De lange schaduw van de grondwetgever: perswetgeving en persmisdrijven in België (1831-1914)

Toen de jonge Belgische natiestaat in 1831 een eigen grondwet kreeg, werd de volksjury opnieuw ingevoerd, niet alleen voor misdaden, maar ook voor politieke misdrijven en persmisdrijven. Dit boek gaat dieper in op deze laatste categorie, want in de afgelopen twee eeuwen is de juryrechtspraak in perszaken van een romantisch ideaal naar een constitutioneel fossiel geëvolueerd. De assisenhoven behandelen immers al lang geen perszaken meer en de grondwettelijke bepalingen zijn in de praktijk zo goed als dode letter geworden. Het verschil met de negentiende eeuw is groot. Het verhaal achter de persprocessen is meer dan het relaas van de negentiende-eeuwse grenzen van de persvrijheid. Het beschrijft ook hoe een generatie ambitieuze jongeren in 1831 een staatsmodel uittekende op grond van haar eigen zelfbeeld, maar mettertijd pragmatisch met de grenzen van de persvrijheid moest schuiven om haar positie te kunnen handhaven. De negentiende-eeuwse persvrijheid stond dan ook lange tijd in de schaduw van de grondwetgever.0.