Et ita femper tenuit Orientalis Ecclefia, que inter Apoftolicos Canones admifit & hunc: Si Can.66. quis Clericus inventus fuerit die Dominico jejunare, deponatur: fi autem Laicus, fegregetur. Quidam potenter urgent verba fancti Martyris Ignatii in Epiftola ad Philippenfes Quarta & fexa Feria jejunate, reliqua Pauperibus porrigentes. Quicumque Dominicum vel Sabbathum jejunaverit, præter unum Sabbathum Pafcha, ipfe eft Chrifti interfeHor. Ex his Affertionem noftram cenfent firmifquifquis die Dominico jejunabat, erat de Manifimam. Aft refpondeo Verba ifta effe intertexta à noviculis Græcis, Sabbathi jejunium adversùs Latinos damnantibus: Nequaquam effe fancti Ignatii. Hujus authenticis Scriptis effe admodùm multa intertexta, eft omni prudenti Lectori mabifeftum. Et infigniter demonftravit eruditus Jacobus Ufferius, in Anglicano fchifmate ArchiEpifcopus Armachanus. Interim noftra Affertio permanet firma.

chæifmo fufpectus graviffimè, imò quafi convi-
tus. Quomodo hodie apud nos quifquis in Qua-
dragefima aut aliis vetitis diebus carnes edit, eft
fufpectus graviffimè, & convictus de Lutheranif-
mo, aut Calvinismo: Et fanctus Hieronymus
per omnia confonat fancto Auguftino. Etenim
affirmat fanctum Paulum in ifta Dominica ideò
jejunaffe, quod Spiritualis Cibus effet præferen-
dus Corporali.

A fancto Hieronymo, ac præfertim à Priscil-
lianiftis ad adductum ex Apoftolicis Actis tefti-
monium infigniter refpondit in Literis ad Cafula-
num Presbyterum fanctus Auguftinus Aut ergo
fanctus Paulus Apoftolus, & Fideles Troani
poft peractum diem Sabbathi, noctis initio fuerant
congregati, quæ utique nox jam ad diem Domini-
cum, hoc eft, ad unam Sabbathi pertinebat: Et ita
eadem nocte fracturus Panem, ficut frangitur in Sa-
cramento Corporis Chrifti, produxit fermonem ufque
ad medium noctis, ut poft Sacramenta celebrata,
rurfus ufque ad diluculum alloquens congregatos,
quoniam multum feftinabat, ut lucefcente proficifcere-
tur Dominico die. Aut certè fi in una Sabbathi non per
noctem, fed per diem hora Dominici fuerant congre-
gati, eo ipfo, quod dictum eft, Paulus difputabat
cum illis exiturus alia die, expreffa eft caufa produ-
cendi fermonis Quia fuerat exiturus, & eos fuffi-fuerint jejunare. Uno enim perverfitatis fuæ ope-
cienter inflruere cupiebat. Non ergo Solemniter die
Dominico jejunabant, fed neceffarius fermo, qui ftu-
dii ferventiffimi audiebatur ardore, reficiendi corpo
ris caufa interrumpendus effe non vifus eft profectu-
ro Apoftolo, qui cos, propter alios fuos ufquequaque
difcurfus, vel aliàs nunquam vel rariffimè visitabat,
præfertim quia tunc ex illis terris, ficut confequen-
tia docent, ita difceffurus erat, ut jam non effet eos
in carne vifurus. Ac per boc magis oftenditur Domi-
nicis diebus folita illis non fuisse jejunia, quia ne hoc
crederetur, curavit Scriptor Libri caufam producen-
di fermonis exponere: Ut fciremus, fi aliqua necef
fitas oriatur, urgentiori Adlioni non esse prandium
præferendum: Quamvis ab iftis avidissimè audienti-
bus, & ipfum Fontem cogitantibus profecturum, at-
que ideò magna fiti, non aquæ, fed Verbi fine Satie-
tate quidquid influebat haurientibus, non tantum
garnale prandium, verùm etiam cœna contempta eft.

Secunda quæftio eft, an Manichæus cœperit
primus iftam lætitiæ Legem prævaricari. Et qua
de caufa? Refpondeo fuiffe primum. Etenim
quod aut Simon Magus, aut Valentinus, aut
Marcion, aut ex ipforum fœce quis veræ in Do-
mino Carnis ac Refurrectionis inficiator iftud at-
tentarit, nullum affirmat Authenticum Tefti-
monium, nulla memoria. Et fanctus Augufti-
nus iftius impietatis Exordium difertè adfcribit
Manichæo. Ejus fundamentum exponit in quar-

to Sermone de Quadragefima Magnus Papa Leo: Cap. 5.
Nulla vos contagionis hujus afpergat impietas,
qui fua maximè obfervantia polluuntur, fervientes
Creaturæ potiùs, quàm Creatori, & Luminaribus
Cali ftultam abftinentiam devoventes, quos nemo
ambigat effe Manichæos, qui in honorem Solis ac
Lune die Dominico & fecunda Feria deprehenfi

re bis impii, bis propbani funt, qui jejunium fuum,
ad Siderum cultum, & ad Refurrectionis Chrifti
inftituere contemptum. Abdicunt enim Sacramen-
to falutis humanæ
Chriftum Dominum no-
Arum, ficut in veritate carnis noftræ denegant
natum ita verè mortuum ac refurrexiffe non cre-
dunt. Et ob hoc Diem falutis ac lætitiæ noftræ fui
Jejunit moerore condemnant. Omnem die Domi-
nico jejunantem Pontifex fancit effe fufpectuin,
immò convictum de Manichæifino. Quod ipfum
fancit de cunctis Sacro-Sancte Euchariftiæ fub
fola panis fpecie Sumptoribus. In Literis ad Thu-
ribium Afturicenfem in Hifpania Epifcopum
fcribit de Prifcillianiftis: Prifcillianifte Nata-
lem Chrifti, quem fecundum fufceptionem veri ho-
minis Catholica Ecclefia veneratur non verè bo- Epist.93.
norant, fed honorare fe fimulant, jejunantes eo- 4
dem die, ficut & die Dominico, qui eft dies Refurre-

dionis Chrifti. Quod utique ideo faciunt, quia
Chriftum Dominum in vera hominis natura natum
effe non credunt, fed per quandam illufionem Often-
tata videri volunt, quæ vera non fuerint. Affir-
mat ipfos Cerdonis, Marcionis, & Manichæi
effe cognatos, atque profequitur: Qui, ficut in
noftro examine detecti atque convicti funt, Domini-
cum diem, quem nobis Salvatoris noftri Resurre-
dio confecravit, exigunt in moerore Jejunii, Solis
reverentia hanc continentiam devoventes
ut per
omnia fint à noftræ Fidei unitate difcordes, & dies,
qui à nobis in lætitia habetur, ab illis in afflictione
ducatur, Addit eos effe inimicos Crucis Christi &
Refurrectionis. Et adversùm illos emanavit fecun-
dus Canon, quem fupra adduxi, Synodi Cæfar-
Auguftanæ.

133
Sandi Patres antiquitùs ftatuerunt. Edicunt hunc
Canonem non effe primum pro edendis carnibus,
fed fuiffe alium longè vetuftiorem. Existimo
fuiffe editum in Manichæos. Etenim hic, quòd
avitam Chriftianæ abftinentiæ fanctitatem nollet
profcribere, non ad carnes edendas compulit,
fed ad fola cum carnibus, feu in carnium jusculo
cocta Olera. Et compulit folos de Manichæo fuf-
pectos. Græci videntur fuiffe rigidiores. Viden-
tur omnem Fidelem compuliffe ad carnes edendas
diebus Dominicis. Attamen exceptis Monachis,
quibus carnes apud ipfos nunquam licuerunt. Ca-
nonis Auctorem ac exordium ignoro. Ex eodem
Principio folemnis, quàm Regi fuo Recefuindo
fecerunt converfi ad Christum Dominum Judæi,
Profeffio habuit hunc Articulum: De fuillis car-
nibus id obfervare promittimus, ut fi eas pro confue-
tudine minimè percipere poterimus, ea tamen, quæ
cum ipfis decocta funt, abfque faftidio & horrore fu-
mamus & comedamus. Eodem de articulo fanxit
Rex Ervigius: De efcis, id eft, de porcinis tantùm
carnibus, id difcreta nec remiffa pietate decernimus ;
ftum Dominum Judæis, de fuillis forfan carnibus
ut quicumque ex illis, utique converfis ad Chri-

Etiam octavus decimus Canon Synodi Gangrenfis ftatuit:Si quis tanquam hoc continentię convenire judicans, die Dominico jejunaverit, aut in ejufdem diei contemptum, anathema fit. Statuit adversùs Euftatium Sebaftienfem Epifcopum, primæ Armenia Metropolitam, de quo Hermias ZozoLib. 3. menus: Eustatius dicitur præ nimès exquifita Difcicap. 13. plinæ norma ad abfurdas. Obfervationes dilapfus effe, eafque à Legibus Ecclefiafticis penitùs difcrepan-vefci penitùs abhorrefcunt, fi fortè natura faftidiente Lib. 2. tes. Et inter ipfas ponit & hunc Articulum: cap. 33. Quod diebus Dominicis jejunent. Clariùs loquitur

judicantes contemnunt, præfertim fi in cæteris Ope-
refugiunt, & non more illo perverfitatis hoc ipfum di-
ribus Chriftianis fimiles habeantur, & Chriftianita-
tis ab eis non defuerit votum, atque omnimode ope-
rationis ftudium: Tunc bi tales, qui Fideles in reli-
quis converfationibus approbantur, pro hac fola reje-

Socrates: Euftatius docuit præfcripta jejunia aver-
fanda, & jejunandum diebus Dominicis. Quibuf-
dam videtur fenfiffe cum Aerio, de quo fanctus
Epiphanius: Aeriani die Dominico jejunare potiùs
affectant, quarta verò & fexta Feria vefcuntur.&ione fuillarum carnium ad jacturam Legis teneri
Verum inter ipfos est multa diftantia: Etenim non poterunt. Quia valdè videtur æquitati contra-
Aerius avitas Jejuniorum Leges voluit eversas, & rium
reductam ex proprio arbitrio jejunandi Liberta-fides, pro fola rejectione unius cibi teneantur nota-
uti quos manifefta operum Chrifti nobilitat
tem, & ad hanc fibi renovandam invafit etiam
Apoftolicam Dominicalis lætitiæ Legem; At
biles. Quibus aliqua harum conditionum de-erat,
verò Eustatius Sacrarum Bafilicarum Loca & Fe-
tenebantur ad præfatam Profeffionem faciendam
ftivos Ecclefiæ dies fprevit, garriens, non refer-
& exequendam. Habes hæc in Vifigotharum Le- Cap. 16.
Codice ad duodecimi Libri fecundum & ter- cap. 7.
re, quo loco oraret quis, aut quo die lætaretur
gum
tium titulum.
aut jejunaret. Noftris Sujecfeldianis præbuit prì-
ma exordia ac fundamenta. Proindè, Euftatius
ac Aerius fuerunt vulpes fola Conclufionis cauda
colligate; Principiorum corpore penitùs diftin-
&tæ atque diverfæ.

Quarta quæftio est: An Primitiva Disciplina'
nullo umquam cafu permiferit jejunari Domini-
cas. Refpondeo in quibufdam cafibus permifis
fe. Palmarem cafum exponit fanctus Auguftinus
in Literis ad Cafulanum Presbyterum.. Affirmat
Græci jam pridem circumferunt & hunc Cano-Dominicæ Jejunium poft exortos Manetis erro-
nem: Si quis carnes & caules die Dominico non co-
medit; fi Clericus eft, deponatur ; fi Laicus eft, ex-
communicetur. Et affirmant effe Apoftolicum.Hinc
tertia eft Quæftio, an hoccè fit verùm? Refpon-
deo non effe: Ita affirmat & antiquus Orthodoxi
Scriptoris adversùm Schifmaticos Græcos Tracta-
tus, olim repertus in Conftantinopolitano Con-
ventu Patrum Prædicatorum. Et certè iftius Ca-
nonis apud antiquiores Latinorum aut Græcorum
Scriptores nulla eft penitùs memoria. Et quod pri-
mis etiam Ecclefiæ fæculis multi per omnem vi-
tam, adeoque & Dominicis diebus abftinuerint à
carne & vino, eft omnibus compertum. Attamen
fecundum Bracarenfe Concilium habet hunc Ca-
Cap.14. nonem: Quicumque in Clero cibo carnium non utun
tur, pro amputanda fufpicione Prifcilliane Hærefis,
vel Olera cocła cum carnibus tantùm præguftare co-
gantur. Quod fi contempferint, fecundum quod de
bis talibus fancti Patres antiquitùs ftatuerunt,necefsè
eft eos pro fufpicione Hærefis hujus excommunicatos,
ab officio omnimodè removeri. Notanda funt verba:

res cæpiffe apud omnes effe fcandalofiffimum, at-
refectione interpofita, ultrà hebdomadam perpetua-
que fubjungit: Nifi fortè aliquis idoneus fit nulla Epift.86
re jejunium ut Jejunio quadraginta dierum
quantùm potuerit, appropinquet; ficut aliquos fe-
ciffe cognovimus. Nam & ad ipfum quadragena-
rium numerum perveniffe quendam ; à Fratribus
fide digniffimis nobis asseveratum eft. Quemadmo-
dum enim veterum Patrum temporibus, Moyfes
& Elias, nihil contrà Sabbathorum prandia fece-
runt, cum diebus quadraginta jejeunaverunt: Ita
qui poterit feptem dies jejunando tranfire, non fibi
ad jejunandum eligit Dominicum diem, fed in iis
eum invenit, quos jejunaturum se vovit plurimos
dies. Jejunium tamen etiam continuatum, fi in heb-
domade folvendum eft, nullo congruentius, quàm
Dominico die folvitur. Si autem poft hebdomadam
corpus reficitur > non utique ad jejunandum dies
Dominicus eligitur; fed in numero, quem voveri
placuit, invenitur. Et infrà. Quidquid tamen
caufa vel neceffitatis exftiterit, cur homo Chri-

ftianus

134

Bianus die Dominico jejunare cogatur, ficut etiam | | fefto. Quorundam tunc jejunandi votum videtur profcribendum & exfufflandum. Hac de re lud in Actibus Apoftolorum invenimus, in naufra, qua- infigniter fcribit ad vigefimum nonum Magni gii periculo, ubi & ipfe Apoftolus navigabat Bafilii Canonem Theodorus Balfamon: Cùm quituordecim diebus, ac per hoc duobus Dominicis jejudam Nobilis tertio die hebdomadæ dixiffet Potenti & natum; nullo modo dubitare debemus Dominicum Sancto Imperatori noftro, se non debere carnes codiem, quando non plures dies fine ulla refectione continuandi voventur, inter jejuniorum dies non effe po-medere, quamvis feftum effet Nativitatis Chrifti & nendum.Hec facultas non habebat locum,nifi dum quis ultra hebdomadam fine omni cibo ac refe &tione jejunabat.Et debet effe Jejunium ultra hebdomadam. Hinc Apoftolico vulgari Canoni, qui|fter Imperator Synodaliter interrogari, an fit Cano& Dominicum & Sabbathum jejunari vetat, Conftantinus Harmenopulus in fua Epitome deditfum, quod eft Pafchale, incelebratum dimittere. Et Tit. 3. hoc Scholium: Nifi fortè quodam exercendi fui cau

fa, dies acto, verbi gratia, vel decem jejunante, neceffariò diebus iftis & Sabbathum, atque Dominicus comprehenfi fuerint. Notanda funt & Auguftini Verba, quibus fuprà dixit Dominici Jejunium poft exortos præfertim Manichæos capiffe fætere, ac effe horrori. Affirmat antea ex pluribus caufis fuiffe permiffum.

Quæftio quinta eft: An ifte Prohibitionis rigor etiamnùm hodiè perfeveret? Refpondeo adhuc viguiffe Sæculo nono. Lucet ex fecunda AquifLib. 1. granenfi Synodo : Jejunium diebus Dominicis tenecap.3. re&Canonica interdicit Auctoritas, & RefurreC. 18. &ionis Dominice tanta Solemnitas. Etiamnum

ad

من

Dei noftri, quod juraffet tertias Ferias omnium anni hebdomadum à carnibus abftinere in honorem venerabilis Præcurforis, ftatuit à Deo coronatus no

nicum hoc Jusjurandum fervari, & Dominicum fe

facta interrogatione fanctiffimus ille Patriarcha Dominus Lucas cum Synodo, quæ aderat, cum dixiffet bonum effe omni tempore jejunare, fubjunxit non oportere hoc Jusjurandum Domino ac Deo noftro præferre. Si enim Apoftolici Canones puniunt eum, qui in quovis Sabbatho vel die Dominico genu-fledit, vel jejunat; Multò magis punietur, qui in Pafchali Chrifti fefto jejunat, ne Jusjurandum à fe voluntariè fufceptum contemnatur. Et Nobili Domino carnibus vefci permifit. Et hanc Decifionem etiamnum hodie Græci fervant: Et nos Latini deberemus fervare. Porrò Conftantinus Harmenopulus præfenti Canoni dat hoc compendium : Feria quarta & in Parafceve jejunandum eft. Illa quidem propter Proditionis adversùs Chriftum confi

fionem. Dominicus verò dies hilariter celebrandus propter Refurrectionem Domini. Omittit tertiam Canonis partem: In qua nec genua quidem fledere accepimus. Scholion & ego differam in Canones Nicænos.

Alia Sancti Petri Synodi.

A Liam fancti Petri in hac Synodo Actionem

laudat in fecunda contra Arianos Disputatione fanctus Athanafius: Meletius ejectus à Petro,

hodie iftam diem adeò veneratur omnis Latina
Ecclefia, ut nec in Quadragefima velit jejunari,||lium; In Parafceve autem propter Salutiferam Pas-
nec in ulla Vigilia. Hanc, dum in Dominicam
inciderit, mandat præveniri. Etiam fine officio.
Lucet ex Vigilia Dominicæ Nativitatis. De Do-
minicæ Epiphaniæ Vigilia, dum in diem Domi-
nicam caderet, edixit olim Theophilus Patriar-
cha Alexandrinus: Et mos & honeftas à nobis exi-
git, ut omnem diem Dominicam honoremus, eam-
que celebremus. Quoniam Chriftus Dominus nofter
præclarum in ea fue Refurrectionis munus obiit. Et
ideò in Sacris Scripturis ipfe & Primus appellatus
eft, ut qui fit nobis vitæ Principium; & Octavus,
ut qui Judæorum Sabbathismum exsuperaverit. Quia
ergò accidit ut Sanctorum Theophaniorum fit hic profe-
fus dies, & à jejunando tamen difpenfemus
utrumque fcientes procedamus, ut paucos dactylos
fumentes, fimul & Herefes vitemus, quæ Domini
noftri Jefu Chrifti Resurrectionem non honorant,
diei jejunii, quod debetur, reddamus vesper-
tinam Congregationem exfpectantes, quæ hic Deo
dante peragetur. Congregamur verò bora nona. Ifto
die mandat & Dominicam honorari ac fimul Jeju-
nium. Etenim mandat non pranderi, fed dumta-
xat cœnari poft horam nonam. Et non nifi ad
horam nonam fieri Divina officia. Ne tamen fit
plenum jejunium, infuper mandat hora fexta fu-
mi paucos Dactylos, atque ita Dominicam mo-
dico ifto prandiolo honorari. Et fupponit omni-
nò abftinendum à carnibus. Nos Latini hodie in
iftiufmodi Dominicis fumus remiffiores. Divina
Officia celebramus hora tertia. Et prandemus ple-
nè, & plenè cœnamus. Vigilia Officia agimus
in antecedens Sabbathum. Etiam carnes mandu-
camus; nifi fit Quadragefima. Attamen anti-
quus prandendi rigor jam pridem abiit in diffue-
tudinem. Etenim ob plenè exftinctam Manetis
Hærefim defiit effe fcandalofus. Interim Domini-
cæ jejunium nemini eft fuadendum. Et videtur
non effe de meliori Bono. Præfertim in Pafchali

Epifcopo & Martyre, fuos qui ipfum fequebantur, non Chriftianos poftea, fed Meletianos denominavit. Et in fecunda Apologia: Petrus apud nos ante perfecutionem Epifcopus in perfecutione Martyr declaratus, Meletium Epifcopum Egypti nominatum, multis convictum criminibus, & imprimis, quod Idolis Sacrificaffet in communi Epifcoporum Synodo depofuit. Meletius autem non ad aliam Synodum confugit, neque eorum fuccefforibus fe ftuduit purgare, fed Schifma fecit, adeò ut illius Sectatores etiam nunc pro Chriftianis Meletiani vocitentur, ac jam tunc in Epifcopos convitia dicere incepit, & primò Petrum, deinde ejus fuccefforem Achillam calumniatus eft, & poft Achillam Alexandrum. Notanda funt Verba: In communi Epifcoporum Synodo. Laudant Synodum totius Diœcefeos. Etenim Meletius erat Metropolita, ideoque degradari non potuit, nifi per Patriarchalem Synodum. Hujus celebrate annum fanctus Athanafius edicit in prima Oratione, contra Arianos: Erat jam pridem malitia & calumnia Meletianorum omnibus nota nec impietas Arianorum Deoque infefta Hærefis ufquam obfcura fuit. Neque enim parùm temporis interceffit. Nam illi abhinc ante quinquagefimum quintum annum Schifmatici facti funt, ifti verò ante trigefimum fextum Hæretici declarati, & ab

Ec

Ecclefia fubmoti, idque Judicio Synodi Univerfalis. Nycæna Synodus celebrata fuit fub Confulatu Paulini & Juliani, Chrifti Domini nati anno 325. adeoque iftam Orationem Athanafius fcripfit ejufdem Domini anno 361. Proinde hæc fancti Petri Synodus fuit acta anno trecentefimo fexto. Erat tertius perfecutionis annus, quo Galerius Maximianus Maximinum ac Severum evexit in Cæfares. Annus proximus poft dimiffum à Diocletiano ac Herculeo Maximiano Imperium, annus ipfiffimus, quo fanctus Petrus emifit jam expofitos Canones. Quare & ifti funt omninò Synodales, & hæc in Meletium Sententia eft omninò Actio iftius Synodi. Hinc item lucet, quod Dionyfius Petavius ac Jofephus Juftus Scaliger rectè dicant Diocletiani Perfecutionem cœpiffe quarto anno quarti fæculi. Adductum fancti Athanafii teftimonium eft irrefragabile ac peremptorium.

Hujus Synodalis Actionis meminit etiam Socrates. Affirmat Arium à fancto Patriarcha Alexandro fuiffe degradatum, atque profequitur: Lib. 1. Commifcebantur Arianis Meletiani, qui non multò cap.3. ante fuerant ab Ecclefia fegregati. Sed cujus gene

135

Alexandrino Diaconus ordinatus eft: Etrursùs ab eodem Ecclefia ejectus. Quandoquidem cùm Petrus Fautores abdicaffet Meletii, & ejus Baptifmum improbaffet, bic Arius in res à Petro geftas graviter invectus eft, & quiefcere nullo modo potuit. Quid in Meletii Baptifmate fanctus Petrus improbarit, eft fupra expofitum. Interim hinc difcimus, quod fanctus Petrus hac in Synodo non folum Meletium degradaverit, fed & ejus in lapfu Collegas. Nifi forfan Zozomenus per Fautores intelligat Sectatores Schifmatis, & id fit factum in alia Synodo. Acita, & quidem rectè cenfuit Hincmarus Metropolita Remenfis. Etenim in Inftrumento quo tertiæ Sveffionenfis Synodi Epifcopis adversùm ordinatos à fuo Anteceffore Ebbone Clericos exhibuit, Nicænæ Synodi adversùs Meletium ac ipfius Ordinationes Judicium exponit, atque profequitur: Meletius, ut in veraci ac recipienda Hiftoria legimus, unius Civitatis Ægyptiorum Epifcopus, fub Petro Alexandrine Civitatis Archi-Epifcopo, qui fufcepit Diocletiano Imperante Martyrium, depofitus eft, & propter alias multas. caufas, & maximè quia in perfecutione, Fide nega ta, facrificaverat. Ergo damnatus habuit multos sequaces,& Hærefiarches factus eft eorum, qui hactenus, ab eo in Ægypto Meletiani vocantur, nullam juftitia fatisfactionem habens, cur remanferit ab Ecclefia feparatus. Palàm affirmat hos Sequaces poftea damnationem accepiffe, ideoque in hac præfenti Synodo non potuiffe damnari. Proinde fanctus Petrus Meletium bis damnavit. Semel in præfenti Synodo ob Lapfum: Haud dubiè cum aliis adhuc ejufdem lepræ fociis Epifcopis & Clericis. Deinde, ob conflatum Schifma, collectos Gregales, ac invafas Patriarchales ordinationes. Hęc videntur fuiffe alia illius crimina. Et ifta fuit fecunda. fancti Petri Synodus. Porrò dum audis fanctum Petrum effe fub Diocletiano affectum Martyrio,

fub Maximino. Dudum poft dimiffum à Diocletiano Imperium. Dicitur ergo fub Diocletiano paffus, quia ifta Perfecutio fuit à Diocletiano inchoata, & per ejus Beneficiarios Succeffores continuata ad decennium.

ris fuerint ifti, dicendum arbitror. Meletius Civitatis cujufdam in Egypto Epifcopus à Petro Alexandrie Epifcopo, qui regnante Diocletiano mortem obierat Martyrio, cùm multis aliis de caufis, tum maximè, quod tempore perfecutionis Fidem inficiatus, Idolis immolaverat, Epifcopatus munere eft abdicatus. Qui cum effet abdicatus, & complures haberet qui erant ipfius Dicto audientes, illis, qui ab allo ufque tempore ad hodiernum diem in Ægypto Meletiani vocantur, Ducem Hærefis fe præbuit: Et cum nullam juftam excufationem aut caufam adferre poffet, cur fe ab Ecclefia feparaffet, verbo tantummodò affirmavit fibi effe factam injuriam. Et Petrum maledictis figere, & convitiis lacerare cæpit. Verùm ut primùm Petrus per Martyrium, perfecu-intellige cum moderamine; Etenim ille paffus eft tione fæviente mortem oppetierat, probra fua & contumelias in Achillam, qui Petro in illo Epifcopatu fuccedebat, tranftulit: Ac poftea in Alexandrum, qui mortuo Achilla eum dignitatis gradum adeptus eft. Ac dum ht in hoc diffidio & diffentione verfabantur, interea Quæftio de Ario habetur. Meletius cum fuis Ario fubfidio fuit, & unà cum illo contra Epifcopum confpiravit. In Ecclefiaftica Hiftoria fcribit etiam Theodoretus: Meletius cap.9. qui non multò ante tempus, quo infanus Arii error captus eft, Epifcopus delectus fuerat: quique poAtea ob quafdam nefarias opiniones à fanctiffimo Petro Epifcopo Alexandrino, cui corona fuit donata Martyrii, refutatus erat, & Episcopatu abdicatus. Voces, nefarias opiniones, videntur importare Hærefim. At non important. Etenim in quarto Hæreticarum Fabularum Libro fcribit idem Theodoretus: Meletius novam Hærefim non inchoavit, eadem enim cum Ecclefia fenfit, fed ambitionis morbo laboravit. Et iterum: Meletius pietatis Dogmatum nihil innovavit. Etiam Nicæna Synodus, fanctus Athanafius, ac alii antiqui Patres ipfum de nulla notant Hærefi. Ejus nefarias opiniones ignoro. Etiam Hermias Zozomenus expoLib. 1. nit Arii turbas, atque profequitur. Harum difpucap. 14. tationum auctor fuit Arius, Ecclefie Alexandrine

Lib.

I.

Presbyter, qui Meletio res novas molienti adjumento fuit. Cujus partes cùm deferuiffet, à Petro Epifcopo

Ex adductis Hermia Zozomeni verbis colligimus & duas alias fancti Petri Synodos: Arius, cum Meletii partes deferviffet, à Petro Diaconus ordinatus eft. Et rurfus ab eodem Ecclefia ejectus. Hanc pofteriorem Synodum laudat in fecunda Apologia etiam fanctus Athanafius: Meletiani, qui à Petro unà cum Arianis ejecti fuere, ita infidias inter fe partiti funt in Tyria Synodo, ut ifti accufationem, illi judicandi officium fibi vendicaverint. An vox, Unà, temporis fimultatem, an verò folum diverfo tempore factæ damnationis confortium importet, non poffum edicere. Primum apparet verius. Etenim non propter patratas in Deum Verbum blafpheinias, nec ob aliam Hærefim damnatus tunc fuit Arius; fed ob folam fequelam Meletiani Schifmatis. Suas ille blafphemias non evomuit, nifi fub Epifcopatu fancti Alexandri. Lucet ex illis, quæ fanctus Athanafius fcribit in vita fancti Antonii: Antonius quondam fedebat quafi raptus extra fefe, multumque contemplationi vacabat cum fufpiriis. Deindè, hora elapfa integra, converfus ad illos, qui cum ipfo erant, ingemifcebat, tremenfque orabat, fexis

gent

feculo, & in futuro à Dei Filii JESU CHRISTI Cap. 8. gloria feparatus eft & fegregatus. Arius & in præfenti & in futuro fæculo feparatus fit à Filio Dei. Eft dumtaxat Sententiæ Conclufio. Et fancto Anaftafio omnis Ecclefia debet fummas gratias. Utinam omnem Sententiam nobis cuftodiffet; multa nos docuiffet. Verùm Divina Providentia vult à nobis multa ignorari. Horrendam Sententiam exponunt in Conftantinopolitana Mennæ Patriarchæ Synodo plures Epifcopi, adversùs Severum Antiochiæ Patriarcham & ejus Eutychianam factionem exclamantes: Alienos ipfos notamus ab omni nomine Chriftiano. Sint ergo Anathema à Patre, & Filio, & Spiritu Sanlo, in cœlo, & in terra, & in hoc fæculo, & in futuro. Non eft fimplex Damnatio; fed perpetua projectio ab omni Chriftiano nomine. Eadem de re fcribit in fpectantibus ad Etymologiarum Libros Fragmentis fanctus Ifidorus Archi-Epifcopus Hifpalenfis: Anathema est Proditio. Maranatha, Dominus nofter venit. Anathema Maranatha ficut quidam dicunt, proditio in adventum Domini. Eft per ipfum Apoftolum inftituta Damnationis fpecies, & omninò facienda eft Synodaliter. Etenim licet Clericum fuum damnare potuerit folus Epifcopus, dum tamen id ob Hærefim aut Schifma fieret, folebat non fieri nifi Synodaliter. Et fanctus Athanafius affirmat tunc non folum Arium, fed etiam Aria